Bokt.nl

Citaat:

De moord op ir. Felix Guljé moet ook nu nog, na 65 jaar, ten stelligste worden veroordeeld. Dat zegt burgemeester Henri Lenferink van Leiden. Guljé werd vrijdag 1 maart 1946 in de vestibule van zijn woning aan de Van Slingelandtlaan 8 in Leiden door Atie Ridder-Visser neergeschoten en overleed later in het ziekenhuis aan zijn verwonding.
De nu bijna 97-jarige moordenares was volgens Lenferink een vooraanstaand lid van het verzet tegen de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog. ,,In de oorlog was ze lid van een knokploeg die zich richtte tegen collaborerende Nederlanders. In 1982 ontving zij voor haar werk zelfs een verzetskruis.”

De hoogbejaarde vrouw, die tegenwoordig nog zelfstandig in Rotterdam woont en nooit bij de politie als verdachte in beeld is geweest, biechtte de moord begin dit jaar per brief op aan Lenferink. Na de moord heeft ze naar eigen zeggen geen kranten meer gelezen en daarna is ze verhuisd naar het buitenland.

Lenferink: „Alle commotie schijnt totaal langs haar heen gegaan te zijn. Ze dacht dus dat iedereen de moord al lang was vergeten, maar vond het wel belangrijk om de familie duidelijk te maken wat er in 1946 was gebeurd. Ze heeft pas recent het ware verhaal over Guljé gehoord en heeft al die tijd niet beseft dat ze een onschuldige heeft doodgeschoten.’’Volgens de burgemeester heeft de vermoorde Guljé in de oorlog Joodse onderduikers onderdak geboden.

Ook stopte hij andere families die hetzelfde deden geld toe. Daarbij bleef hij illegaal leiding geven aan het bestuur van de Algemene Katholieke Werkgevers Vereeniging. CollaborateurNiet iedereen was echter op de hoogte van de illegale activiteiten van Guljé. In kringen van het verzet gingen geruchten dat Guljé als collaborateur moest worden gezien.

Zijn bedrijf zou een brug in Leiden hebben gerepareerd die door het verzet was vernield en waarover de Duitsers zich konden terugtrekken. Deze geruchten leidden er uiteindelijk toe dat hij in augustus 1945 werd opgepakt. Na twee maanden werd hij vrijgelaten, maar pas na zijn dood werd hij definitief vrijgesproken van alle verdenkingen. Voormalige verzetsstrijders noemen Atie Ridder-Visser, verzetsnaam ’Karin’, huichelachtig omdat ze zo lang heeft gewacht met het ophelderen van de executie.