Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
verootjoo schreef:wat een slecht programma trouwensHeel veel dingen geven ze aan als 'alternatief' terwijl die allang wetenschappelijk onderbouwd zijn.
Bij veel dingen zetten ze compleet andere beelden erbij, die als een banketstaaf op een drumstel slaan t.o.v. de gesproken tekst.
Walgelijk ook hoe mensen zeggen: "Als Marlou niet door de CS therapeut was behandelt, zou ze nu nog gezond leven".
Fitch schreef:verootjoo schreef:wat een slecht programma trouwensHeel veel dingen geven ze aan als 'alternatief' terwijl die allang wetenschappelijk onderbouwd zijn.
Bij veel dingen zetten ze compleet andere beelden erbij, die als een banketstaaf op een drumstel slaan t.o.v. de gesproken tekst.
Walgelijk ook hoe mensen zeggen: "Als Marlou niet door de CS therapeut was behandelt, zou ze nu nog gezond leven".
Maar hoe zit 't dan volgens jou? Ze ging toch ook dood vlak na / tijdens de behandeling?
Ben zelf nogal voor alternatieve geneeskunde. Heb m'n nek/rug ook wel eens laten kraken, en dan ben ik altijd heeeeeel lenig daarna!Helpt ook super tegen migraine. Maar sinds ik dit programma heb gezien heb ik wel m'n bedenkingen. Toch sta ik nog steeds overal open voor, zolang er goede argumenten gegeven worden. Maar ik zal nu wel een stuk voorzichtiger zijn! Moet me d'r maar eens in verdiepen...
Fitch schreef:verootjoo schreef:wat een slecht programma trouwensHeel veel dingen geven ze aan als 'alternatief' terwijl die allang wetenschappelijk onderbouwd zijn.
Bij veel dingen zetten ze compleet andere beelden erbij, die als een banketstaaf op een drumstel slaan t.o.v. de gesproken tekst.
Walgelijk ook hoe mensen zeggen: "Als Marlou niet door de CS therapeut was behandelt, zou ze nu nog gezond leven".
Maar hoe zit 't dan volgens jou? Ze ging toch ook dood vlak na / tijdens de behandeling?
verootjoo schreef:Dan hoeft er nog geen oorzakelijk verband te zijn... Heb jij gehoord wat de doodsoorzaak was? Nee, want dat vertellen ze niet in het programma.
CS is een manier om het bindweefsel te ontspannen. Het enige dat er tijdens een behandeling gebeurt, is dat je op je rug ligt, en de therapeut lichte(!) druk uitoefent op bepaalde drukvlakken. Van buigen, duwen, trekken, kraken is géén sprake, anders is het geen CS therapie meer. Het is best mogelijk dat de therapeut iets verkeerd heeft gedaan, dat hij buiten zijn boekje is gegaan, maar dit is NIET te wijten aan CS therapie opzich. Dus dat is hetgene wat mij in het verkeerde keelgat schiet.
Daarbij; ik werk als fysiotherapeut in een verpleeghuis, met ouderen. En daar heb ik ook 1x meegemaakt dat ik een patiënt heb behandeld, die de volgende dag overleden is. Is dat dan mijn schuld? Kun je dan zeggen dat fysiotherapie levensgevaarlijk is?
M.a.w. als je alleen weet dat een patiënt vlak na een behandeling overleden is, klinkt dit heel ernstig. Maar je weet de doodsoorzaak niet...
Fitch schreef:Ik denk echt niet zo kort door de bocht: in het programma werd echter duidelijk gezegd door de ouders (en die waren erbij, dus ik neem aan dat ze beter weten waar ze 't over hebben dan een ander) dat het kind op d'r zij (dus niet op d'r rug!) werd gelegd en 'in elkaar' gedrukt werd. Er werd daarna heel duidelijk door de ouders én kinderarts uitgelegd dat de waarschijnlijke doodsoorzaak verstikking was.
Toegegeven: jij, als fysiotherapeut, weet vast veel meer van deze discipline dan ik. Maar de doodsoorzaak werd zeker wel uitgelegd... En ja, natuurlijk is het heel goed mogelijk dat dit een rotte appel is en dat CS verder een uitstekende therapie is. Ik zei in mijn vorige bericht daarom ook dat ik nog steeds overal voor open sta, zolang er maar goede argumenten komen.
Musjes schreef:kay27 schreef:Ik heb gehoord, over de bewuste baby die overleden is, dat er waarschijnlijk sprake is geweest van al onderliggend lijden. Tijdens zo'n holding raken baby's zodanig ontspannen, dat de ademhaling ook trager wordt (normale reactie) en in dit geval is er uiteindelijk een ademstilstand opgetreden. Dat is geen normale reactie op totale ontspanning, vandaar dat er zeer waarschijnlijk meer aan de hand is geweest.
Ik heb de uitzending niet gezien, en verder weet ik er ook weinig van, maar dit bepaalde geval speelde precies toen mijn jongste dochter ook door een fysiotherapeut werd behandeld. Mijn meisje is daarna ook nog door een cranio-sacraaltherapeut behandeld. Ik heb daar zeer goede ervaringen mee, mijn dochter was geen huilbaby maar huilde wel heel veel en dat is beduidend minder geworden na die behandelingen.
Waarschijnlijk had je je meisje niet laten behandelen als je dit fimpje van te voren gezien, dan had je ook niet gezegd wat je nu zegt.
Wat de ouders overkomen is is verschrikkelijk. De behandelend (ziekenhuis) arts raadt deze houding zeer duidelijk af niet cs op zich.
Juangi schreef:Hmm. DIt verhaal doet me erg denken aan iets wat ik een tijd geleden op tv heb gezien. Was ook een baby die erg veel huilde. Ouders zijn toen ook naar zo'n alternatieve arts geweest. Kinde werd in verschillende posities gelegd. Ook 1 dat het kind op zijn zij lag en dat zijn hoofd en kont dan naar elkaar toe werden gebogen door de arts. Hierdoor zou het kind ontspannen. Hier uitte zich dat in een baby met gebroken nek...
Citaat:Holding of ‘inbakenen”
Bij een behandeling van huilbaby’s besluit een cranio-sacraal therapeut ook wel eens het kind in de foetushouding te leggen. ‘Holding’ (foto 9) als therapie is niet van oorsprong cranio-sacraal, maar ontstaan omdat de therapeut het lichaam volgt. “Bij huilbaby’s zit er zoals gezegd gigantisch veel spanning in de buik. Je ziet echter dat ze een tegenovergestelde beweging maken dan wat je zou verwachten. Ze overstrekken zich voortdurend, waarbij ze als het ware continue het wondje dat daar zit oprekken.
Als we het kind volgen in de buiging die de spanning in de buik aangeeft, merken we dat het ervan weg wil. Hoe dichter je bij de spanning komt, des te groter de weerstand. Wij proberen het kind te ondersteunen om deze spanning te ontladen, door het in de ronde houding te laten blijven liggen.
Stel dat je iemand tegen zijn schouder duwt, en de ander doet steeds stappen naar achteren. Geen weerstand voelen is heel vervelend. Je moet als ouder/therapeut durven blijven staan, niet bang zijn. Het kind zoekt grenzen en veiligheid.
Bij 99% zie je tijdens deze “holding” (een soort inbakenen met heel veel liefde en heel veel zachtheid) eerst een enorme woede opkomen, gevolgd door verdriet en ten slotte door ontspanning. Soms liggen ze na het met de handen “inbakenen” (dat soms wel een half uur kan duren) rustig om zich heen te kijken, anderen vallen meteen in slaap. Heel vaak hebben de baby’s na de behandeling een volle poepbroek, ook bij baby’s die last hebben van obstipatie (niet durven loslaten). Als we dit een aantal keer bij een kind doen, kan het ten slotte zelf de rust vinden.”
Kanelly schreef:Heb het ook gezien en vond het toch wel schokkend.
Het kan natuurlijk zeker dat het eenzijdig belicht is, maar het gegeven dat iedere kneus zich in pricipe genezer kan noemen en een praktijk kan openen...
En dat zonder gericht toezicht van de Inspectie, schandalig.
En Verootjoo, jij zegt dat die 'holding' (waaraan de baby dus hoogstwaarschijnlijk aan overleden is) geen CS onderdeel is.
Hoe kan het dan dat bij de eerste link die ik op goolgle vind, dit wel degelijk op de site staat van een gecertificeerde therapeut (te vinden via jou link), welke tevens CS docent is?
Hieruit maak ik toch op dat het wel degelijk een vaker toegepast onderdeel is en het bij de besproken therapeut dus niet om een 'rotte appel' gaat...Citaat:Holding of ‘inbakenen”
Bij een behandeling van huilbaby’s besluit een cranio-sacraal therapeut ook wel eens het kind in de foetushouding te leggen. ‘Holding’ (foto 9) als therapie is niet van oorsprong cranio-sacraal, maar ontstaan omdat de therapeut het lichaam volgt. “Bij huilbaby’s zit er zoals gezegd gigantisch veel spanning in de buik. Je ziet echter dat ze een tegenovergestelde beweging maken dan wat je zou verwachten. Ze overstrekken zich voortdurend, waarbij ze als het ware continue het wondje dat daar zit oprekken.
Als we het kind volgen in de buiging die de spanning in de buik aangeeft, merken we dat het ervan weg wil. Hoe dichter je bij de spanning komt, des te groter de weerstand. Wij proberen het kind te ondersteunen om deze spanning te ontladen, door het in de ronde houding te laten blijven liggen.
Stel dat je iemand tegen zijn schouder duwt, en de ander doet steeds stappen naar achteren. Geen weerstand voelen is heel vervelend. Je moet als ouder/therapeut durven blijven staan, niet bang zijn. Het kind zoekt grenzen en veiligheid.
Bij 99% zie je tijdens deze “holding” (een soort inbakenen met heel veel liefde en heel veel zachtheid) eerst een enorme woede opkomen, gevolgd door verdriet en ten slotte door ontspanning. Soms liggen ze na het met de handen “inbakenen” (dat soms wel een half uur kan duren) rustig om zich heen te kijken, anderen vallen meteen in slaap. Heel vaak hebben de baby’s na de behandeling een volle poepbroek, ook bij baby’s die last hebben van obstipatie (niet durven loslaten). Als we dit een aantal keer bij een kind doen, kan het ten slotte zelf de rust vinden.”
bron: http://209.85.229.132/search?q=cache:16 ... =firefox-a