Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-02-09 19:44

Re: Eetstoornissen

Geplaatst: 11-02-09 19:44

http://player.omroep.nl/?aflID=8886067
Dit is de link, hier kun je hem nogmaals bekijken

**Geplaatst**: 11-02-09 20:16

Geplaatst: 11-02-09 20:16

Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet makkelijk vond om de uitzenging te zien. Vooral omdat ik zo iets redelijk dichtbij mee maak.

Wat de ziekte in mijn ogen zo lastig maakt is dat de mensen met anorexia vaak psychisch zodanig in de knoop zitten dat ze het zelf eigenlijk bijna niet meer weten. Ik zie alleen maar wat het met het haar en haat familie doet. Ik wilde dat ik wist wat er in dr koppie om gaat. Ik wil dr zo graag helpen, ik weet alleen niet hoe.

Toen ze nog thuis was probeerde ik haar soms te 'helpen' door er voor dr te zijn, door een schouder te zijn waarop ze kon uithuilen als het nodig was. Meer kon ik niet doen helaas, wist en weet ook niet hoe. Hoe graag ik het ook wil.

Ik denk dat de rest van het gezin dat ook wel heeft. Heel graag willen helpen, heel graag willen dat ze weer 'gewoon' mee kan eten. Maar niet weten hoe te helpen.
En wat ik ook vooral heel moeilijk vind is dat zij heel egoïstisch daardoor over komt, terwijl ze dat eigenlijk helemaal niet is. Maar doordat ze zo bezig is met rekenen rondom alle calorien heeft ze geen oog of oor meer voor andere dingen. En dat steekt ook behoorlijk

Laatst bijgewerkt door Ann op 09-03-09 13:03, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Op verzoek aangepast.

**Geplaatst**: 11-02-09 20:19

Re: Eetstoornissen

Geplaatst: 11-02-09 20:19

Ik heb geen idee hoe je er voor kan zorgen , mijn vriend heeft me enorm gesteunt en mijn ogen werden redelijk geopend toen een vriendin van mij er aan overleed.

**Geplaatst**: 11-02-09 20:26

Re: Eetstoornissen

Geplaatst: 11-02-09 20:26

@ kykalover. Je doet al eigenlijk wat je kunt, Er voor haar zijn haar begrip tonen en liefde geven. Zorgen dat ze bij je kan komen wanneer de nood hoog is. maar verder is er eigenlijk altijd hulp nodig van gespecialiseerde hulp want je kunt verder weinig voor haar doen, behalve wat je al doet, er voor haar zijn en informatie opdoen van de ziekte en hoe moeilijk het ook is proberen haar te begrijpen...

**Geplaatst**: 11-02-09 20:27

Geplaatst: 11-02-09 20:27

mickey1978 schreef:
hoe heette dat programma? Op welke zender?

Het programma wat hier bedoeld wordt is Sophie op drie, je kunt het gewoon kijken via uitzending gemist.

Ik vind het een boeiend onderwerp. Daarom ben ik nu ook bezig met het doen van een literatuuronderzoek naar de behandeling(en).

**Geplaatst**: 11-02-09 20:30

Geplaatst: 11-02-09 20:30

Ik heb het programma niet gezien maar wil hier wel graag even reageren.
Er zijn al een aantal mensen die heel mooi hebben verwoord dat anorexia wel wat meer is dan "ik ben te dik dus moet ik afvallen". Het is vrijwel altijd (zo niet altijd) veel dieper dan dat. Vaak komt het doordat je leven niet loopt zoals je wil en je dus je machteloos, zonder controle voelt. Eten heb je grip op, daar heb je controle over. Het kost heel wat wilskracht om jezelf zo uit te hongeren. Vaak zie je dan ook dat het juist de mensen zijn met een sterk karakter. Het is gewoon een ontzettend ingewikkelde en psychische ziekte. Ik zou wel willen dat het een "modegril" is, dat afvallen het enige doel/oorzaak is. Ik kan je vertellen dat het een gigantische impact heeft op zowel de patient als de directe omgeving (mn zus heeft het nu onder controle), vanwege de ingewikkelde psychische problemen die eraan ten grondslag liggen.
Het schijnt trouwens een erfelijke component te hebben maar daar zijn de onderzoeken nog niet eenduidig genoeg voor. Dat dus de gevoeligheid, de vatbaarheid voor de ziekte deels erfelijk is.

Kylalover, ik zou je ook niet kunnen vertellen wat je kan doen. Mijn ervaring en kennis wat betreft bereikbaarheid van deze mensen, is dat ze dus vrijwel niet te bereiken zijn. Ze moeten zelf de knop omzetten en tot die tijd kan je weinig doen, behalve er zijn indien nodig. Regelmatig laten weten dat je er voor dr bent als het nodig is. Meer dan dat kan je niet doen vrees ik!

**Geplaatst**: 11-02-09 20:40

Geplaatst: 11-02-09 20:40

Zwerte schreef:
Eten heb je grip op, daar heb je controle over. Het kost heel wat wilskracht om jezelf zo uit te hongeren.

Dat geldt (deels) voor anorexia, maar de eetstoornissen die vaker voorkomen (boulimia nervosa en binge eating disorder) 'werken' doorgaans anders. Daar is geen sprake van controle -of op een andere manier-.

De oorzaken, effecten en gevolgen van verschillende eetstoornissen liggen echter niet ver uit elkaar. En de één is ook niet levensbedreigender dan de ander.

**Geplaatst**: 11-02-09 20:42

Geplaatst: 11-02-09 20:42

dank je Myour, ik doe mn best.
Superknap dat je zelf eroverheen bent gekomen (of onder controle? Zeer aanzienlijk verschil, helemaal aangezien het merendeel de rest van zn leven ermee blijft rondlopen. Wel onder controle maar op momenten speelt het toch wel eens een beetje weer op), op eigen kracht nog wel! Daar mag je zeer zeker ontzettend trots op zijn! Iedereen die hier reageert en het toegeeft (of al overheen is) mag er trots op zijn! De erkenning is volgens mij nog echt het moeilijkste punt.

Ik vind het belangrijk om dit soort dingen duidelijk te maken omdat er zoveel onbegrip is (zoals in dit topic al te merken is). Het ergste vind ik nog dat mensen gelijk oordelen terwijl ze niet weten waar ze over praten. Ik kan juist geen respect daarvoor opbrengen. Dat je het niet begrijpt kan ik heel erg goed inkomen, maar oordeel er dan ook niet over.

Redpassion, je hebt helemaal gelijk! Sorry, ik had er bij moeten zeggen dat ik puur over Anorexia Nervosa spreek. BED en boulimia heb ik minder kaas van gegeten (om even een mooi spreekwoord te gebruiken

)

**Geplaatst**: 11-02-09 20:44

Geplaatst: 11-02-09 20:44

Zwerte schreef:
Redpassion, je hebt helemaal gelijk! Sorry, ik had er bij moeten zeggen dat ik puur over Anorexia Nervosa spreek. BED en boulimia heb ik minder kaas van gegeten (om even een mooi spreekwoord te gebruiken )

Maakt niet uit, ik wilde het gewoon even aanvullen.

Anorexia komt het meest in de aandacht (en zelfs dat kunnen maar heel weinig mensen bevatten), terwijl boulimia en BED veel meer voorkomen en net zo ernstig zijn.

Ik heb ook vaak het idee dat de media het wel spectaculair vindt om uitgemergelde meiden te laten zien en met lage gewichten te smijten, zonder voorlichting te geven over wat het werkelijk inhoudt.

**Geplaatst**: 11-02-09 21:55

Re: Eetstoornissen

Geplaatst: 11-02-09 21:55

Heb je het er al met je familie en vrienden over gehad?? Het is niet zo dat je van dag tot dag gelijk weer eet. Is beter om het langzaam op te bouwen, dus steeds een aantal kilocalorieen per dag meer. Je lichaam moet er aan wennen.

Succes! Als je ergensmee zit, PM dan!

**Geplaatst**: 11-02-09 21:59

Geplaatst: 11-02-09 21:59

Guernica schreef:
Ik zal nu wel heel bokt over me heenkrijgen, maar ik kan geen respect opbrengen voor mensen met eetstoornissen.
Ik kan het gewoon niet.
Zoveel mensen in de derde wereld die geen eten hebben, die sterven aan hongersnood en dan ga je jezelf uithongeren omdat je jezelf te dik vind?

Ik snap héél goed dat je er niet voor kiest om een eetstoornis te krijgen en dat ik het wel heel simpel stel zo, maar ik vind het gewoon zonde.
Je bent gezegend met een gezond lijf in een "gezonde" maatschappij waar je je lijf kan geven wat het nodig heeft en dan doe je jezelf zoiets aan.

Nogmaals, ik begrijp dat het een geestelijk probleem is, maar snappen doe ik het niet.

ik snap anorexia juist wel maar te dik zijn dat begrijp ik niet
ik snap gewoon niet waarom je dat zou zijn
vind het verschikkelijk en heb juist tegenovergestelde van jou

maar TS dit soort programma's trekken mij ook

**Geplaatst**: 12-02-09 15:34

Re: Eetstoornissen

Geplaatst: 12-02-09 15:34

Ik denk eerlijk gezegd dat je met gewoon normaal tegen haar doen het verste komt. Dat je haar niet behandelt als patient of zo. Een luisterend oor voor als ze wil praten, maar vooral niet zelf erover beginnen en al helemaal niet veroordelen.

Commentaar over haar gewicht krijgt ze al meer dan genoeg, dat hoeft ze van haar vrienden er niet bij te hebben en kan zelfs de vriendschap die ze zo nodig heeft op het spel zetten.

Je kan proberen het te begrijpen, maar helaas, dat lukt niet als je het niet zelf hebt meegemaakt. Respecteer haar als MENS en behandel haar als MENS en als vriendin, niet als patient.

**Geplaatst**: 12-02-09 15:52

Geplaatst: 12-02-09 15:52

mick75 schreef:
Ik denk eerlijk gezegd dat je met gewoon normaal tegen haar doen het verste komt. Dat je haar niet behandelt als patient of zo. Een luisterend oor voor als ze wil praten, maar vooral niet zelf erover beginnen en al helemaal niet veroordelen.

Commentaar over haar gewicht krijgt ze al meer dan genoeg, dat hoeft ze van haar vrienden er niet bij te hebben en kan zelfs de vriendschap die ze zo nodig heeft op het spel zetten.

Je kan proberen het te begrijpen, maar helaas, dat lukt niet als je het niet zelf hebt meegemaakt. Respecteer haar als MENS en behandel haar als MENS en als vriendin, niet als patient.

Amen! Dit had ik ook willen zeggen maar kwam niet zo goed uit mn woorden als jij! Volgens mij is dit ook echt het enige wat je kan doen, en is het ook belangrijk voor haar dat je het doet.

**Geplaatst**: 12-02-09 16:14

Re: Eetstoornissen

Geplaatst: 12-02-09 16:14

Dat doe ik gelukkig al, accepteren en respecteren als een mens. Zou niet weten wat ik anders moet doen.
Ik zie dr als een vreselijk lieve leuke meid, die helaas in de knoop zit. En daarom hoop ik ook zo hard dat ze er bovenop komt. Ik kan er namelijk niet tegen om een leuke lieve meid zo te zien...

**Geplaatst**: 12-02-09 17:11

Re: Eetstoornissen

Geplaatst: 12-02-09 17:11

Het is ook hard om iemand zo te zien lijden, en als buitenstaander misschien slecht te begrijpen... Zoals mick75 al zei: probeer zo normaal mogelijk te doen en geef haar een luiserend oor. Je moet er niet op aan dringen dat ze moet eten. Ze komt er zelf mee; nodig haar een keer uit op feestjes maar dwing haar nergens toe. Laat wel blijken dat je dit niet fijn vind en zeg tegen haar dat je haar niet kwijt wil raken, niet aan zoiets stoms. Ze moet zelf tot inzicht komen.

Heb zelf een vriendin en die kent ook Ana..

**Geplaatst**: 13-02-09 15:45

Geplaatst: 13-02-09 15:45

Een van m'n dierbaarste vriendinnetjes heeft ook anorexia. Ze is er een maand of 3 geleden voor onze ogen bijna aan onder door gegaan (een lege maag, een gewicht van hooguit 37 kg en overmatig alcoholgebruik is niet zo'n hele geslaagde combinatie

). Sinds die horrornacht zijn haar ogen geopend en accepteert ze hulp. Ze gaat nu een aantal keer per week naar een kliniek voor begeleiding en alles en qua gewicht is ze redelijk stabiel nu, gelukkig.

Wat wij als vriendinnengroep doen, is eigenlijk precies hetzelfde als hierboven al is geschreven: We praten er niet constant over, nooit eigenlijk, tenzij ze er zelf over begint en dat komt ook maar zelden voor. Ze is er zelf al de hele dag en nacht mee bezig, dus we vinden het heel logisch en begrijpelijk dat ze het fijn vindt om met ons ook gewoon over normale en meer gangbare dingen te praten. Verder gingen we voordat we wisten van haar ziekte (ze heeft het 1,5 jaar verborgen kunnen houden...) regelmatig pannekoeken bakken, of een cake, of chocoladekoekjes en dan opeten. Dat doen we ook nu nog gewoon en dan is ze er ook bij, maar we zorgen er nu wel altijd voor dat er een komkommer, wortels of fruit op voorraad is. Daar wordt dan niks over gezegd ofzo, maar we hebben liever dat ze een stuk komkommer eet dan helemaal niks. Het enige wat we niet meer doen is op school eten aannemen van haar. Er is standaard één vriendin die áltijd haar eten vergeet mee te nemen naar school en dan zei ze altijd gelijk: 'Oh, neem mijn brood dan maar!'. Dat doen we dus nu niet meer, omdat ze er anders wel heel makkelijk vanaf komt haha. En verder is er niks in de omgang veranderd, behalve dan dat we misschien ietsje vaker benadrukken dat ze ons zo, zo, zó enorm dierbaar is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-02-09 18:58

Geplaatst door de TopicStarter : 13-02-09 18:58

Ja echt vre-se-lijk boeiend is dit onderwerp. JUIST omdat het zo moeilijk te begrijpen is.

Een goede kennis van ons heeft het ook, zij weet van elk product het aantal calorien e.d. Als we uiteten gaan en wij hebben lekker een vol bord chinees voor ons, dan eet zij een broodje eiersalade, met mayo. Ze is 1.75 ongeveer en weegt 34 kg. Veel te mager dus. Hulp accepteert ze zelf niet dus er is ook niets aan te doen. Wel gaat ze naar de psycholoog en dietiste.

Ze heeft het al meer als 10 jaar. Hiervoor had ze boulimia. Echt onbegrijpelijk. Ze heeft zoveel meegemaakt, en daarbij heeft ze 8 jaar geleden haar zoon verloren. De anorexia is haar enige houvast.

**Geplaatst**: 14-02-09 14:22

Geplaatst: 14-02-09 14:22

Dat meisje, Tazmin, ken ik persoonlijk. Heb met haar samen in een andere kliniek gezeten (ook voor eetstoornissen). Heb het net pas gezien.
Het greep me zo erg aan. Heb net ook gewoon even moeten huilen omdat het zo slecht met haar ging, gewoon nog slechter als toen ik samen met haar in de kliniek zat, en dat is al 2,5 jaar geleden. Weet even echt niet wat ik er mee moet

**Geplaatst**: 14-02-09 14:31

Re: Eetstoornissen

Geplaatst: 14-02-09 14:31

Even een stipje ga even het hele topic doorlezen en dan reageren.

**Geplaatst**: 14-02-09 14:36

Geplaatst: 14-02-09 14:36

ik heb het programma ook gezien, en ze laten wel de ergste gevallen zien, ik zellf heb al vanaf mijn 12 e een eetstoornis, en zeker tot mijn 19 e / 20 e leefde ik op 2/ 3 crackers per dag, die ik er vervolgens uitspuugde, dit had niks te maken met dik zijn of lijken.
thuis ging het heel erg slecht en door de stress is het begonnen. over eten had ik de controle. nu lijkt het heel rationeel , maar die jren had ik er zelf geen invloed op, ik kon er niet mee stoppen, at ik die crackers en had ik geen tijd ze uit te spugen moest ik voor straf uur langer op de crosstrainer.
sinds ik uit huis ben ( nu 7 jaar , gaat het best goed met me, weeg 65 kilo, eet redelijk, kan genieten van uit eten gaan een kan me ook niet druk maken over een pondje meer..
maar in stressvolle situatie's waar ik geen controle over heb, val ik op de 1 of andere manier direct weer terug in mijn oude patroon.

op het moment dat ik vvn mezelf geaccepteerd had dat is een eetstoornis had, en er openn met familie en vrienden over praat gaat het veel beter met me.

ik heb therapie gevolgd om me er over heen te kunnen zetten, ik leg de lat erg hoog voor mezelf, te perfectionistisch, faalangst.
waarmee ik aan wil geven dat eetstoornissen (lang /erg vaak) niet eens zo zeer te maken heeft met het dun willln zijn.

sterkte celede, ik heb ook veel mensen erg veel ijn gedaan door mensen niee toe te laten mij te helpen

**Geplaatst**: 14-02-09 14:53

Re: Eetstoornissen

Geplaatst: 14-02-09 14:53

Nameless, Ik denk dat dat voor de meeste gevallen idd geld dat wanneer je kan accepteren dat je een eetstoornis hebt je het dan ook pas echt kan aanpakken en beter kan gaan worden. Tenminste dat was ook bij mij het geval. En je gaat je dan ook beseffen hoeveel pijn je andere mensen heb gedaan door je vrienden of famillie niet toe te laten in jouw "leefwereld". En ze je te laten helpen.

**Geplaatst**: 14-02-09 16:39

Re: Eetstoornissen

Geplaatst: 14-02-09 16:39

@ Nameless: Bedankt, jij ook! Wat je zegt over als het stressvol is, dat je terug valt in je oude patroon, dat herken ik zeker.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-02-09 20:19

Re: Eetstoornissen

Geplaatst door de TopicStarter : 14-02-09 20:19

Toch veel mensen hebben het wel meegemaakt, of in hun omgeving.

**Geplaatst**: 14-02-09 21:58

Re: Eetstoornissen

Geplaatst: 14-02-09 21:58

Het schijnt ook naast depresief zijn een van de meest voorkomende psychische stoornissen te zijn

sorry als ik er naast zit en sorry voor de spelfouten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-02-09 18:11

Re: Eetstoornissen

Geplaatst door de TopicStarter : 16-02-09 18:11

Iemand ook bij Paul de Leeuw dat meisje gezien? Respect dat zij op tv ermee komt. Ze woog 28 (!!!) kg.