Wat een bijzondere uitspraken worden gedaan over abortus. Zou je hetzelfde reageren bij een miskraam of vroeggeboorte? "Joh, het was toch nog geen kind, alleen maar een klompje cellen en toch niet levensvatbaar?" Dat lijkt mij vooral een snelle manier om een goede relatie te beëindigen.

Om medische/ethische redenen wordt een ongeboren kind voor de 24 weken niet en daarna wel als volwaardig mens gezien. Die grens is gesteld omdat een baby vanaf 24 een grotere kans heeft om (gezond) te overleven dan te sterven. Omdat de medische wetenschap steeds verder ontwikkeld, wordt die leeftijd eigenlijk al lager.
Bij een vroeggeboorte voor de 24 weken is een ziekenhuis echter nog niet verplicht om het kind medische ondersteuning te verlenen, na die leeftijd wel. Ook ouders zijn bij een vroeggeboorte vanaf 24 weken verplicht aangifte te doen van de geboorte en mogelijk overlijden van hun kind.
Hoewel ik heel erg voorstander ben van zelfbeschikking over je eigen lichaam, heb je in mijn optiek vanaf die 24 weken zeker de plicht om het ongeboren leven te beschermen. Al vind ik wel dat bij kinderen die mogelijk (ernstige) gebreken hebben ook abortus na die 24 weken mogelijk moet zijn. Dat is iets wat in Nederland nog niet goed is geregeld.
Vanaf de 24 weken is een ongeboren kind ook wettelijke gezien een volwaardige menselijk wezen. In het verleden werd vaak gedacht dat een ongeboren baby geen gevoel had. Vanaf 8 weken ontwikkelen de pijnreceptoren en deze zijn met 20 weken volgroeid en dan kan een ongeboren kind dus daadwerkelijk pijn en aanraking waarnemen.
Gezien de uitspraken van verschillende mensen lijken sommige personen ook abortus van een gezond kind na 24 weken nog acceptabel te vinden, of zie ik dat verkeerd? In Engeland is bijvoorbeeld ook een vrouw veroordeeld omdat zij onder valse voorwendselen een abortuspil heeft gekregen om van haar bijna 8 maanden oude baby af te komen.
Een kind wat op die leeftijd spontaan wordt geboren heeft meestal zelfs geen medische ondersteuning nodig om te overleven. Maar vinden jullie in zo'n geval ook dat de wens van de moeder meer waarde heeft dan het leven van een ongeboren kind?
In mijn optiek is er dus wel een grens (24 weken) aan 'baas in eigen buik'. De vergelijking met organen vind ik niet heel realistisch, het eerste orgaan dat zelfstandig levensvatbaar wordt ben ik nog niet tegen gekomen en ook de vergelijking met het slachten van dieren vind ik in deze net zo onethisch als in een wolven discussie.
Ik vraag me ook af of de mate van zelfbeschikking die hier wordt neergelegd ten koste van een ongeboren kind dan ook geldt bij een vaccinatie? Of is de zelfbeschikking over iemand zijn lichaam dan geen issue meer?