Nikass schreef:
Nee dat is niet de vraag. We hebben het over mensen die asiel komen vragen. Niet over mensen die het krijgen.
Maar het vrágen wordt hier door een aantal bokkers al veroordeeld, en ze moeten volgens hen worden geweerd, ook al mag dat niet volgens het verdrag van de mensenrechten.
Ze zijn namelijk de schuld van de interne problemen van de Nederlandse samenleving. Het zijn voor het grootste deel "raddraaiers", die bij overlastgevend gedrag strenger moeten worden aangepakt dan Nederlanders die overlastgevend gedrag vertonen.
Het zijn vrijwel allemaal jonge mannen, geen vrouwen, kinderen of ouderen.
Ze mogen niet op zoek zijn naar een beter toekomstperspectief als door Nederland besloten is dat hun land veilig is, of als ze "alleen maar gelukszoekers" zijn, wat dat ook moge inhouden.
Een van de problemen is misschien dat er relatief best veel mensen het hier vrágen. Wij zijn voor de meeste mensen niet het eerste land zonder oorlog waar ze doorheen gekomen zijn, en ook niet het tweede of derde.
Daarnaast gaan mensen, als ze niet in hun directe buurlanden blijven, ook best wel vaak richting Europa of andere Westerse landen.
Hoeveel Syriërs zijn er naar Rwanda gevlucht? Hoeveel hebben er asiel aangevraagd in Cambodja? Of in Senegal?
Verder is het probleem van hier asiel aan mogen vragen, dat we er lang niet altijd goed mee om kunnen gaan wanneer de uitkomst van die aanvraag een 'nee' is. Hoe kom je van die mensen af wanneer ze toch niet mogen blijven? Mensen blijken in de illegaliteit te verdwijnen, landen van herkomst zijn lang niet altijd bereid hun gevluchte onderdanen terug te nemen, mensen blijken door de lange procedures hier al een bestaan opgebouwd te hebben, etc.
Waarom richten we de procedure dan niet zodanig in dat je die in een derde land afwacht, en pas hierheen mag komen wanneer je daadwerkelijk asiel verleend krijgt?
Australië heeft het bijvoorbeeld al zo ingericht, door strategisch afspraken te maken met eilanden in de (brede) regio.