Bokt.nl

Citaat:

7 september 2025/IUCN Red List concerning Canis lupus/Wolf
Genegeerd door alle pro wolf ''experts''
Rode Lijst van de IUCN (IUCN Red List)
De Rode Lijst van de IUCN, opgesteld in 1963, is 's werelds grootste lijst van statusbeoordelingen met betrekking tot de instandhouding van planten-, diersoorten en schimmels. De lijst wordt onderhouden door de IUCN en jaarlijks opnieuw geëvalueerd.
---
Overzicht
Overzicht van welke status in welk jaar op de grote internationaal erkende lijst van kwetsbaarheid van soorten
Tot 1996 kwetsbaar
1996-2004 niet vooruitgang niet bedreigd (scheelt al niet veel met laatste classificatie...)
2004 tot heden least concern, best mogelijke status in feite.
Niet in gevaar als soort.

Year IUCN Status Notes
1982–1990 Vulnerable (VU) Consistently listed as Vulnerable for much of the 1980s
1994 Vulnerable (VU) Continues under this classification
Encyclopedia of Puget Sound
1996 Lower Risk / least concern (LR/lc) Indicates slight improvement
Encyclopedia of Puget Sound
2004 Least Concern (LC) Global rescue reflected in a full reassessment
Encyclopedia of Puget Sound
2010 Least Concern (LC) Assessment reaffirmed by Mech & Boitani for IUCN SSC Wolf Specialist Group
Encyclopedia of Puget Sound
IUCN Red List Status Timeline for Canis lupus (Global)
According to a consolidated history compiled in the Encyclopedia of Puget Sound, which draws on IUCN data:
Year IUCN Status Notes
1982–1990 Vulnerable (VU) Consistently listed as Vulnerable for much of the 1980s
1994 Vulnerable (VU) Continues under this classification
Encyclopedia of Puget Sound
1996 Lower Risk / least concern (LR/lc) Indicates slight improvement
Encyclopedia of Puget Sound
2004 Least Concern (LC) Global rescue reflected in a full reassessment
Encyclopedia of Puget Sound
2010 Least Concern (LC) Assessment reaffirmed by Mech & Boitani for IUCN SSC Wolf Specialist Group
Encyclopedia of Puget Sound
2018 Least Concern (LC) Global population stable; reaffirmed in other literature
IELC
ResearchGate

https://www.iucnredlist.org/

Citaat:

De dagen na de aanval moest ik gewoon werken en heb ik tussendoor heel veel lieve berichtjes, reacties en vragen gekregen. Vrijdag was ik vrij, toen kwam alle stress eruit. Dat is ook niet zo gek natuurlijk. Ik heb daarom besloten even wat afstand te nemen en mijn hele verhaal op papier te gaan zetten, zodat iedereen weet hoe ik erover denk en wat er precies gebeurd is. Dat scheelt mij heel veel werk.
Uiteraard mag het worden gedeeld.

Ik liep in het bos het vaste rondje dat ik altijd loop: Belvedèreweg/Beukenlaan en dan links het rondje door het bos. Natuurlijk ben ik ook al weken op mijn hoede; ik loop met een pieper en houd de honden dicht bij mij.

Een van mijn kleine hondjes moest poepen, dus ik stond even stil. Ik bleef er letterlijk naast staan en hield de andere honden zo’n drie meter bij mij. Ik kijk altijd goed om mij heen en luister of er iets aankomt. Eerlijk: ik heb echt niks gehoord.
Terwijl ik naar de honden voor mij keek, gaf mijn kleine hondje – die zat te poepen – een schreeuw. Dat was op minder dan een meter naast mij. Ik keek opzij en zag een grote wolf die langs mijn been flitste en zich gelijk omdraaide om weer aan te vallen. Ik gaf een gil en kon zijn aanval daardoor onderbreken. Daarna volgde er van alles wat lastig is na te vertellen, maar ik ga het proberen.
Ik heb aan één stuk door gegild en mijn pieper laten afgaan. De wolf kwam steeds weer terug en bleef op mij afstormen om de kleine hondjes te pakken. Door mijn agressieve houding bleef hij mij ontwijken. Ik heb een stok gepakt en hem iedere keer afgeweerd. In de tussentijd heb ik de kleintjes op kunnen pakken. Mijn grotere hond sprong tussen ons en de wolf en stond neus aan neus met hem. Er was spanning bij beide maar beide dieren deden verder niets.

Met de kleintjes onder mijn armen, een gillende pieper en zelf schreeuwend, heb ik toen de grote hond aan de riem kunnen krijgen en ben richting Belvedereweg, door het bos gaan lopen. Ik dacht: ik moet zo snel mogelijk naar de weg of een huis voor hulp.

De wolf is het hele stuk meegelopen en probeerde steeds weer aan te vallen. Ik heb hem afgeweerd door middel van schoppen en schreeuwen. Toen ik op de Belvedèreweg kwam, kwam er net een auto aan. De bestuurder zag mijn paniek en heeft mij heel snel in de auto geholpen, met honden. Toen ik in de auto zat en omkeek, was de wolf weg. Dit was ongeveer ter hoogte van Belvedèreweg 13, waar het bospaadje op de Belvedèreweg uitkomt. Ik was hélemaal kapot. In een paar minuten tijd had ik al mijn energie verbruikt. Trillend, zwetend, huilend en hyperventilerend.

Toen ik thuis was, kreeg ik in onze buurtapp een melding dat er een wolf was gezien bij een buurvrouw verderop. Weer een tijdje later kwam het bericht over de hond van Lammert. Ik heb mijn werk afgemaakt en heb daarna nog een paar uur geholpen met het zoeken naar Daisy, helaas tevergeefs.

Ik ben vorige week geïnterviewd door Omroep Gelderland. Zij vroegen mij om mijn mening over de wolf en wat ik ervan vind. Ik had hem toen nog niet in het echt gezien, alleen de foto die hier in de app gedeeld werd – die heb ik ze ook gegeven. Dit was trouwens duidelijk een andere wolf.
In de reacties op het artikel werd erg negatief gereageerd, omdat ik mijn honden op het filmpje los had lopen. Dat is mijn keuze geweest. Ik heb mensen horen zeggen dat een hond meer kans heeft als hij los is dan als hij vastzit. Ik weet niet of het iets had uitgemaakt. Het kleine hondje zat echt bij mijn been. Wel of niet aan de riem had op dat moment niets uitgemaakt. Het had wel verschil gemaakt als de honden achter de wolf aan waren gerend, maar dat deden ze niet.
Ze werden net zo overvallen als ik door deze aanval.
Tot nu toe zijn er trouwens ook heel veel honden aan de riem gepakt, onder andere vorige week een hondje van iemand die ik ken, bij de Berghoeve in Wissel.
Het beestje is gisteren nog geopereerd en gaat nog niet goed. Wel is het zo dat als een hond losloopt, er natuurlijk sneller een confrontatie komt – zie de hond van Lammert – en er meer risico is dat een hond na een aanval wegrent van schrik, angst of pijn. Ik denk dat de pieper en mijn snelle optreden mij en de honden gered hebben. Maar ik realiseer mij dat als mijn ouders dit hadden meegemaakt, die onlangs drie weken op onze honden gepast hebben tijdens onze vakantie, dit gevecht nooit hadden kunnen winnen.

Om voor mezelf een duidelijker beeld te krijgen van hoe nu verder, heb ik met veel mensen gesproken: de provincie, de boswachter en Stichting Behoud Veluws Landschap.

Ik moest melding gaan doen bij "BIJ12", het wolvenmeldpunt, maar dat werd naar mijn mening niet zo serieus opgepakt. Ik moest namelijk “bewijs” hebben van de aanval. DNA-onderzoek had ik niet. Een filmpje? Nee, sorry, dat ging op dat moment even niet, want ik was aan het vechten voor het leven van mijn hondjes.
Toen kwam de vraag of er misschien een deurbelcamera iets had vastgelegd... Mijn incident wordt nu vastgelegd als “wolf gezien” ipv aanval van wolf en belandt op de grote stapel, want er worden dagelijks wolven gezien. Onze zoon bijvoorbeeld, had er gisteren nog bijna één voor zijn brommer.

Verder moest ik melding doen bij de politie. Dat heb ik gedaan. Daar kreeg ik te horen dat ik de volgende keer 112 mocht bellen als ik weer belaagd werd door een wolf. Zou er dan politie te paard het bos in komen?

De provincie geeft aan dat als er bij het wolvenmeldpunt genoeg aanvallen gemeld worden – die dus met bewijzen onderbouwd zijn (wat bij mij niet het geval was) zij dan gaan uitzoeken of het wel echt steeds om dezelfde wolf gaat. Dan zijn we dus alweer een paar hondjes, of misschien wel kindjes, verder. Als dat zo is, dan krijgt het beestje een naam (“Bram”) en mag hij misschien worden
afgeschoten, mits alle partijen het eens zijn.

De boswachter vond dat ons losloopgebied aanlijngebied moest worden, want “de wolf pakt alleen loslopende honden”. Dat is inmiddels al lang achterhaalde informatie. De hond van de schaapsherder had er volgens de boswachter wel een beetje om gevraagd, want ze liep los en ging achter de wolf aan, dus die moest zich verdedigen. Duidelijk verhaal. Lekker kort door de bocht. Alleen, hoe moet een hond een kudde drijven aan de riem? Daar is het antwoord nog niet op gegeven.

Ik heb ook gesproken met Lennard van Stichting Behoud Veluws Landschap. Het was fijn om van hem wat meer te leren over de wolf. Hij weet er echt veel van. Mij is wel duidelijk geworden dat het schieten van één wolf dit probleem niet op gaat lossen. Sterker nog: bij het schieten van de verkeerde wolf kan het probleem nog groter worden, door meer “probleemwolven”, zoals wij dat dan
noemen. Ik heb van hem begrepen dat dit nog niet zo snel is opgelost allemaal en eigenlijk al veel eerder opgepakt had moeten worden om incidenten als dit te voorkomen. Maar daar hebben we nu eenmaal al die instanties voor nodig, en tja, die weten het zelf ook allemaal niet. Dat is mij inmiddels wel duidelijk.

Het wordt een heel gepolariseerd verhaal nu. De mensen die "voor" de wolf zijn, trekken naar de Veluwe en gaan daar wolven spotten met zakken hondenvoer en kluiven in de hoop ze te zien. En de mensen die "tegen" zijn, rijden de wolf bewust aan of gaan de bossen in en schieten ze dood, of ze gooien vergiftigd voedsel in het bos.

Ik ben echt geschrokken van de aanval maar ik was ook vreselijk onder de indruk van dit prachtige, grote roofdier. Om dit dier bewust pijn te doen, kan ik niet begrijpen. Daar ben ik teveel een dierenvriend voor. Alhoewel hij echt wel schoppen gehad heeft maar daar zal hij weinig last van hebben denk ik

Dat er nu iets moet gaan gebeuren, is mij wel duidelijk. Ik hoop dat de gemeente en de provincie nu wel gepaste actie gaan ondernemen, want er lijden nu mensen, honden en wolven onder dit slappe beleid..

Citaat:

7 september 2025/Nedersaksen/Duitsland

Het is niet bekend hoe oud deze video is, zou ook een paar dagen kunnen zijn.
https://www.facebook.com/paula.mencke