Bokt.nl

**Geplaatst**: Vandaag, 00:18

Geplaatst: Vandaag, 00:18

Terrasjes, uit eten, reizen, is allemaal natuurlijk geweldig en ik denk dat hier ook niemand zegt dat je niet van het leven mag genieten. Denk alleen wel dat we een beetje van het beeld af moeten dat dat allemaal in je studententijd moet. Dit is namelijk een tijd waarin je het gewoon niet breed hebt. En dat mensen zich hiervoor in de schulden gaan werken, en vervolgens gaan klagen omdat het leenstelsel zo stom is, ja daar word ik een beetje moe van. Je kan toch niet verwachten dat de overheid jouw vakantie betaalt? Ik denk dat veel mensen rond mijn leeftijd gewoon behoorlijk idealistisch zijn. Huis willen kopen, op reis willen, studeren zonder schuld en het liefst niet te hard werken. En als anderen dat dan wel voor elkaar lijken te hebben en jij niet, hallo burn-out! En dit is geen trap naar bepaalde mensen in het bijzonder, gewoon een algemeen gevoel dat we van het beeld af moeten dat je alles uit je studententijd moet halen en dat je leven stopt als je klaar bent met studeren of zo. Maar goed, dit gaat alweer niet over de TS, dus ik zal hier verder over ophouden.

**Geplaatst**: Vandaag, 03:51

Geplaatst: Vandaag, 03:51

Miiej schreef:
Little_Gift schreef:
Mijn god, zonet door 8 pagina's geworsteld want ik vond het bericht van TS echt interessant maar jeetje, het lijkt hier wel een wedstrijdje in "wie heeft het meeste pech" of "wie mag zich wel of niet pechgeneratie noemen" zeg...

Er zitten fantastisch mooie posts tussen maar er zitten er toch een aantal tussen die echt kinderachtig een wedstrijdje proberen neer te zetten en te herhalen tot ze zouden winnen.

Wat spijtig om een topic zo teloor te laten gaan en ts zo in de kou te laten staan.

Dit valt me ook vaak op in dit soort discussies. Mensen proberen regelmatig hun eigen ervaringen erbij te halen en te benadrukken wie het nog zwaarder heeft gehad. Maar het gaat hier niet om wie het ergst getroffen is; het gaat om de situatie van TS en nu.

Waarom mag TS of de jongere generatie niet ook serieus genomen worden in hun gevoelens of problemen? Het lijkt soms alsof er meteen een soort wedstrijd ontstaat in wie het meest geleden heeft, in plaats van dat er gewoon compassie en begrip wordt getoond.

Edit: Daarnaast vraag ik me af waarom het leven vaak alleen maar lijkt te draaien om overleven, werken en nóg meer werken volgens vele mensen. Iemand die kiest om te genieten van het leven door bijvoorbeeld op wereldreis te gaan of gewoon van het weekend te genieten, wordt vaak al snel weggezet als onverantwoordelijk of dan heeft hij het ook verdiend dat er geen huis gekocht kan worden.
Maar dat beeld klopt niet.

Een wereldreis, die avocado toast en koffie hoeft namelijk helemaal niet het grote verschil te maken in of je wel of niet een huis kunt kopen. Zeker in regio’s als Zuidoost-Azië is reizen verrassend betaalbaar: je kunt er al voor een paar euro per dag eten en voor zo’n vijf euro per nacht slapen.

Het idee dat genieten van het leven automatisch betekent dat je financieel onverstandig bezig bent, en het dus allemaal aan jezelf te danken is. is dus echt een misvatting.

Klopt. Vaak als ik in de winter op reis ben hou ik meer over dan wanneer ik thuisblijf. Je stookt niet, je tankt niet, je doet geen boodschappen en op reis kosten de dingen in veel landen toch geen drol. Maar mensen hebben nou eenmaal in hun hoofd dat reizen duur is.
Ik heb nog nooit naar iemand geluisterd, dus van afgeronde universitaire studie naar de fabriek gegaan, qua huis eigenwijs geweest, uitgaan toen het "moest" (tussen pakweg 16 en 22 jaar) deed ik niet aan mee...
Inmiddels 33 jaar, reis de hele wereld over, heb een vaste baan, koophuis, pak veel festivals, ga uit wanneer ik wil, heb alle vrijheid. Er zijn meerdere wegen naar Rome. Maar ik moet zeggen, de medemens is echt hardnekkig. Die gaan echt aan je trekken als je niet in de pas loopt. Die gaan steigeren en proberen jou "normaal" te laten doen. Dus ik snap op zich wel waardoor het komt dat mensen niet leven. Er is zoveel druk. Opleiding, goede baan, sparen, huis kopen, partner zoeken, kinderen krijgen, als je niet uitkijkt is je hele leven al voor je bepaald. En je grootste nachtmerrie is dan dat je achter begint te lopen of het niet goed genoeg doet. En daar gaat het wringen. Een studieschuld en een krappe huizenmarkt gooien roet in het eten.

**Geplaatst**: Vandaag, 07:15

Geplaatst: Vandaag, 07:15

Little_Gift schreef:
Iedereen zit hier maar te hameren en te drammen over die studieschuld enz maar ook dat is totaal off topic en heeft niks met ts en haar vragen te maken want TS heeft geen studieschuld.

Kan dit topic nou echt niet over ts zelf gaan ipv alle anderen die zichzelf hier lopen beklagen?

Ts is niet degene die niet tevreden is en zich vergelijkt met alle anderen die zogezegd meer hebben volgens de drammende Bokkers hier, neen, dat zijn duidelijk de drammende Bokkers zelf maar ze schuiven het wel ts in de schoenen!

Hoe krom!

Ts vergelijkt zich niet met een ander, TS spreekt over dat zijzelf dit en dat al bereikt had willen hebben.
Het gaat over ts.

Ts vraagt toch zelf ervaringen van anderen die in deze tijd hebben gestudeerd? Zie topic titel en laatste zinnen/vragen van Ts in openiningspost. Sommige (meeste) hebben een torenhoge studieschuld, door de pechgeneratie, omdat ze net er tussen vallen. Dan is het toch niet gek dat het nu besproken wordt?

**Geplaatst**: Vandaag, 07:22

Geplaatst: Vandaag, 07:22

GDG schreef:
Zoolgangster schreef:
Ken iemand die trouwde, en daarna kwam wederhelft in een ziekenhuis terecht ivm fors gezondheidsprobleem, daarna kliniek in en uit wegens dat probleem.
Gezonde persoon moest voor twee werken, onder druk gezet door Uwv om harder te werken. Klapt in elkaar, ok dan maar minder uren, aanvullende bijstand. Sociale dienst dwingt persoon volledige studie financiering op te nemen, want dat ziet de soos als inkomstenbron. En dan kan de soos zelf de hand op de knip houden. Dus knoeperd van een studieschuld nu. Tada.

Dit snap ik niet. Hoe kan het UWV druk zetten op de partner om meer te gaan werken? En het laatste: studenten zijn inderdaad (meestal) uitgesloten van bijstand, op zich best wel logisch. Maar als zij in elkaar geklapt is waren er wel regelingen vanuit de studie (als ze studievertraging opliep, waar ik vanuit ga als je in elkaar klapt).

Niet dat je dan niet alsnog aan 40k schuld kunt komen hoor, maar het verhaal over UWV snap ik niet echt.

Kan helaas ivm privacy niet te veel erover zeggen, alleen dat je als partner van werkloze (door chronische ziekte)dus geacht wordt er alles aan te doen om uitkering te voorkomen. Logisch.
Maar lukt je dat niet, moet je maximaal lenen, al studeer je niet eens, of hooguit mbo niveau opleiding via bedrijf, wat ze deed. Als je jonger dan 27 bent loop je dat risico dus. Scheelt een bijstandsuitkering.
Ik meen me zelfs te herinneren, dat persoon op dat moment niet eens meer studeerde, en toch dus maximaal moest lenen.

**Geplaatst**: Vandaag, 07:32

Geplaatst: Vandaag, 07:32

Op bovenstaande.
Weet niet of dit bedoelt word?
Als je samenwoont/ getrouwd en 1 van de 2 heeft gewoon werk heb je geen recht op bijstand.

Werk je met 2 en valt een van de 2 uit door ziekte.
Maar uwv erkent die ziekte niet (voldoende). Krijgt die persoon geen uitkering.

En mag de ander de lasten helemaal alleen dragen.

En laten we eerlijk zijn, de meeste van ons werken met 2 om de rekeningen te betalen. En dan moet ineens 1 loon dat doen.

**Geplaatst**: Vandaag, 08:11

Re: Aan de pechgeneratie, hoe ga jij ermee om?

Geplaatst: Vandaag, 08:11

Hier viel ik gedeeltelijk onder de pechgeneratie. Bij mijn master kreeg ik daardoor geen studifinanciering meer. Master is officieel 2 jaar maar door corona werd dit een half jaar langer omdat zowel stage als afronding van mijn thesis verzet moesten worden. Tell daarbij op ouders die zelf flink in de schulden zaten en dat samen heeft voor een flinke studieschuld gezorgd (al had ik zeker hier e daar wat betere keuzes kunnen maken)

Ondertussen werk ik in het vakgebied waar ik wilde werken en verdien ik een bovenmodaal salaris. Heb hiervoor wel een reis door nederland gemaakt voor werk. Ik kom namelijk uit gouda en voor mijn eerste baan naar Raalte verhuist en ondertussen werk ik in Doetinchem en woon ik daar in de buurt. Moet helaas ook privaat huren dus huur is flink aan de prijs (geen flatje maar en flatje was hier niks goedkoper dan een gewone woning privaat). Huis kopen zit er de komende tijd gewoon niet in in mijn eentje. studieschuld helpt daar ook zeker niet bij maar ook zonder was het erg lastig geweest alleen. Dus hoop maar gewoon dat er in de toekomst meer mogelijkheden zullen zijn.

**Geplaatst**: 38 min geleden

Geplaatst: 38 min geleden

Ik lees het topic met een beetje open mond. En voel me oud eigenlijk. :')

Destijds lang geleden was er geen studenten ov (alles zelf betalen) en een basis beurs een uitwonendende beurs en aanvulling in de vorm van een lening voor diegene met minder gefortuneerde ouders.

Ik had de maximale lening en moest het doen van 685 gulden per maand voor alles. Kamer, vervoer, verzekeren, school, boeken, kleding eten. Als je de lening had mocht je maximaal 200 gulden per maand bruto bijverdienen. Laat ik zo zeggen eten was de sluitpost en ik had soms maar 6 gulden voor een week eten.

Ben de studietijd uitgekomen met voor toen een stevige studiebeurs, geen fatsoenlijk kleding stuk in de kast. Maar wel met een goed betaalde baan na afloop (voor even maar dat is een ander verhaal)

Een huis huren kon goddank nog wel mits je niet te kritisch keek naar de woonplaats. Eerste huurhuis was Lelystad en werk in Utrecht. Dichterbij was er gewoonweg niet. Kopen kon een kleine 2 jaar later van 1 salaris de tweede telde niet mee. En met mijn erg goede salaris kreeg ik 125000 gulden hypotheek tegen een torenhoge rente. Ik moest verhuizen voor mijn werk maar huren dichterbij was er niet. Toen een simpel oud klein huisje kunnen kopen (er was keuze uit 3 woningen in een straal van 40 km rond utrecht)

Waar ts tegenaan loopt en denk ik veel jongeren is de druk de druk om te "moeten" presteren. De druk om alles perfect te "moeten" hebben tegenwoordig. De continue bewijsdrang, druk van bazen, financiele zorgen omdat alles zo duur is, de wetenschap dat de jongere generatie mogelijk tot 70 of ouder moet blijven werken. En dat alles in een wereld die niet heel erg stabiel meer is. En dat alles overgoten met het massaal op "sociale" media getoonde ideaalplaatje waaraan je lijkt te "moeten" voldoen anders ben je een loser, sukkel, luie zwam of wat ook.

Geen idee wanneer de omslag precies is geweest maar een huis "moet" strak, alles nieuw, niet klein, leuke buurt enz. Althans als je de media en berichten zou moeten geloven. En die zijn er gewoonweg niet meer. En al helemaal niet meer voor 1 salaris.

Het hele leven in nederland is kwa kosten inmiddels opgebouwd voor tweeverdieners. Ons eerste huis op 1 salaris hebben we verkocht voor ongeveer het dubbele. Want toen mocht het tweede salaris mee gaan tellen met als gevolg dat de huizenprijs verdubbelde binnen een paar weken na die beslissing. En is er daarin gewoonweg niks veranderd alleen is alles dubbel zo duur geworden.

De eisen van werkgevers zijn vaak ook dwaas, ook toen al je moest als starter eigenlijk al jaren ervaring hebben voor ze je wilden hebben. Ik heb moeten soliciteren in een tijd met een hoge werkloosheid. En heb steeds wel geluk gehad. Eerst omdat ik precies in het profiel,paste en er positieve discriminatie moest zijn om vrouwen de techniek in de te krijgen. Bij nagenoeg gelijk moest de vrouw worden aangenomen.

In de huidige tijd ondenkbaar.

Maar later toen ik voor minder uren moest gaan zoeken, zo vaak te horen gekreken, je bent overgekwalificeerd daarom nemen we je niet aan. Iets waar je je gewoonweg niet tegen kunt verdedigen

en nu ben je al snel "te oud" "te goed" "net niet goed genoeg" of wordt er in sectoren zo geschrapt in banen dat je daar al helemaal geen kansen maakt er te kunnen werken, tenzij tegen een schraap salaris waarvan je niet kunt leven alleen overleven. Zeker als dat het enige inkomen is

Dus ja ik snap wel waar ts tegenaan loopt en ben daarin blij dat ik die fase allang voorbij ben en inmiddels wat vlieguren heb gemaakt waardoor ik met weinig weet te overleven en ik niet meer aan de ratrace hoef deel te nemen.