Avalanche81 schreef:
De vrouw. Het is haar lijf, en niemand anders heeft over haar lijf te beslissen. Tot het kind geboren is, is er geen kind, er is een zwangere vrouw. Die autonomie over haar eigen lichaam. Als die vader dat kind zo graag wil, moet hij seks hebben met een vrouw die dat ook wil.
Okay. Hoe zit het dan wanneer de moeder wél het kind wil houden maar de vader niet. Moet hij dan wel/niet fin. zorg dragen?
Punt waar ik naar neig: Binnen deze hele kwestie draait het om de beslissing van de vrouw - of juist het ontnemen van die beslissing. En dat snap ik hoor, iedereen is baas in eigen lichaam en niemand heeft daar, in mijn optiek, iets over te zeggen/vinden/beslissen. Maar, binnen de gebieden waar een vrouw zelf mag beslissen, 'trekt' de man vrijwel altijd aan het korste eind: Vrouw wil wel maar man niet, betaal maar. Vrouw wil niet maar man wel, jammer man. Vrouw wil (na een periode) zonder man, rechter wijst kinderen aan de vrouw toe. Nu is dit niet altijd het geval, maar meestal wel.
En het stomme is, ergens begrijp ik dit allemaal prima. Het klinkt logisch. Gevoelsmatig zit het me toch niet helemaal lekker.
Meer on-topic: Ik vind het een vreemde wet. Je ontneemt vrouwen een recht, bezorgt een hoop toekomstige kinderen/mensen wellicht geen prettig leven en de randzorgen, o.a. zorg, zijn behoorlijk zorgelijk.