goeroe schreef:Volgens mij zit het 'probleem' niet zozeer bij crowdfunding voor luxe, maar bij crowdfunding voor het individuele belang. Door geld te vragen voor iets wat slechts jouw eigen belang dient stel je impliciet jouw individuele belang boven het belang van anderen. Ik denk dat de weerstand precies daar zit.
Dat denk ik ook. Ik kan ook niets met veel crowdfund-acties, mede om die reden.
Waarom crowdfunding vaak tóch werkt, is omdat het de gever dan helemaal niet gaat om het geld maar om het verhaal. Als ik - even een random voorbeeld - schrijf: 'vorig jaar kwam ik wat krap bij kas te zitten, kon ik de stalling niet meer betalen en heb ik mijn paard moeten verkopen. Daarmee verdiende ik € 2000. Inmiddels is mijn ex=paard weer te koop, ik heb weer geld voor stalling en dagelijks onderhoud en dus wil ik hem weer terug, maar die € 2000 heb ik inmiddels opgemaakt. Ik wil nu dus die € 2000 terug zodat ik hem weer kan kopen.'
Dan kan ik dus fluiten naar mijn geld.

Wat verkoopt is niet de werkelijkheid, maar het verhaal: mijn allerallerliefste paard met een ontzettend lastig karakter dat nu hij te koop staat waarschijnlijk op een heel slechte plek zal belanden - de slacht!!! - (okee, ik eet wel vlees en ook bitterballen en dus ook paardenvlees maar zíjn vlees is anders) als ik hem niet red en opnieuw koop, maar ik heb geen geld om hem te redden (in plaats van: het geld dat hij mij heeft opgeleverd is al op) dus doneer er red zijn leven!!
Dus niet; geef mij geld voor mijn leuke hobby, maar Red Dit Paard!
In een goed lopend crowdfund/bedel (afhankelijk van bij welke partij je hoort) verhaal is er ook nooit sprake van keuzes, alleen van noodlottige samenloop van omstandigheden: een paard wordt bv niet verkocht maar komt waarschijnlijk heel erg slecht terecht als hij niet gered wordt. Iets soortgelijks geldt voor het ongeboren veulen waar nu een actie voor gestart is: een merrie met maanblindheid en neurologische problemen die zo heftig zijn dat ze na de bevalling meteen wordt ingeslapen wordt in leven gehouden tot het veulen eruit is en omdat die dan geen moeder meer heeft moet die de eerste weken in de kliniek doorbrengen en dat gaat ontzettend veel geld kosten.
Dat is verschrikkelijk sneu, dat vind ik ook. Het zal je als eigenaar maar overkomen.

Maar in deze crowdfundactie zit in feite helemaal geen onvermijdelijk noodlot (dat was namelijk toen de merrie getroffen werd door een terminaal probleem) maar een aaneenschakeling van bewuste financiele keuzes die de eigenaar daarna bij volle verstand heeft gemaakt: de eigenaar besluit om de merrie niet meteen in te laten slapen, maar haar met veel medische kosten in leven te laten om daarmee het veulen te laten leven en kiest dus ook bewust voor de financiele consequenties die bij deze keuze horen, namelijk de dracht in de kliniek en het feit dat het veulen daar de eerste weken ook moet staan. Als je bewust financiele keuzes maakt terwijl je weet dat je je die niet kunt veroorloven en de uitkomst vervolgens presenteert als 'het noodlot' of 'red dit veulen', dan gaat het bij veel mensen (lees; zuinige Nederlanders

Amerikanen doen niets liever dan zich mee laten slepen door een meeslepend verhaal.
Zuinige Nederlanders nemen bij de meeste crowdfundacties even het beslismodel door, doen een eenvoudige rekensom en komen dan tot de conclusie: als jij je bij het financieel volle verstand in een financieel avontuur stort waarvan je toen als wist dat je het je niet kon veroorloven, dan zie ik niet in waarom jij anders bent dan alle andere mensen met een droom die je je niet kunt veroorloven (lees: iedereen

En als ik jou dan € 100 geef om jouw droompaard terug te kopen / een (te duur) veulen geboren te laten worden, betekent dat dan ook dat jij mij vervolgens € 100 geeft zodat ik verder kan sparen voor mijn droomhuis? Want dat wil ik eigenlijk ook wel zo snel mogelijk. Sterker nog, mijn droomboerderijtje staat zelfs al op Funda en als ik het niet koop, dan weet ik zeker dat het gekocht wordt door akelige huizenhoppers die het het hele nostalgische interieur eruit slopen en het dan helemaal opgehipt en gestript en ontdaan van zijn ziel weer op de markt gooien - dus doneer nu en red dit huis!!!

Dat is volgens mij het verschil tussen luxe (mensen nemen bewust beslissingen die ze zich niet kunnen veroorloven en willen dan dat een ander bijlegt (en presenteren dat dan al dan niet als het noodlot/onvermijdelijk maar schrijven in plaats van 'geef mij geld voor iets wat ik leuk vind' 'red dit paard/huis!)), en échte nood (iemand wordt daadwerkelijk getroffen door het noodlot, of dat nou door een ziekte is of brand of wat dan ook en vraagt om directe hulp om dat noodlot te overleven).
En Nederlanders zijn nou eenmaal wat nuchterder, prikken wat sneller door de verhaaltjes heen en zien dan al snel het verschil tussen andermans luxe sponsoren en helpen bij echte nood, of de eigen buurt verbeteren door een restaurant in de straat / een bedrijf te sponsoren in de hoop daar nog wat van terug te zien. Dat is namelijk eerlijk, helder en recht door zee, terwijl als nood verpakte luxeproblemen het