mika11 schreef:Ik vind het hele ZZP systeem ook een vorm van besparing, de bewoners hebben er geen baat bij.
Dat is bij ons te merken aan de contracten.
De EVV ers hebben een volledig contract van 28-32 uur. Zij regelen alles om de bewoners heen.
De rest van de verzorgenden krijgen niet zoveel uur meer.
Het worden allemaal contracten van maximaal 20 uur.
Dit komt omdat de ZZP niet altijd hetzelfde is, en het aantal uren zorg wat je mag bieden dus ook niet.
Met die kleine contracten is het makkelijker flexibeler roosteren.
Dus liever 2 mensen die 12 uur werken, dan 1 die 24 uur werkt.
Dat betekent voor de bewoner meer verschillende gezichten aan het bed, dus niet echt bewonersgericht.
Ik merk in de praktijk niks dat een bewoner een bepaalde ZZP heeft, het is de hele dag rennen en vliegen om iedereen te helpen.
Volgens mij is de ZZP een soort besparing op het personeel, zodat er nooit teveel personeel kan werken en dat scheelt geld.
Dat is best jammer, want als je voorheen wel eens een dagje had dat je ruim stond, kon je eens allerlei werkjes doen, zoals nagels knippen, wandelen etc.
Dit kan nu echt nooit meer, want door de ZZP en het roosteren wat erbij hoort, is er nooit meer een dag dat het ruim in het personeel staat.
tuurlijk is de ZZP besparing, maar dan wel op een manier dat het kan. DMV de ZZP voorkom je namelijk dat jij iemand onder de douche staat te doen die dat nog prima zelf kan, terwijl er een deur verderop iemand zit te wachten tot haar brood gesneden wordt omdat ze dat niet meer zelf kan. Vind dus ook dat je als zorg je er bewust van moet zijn wat mensen nog zelf kunnen.
Overgens vind ik het ook niet meer dan logisch dat mensen die dingen zelf kunnen dingen ook zelf doen. De afwas bijvoorbeeld is daar een mooi voorbeeld van. Er zijn zat mensen die dat nog zelf kunnen, al dan niet gezeten op een stoel. Maar vaak is het de zorg die het 'eventjes' doet, want ach ja, mevrouw is oud. Bedden opmaken is ook zoiets leuks. Er zijn zat mensen die het zelf kunnen, maar toch gaat er iedere dag iemand van de zorg rond om alle bedden op te maken. In mijn beleving (en gelukkig ook die van het huus waar ik werk) is het na te streven motto 'zelfstandig waar mogelijk, hulp waar nodig'. Mensen doen bij ons dus ook zélf de boodschap voor de broodmaaltijd, worden geacht in de zaal koffie te komen drinken ipv dat we het naar ze toe brengen, of om gewoon een senseo aan te schaffen. Dat vind ik trouwens ook veel respectvoller naar bewoners toe, ze in hun waarde laten en zelfstandig laten.