Blue_Eyes schreef:Dat misverstand wil ik toch ook graag even uit de weg helpen. Toen mijn hubbie en ik trouwden (en dus in 1 huis gingen wonen), hebben we zijn rekening op 2 namen laten zetten. Dat was praktisch het makkelijkste, omdat hij al een eigen huishouden voerde met bijbehorende administratie en ik uit het huis van mijn ouders bij hem kwam wonen.
Eerst werkten we allebei en kwamen beide salarissen op die rekening. Later werkte ik niet meer of slechts enkele uurtjes per week (1,5 tot 3 uur). Nu werk ik weer meer uren, maar de gezamenlijke rekening is er nog steeds en dat blijft ook zo. Wij nemen beide wat we nodig hebben van die rekening, en dan maakt het niet uit of het voor kinderkleding, een brood, iets elektronisch (zijn hobby) of een sjabrakje is. Daar zijn ook nooit woorden over en dat was ook nooit zo. Ik heb nooit bij hem aan hoeven kloppen voor geld.
Hier hetzelfde
Ikea vind ik verschrikkelijk, ik ga met een doel, daar loop ik rechtstreeks naar toe, heb van te voren al op internet gezocht wat ik hebben moet, afrekenen en weer wegwezen. Maar goed heb over het algemeen een hekel aan winkelen.
vanmorgen want is snípverkouden. Thee met wat lekkers naast het bed en sssssst...
op de mega-sofa.
Ben er eentje die dommekrachtwerk aankan. Schilderen, behangen (ook het ingewikkelde motiefjeswerk), sjouwen, tapijt leggen...(dochter van een techneut).
). West-Europa, 21 ste eeuw.. Maar huisvrouw zijn en daarbij ook nog eens NIET fysiek werken is voor 'de gewone man (vrouw