Bokt.nl

Daphna schreef:

Nederland heeft miljoenen, misschien wel meer? in Afghanistan gepompt, tegelijkertijd zijn we bekend geworden om onze anti islamitische houding.

janesmith schreef:

Wat ik van de profeet weet is dat hij Joden en Christen als minderwaardig zag en zo werden ze ook behandeld. Ze mochten wel blijven wonen in de islamitische gebieden als ze een hogere belasting betaalden en dat moesten ze betalen op een zeer mensonterende manier op het marktplein van het dorp of de stad ten overstaan van de rest van de gemeenschap. Om nou te zeggen dat dat getuigt van niet onderdrukken. Volgens mij is het juist het tegenovergestelde.

Alet74 schreef:

janesmith schreef:

Wat ik van de profeet weet is dat hij Joden en Christen als minderwaardig zag en zo werden ze ook behandeld. Ze mochten wel blijven wonen in de islamitische gebieden als ze een hogere belasting betaalden en dat moesten ze betalen op een zeer mensonterende manier op het marktplein van het dorp of de stad ten overstaan van de rest van de gemeenschap. Om nou te zeggen dat dat getuigt van niet onderdrukken. Volgens mij is het juist het tegenovergestelde.

Dit is een beetje in de trant van de pot verwijt de ketel. Dit soort dingen zijn niet nl. niet exclusief voorbehouden aan de Islam. Vroeger kon je als Christen ook aflaten kopen om je zonden af te kopen (in de tijd van Luther).
Verder denk ik dat sommige Christenen ook neerkijken op andere geloven en vaak ook 'de boer opgaan' om het Christendom te verspreiden. Dat gebeurt nu nog steeds wel.

jantergouw schreef:

@Janderegelelaa

Dat is inderdaad het grote verschil. Het zwaard is al heel lang door de rest in de schede gestoken. Alleen de islam is nog steeds wereldwijd met geweld aan de gang. Alle andere religies hebben die vorm van bekering al heel lang afgezworen.

jameyskatje schreef:

dan is het weer tijd voor iets positiefs haha:

gaat over godsdienstvrijheid in de islam en intergratie van moslims in het westen

Citaat:

Sommigen zullen de titel van dit werkstuk als een contradictio in terminis beschouwen. Vaak wordt immers geopperd dat Islam een model zou zijn dat door de leden ervan desnoods met geweld wordt opgelegd aan andersdenkenden. Uit een analyse van de Koran 1 en de Sunnah 2 blijkt evenwel dat godsdienstvrijheid in de Islam een zodanig centrale plaats inneemt dat zonder godsdienstvrijheid Islam zelfs niet kan bestaan. Voor een geslaagde integratie van Muslims in onze Westerse samenlevingen is het belangrijk dergelijke universele waarden in de Islam te (h)erkennen (in plaats van te ontkennen) en deze aan te wenden als bindmiddel.

Vrijheid van godsdienst.

Bovendien stelt Islam dat alleen God kan en zal oordelen over het geloof. Muslims mogen niet oordelen over het geloof van anderen. Dit principe gaat zelfs zo ver dat er een Islamitische uitdrukking is die zegt dat wanneer een Muslim een andere Muslim van ongeloof beschuldigt, er al minstens één ongelovige is, met name diegene die de andere beschuldigt van ongeloof. Immers, oordelen over geloof is iets wat alleen God toekomt. Islam is gebouwd rond het centrale concept dat er geen god is dan God. Zich een goddelijke taak aanmeten, komt neer op het zich gelijkstellen aan God, en is dus de zwaarste zonde die men zich kan inbeelden. Er bestaat in de Islam ook geen instantie die Muslims kan "excommuniceren". Alleen God oordeelt over geloof en ongeloof.

De Koran stelt bij herhaling dat mensen vrij zijn te geloven wat ze willen.

"Zeg: "O ongelovigen. Ik zal niet dienen wat jullie dienen. En jullie dienen niet wat ik dien. En ik dien niet wat jullie dienen. En jullie dienen niet wat ik dien. Jullie hebben jullie godsdienst en ik heb mijn godsdienst." (109:1-6)

Daarbij hoort ook de keuze ongelovig te zijn.

"Wie het wil, die moet dan geloven en wie het wil, die moet maar ongelovig zijn." (Koran 18:29)

Om het belang ervan ondubbelzinnig te vestigen wordt door de Koran ook het omgekeerde van godsdienstvrijheid, nl. dwang, verboden.

"In de godsdienst is er geen dwang." (Koran, 2:256)

Muslims zijn immers slechts waarschuwers, overbrengers van de Boodschap. Zij mogen niemand dwingen.

"Waarschuw de mensen, want jij bent slechts een waarschuwer. Je hebt niet de autoriteit om iemand te dwingen."(Koran 88:22-23)

Zij mogen mensen wel vriendelijk "uitnodigen" (Da'wah) tot de Islam, maar daar eindigt het.

"en als iemand dwaalt zeg dan: "Ik behoor slechts tot de waarschuwers". (Koran 27:91)

De misvatting dat Islam met dwang en geweld verspreid zou moeten worden, wordt dan ook helemaal tegengesproken door de Koran.

Er dient overigens op gewezen te worden dat Islam - het zich onderwerpen aan God - alleen maar mogelijk is wanneer men vrij is om dat te doen. Vandaar ook dat Muslims er moeten voor zorgen dat dit soort vrijheid gegarandeerd is in hun samenlevingen. Het garanderen van godsdienstvrijheid behoort tot de kern van de Islamitische regelgeving.


Moet men de ongelovigen dan niet doden?

Staat er dan niet in de Koran dat ongelovigen gedood moeten worden?

"En wanneer jullie hen die ongelovig zijn [in de strijd] ontmoeten, slaat hen dan dood..." (Koran, 47:4)

Dit vers handelt niet over geloof of ongeloof, maar vestigt principes van de krijgswet. Uit de Sunnah blijkt dat het vers geopenbaard werd naar aanleiding van de strijd om Badr, en dat dit vers alleen van toepassing is op de vijand in een oorlog ("in de strijd"), een vijand die in de slag om Badr uit ongelovigen bleek te bestaan

De hoofdregel in de Islam is dat alle leven heilig en onschendbaar is. De Koran stelt dat wie iemand doodt, "het is alsof hij de hele mensheid heeft gedood" (5:32). Het vers 47:4 vormt daarop een uitzondering: in een oorlogssituatie kan het doden van de vijand onder bepaalde omstandigheden in het heetst van de strijd toegestaan zijn als men om logistieke en militaire redenen niet in staat is gevangenen te nemen. Dit is dus ook weer geen algemene oorlogsregel, want in andere oorlogsomstandigheden, als de militaire mogelijkheden het toestaan, beveelt de Koran aan de vijand krijgsgevangen te nemen om hem later weer vrij te laten, zoals blijkt uit het vervolg van hetzelfde vers:

"... maar wanneer jullie dan de overhand over hen gekregen hebben boeit hen dan stevig vast, hetzij om hen later als gunst vrij te laten hetzij om hen lost te laten kopen, wanneer de lasten van de oorlog zijn afgelegd. " (Koran 47:4)

Het is nu duidelijk dat vers 47:4 de krijgswet tot voorwerp heeft, en in se niets te maken heeft met geloof of ongeloof. Het vers spreekt de algemene regel van godsdienstvrijheid dus helemaal niet tegen, en is al zeker geen algemene regel die stelt dat ongelovigen moeten gedood worden. Het vers handelt uitsluitend over respectievelijk doden of krijgsgevangen nemen van de vijand in een oorlogssituatie



Geldt godsdienstvrijheid ook voor Muslims?

Rest er nog te bekijken of de godsdienstvrijheid ook geldt voor Muslims zelf. Met andere woorden: mogen Muslims Islam de rug toekeren? Want wordt er niet gezegd dat Muslims die de Islam verlaten hebben gedood moeten worden? Voor zover deze mening door sommige Muslims en niet-Muslims verkondigd wordt, is zij in elk geval niet in overeenstemming met wat een aantal Islamitische geleerden ervan zeggen. Zo beklemtoont Maulana Inayatullah Asad Subhani 7 dat de godsdienstvrijheid ook geldt voor Muslims. Er wordt in sommige verzen in de Koran evenwel straf voorzien voor mensen die de Islam verlaten, maar deze straf wordt zonder uitzondering door God opgelegd (en niet door de mens). Het betreffen verzen met een "ontradend effect", die Muslims die de Islam verlaten tegenspoed in het huidige leven of een straf in het hiernamaals in het vooruitzicht stellen. Er is echter nergens in de Koran sprake van dat de "ex" Muslim in het huidige leven door mensen gestraft zouden moeten worden.

Het misverstand dat afvallige Muslims de doodstraf zouden moeten krijgen, berust op een verkeerde interpretatie van een hadith (uitspraak van Mohamed), die zei: Man baddala Dinahu faqtuluh ("dood hem die van godsdienst verandert"). Ook hier hebben we echter te maken met een regel uit de krijgswet en niet met een regel over geloof of ongeloof. Want wat was er gebeurd? Een aantal Joden uit Medinah hadden een plan beraamd om de Muslimgemeenschap te destabiliseren. Er zouden zich telkens een paar Joden in de schijn bekeren tot de Islam, om even later de Islam weer af te zweren. Dit plan zou telkens weer herhaald worden om op die manier twijfel te zaaien en onrust te doen onstaan in de Muslimgemeenschap. Toen de Profeet hiervan lucht kreeg, gaf hij bevel hen te doden. Geleerden beklemtonen dat de doodstraf hier niet uitgesproken werd omdat zij de Islam afgezworen hadden, maar omdat zij in oorlog waren met de Muslims en omdat zij met hun subversieve daden de Islamitische regering en samenleving wilden ondermijnen. De regel van de Profeet had dus betrekking op deze zeer specifieke situatie van met name hoogverraad, en had niets te maken met het geloof van de mensen in kwestie maar wel met hun subversie tegen de staat. Er is geen enkel geval bekend waarin Profeet Mohamed de doodstraf uitgesproken heeft over iemand die Islam de rug toekeerde. In geloofszaken is volgens Islam immers iedereen vrij te geloven wat hij wil, of te kiezen dat hij helemaal niet gelooft. Die vrijheid geldt ook voor Muslims. Deze stelling wordt door een groot aantal geleerden in de Islam uit heden en verleden onderschreven. 8



Hieruit blijkt nog maar eens dat men zeer voorzichtig moet zijn met het citeren uit de Koran en de Sunnah. Het is erg belangrijk het groter kader te kennen om daarbinnen bepaalde verzen of uitspraken van Mohamed te kunnen situeren en interpreteren.


Uit hetgeen vooraf ging blijkt de centrale rol van de godsdienstvrijheid in de Islam. Islam betekent "overgave aan God". Dit vooronderstelt dat mensen vrij zijn om zich over te geven aan God. Zonder deze vrijheid, kan er niet eens sprake zijn van Islam.

De zin van het leven zelf, is zeer innig verbonden met deze godsdienstvrijheid. Het leven is een test - vrijheid van keuze is inherent aan een test. Hoe men de eeuwigheid doorbrengt in het hiernamaals, is gebaseerd op de manier waarop men deze vrijheid aanwendt. Godsdienstvrijheid behoort werkelijk tot de essentie van het gehele Islamitisch model.

De Koran en de Sunnah, en de daarop gebaseerde Islamitische Wet, vestigt niet alleen het principe van godsdienstvrijheid, maar verbiedt ook het omgekeerde ervan, namelijk het gebruik van dwang. Achterliggende gedachte is dat de redding van de ziel niet afhangt van de naam van de geloofsgroep waartoe men behoort, maar wel van het gedrag en de mate waarin dit op grond van de eigen vrije wil in overeenstemming is met de Goddelijke Bepalingen, iets waar uiteindelijk alleen God kan over oordelen omdat alleen Hij in de harten van de mensen kan kijken.

De centrale, cruciale rol van godsdienstvrijheid in de Islam is niet zonder belang voor de integratie van Muslims in de Westerse samenlevingen. Eerder dan het vervagen en zelfs uitwissen van hun godsdienstige identiteit als voorwaarde te stellen voor integratie van Muslims in onze samenlevingen, ware het raadzamer de universele waarden in de Islam te (h)erkennen en te beklemtonen, waarden als godsdienstvrijheid, gelijkheid, broederlijkheid, afwijzen van racisme, enz., waarden waar ook de Europese samenlevingen rond gebouwd zijn. Deze universele waarden kunnen immers dienen als cement voor een succesvolle integratie

jantergouw schreef:

@Janderegelelaa

Dat is inderdaad het grote verschil. Het zwaard is al heel lang door de rest in de schede gestoken. Alleen de islam is nog steeds wereldwijd met geweld aan de gang. Alle andere religies hebben die vorm van bekering al heel lang afgezworen.

PattyOosten schreef:

jantergouw schreef:

@Janderegelelaa

Dat is inderdaad het grote verschil. Het zwaard is al heel lang door de rest in de schede gestoken. Alleen de islam is nog steeds wereldwijd met geweld aan de gang. Alle andere religies hebben die vorm van bekering al heel lang afgezworen.

Dat is ook niet helemaal waar. In Oeganda heb je bijvoorbeeld het Lords Resistance Army, die een samenleving en regering op basis van de tien geboden nastreeft. Bepaald geen frisse jongens:
http://www.globalsecurity.org/military/ ... ra/lra.htm

Of Scott Roeder die een abortus arts doodschoot uit naam van het geloof:
http://www.atheistrev.com/2010/02/scott ... orist.html

Of deze:
Christelijke terroristen opgepakt in VS
http://www.tijd.be/nieuws/buitenland/Ch ... .art?ckc=1

http://news.yahoo.com/s/ynews/20100329/ ... ews_ts1361


Als je even googled op christelijk terrorisme, vind je plenty minder frisse christenen.

Edit: aanvulling

janesmith schreef:

Hele leuke voorbeelden, en zeker niet goed te praten. Maar het feit dat je al de daden van enkelingen als voorbeeld aanhaalt, zoals die doodgeschoten abortusarts, is een teken aan de wand. De voorbeelden over moslims die geweld plegen uit naam van het geloof lopen in de honderdduizenden, als het geen miljoenen zijn!

PattyOosten schreef:

janesmith schreef:

Hele leuke voorbeelden, en zeker niet goed te praten. Maar het feit dat je al de daden van enkelingen als voorbeeld aanhaalt, zoals die doodgeschoten abortusarts, is een teken aan de wand. De voorbeelden over moslims die geweld plegen uit naam van het geloof lopen in de honderdduizenden, als het geen miljoenen zijn!

Er werd opgemerkt dat de christenen NIET uit naam van het geloof geweld plegen. Dat heb ik, dacht ik, ontkracht met die paar voorbeeldjes. En als je zelf even googled op christian terrorism vindt je nog volop voorbeelden, ook van groeperingen En miljoenen Moslim terroristen???? seriously

FaberSmid schreef:

[quote="jantergouw"
@Janderegelelaa

Dat is inderdaad het grote verschil. Het zwaard is al heel lang door de rest in de schede gestoken. Alleen de islam is nog steeds wereldwijd met geweld aan de gang. Alle andere religies hebben die vorm van bekering al heel lang afgezworen.

FaberSmid schreef:

Moslims en koran blijven aanvallen en negatief schrijven, maar niet op het "blanke" geloof en de groeperingen in gaan? Die vermoorden hedendaags nog mensen die naar hun meninh niet zuiver zijn, maar vergeten wordt dat de blanke de niet zuivere mengelmoes vuilnisbakken zijn. Door te blijven zwijgen blijft de waarheid, maar door te zwijgen doet men ontkennen proberen en verstopen.

Nicolletje schreef:

... en de Moslimbroederschap
[i]"God is ons doel. De Profeet is onze leider. De Koran is onze wet. De strijd is onze manier. Voor God sterven is onze hoogste verwachting."

Citaat:

""En Wij hebben de mens opgedragen goed voor zijn ouders te zijn. Als zij er echter bij jou naar streven (Jahadaka) aan Mij metgezellen toe te voegen waarvan jij geen kennis hebt, gehoorzaam hun dan niet...." (Koran, 29:8)

Het arabische woord "Jihad" is een erg brede term. De betekenis ervan is: "streven naar een betere manier van leven". Dat streven is uiteraard niet beperkt tot Muslims - zoals blijkt uit het eerste hierboven geciteerde vers, waarin niet-Muslim ouders ernaar streven (jahadaka - van jihad voeren) om hun kinderen die zich bekeerd hebben tot de Islam, naar de godsdienst van de ouders te doen terugkeren.

Jihad -- streven voor een beter leven -- wordt door sommigen zelfs aanzien als de zesde pijler van de Islam, omdat elke Muslim verplicht is elke dag opnieuw zich in te zetten om zichzelf en de samenleving waarin hij leeft, te verbeteren.

De strijd tegen het eigen ik wordt beschouwd als de hoogste vorm van Jihad. Maar ook een artikel schrijven om de Islam uit te leggen, is Jihad voeren met de pen. Wanneer men voor een keuze staat, is het Jihad het beste van de twee alternatieven te kiezen. Armen helpen en goede werken doen, is een vorm van Jihad. Z'n best doen voor een examen op school, is een vorm van Jihad. Kortom: alles wat ertoe leidt dat het individu en/of de samenleving er beter van worden, is Jihad.

In sommige gevallen -- bijvoorbeeld wanneer een Muslimland aangevallen wordt en wanneer alle mogelijkheden om op een vreedzame wijze de aanval af te slaan mislukt zijn -- kan "streven naar het beste" erin bestaan het eigen leven of het land gewapenderhand te verdedigen. In dit geval, komt Jihad neer op oorlogsvoering - iets wat slechts toegelaten is onder stricte voorwaarden en omstandigheden. Men spreekt dan van een "kleine Jihad", onderscheiden van de "grote Jihad" die de strijd is tegen het eigen ik.

"Een groep Muslimsoldaten kwam bij de Heilige Profeet (van een veldslag). Hij zei: welkom, jullie keren terug van de kleine Jihad naar de grote Jihad. Er werd gezegd: wat is de grote Jihad? Hij antwoordde: het streven van een dienaar tegen zijn lage verlangens." (Al-Tasharraf, Part I, p. 70)

In het arabisch is het voorvoegsel "mu" + de wortel, iemand die de aktie van de wortel uitvoert. Dus, muJHD of Mujahid, is iemand die Jihad voert. Dit is geen synoniem voor gewapend strijder. Een schrijver die zich inzet voor de Islam, is ook een Mujahid. Iemand die goede werken doet, is ook een Mujahid. Profeet Mohammed zei:

"Een Mujahid (hij die Jihad voert) is diegene die streeft tegen zijn eigen ik om God te gehoorzamen"(Sahih Ibn Hibbanm, No. 4862)

Wanneer Muslims in een situatie terechtkomen die zij als onrechtvaardig beschouwen, hoort men in de Muslimwereld wel vaker oproepen to Jihad. Dit betekent in de meeste gevallen helemaal geen oproep tot gewapende strijd. Gewoonlijk is het een oproep tot vreedzame inzet tegen wat men als een onrechtvaardige situatie ervaart, bijvoorbeeld het via het voeren van wat men noemt "een Jihad met de pen", of "een Jihad met het woord": via het schrijven van artikels, organizeren van bijeenkomsten enz om de situatie onder de aandacht van de pers en de publieke opinie te brengen, als onderdeel van het streven naar een betere situatie.

Jihad betekent in elk geval niet een heilige oorlog (arabisch: 'harbun muqaddasatu' of 'al-harbu al-muqaddasatu') in de zin van een oorlog om anderen te dwingen tot de Islam - het is Muslims ten andere verboden aan zulk een oorlog deel te nemen. De Koran garandeert immers voor iedereen godsdienstvrijheid en verbiedt Muslims uitdrukkelijk anderen te dwingen tot de Islam.

Volledigheidshalve voegen we hieraan toe dat er in de Muslimwereld wel enkele splintergroepen zijn die er andere opinies op nahouden en die hun eigen vertalingen van de Koran opgesteld hebben die evenwel niet door een meerderheid van Muslims aanvaard wordt. Het feit dat deze splintergroepen ook het Islamitisch jargon gebruiken om hun eigen doelstellingen een zweem van legitimiteit te proberen geven, en veel van zich laten horen, maakt dat men in het Westen vaak verkeerdelijk denkt dat deze groepen "de" Islam vertegenwoordigen. In elke samenleving heeft men een stille brede middengroep, en aan de rand daarvan een aantal extremisten. Het is belangrijk dat men de mening van extremisten niet verwart met die van de middenstroom. Zowel in de Muslimwereld als in het Westen zijn er extreme groeperingen die aansturen op een confrontatie. Het is belangrijk dat men hun propaganda doorziet en niet in de val trapt die zij uitzetten. Een grondige studie van het Westen en van de Islam, leidt tot de vaststelling dat beiden meer gemeen hebben dan de extremisten aan beide kanten hen willen doen geloven. Het lijkt er dan ook op dat de middengroepen van het Westen en van de Islam meer te vrezen van de extremisten in hun eigen rangen, dan van elkaar.

janesmith schreef:

@Adriana: Zo is het ook, maar het is absoluut 'not done' om dat soort zaken te bespreken of zelfs maar te noemen.

Citaat:

Er zijn sites die nauwgezet alle aanslagen bijhouden die door Moslims gepleegd zijn, en dat loopt inmiddels in de vele duizenden!

FaberSmid schreef:

Moslims en koran blijven aanvallen en negatief schrijven, maar niet op het "blanke" geloof en de groeperingen in gaan? Die vermoorden hedendaags nog mensen die naar hun meninh niet zuiver zijn, maar vergeten wordt dat de blanke de niet zuivere mengelmoes vuilnisbakken zijn. Door te blijven zwijgen blijft de waarheid, maar door te zwijgen doet men ontkennen proberen en verstopen.

Nicolletje schreef:

maar er heerst (o.a. vanwege Amerika) een anti-westerse mentaliteit in veel moslimlanden.

Shadow0 schreef:

Nicolletje schreef:

maar er heerst (o.a. vanwege Amerika) een anti-westerse mentaliteit in veel moslimlanden.

Er heerst ook een anti-moslim mentaliteit in de westerse landen. Dus?

janesmith schreef:

@Adriana: Zo is het ook, maar het is absoluut 'not done' om dat soort zaken te bespreken of zelfs maar te noemen. Kom je met voorbeelden aanzetten die onmogelijk ontkend kunnen worden, dan volgt er steevast een "Ja maar, daar en daar gebeuren ook nare dingen". Alsof dat daar en daar goed zou maken wat er fout is in de aangehaalde voorbeelden.