Ik probeer meestal bewust om het gesprek bij visite enzo een andere kant op te sturen, maar als anderen zelf steeds over de kinderen in de kamer beginnen, tja, dan houdt het bij mij ook ergens op, hoor. Mij maakt het niet uit, ik praat net zoveel over mijn dochter als over andere zaken. Maar ik ben dan ook een behoorlijke kletskous, vindt diverse onderwerpen wel interessant.
Overigens is het ook nooit goed hoe je het doet, volgens 'de maatschappij'. Allebei 5 dagen per week werken met kids is niet goed (ben ik zelf ook geen voorstander van

), je kind 2 a 3 dagen naar de opvang brengen wegens werk is niet goed en als je dan besluit om fulltime thuis te blijven, is het ook niet goed

. Ik ben bewust thuis gebleven toen mijn dochter geboren werd na een jarenlange dynamische carriere en man, wat een bakken kritiek kreeg ik over me heen van diverse mensen, inclusief bloedeigen familie. Gelukkig ook positieve reacties, hoor, maar je hebt altijd van die mensen die ineens net doen alsof je niets interessants meer te melden hebt, omdat je je baan opgezegd hebt. Alsof je leven ineens gestopt is. Ik denk dat het meer aan jezelf ligt, want je kunt je op zoveel andere manieren nog ontwikkelen in het leven en werken kan ik mijn hele verdere leven nog, als ze wat groter is. Nu heb ik tenminste de tijd om workshops te volgen, heb een studie gedaan in die tijd, maar dan heb ik het ook heel erg druk naast de zorg voor je kind, huishouden, sporten, een paard en een sociaal leven. Ben blij dat die studie klaar is, want ik vond dat echt pittig naast het 'huisvrouwenbestaan'.
Nederlanders lopen altijd te zuchten en te steunen, te klagen en te zeuren over hun belastingcenten. En dan denk ik 'joh, je woont hier en je doet gewoon mee aan het systeem, net als iedereen. Klaar.'. Ik ben blij dat ik nog in een land woon wat bepaalde zaken tenminste nog een beetje geregeld heeft (al hoewel dat steeds minder wordt, helaas), want in vele andere landen kun je de straat op als je ellende hebt. En dat vind ik ook niets. Misschien moeten de zeurpieten maar lekker in dat soort landen gaan wonen. En dan maar hopen dat je niet ziek wordt, een ongeluk krijgt, je baan kwijt raakt, failliet verklaard wordt, kinderen krijgt of aan de alcohol of drugs verslaafd raakt......
Overigens heeft mijn kind dus nog nooit van kinderopvang gebruik hoeven maken, maar ze gaat vanaf haar tweede wel een paar ochtendjes naar de peuterspeelzaal. Wordt ook gesubsidieerd naast het maandelijkse bedrag wat we daarvoor neertellen (en wat geen kattenpies is trouwens).