Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-11-06 11:03

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 23-11-06 11:03

Maar je ouders moeten het toch gemerkt hebben? Als je niet wilt antwoorden moet je dat ook niet hoor

Maar modellen snap ik niet door anorexia krijg je toch een heel erg slecht zelfbeeld. Dan wil je toch absoluut niet op de foto. Ik toch al zeker niet

Laatst bijgewerkt door lesilla op 23-11-06 11:04, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-11-06 11:04

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 23-11-06 11:04

katiavl schreef:
Maar je ouders moeten het toch gemerkt hebben? Als je niet wilt antwoorden moet je dat ook niet hoor

Ik woonde niet meer bij mijn ouders.

**Geplaatst**: 23-11-06 11:08

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 23-11-06 11:08

Mja, ik woonde in het begin wel bij mijn ouders (nu weer een tijdje, overigens), en mijn moeder... Ja tuurlijk, ze had het best door. Veel ruzie gehad destijds ook over eten, probeerde ze me ertoe te dwingen etc. Niet raar dat ze dat probeerde, maar je zórgt wel dat je niet hoeft te eten, of dat het er toch wel weer uit komt. Toen ze me vervolgens uit huis trapte, was het natuurlijk helemaal gebeurd met eten.

**Geplaatst**: 23-11-06 11:18

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 23-11-06 11:18

Bij mij heeft niemand iets geweten de eerste 10 jaar. Ja, ze merkten wel dat er 'iets' was, maar als je boulimia en anorexia in wisselende periodes hebt, kun je iedereen voor de gek houden. Ik was er heel erg goed in!! En ik had het geluk dat ik er altijd heel goed uit kon zien in mijn gezicht. Zelfs na nachten amper slapen.

Na 10 jaar, stortte ik helemaal in (lichamelijk en mentaal) en toen begon een 7-jarige zware strijd, waarvan ik uiteindelijk dacht dat ik hem nooit zou overwinnen. Tot ik de man ontmoette waar ik nu 4 jaar mee samen ben. Hij heeft me laten inzien dat ik veel meer was dan al mijn problemen. En toen ik zwanger werd, had ik zo'n enorme kracht in me, echt ongelooflijk. Sinds dat moment ben ik echt gestopt met overgeven, pillen slikken, uithongeren en eetbuien. En dat tot op de dag van vandaag. Mijn kind was DE reden om goed voor mezelf te gaan zorgen. Zeker nu ik een dochter heb, wil ik haar niets van al die ellende van destijds meegeven. Op een dag zal ik het haar vertellen, maar ik wil dat ze geniet van een onbezorgde, vrolijke kindertijd met alle liefde en warmte. Dingen die ik zelf gemist heb, maar die ik gelukkig wel kan geven door mijn eigen persoonlijkheid.

**Geplaatst**: 23-11-06 14:17

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 23-11-06 14:17

Fijn dat je die kracht hebt gevonden door je kind!!!
Ik snap dat je heel blij met haar bent, ook omdat je daardoor de kracht hebt gevonden om weer voor jezelf te gaan zorgen...
Geniet van haar Lachen

!

**Geplaatst**: 23-11-06 14:41

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 23-11-06 14:41

Tobytje schreef:
Fijn dat je die kracht hebt gevonden door je kind!!!
Ik snap dat je heel blij met haar bent, ook omdat je daardoor de kracht hebt gevonden om weer voor jezelf te gaan zorgen...
Geniet van haar !

Jij snapt tenminste hoe heftig het is om een eetstoornis te hebben. Jij hebt precies hetzelfde gevecht gehad. En je mag heel, heel erg trots op jezelf zijn dat het nu zoveel beter met je gaat!! Bij mij hielp dwingen totaal niet, bij jou gelukkig wel. Maar goed, je zag zelf ook in dat het zo niet door kon gaan en dat inzicht is het enige wat helpt. Laat domme, onwetende veroordelende mensen maar kletsen, ze weten echt niet beter. Dat nare onbegrip van sommige mensen, daar werd ik destijds gek van tijdens die lange weg naar genezing. Het bracht zoveel negativiteit en druk mee en daar heb je de energie niet voor op dat moment.

Mijn vriend vond het ook moeilijk te begrijpen dat juist IK mezelf zo kapot maakte. Ogenschijnlijk had ik alles mee, maar wist je wat meer over mijn leven, tja..... Hij snapte heel goed waardoor het kwam, omdat hij zich in mij en mijn verleden had verdiept. En juist doordat hij me niet veroordeelde, maar me juist steunde, me hielp, met me praatte, voor me openstond, me liet inzien dat ik het waard was om te genezen, dat werkte pas echt. En elke keer dat ik nu naar mijn gezinnetje kijk, ben ik zo ontzettend blij op wat ik bereikt heb. Het geluk, waar ik jarenlang voor gevochten heb.....

**Geplaatst**: 23-11-06 17:56

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 23-11-06 17:56

Nadya, ik lees dat je op een gegeven moment zwanger werd...

Wat ik mij gelijk af vroeg was... (eigenlijk een aantal dingen)
1.) Had je toen een normaal gewicht? Zwanger worden en annorexia gaan vaak niet samen namelijk
2.) Hoe reageerde je zelf op je gewichtstoename tijdens je zwangerschap?
3.) Hoe is je zwangerschap verlopen? Immers kan ik mij voorstellen dat je door roofbouw te plegen op je lichaam misschien niet de meest ideale situatie kon bieden voor een baby...

Ik veroordeel je niet trouwens, maar ben echt nieuwschierig hierover. Ik vraag mij namelijk ook af, hoe het zit met baby's van annorexia patienten, net zoals ik zelf een heel laag geboortegewicht had door de ongezonde levensstijl van mijn moeder snap je....

Ik ben blij voor je dat je door de komst van je kind je ziekte overwonnen hebt! Ben je nu niet bang dat je dit straks op je dochter over brengt? Stel je voor dat ze wat mollig zou worden in haar kinderjaren? Een vriendin van mij gaf haar dochter nooit snoep en ze mocht alleen water drinken, omdat ze bang was dat het kind dik zou worden...

**Geplaatst**: 23-11-06 18:33

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 23-11-06 18:33

Barmat schreef:
Nadya, ik lees dat je op een gegeven moment zwanger werd...

Wat ik mij gelijk af vroeg was... (eigenlijk een aantal dingen)
1.) Had je toen een normaal gewicht? Zwanger worden en annorexia gaan vaak niet samen namelijk
2.) Hoe reageerde je zelf op je gewichtstoename tijdens je zwangerschap?
3.) Hoe is je zwangerschap verlopen? Immers kan ik mij voorstellen dat je door roofbouw te plegen op je lichaam misschien niet de meest ideale situatie kon bieden voor een baby...

Ik veroordeel je niet trouwens, maar ben echt nieuwschierig hierover. Ik vraag mij namelijk ook af, hoe het zit met baby's van annorexia patienten, net zoals ik zelf een heel laag geboortegewicht had door de ongezonde levensstijl van mijn moeder snap je....

Ik ben blij voor je dat je door de komst van je kind je ziekte overwonnen hebt! Ben je nu niet bang dat je dit straks op je dochter over brengt? Stel je voor dat ze wat mollig zou worden in haar kinderjaren? Een vriendin van mij gaf haar dochter nooit snoep en ze mocht alleen water drinken, omdat ze bang was dat het kind dik zou worden...

Tja, ik dacht altijd dat ik een olifant zou worden tijdens een zwangerschap.... Maar dat was absoluut niet zo.
Toen ik zwanger werk had ik boulimia (ik heb beide ziektes afwisselend gehad, heb jarenlang geen menstruatie gehad) en ik woog toen amper 49 kg bij een lengte van 1,65 m. Ik was dus niet extreem mager, maar wel vrij dun. Doordat ik endometriose had (heb ik weg laten halen door een operatie) en wist dat we direct na mijn herstel voor een kindje zouden gaan, ben ik heel gezond gaan eten. Het gekke was, het was meteen raak na 1 maand. Tja..... Daarna merkte ik meteen hoe je hormonen gaan werken, je hebt weinig meer over jezelf te zeggen. Althans ik niet. Ik was heel erg trots op mijn steeds dikker wordende buikje en trots op mijn lijf. Daarbij moet ik wel zeggen, dat ik 8 maanden kotsmisselijk en ziek ben geweest (cynisch grapje van boven?). Ik heb gespuugd en gespuugd, tot ik in week 32 neerviel van de uitputting. In die maanden kreeg ik een enorme afkeer van overgeven (terwijl ik dat jaar in jaar uit gedaan heb, meerdere keren per dag). Ik weet ook zeker dat dit van bovenaf kwam, het was voor mij een duidelijk teken dat ik ermee op moest houden. Nu of nooit, dat gevoel. Ik was echt trots op mijn lijf, op dat groeiende mensje in me. Had nooit gedacht dat ik ooit zo zou denken, maar ik deed het echt.

Mijn dochter is nu een heel gezond kindje van bijna 2 jaar. Aangezien ik heel slank ben momenteel (mijn stofwisseling is veranderd na de geboorte, vroeger was ik wat steviger, niet dik ofzo, van figuur) en mijn vriend zeer lang en slank is, ga ik er vanuit dat zij ook zo is, maar als ze wat molliger wordt, zal ik niet minder van haar houden. We eten sowieso gezond, maar snoepen kan ik ook enorm, hoor, tegenwoordig.

Natuurlijk weet ik niet of ik iets op haar overbreng in de toekomst. Ik ben het niet van plan natuurlijk. Ik heb ook altijd verder gekeken dan alleen naar iemands uiterlijk, want daar ging het me niet om. En ik ben ervan overtuigd dat als zij zelfvertrouwen meekrijgt van ons, zichzelf mag zijn met al haar talenten en mindere kanten en dat je samen zorgt voor een open sfeer thuis, de kans niet zo groot is dat ze het ook krijgt. Vergeet niet, dat ik uit een hele andere situatie kom. Bij mij was het vroeger thuis heel anders, dan nu bij mijn vriend en mij. Je hoeft niet te blijven hangen in wat je van huis uit mee gekregen hebt. Je kunt die 'vicieuze cirkel' echt doorbreken. Dat heb ik al gedaan door een goede, liefdevolle en warme relatie aan te gaan met mijn vriend en te doen wat voor mij goed voelt. Natuurlijk waren mensen, vrienden en familie, destijds bezorgd over hoe ik zou zijn als mama. En of ik uit die eetproblemen zou blijven. Ik ben er nu bijna 3 jaar uit, nog niet zo lang, maar ik heb echt de behoefte niet om terug te vallen. Onze dochter is een leuk, sociaal kind, lekker onbezorgd en vrolijk. Dus ja, ik heb het gevoel dat we (want we doen het samen) het goed doen.
Vond de zwangerschap wel erg zwaar, maar achteraf had ik liever vele kilo's extra gehad dan die eeuwige misselijkheid. Raar, he? Ik was ook maar 12 kg aangekomen, woog amper 61 kg. Maar na de bevalling was ik ook niet bezig met afvallen.... Je lijf is wel even 'slap', maar doordat ik veel beweeg en doe (ik sport momenteel amper, hoor) en borstvoeding gaf, vlogen de kilo's er weer vanaf. Tot 47 kg aan toe. En dat vond ik ook niet mooi, hoor, en dat was toch wel een teken dat het echt goed met me ging. Nu weeg ik 50, soms 51 en daar kunnen we allemaal mee leven. Ik eet echt goed, maar het komt er niet aan. Ik zou best weer een 'voller' gezicht willen hebben, zoals tijdens mijn zwangerschap, maar ja..... Zo zie je maar, iedereen heeft wel wat.

Echt, ik had dit ook nooit verwacht, maar zo is het gegaan. Verder moet ik ook zeggen dat ik sinds ik wist dat ik zwanger was een enorme kracht in me heb gevoeld. Zo van 'en nu is het afgelopen. Nu sta ik op een kruising, welke kant ga ik op'. Heb ik dus nog steeds en ik volg de juiste weg blijkbaar. Voelt zo goed en ik hoop zo dat andere vrouwen met serieuze eetstoornissen ook op zo'n punt komen. Op een dag heb je er zo genoeg van. Het is zo zonde geweest van mijn lijf. Gelukkig heb ik weinig blijvende gevolgen. Dat heeft helaas niet iedereen.

Mijn kind eet trouwens alles wat je haar voorzet en ze houdt niet zo van water, wel van melk, appelsap en roosvicee, hahaha..... Ze had een normaal geboortegewicht en kwam 3 dagen na de uitgerekende datum ter wereld.

Snap je het nu een beetje? Het is wel raar dit zo hier neer te zetten. Ik was nog zo van plan om niet al te persoonlijke dingen te noemen, maar ja.......

**Geplaatst**: 25-11-06 15:51

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 25-11-06 15:51

Echt heel erg, dat er mensen overlijden omdat ze zo graag mooi dun willen zijn.

o:

**Geplaatst**: 25-11-06 16:06

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 25-11-06 16:06

xSemmiex schreef:
Echt heel erg, dat er mensen overlijden omdat ze zo graag mooi dun willen zijn. o:

Het gaat wel iets verder dan alleen maar 'mooi dun willen zijn', hoor.......

**Geplaatst**: 25-11-06 17:55

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 25-11-06 17:55

Het kán anders wel gewoon beginnen met mooi dun willen zijn.
Het is nl zo, dat al je niet genoeg eet, je hersens bepaalde stofjes die je nodig hebt om tevreden /blij te zijn, niet meer aanmaakt.
Je raakt dan dus in zwartgallig denken/depressie.
Dat zorgt dan weer dat je geen hap door je keel krijgt en zo raak je in een neerwaarts spiraal.
Het ontstaat dus niet altijd uit nervositeit/depressie.
Het spiraal is wel hetzelfde.
De genezing ook. Doordat je weer voeding binnen krijgt, kunnen je hersens weer de blijmaak stofjes aanmaken, daardoor heb je meer zin in eten, een opwaartse spiraal.
Die kan ook getriggerd worden door bv verliefdheid, dus en blij gevoel, waardoor je weer eet, wardoor je meer blij maak stofjes aanmaakt etc.

Helaas kost die opwaartse spiraal gewoonlijk meer tijd en moeite dan de neerwaartse. En, als de oorzaak op het mentale vlak lag en dat niet is weggenomen, is de kans om terug te vallen altijd aanwezig. Daarom heb je dan ook begeleiding nodig van iemand die je daar mee kan helpen.

**Geplaatst**: 25-11-06 19:40

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 25-11-06 19:40

kan iemand mij misschien vertellen wanneer dat in welke krant(en) stond? want ik wil dat artikel voor mijn sectorwerkstuk gebruiken en dat mag níet van internet. Nors opkijken

**Geplaatst**: 25-11-06 20:00

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 25-11-06 20:00

Dat niemand het opgevallen is.... Ik vind dit er toch niet normaal uitzien....
Afbeelding

(is zij dit wel?)

**Geplaatst**: 25-11-06 20:25

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 25-11-06 20:25

Ja dat is ze. Ik weet niet wanneer het bij jullie in de kranten stond, maar hier stond het 16-11 in de krant, een dag nadat ze overleden was. Ze is 15 -11 overleden.

het ws ze wél opgevallen en ze is ook teruggestuurdf naar haar bureau, maar ze verbleef vaak in het buitenland en de mensen van haar bureau kend haar niet eens persoonlijk, ze was gewoon een gezicht in een map.
Haar familie en vrienden wisten ervan, maar ze liet zich niet helpen, is wat ik me kan herinneren.

**Geplaatst**: 25-11-06 23:28

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 25-11-06 23:28

@lusitana: woon jij in portugal? dan is die krant mij wat te ver weg Clown

**Geplaatst**: 25-11-06 23:32

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 25-11-06 23:32

cle0o_o0 schreef:
Dat niemand het opgevallen is.... Ik vind dit er toch niet normaal uitzien....

(is zij dit wel?)

verschrikkelijk dit, ik vind niet dat je moet zeggen van..
ow, ze wil geen hulp dan maar niet...
als je ziet dat ze hiermee rondloopt en je bent familie neem je toch ook initiatief? of ligt dat aan mij?

**Geplaatst**: 25-11-06 23:38

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 25-11-06 23:38

Zijn die foto's niet bewerkt? Wow!

Vreselijk deze ziekte. Ach gut

Een meisje uit mijn vorige klas lijd er ook aan. Wat was die snel afgevallen zeg. Het komt inderdaad door meerdere factoren. Zij is vrij erg gepest ook. Volgensmij denkt ze dat alles over is, dat ze nooit meer gepest zou worden, dat iedereen haar super vind. Als ze een bepaald gewicht weegt. Maar zodra ze die gehaald heeft heeft ze alweer een adner streef gewicht en alles..

Tsja,als buitenstaander, maar ook als je erg close met die persoon bent. Tot ze door dringen kun je niet...

**Geplaatst**: 25-11-06 23:44

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 25-11-06 23:44

Je zou haar toch ontslaan, want ik ken niemand die dát mooi vind.
annorexia = niet alleen dun willen zijn....

**Geplaatst**: 26-11-06 02:37

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 26-11-06 02:37

Nee anorexia is niet het dun willen zijn en vaak ook niet aandacht vragen.
je ziet je zelf anders dan anderen.

En als je eenmaal op het punt komt dat je doordat je maag niet gewend meer is aan goed eten en normale portie's kun je niet meer eten..

Je maag is het niet gewend en dan hou je haast niks meer binnen, je hebt jezelf lichamelijk ziek emaakt opdat moment.
En om daar uit te komen schijnt heel moeilijk te zijn.

Ik heb zelf geen anorexia maar ben wel extreem dun geweest.
Ik was toen ik 17 was 172 en 45 kilo...
Mensen hebben mij beschuldigd van anorexia..
Ik moest elke week een dag op school met de vertrouwens persoon praten over mijn "anorexia" (die ik dus niet had)

Vreselijk vond ik dat.

**Geplaatst**: 26-11-06 12:03

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 26-11-06 12:03

Maartje1990 schreef:
@lusitana: woon jij in portugal? dan is die krant mij wat te ver weg

Daarom geef ik je ook haar sterf datum dan kun je zoeken in kranten in de week opvolgend bij jullie.

**Geplaatst**: 26-11-06 12:17

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 26-11-06 12:17

Sjee zeg lees dit nu pas! Ik verbaas me er telkens over, hoe zoiets kan gebeuren. Oke, anorexia... dat bestaat al laaang, maar nu pas worden mensen weer wakker geschud.

Vind het vreselijk dat er zo'n psychische ziekte bestaat, hoe kan iemand zichzelf dat aandoen... heb er geen woorden voor.

**Geplaatst**: 26-11-06 12:51

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 26-11-06 12:51

Ok het is dus wel opgevallen maar waarom is ze toen pas terug gestuurd? dit merk je niet van de een op de andere dag.

**Geplaatst**: 26-11-06 12:55

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 26-11-06 12:55

Wat afschuwelijk zeg. Hoe kunnen mensen zich helemaal uithongeren en hoe kan niemand dat opvallen Scheve mond

**Geplaatst**: 26-11-06 15:43

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 26-11-06 15:43

cle0o_o0 schreef:
Ok het is dus wel opgevallen maar waarom is ze toen pas terug gestuurd? dit merk je niet van de een op de andere dag.

Er staan paginas vol over haar in het zondagblad dat bij de krant komt hier. Ik zal hem morgen meenemen (ik lees ´m in een café) en belangrijke passages vertalen. Dan wordt het wel duidleijk.

Het is in elk geval zo dat veel (oa Armani) contracten met haar verbroken omdat ze te mager was. Ook liep ze veel opdrachten mis omdat ze te mager was. Maar er schijnen dus wel mensen te zijn die haar nog acceptabel vonden. Daar kun je vraagtekens bij zetten.

**Geplaatst**: 26-11-06 17:27

Re: Fotomodel overlijdt aan gevolgen van anorexia

Geplaatst: 26-11-06 17:27

Owh! Had die onderste plaatjes nog niet eens gezien! Sjee zeg...