Ekkie schreef:Grappig om, aan hoe iemand schrijft, te kunnen zien of er met 'verstand over honden' wordt gesproken. Thuis hebben wij altijd duitse herders gehad. Nooit, maar dan ook nooit werd ik als baby alleen gelaten als de hond in de kamer lag. Zelfs als de bel ging, liep mijn moeder eerst naar mij, pakte me op en ging daarna naar de voordeur. Een verantwoordelijkheid die je, zoals mijn ouders het zeggen, moet nemen. Honden willen dingen uitproberen en vooral tegenover jonge kinderen is het proberen een plaats op te schuiven in de roedel een optie voor een dier.
Mocht een hond ooit zo over de schreef zijn gegaan met een kind, dan wil je voorkomen dat dit nog een keer gebeurd. Als het niet met je eigen kind is, dan wel met andere kinderen. Ik denk dat als mijn vader dit zou meemaken, hij persoonlijk het dier naar de dierenarts zou hebben gebracht, diezelfde middag: éénmalig is éénmalig.
Op tv is tegenwoordig zo'n programma waarin ze probleemhonden opvoeden. Bijna allemaal zijn het tuthondjes/tuthonden bij personen die denken dat het mensen op vier benen zijn: met haar en een blafferige stem...en wat betreft dat sommige honden beter leiderschap nodig hebben; daar geloof ik niks van. Ik denk dat ALS je iets fout doet, deze honden juist beter laten zien dat het fout is gegaan...
mee eens!!
Elke hond heeft een leider nodig, en mag je nooit alleen met de kinderen laten..pas als de kinderen zelf een leeftijd hebben om boven de hond te staan!
Mijn dochter(10) en mijn zoontje (7) zijn met dieren en vooral honden opgevoed, en die zijn nu pas alleen met de hond, tijdens het spelen word er toch dingen van hem verwacht maar dat word beloon met een bal.. zo weet hij dat hij moet luisteren om een bal als beloning te krijgen..