mick75 schreef:Ik lees vooral heel veel jalouzie. Van "ik kan geen paard betalen terwijl ik werk, dus waarom kan een ander het wel die niet eens werkt".
Heel veel mensen die een bijstandsuitkering krijgen zijn gewoon ziek, en horen eigenlijk helemaal niet thuis in de bijstand maar in de WIA. Echter door de bezuinigingen vallen ze daar buiten en komen dus in de bijstand terecht.
Een uitkering is daadwerkelijk van de ontvanger, de ontvanger hoeft (meestal) geen verantwoording af te leggen wat ie ermee doet. Of het nou op gaat aan een paard, een hond, een sieraquarium, drank, drugs of uitgaan of iemand elke week naar een attractiepark gaat doet er helemaal niet toe. Het is vanaf het moment dat het geld is gestort hun geld, waarmee ze dus mogen doen wat ze willen. In een aantal gevallen zijn er restricties, waarin bijvoorbeeld aangetoond moet worden dat bepaalde rekeningen voldaan zijn. Maar van het resterende bedrag mag de ontvanger nog steeds doen wat ie wil, en terecht!
Heel veel mensen met een uitkering kunnen er juist vroeg of laat weer uitkomen juist door het hebben van hun (dure) hobby. Die ervoor zorgt dat ze ontspanning kunnen blijven vinden, onder de mensen blijven komen en zo in de praktijk aan vaardigheden kunnen werken waar ze anders vrijwel niet aan zouden kunnen werken, maar die essentieel zijn voor bijvoorbeeld het zoeken/ behouden van werk.
Het getuigt wat mij betreft enorm van korte-termijn denken te roepen dat uitkeringen blijkbaar te hoog zijn omdat sommige mensen er dingen van kunnen doen die andere mensen met betaald werk zich niet kunnen permitteren. Iets met prioriteiten stellen en aanpassingen in je levensstijl doen, of de bereidheid daartoe.
En het gaat helemaal niet om een prikkel tot werken, er IS domweg niet genoeg werk voor iedereen. Van de winter heb ik voor een uitzendburo gewerkt. Er waren voor elke vacature daar minstens 10! gegadigden, in rustige periodes zelfs tot 100 gegadigden voor 1 dagje werk. Dan gingen ze gewoon loten, en de rest mocht maar hopen dat er ergens iets mis ging zodat ze toch misschien opgeroepen zouden worden. Zo werkt het voor heel veel baantjes. Mensen die keihard werken, geen pauzes nemen, overwerken zonder te schrijven, maar toch amper opgeroepen worden want niemand neemt pauzes, iedereen werkt keihard en niemand klaagt over overuren, of over het feit dat je s'ochtends gebeld wordt dat je binnen 20 minuten op het werk MAG komen. In de laagst gewaardeerde baantjes is de concurrentie zo moordend dat alleen diegenen die daarin uitmuntend zijn, die inderdaad als er gebeld wordt meteen in de auto springen (maar meestal wordt er niet gebeld), die geen of amper pauzes nemen, die niet naar de WC gaan, niet roken, niet praten en hun longen uit hun lijf rennen, liefst letterlijk, er enigszins van kunnen leven, behalve rond de feestdagen want dan is er wel werk genoeg.
Mensen moeten helemaal zelf weten hoe ze hun geld uitgeven. Of ze nou een paard, of voor mijn part 10 paarden houden van hun uitkering, elk weekend zich helemaal lam zuipen/ snuiven of elke week een andere stad gaan bezoeken. Het is niet aan mij om daarover te oordelen en als mensen blijkbaar bereid zijn grote concessies te doen om hun hobby te kunnen veroorloven, dan moeten ze dat zelf weten. Ik stel andere prioriteiten in mijn leven, mijn goed recht. En dan zie ik liever dat mensen een gezonde hobby hebben zoals iets met dieren, dan dat ze elke week onder invloed ergens herrie aan het schoppen zijn.
Amen!! 
Geplaatst: 16-05-15 14:07 
. Dan vraag ik mij wel serieus af of deze mensen écht niet kunnen werken...want het onderhoud van paarden en alles wat daarbij komt kijken, is imo toch relatief zware arbeid.
Bij zo'n zaken stel ik mij serieus vragen of die uitkering dan wel zo nodig is en niet beter kan besteed worden aan mensen die wel torenhoge medische kosten hebben... 
