Diane65 schreef:Bot gezegd: bij een 'normaal' mens hadden ze met de wetenschap van langer dan 25 minuten onder een meter sneeuw op de buik liggend waarschijnlijk niet eens gereanimeerd. Degenen die hem hebben uitgegraven waren er ook van overtuigd dat hij toen al dood was. Dat er vervolgens 50 (!!) minuten wordt gereanimeerd, iets waarvan de Oostenrijkse neuroloog ook al zei dat het te lang was, omdat het hier een prins betreft.... wat is wreder? Wat voor 'leven' heeft de man nu? Ligt al vergroeid een jaar in bed, weet van niets, kan op ruggemergniveau zelfstandig nog iets doen (althans dat is wat naar buiten wordt gebracht), namelijk ademhalen en dat is het dan wel. Zijn hersenen hebben veel te lang geen zuurstof gehad en ik denk ook niet dat deze situatie met andere comapatiënten te vergelijken valt. Geen geval is gelijk. Ik heb weinig gevoel bij het koningshuis maar ik moet er niet aan denken om mijn man of vader zo in bed te zien liggen aftakelen en wachten tot hij eindelijk zijn vleugels in ontvangst mag nemen.
Waarschijnlijk?? Er worden jaarlijks weet ik het hoeveel mensen gereanimeerd die onder de sneeuw terecht zijn gekomen, en er wordt ALTIJD doorgegaan zolang je reactie krijgt op de reanimatie. Je weet van tevoren ook niet hoelang iemand er al ligt, maar je begint er gewoon aan. Het is logisch dat men dacht dat hij al dood was, dacht je dat niet had er niet gereanimeerd hoeven worden. Dat doe je namelijk als iemand i.p. al dood is maar het lichaam nog teruggebracht kan worden. Dan is altijd een risico omdat je nooit weet hoe iemand terug komt.
Er is niet langer gereanimeerd omdat het toevallig een prins is. 'normale' mensen worden ook net zolang gereanimeerd als nodig is. En het gebeurd ook meer dan eens dat hier een uur voor nodig is. Zolang je nog reactie krijgt en de hulptroepen erzijn zodat de patient aan de apparatuur kan.