Wendy schreef:En daar raak je dus precies de kern: je bent niet hun moeder! Je kunt/mag je nooit zoveel hechten aan een pleegkind zoals je dat wel bij een eigen kind zou doen. Sterker nog: mensen die denken hun moedergevoel bij een pleegkind kwijt te kunnen worden keihard afgewezen. In hun eigen belang en in het belang van het pleegkind!
Je bent inderdaad niet hun moeder, nee. Maar je koestert wel de liefde, de ellende

Bij langdurige pleegzorg mag je wel degelijk een hechte band opbouwen, en mogen de kinderen volledig meedraaien binnen het gezin. Zolang maar 1 ding duidelijk is: Je doet alles met de intentie ze zo groot en krachtig mogelijk naar hun volgende station te brengen. En voor mij zou dat met dezelfde affectie, passie en gedrevenheid als voor mijn eigen kind. Het verrijkt je leven, neemt een plekje in je hart... Maar inderdaad wel altijd met de weet dat er waarschijnlijk een moment komt, dat hij/zij ook weer zal vertrekken. Voor mij een prima oplossing, als een 2de kindje ons niet gegund zou zijn. Niet voor niets was hun slogan: "Heb jij nog een hart met wat ruimte?"