Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Borg schreef:Wat is er mis met een prikpil? Gebruik ik zelf al jaaaaren en met de prettige bijkomstigheid dat ik niet meer ongesteld word.
Nicolletje schreef:Borg schreef:Vanuit de VS heb ik ook al eens van dit soort bizarre verhalen gehoord.
Ik heb ook bij HC zijn 'schrikbeelden' over barbie-huwelijk en kinderen enz. eerder een een Amerikaans beeld dan een Nederlandse.
Joyckuh schreef:HC: klopt, kán uitbuiten. De vraag is, moet je dat willen? Ik weet dat er vrouwen zijn die dat doen. Echter hebben ex en ik nu onderlinge afspraken waar in ieder geval ik tevreden mee ben. Hem hoor ik niet klagen. Ik heb vanaf het begin af aan gezegt tegen hem dat hij zelf mag beslissen of hij zijn kind wil zien of niet. Ik dwing hem niks af, vind het prettig dat hij zijn zoon wel wil zien, maar meer verwacht ik niet. Meer eis ik ook zeker niet.
Borg schreef:Maar als gehuwde man kun je toch net zo goed een dna-test afdwingen?
Wanneer je dan de vader niet bent, lijkt me dat een zeer goede reden om eventueel eenzijdig een scheiding aan te vragen.
Ann schreef:Gaat het mis, dan is inderdaad de man de klos wettelijk gezien.
Ik kan me daarom best vinden in HC zijn redenatie. Maar ik geloof niet dat de meeste mannen er zo over denken als hij doet.
Ann schreef:Ik begrijp je punt volkomen, ik denk alleen dat de meeste mensen die willen trouwen, niet stil staan bij de gevolgen als het mis gaat.
Dat speelt wel degelijk een heel grote rol.Ann schreef:Is dat niet een erg negatieve kijk op vrouwen in hun algemeenheid?
sflj schreef:Maar dan moet je ook niks serieus beginnen voordat je je potentiële partner zonder make up, kleding etc gezien hebt?
Huertecilla schreef:Alles wat van invloed kan zijn op een beslissing wel/niet met iemand een duurzame relatie op te willen bouwen hoor je eigenlijk zo rap mogelijk op tafel te leggen wanner je met iemand daarvoor in zee wil gaan.
(ik hou van duidelijkheid) maar niet zo makkelijk voor mensen.Ann schreef:Maar mensen veranderen tijdens hun leven. Wat dan als een van de punten die je bij het aangaan van een relatie heb aangekaart, ineens er niet meer toe doet? Je er dan toch aan moeten houden omdat je dat ooit hebt gezegd? Er moet ook ruimte zijn binnen een relatie om te groeien of om de dingen te doen die nú belangrijk zijn?
Nicolletje schreef:Daarbij, de uitkomst kan wel eens tegenvallen.
Maar hier gaat het al 9 jaar goed. Wij waren ook al ruim 6 jaar samen toen we trouwden. Dus ik hoor volgens mij niet meer bij de pasgetrouwden? Ik hoor bij die andere 4.
Persoonlijk vond ik mijn relatie meer veranderen toen er kinderen kwamen.
Ik heb een verhaal gehoord van een man die van fietsen hield en zo heel wat jaartjes zijn vrouw zo belazerde. Zelfs met één van haar beste vriendinnen. Kort na hun jubileum zijn ze uit elkaar gegaan. En haar schoonfamilie hebben haar enorm geholpen, zodat ze er in elk geval financieel niet voor hoefde te boeten.
Het is fijn dat hij dan ook de verantwoordelijkheid voelt om te zorgen dat ze een fijne jeugd hebben en dat we financieel ook alles aan ze kunnen geven. En met 2 een baby verzorgen is makkelijker dan alleen. Verder hebben wij idd ook gedacht aan de voogdij en dergelijke.
Hakkie takkie... en weg verplichtingen! 100% zekerheid dat jij niet de papa bent. haha. En de anticonceptie pil voor de man is geïntroduceerd geweest en een grote flop geworden. Mannen wíllen dat domweg niet. Tja, dan moet je maar op de blaren zitten, als je je vrouw niet vertrouwd.
Je hoeft het niet in die ene vrouw te gieten hoor, je mag je kwakske ook op de kachel gooien, loopt het met een sisser af!
Dan mág je niet eens scheiden! Ik ben ook niet zo'n voorstander daarvoor overigens. Zie het om me heen ook veel. Ik leef in een zwartekousengebied, als je begrijpt wat ik bedoel. Zelf ben ik niet protestant of gereformeerd.
Ah, ik lees wat er aan de hand is. Onhandig ja.
Vertrouwen dat je vrouw de pil wél slikt is ook vertrouwen hè?