Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-02-10 13:33

Geplaatst: 14-02-10 13:33

maikeltje schreef:
Omdat de dood onomkeerbaar is, je kunt er niet later op terug komen omdat je je toch vergist had. Dood is dood. En daar wordt soms te licht over gedacht. Vind ik....

Ja dus? Die mensen bedenken zich echt niet ineens als ze dood zijn "oh fiets, stomme keuze!". Ok, ik geloof dus niet in een leven na de dood dus bij de dood houdt het gewoon op voor mij. Dan heb je dus ook geen ruimte om spijt of wat dan ook te hebben.

Wat ik niet helemaal begrijp is waarom leeftijd zo'n belangrijke rol lijkt te spelen. Moet je eerst pak 'm beet 50 jaar geleefd hebben voor het acceptabel is dat je een doodswens krijgt? Waarom?

**Geplaatst**: 14-02-10 13:37

Re: stervenshulp aan ouderen

Geplaatst: 14-02-10 13:37

ja ik vind dat er wel een leeftijdsgrens aan verbonden moet zitten.
Vanaf de 70 bijvoorbeeld.
Dan ben je vaak al heel veel familie en vrienden verloren.

ook zijn ze altijd bezig over geld besparen, nou dit zou effectief zijn tegen de vegrijzing en dus geld besparen.
ook plaatsen in een verzorgingstehuis zouden vrij komen...
klinkt hard, maar zo denken de mensen tegenwoordig.
en ja, ook ik.
misschien kunnen we dan weer eerder met pensioen...

ik denk dat je hier wel enkele problemen mee oplost.

**Geplaatst**: 14-02-10 13:43

Geplaatst: 14-02-10 13:43

germie schreef:
En toch kan iemand van 20 ook een hele goede reden hebben.

En als je arts wordt, dan weet je dat je dat je met leven en dood de maken krijgt. Ik zie dus niet in waarom het uitvoeren van euthenasie opeens psychisch belastend zou zijn. Dan had je maar geen arts moeten worden. En als je het echt niet wilt, dan moet er de mogelijkheid zijn om door te verwijzen naar een ander.
Mocht je euthenasie te belastend vinden, dan vraag ik me werkelijk af of je wel geschikt bent als arts.

Jeetje zeg, dit vind ik nu echt een reactie welke ik met verbazing zit te lezen. Dat er mensen zijn die zo licht over de dingen denken, daar valt mijn mond van open.

**Geplaatst**: 14-02-10 13:44

Geplaatst: 14-02-10 13:44

Dus Nicci, je leven mag alleen niets meer waard zijn als je familie en vrienden kwijt bent, begrijp ik?

**Geplaatst**: 14-02-10 13:48

Geplaatst: 14-02-10 13:48

Heino schreef:
Wat ik niet helemaal begrijp is waarom leeftijd zo'n belangrijke rol lijkt te spelen. Moet je eerst pak 'm beet 50 jaar geleefd hebben voor het acceptabel is dat je een doodswens krijgt? Waarom?

Volgens mij omdat ze het woordje uitzichtloos lijden door voltooid leven hebben vervangen. En voltooid leven schijnt hier te maken te hebben met het aantal jaar dat je geleefd hebt...

Wat ik denk: door die leeftijd krijgen oudere mensen die zich tot last voelen een uitweg. Tuurlijk zal dat niet voor alle ouderen zo zijn, maar toch...

(edit: ik vind dat gevoel dat ouderen hebben anderen tot last te zijn dus geen acceptabele reden euthanasie uit te voeren, ik zou daar dus niet aan mee willen werken. die leeftijd kan dus omlaag wat mij betreft! Daar zit het probleem niet)

**Geplaatst**: 14-02-10 13:54

Re: stervenshulp aan ouderen

Geplaatst: 14-02-10 13:54

Maar wat wil men dan eerst allemaal bereikt hebben in het leven voordat men kan zeggen "ja, ik heb alles gedaan wat ik wilde en kan nu vredig sterven?". Je neemt het echt allemaal niet mee je dood in hoor..

Over de leeftijd, dat ouderen zich een last voelen. Dat lijkt me niet de enige reden dat die mensen heen willen gaan, of je moet wel een erg rotte familie hebben.. Dat soort dingen vind ik ook wel lastig, want in hoeverre is het dan een zuivere beslissing van de persoon in kwestie?

**Geplaatst**: 14-02-10 14:04

Geplaatst: 14-02-10 14:04

Heino schreef:
maikeltje schreef:
Omdat de dood onomkeerbaar is, je kunt er niet later op terug komen omdat je je toch vergist had. Dood is dood. En daar wordt soms te licht over gedacht. Vind ik....

Ja dus? Die mensen bedenken zich echt niet ineens als ze dood zijn "oh fiets, stomme keuze!". Ok, ik geloof dus niet in een leven na de dood dus bij de dood houdt het gewoon op voor mij. Dan heb je dus ook geen ruimte om spijt of wat dan ook te hebben.

Wat ik niet helemaal begrijp is waarom leeftijd zo'n belangrijke rol lijkt te spelen. Moet je eerst pak 'm beet 50 jaar geleefd hebben voor het acceptabel is dat je een doodswens krijgt? Waarom?

Nee, de criteria (voor de zoveelste keer) voor jonge mensen moeten anders zijn dan die voor oudere mensen. Op een leeftijd van 20 jaar vind ik het begrip "uitzichtloos" toch even iets anders liggen. Zeker wanneer je dan spreekt over psychische problemen en niet over een terminale ziekte. Maar blijkbaar ben ik hier de enige die er zo over denkt. Want zo'n persoon kost teveel geld voor de maatschappij met al zijn of haar dure therapieen dus geef die maar een spuitje als die het wil. Dan zijn we er mooi vanaf, toch?

Ben benieuwd of mensen er hetzelfde over denken al zou dit jullie kind zijn die er zo over denkt.....
En na de dood is er niets meer....dat bedoel ik dus met onomkeerbaar. Het is niet Zomaar een beslissing. Spijt achteraf is niet mogelijk. Mij lijkt dan dat je vantevoren 1000% zeker wil zijn dat de dood het enige is wat dan nog rest.....maar misschien ben ik wel een sentimentele, te gevoelige emotionele idioot dat ik er zo over denk. Want het leven stelt immers geen ene ruk voor, toch? Het is vergankelijk dus het doet er niet toe. Mensen komop nou. Dan snap ik ook niet al die ophef die er gemaakt wordt over het plegen van een moord, of kindermishandeling for that matter. Want als je zo denkt dan maakt het ook geen drol meer uit of je nu wel of niet een fijn leven hebt gehad.

Mijn verbazing in dit topic stijgt met de minuut, eerlijk waar.....

**Geplaatst**: 14-02-10 14:46

Geplaatst: 14-02-10 14:46

Ik heb zelf geen psychische stoornissen/ernstige ziekte (ok, ADHD maar dat beïnvloedt mijn stemming niet te veel ervaar ik) maar ook ik zou het niet erg vinden morgen onder een tram te komen en in 1 klap weg te zijn. Ik zou alleen niet actief euthanasie plegen. In mijn ogen heeft het leven nu eenmaal niet zo veel nut, als je het heel nuchter bekijkt. Daarvoor hoef je echt niet ernstig ziek te zijn oid om dat te beseffen

Ik heb geen kinderen, maar ik zou mijn kind niet dwingen te leven. Wel zou ik in zo'n geval mijn kind alle steun bieden die het nodig heeft en bekijken waarom het niet genoeg plezier in het leven heeft.

En moord, misbruik etc. kan je niet vergelijken vind ik. Bij euthanasie ben jíj degene die de regie over je leven hebt, bij de andere daden de ander..

**Geplaatst**: 14-02-10 17:33

Geplaatst: 14-02-10 17:33

Heino schreef:
In mijn ogen heeft het leven nu eenmaal niet zo veel nut, als je het heel nuchter bekijkt. Daarvoor hoef je echt niet ernstig ziek te zijn oid om dat te beseffen

Nou, eerlijk gezegd vind ik dat niet iets dat iemand zou zeggen die echt een heel mooi leven heeft. Ik vind dat mijn leven zeker wel nut heeft, voor mezelf uiteraard, maar ook als moeder en echtgenote. Ik ben ontzettend nuchter, maar zie mijn leven niet als nutteloos.
Er zijn heel veel mensen die ernstig ziek zijn, en toch meedraaien in de medische mallemolen, met als doel te genezen of het leven te verlengen. Voor die mensen heeft het leven denk ik ook nut en waarde.

Heino schreef:
maar ook ik zou het niet erg vinden morgen onder een tram te komen en in 1 klap weg te zijn

Als je in 1 klap weg bent, heb je ook niet voldoende tijd erom te treuren. Toch hoop ik echt niet dat het me gebeurt. Ik hecht ontzettend veel waarde aan het leven.

**Geplaatst**: 14-02-10 18:40

Geplaatst: 14-02-10 18:40

Heino schreef:
Dus Nicci, je leven mag alleen niets meer waard zijn als je familie en vrienden kwijt bent, begrijp ik?

dit zeg ik niet.
Ik zeg dat dit bij oudere 1 van de meest voorkomende reden is, om niet meer verder te willen....

**Geplaatst**: 14-02-10 18:48

Re: stervenshulp aan ouderen

Geplaatst: 14-02-10 18:48

Ik hecht ook veel waarde aan mijn leven, maar besef ook dat het allemaal maar heel relatief is. Ben je weg dan ben je weg. Ja ik geniet van de meeste dingen in het leven, maar hoe lang moet je genieten voor je mag besluiten dat het genoeg is?

**Geplaatst**: 14-02-10 19:11

Geplaatst: 14-02-10 19:11

Heino schreef:
Ik hecht ook veel waarde aan mijn leven, maar besef ook dat het allemaal maar heel relatief is. Ben je weg dan ben je weg. Ja ik geniet van de meeste dingen in het leven, maar hoe lang moet je genieten voor je mag besluiten dat het genoeg is?

Ik ga helemaal met jouw laatste twee berichten. Maar als je dat zegt ben je spontaan depressief en heb je hulp nodig.

**Geplaatst**: 14-02-10 19:11

Geplaatst: 14-02-10 19:11

Heino schreef:
Ik hecht ook veel waarde aan mijn leven, maar besef ook dat het allemaal maar heel relatief is. Ben je weg dan ben je weg. Ja ik geniet van de meeste dingen in het leven, maar hoe lang moet je genieten voor je mag besluiten dat het genoeg is?

Tot het moment het leven ondraaglijk wordt door bv fysieke pijn. Is mijn mening althans. Dat kan iemand van 15 zijn maar ook iemand van 75. Iemand die geestelijk veel pijn lijdt, zal ook tot die groep kunnen horen. Zeker wel. Maar het vaststellen van zoveel pijn, zal ontzettend moeilijk zijn.

Op het moment mensen nog volop genieten, zullen zij geen dood-wens hebben denk ik.

**Geplaatst**: 14-02-10 19:16

Geplaatst: 14-02-10 19:16

Idd Ayasha, ik vind mezelf echt niet depressief, wel nuchter

Waarom moet je persé leven? Je hebt er zelf niet voor gekozen en moet er maar het beste van zien te maken. Waarom moet je toch minstens 70 of wat dan ook worden voor je blijkbaar het recht hebt te zeggen dat het genoeg is geweest? Waarom moet je persé zwaar depressief of chronisch ziek zijn voor je mag vinden dat het leven als je het nuchter bekijkt gewoon geen zin meer voor je heeft?

Zoals ik al zal ik niet actief euthansie plegen omdat ik het zo wel naar mijn zin heb en plezier haal uit het moment zelf zegmaar. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat iemand denkt "waarom zal ik blijven leven, uiteindelijk ga je toch en dan heb je niets meer aan die plezierige momenten"

**Geplaatst**: 14-02-10 19:17

Geplaatst: 14-02-10 19:17

Heino schreef:
Waarom moet je persé zwaar depressief of chronisch ziek zijn voor je mag vinden dat het leven als je het nuchter bekijkt gewoon geen zin meer voor je heeft?

Ja, maar er is toch helemaal geen wet, die bepaalt dat je zelf geen einde aan je leven mag maken? Zelfs een mislukte poging is niet strafbaar.

**Geplaatst**: 14-02-10 19:19

Re: stervenshulp aan ouderen

Geplaatst: 14-02-10 19:19

Klopt, maar waarom zou je mensen dwingen zichzelf op allerlei vieze, heel pijnlijke manieren van het leven te beroven? Waarom niet iemand het recht geven op een humane, zo veel mogelijk pijnloze dood? De mensen die dood willen gaan het toch wel, waarom dan niet humaan?

**Geplaatst**: 14-02-10 19:20

Geplaatst: 14-02-10 19:20

Same here Heino

Ik heb geen zelfmoordneigingen oid, maar als het morgen gedaan is dan is dat prima voor mij.

OH: maar als ze je op tijd vinden moeten ze je wel reanimeren enz. Dus dat op een rustige manier doen, rustig afscheid nemen van je familie is vaak geen optie.

**Geplaatst**: 14-02-10 19:26

Geplaatst: 14-02-10 19:26

Ik ga alleen even in op de wet die er voor ouderen zou moeten komen. Ik heb de steunbetuiging ondertekent. Ik heb bij mijn oma gezien 85 dat ze echt niet meer wilde. Ze was nog gezond van geest maar was gewoon op. Voor haar was het leven mooi geweest. Uiteindelijk is ze gestopt met eten en drinken, maar hulp was voor haar toch wel rustiger geweest. Dan had ze in ieder geval thuis kunnen gaan ipv in een ziekenhuis.

Daarnaast zie ik het nu bij een oudtante van 93 die ook in haar hoofd nog helder is maar ook zij is naar het einde aan het toeleven. Ik hoop dat ze gewoon 's ochtend niet meer wakker wordt.

Als je de echt oud bent maak je niet zomaar een beslissing je hebt alles al gezien en meegemaakt, dus ben je ook in staat om zelf de beslissing te nemen als je klaar met dit leven bent.

Overigens ik vind 70 niet oud, maar ergens moet de grens getrokken worden.

**Geplaatst**: 14-02-10 19:34

Re: stervenshulp aan ouderen

Geplaatst: 14-02-10 19:34

Dat stoppen met eten en drinken is inderdaad ook zoiets, sommige zie ik nog een doodstrijd van 2.5 weken hebben na de voedingsstop. Dat is eigenlijk verre van humaan. Triest eigenlijk

**Geplaatst**: 15-02-10 08:26

Geplaatst: 15-02-10 08:26

lesilla schreef:
Dat stoppen met eten en drinken is inderdaad ook zoiets, sommige zie ik nog een doodstrijd van 2.5 weken hebben na de voedingsstop. Dat is eigenlijk verre van humaan. Triest eigenlijk

als je zo met je dier omgaat dan ga je op de bon!

**Geplaatst**: 17-02-10 05:43

Geplaatst: 17-02-10 05:43

maikeltje schreef:
KiWiKo schreef:
voor een dier moet je verantwoordelijkheid nemen........... voor een mens mag je het niet

Omdat een mens zelf kan beslissen. Een dier is afhankelijk van de eigenaar. Maar ik vind een mens en een dier in deze niet te vergelijken. Emotioneel gezien bedoel ik.
Of ik mijn paard in moet laten slapen of mijn vriend.kind wil euthanasie plegen, daar zit nogal een verschil in vind ik. Mijn paard, dat is verschrikkelijk, maar naaste familie, dat verscheurt je denk ik. Niet te vergelijken dus...

Tja, en ik heb er meer vrede mee wanneer iemand zelf verzoekt om euthanasie omdat het leven ondragelijk is geworden, dan wanneer je een paard af laat spuiten die een kwaal heeft waardoor die voor de sport onbruikbaar is, of ouderdomskwaaltjes krijgt maar die je niet kan vertellen of hij wel of niet verder wil leven. Een mens kan dat over het algemeen op tijd aangeven, onverwachte situaties uitgesloten.

Ik vind dat het best wat soepeler zou mogen voor mensen die mondig genoeg zijn om aan te geven wat ze willen.
Bij mensen die zeer onverwacht iets overkomt waardoor ze niet meer kunnen communiceren wat ze willen ligt dat veel moeilijker. Je kunt hun gedachten en gevoelens immers (nog) niet lezen?

Als mensen de actieve vorm regelen uitstellen en vervolgens niet meer continue 100% duidelijk aan kunnen geven wanneer voor hun de grens bereikt is, dan kan dat met de huidige regelgeving en een vreemde arts die mee moet beslissen, al problemen geven.
Ik hoor het om me heen ook wel dat zelfs artsen/verpleegkundigen die meewerken aan palliatieve sedatie soms moeilijk kunnen doen over het opvoeren van de dosis zodat het sneller gaat als men merkt dat iemand steeds wakker wordt en daar last van heeft.
En dat is voor zowel patiënt/stervende, als familie, een hele nare situatie...

**Geplaatst**: 17-02-10 05:59

Geplaatst: 17-02-10 05:59

lesilla schreef:
Dat stoppen met eten en drinken is inderdaad ook zoiets, sommige zie ik nog een doodstrijd van 2.5 weken hebben na de voedingsstop. Dat is eigenlijk verre van humaan. Triest eigenlijk

Ja, dat heb ik van dichtbij "moge" meemaken met mijn opa die dus wel gereanimeerd was ondanks niet-reanimeren verklaring in zijn portemonnee. Daar had die verpleegkundige die erbij was toen hij in de auto een hartstilstand kreeg echt niet eerst naar gezocht...
Daarna begon de ellende met hersenbloedingen waardoor hij niet meer kon communiceren en hij daar vreselijk moeilijk mee had omdat hij niet meer aan kon geven wat hij wel en niet wilde. Euthanasie is dan dus uitgesloten.
Vervolgens moest hij naar een verzorgingstehuis, waar hij op vreselijke wijze weg is gekwijnd en door uitdroging uiteindelijk is overleden...
Een enorme lijdensweg, zowel voor de man, als voor de familie. Vooral mijn moeder die er elke keer heen moest en ging had het erg zwaar. Ik kon het moeilijk aanzien, dus dan probeer je ook ervoor weg te lopen en ben maar een paar keer mee geweest. niet snappende hoe ze zo iemand wekenlang gewoon dood konden laten gaan... Versterven noemden ze dat...