Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-11-10 19:56

Geplaatst: 10-11-10 19:56

Sjonge wat gaat het hier hard op 1 dag (vast die thuiszittende moeders

)
Om eens op de gelijkwaardigheid terug te komen.
Mag ik eens vragen hoeveel mensen een huisvader kennen waarbij de moeder het brood op de plank brengt?
Ik vraag me soms af of dit (als we het toch over oerdriften en aan de haren de grot in sleuren hebben) ook echt goed haalbaar is (uitzonderingen daargelaten). Kijkend vanuit een evolutionair oogpunt waarbij de man zich als krijger en de vrouw zich als duizendpoot ontwikkeld zou hebben, in hoeverre kun je die evolutie dwingen tot het omgekeerde?
Puur theoretisch hoor! Ik weet het namelijk niet. Ik ken echter geen mannen die de voltijd zorg hebben, hooguit 50/50.

Als ik toch nog voor mijn 40e zou besluiten tot kinderen zou ik namelijk wel verwachten dat mijn vriend evenveel bij draagt aan de zorg van het kind (aangezien de wens voor hem ook sterker is dan die van mij). Echter om mij heen zie ik het weinig.

Neem dit voorbeeld: "Een vroegere collega vertelde dat hij deze week misschien af en toe iets korter aanwezig zou zijn. Hij is namelijk met zijn familie op vakantie omdat zijn vrouw dat belangijk vond. Gelukkig had hij een camping binnen een uur van het werk gevonden zodat hij daar zijn vrouw en kinderen heen gebracht had en dan 's avonds daar ook zou zij. Dan waren de kinderen er toch leuk uit, maar hoefde het werk er niet onder te lijden."
Vanuit mijn eigen jeugd gezien deed mijn vader exact hetzelfde en heb ik dat altijd als iets normaals gezien als kind.
In hoeverre wordt het maatschappelijk geaccepteerd als in dit geval de moeder hetzelfde zou doen?
Ben er gewoon nieuwsgierig naar

.

Laatst bijgewerkt door Mungbean op 10-11-10 19:57, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-11-10 19:57

Geplaatst: 10-11-10 19:57

Ook wanneer je beide werkt kan het financieel misgaan. Wanneer je allebei je baan kwijtraakt bijvoorbeeld. Dan heb je dezelfde problemen dan wanneer je als huisvrouw er alleen voor komt te staan omdat je relatie stuk gaat. Als je constant onder de noemer "als-dan" leeft, dan noem ik dat geen leven. Er kan op ieder moment vanalles in je situatie veranderen. En dan komt er wel weer een oplossing. En als dat betekent dat je dan (tijdelijk) de luxe dingen in je leven op moet geven vanwege een financieel veranderd plaatje, dan deal je ermee. Of je nu thuis bent of een baan hebt, het maakt niet zoveel uit.

Ik leef nu, niet in de toekomst. Wil niet zeggen dat ik geen plannen heb voor de toekomst want die heb ik wel, maar ik vrees er niet voor. Op het moment dat oliebol happens, dan verzin ik wel een oplossing en daar kom ik dan ook wel weer uit. Ik laat mijn keuzes niet afhangen van angst voor de toekomst voor wat eventueel zou kunnen gebeuren.

**Geplaatst**: 10-11-10 20:00

Geplaatst: 10-11-10 20:00

maikeltje schreef:
Ook wanneer je beide werkt kan het financieel misgaan.

Ik schrik nooit zo van de toekomst. Ik en mijn partner hebben beide een zeer onzekere positie waarbij je elke keer een verlenging krijgt van een jaar contract (mijn huidige contract is zelfs maar 6 maanden) en er na 5 jaar weer uitgesodemietert wordt. Ondanks die onzekerheid laat ik me ook niet afschikken om paarden te houden. Mocht echt de nood aan de man komen dan moet er een paard uit maar daar ga ik voor het gemak toch echt niet vanuit (ik kan altijd nog pizza's gaan serveren of zo).

Laatst bijgewerkt door Mungbean op 10-11-10 20:01, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-11-10 20:01

Geplaatst: 10-11-10 20:01

Sizzle geen idee, maar bij ons is papa thuis in de schoolvakanties omdat mama maar een beperkt aantal vakantiedagen heeft.
Een fulltime huisvader ken ik ook niet in mijn omgeving.

**Geplaatst**: 10-11-10 20:03

Geplaatst: 10-11-10 20:03

Heel goed punt Maikeltje

Sizzle Ik zie zoiets niet snel gebeuren.. En gebeurt het wel dan is dat mooi. Toch?

**Geplaatst**: 10-11-10 20:05

Geplaatst: 10-11-10 20:05

laura1986 schreef:
Sizzle Ik zie zoiets niet snel gebeuren.. En gebeurt het wel dan is dat mooi. Toch?

**Geplaatst**: 10-11-10 20:06

Geplaatst: 10-11-10 20:06

kynshiri schreef:
IngridB schreef:
Onze relatie is ook niet 50/50.
Ik werk 2 ochtenden en en doe verder alles in huis. zorg dat alles loopt zorg voor mijn zoontje
en mijn vriend werkt ca 60 uur in de week. We zijn tevreden zo, hij vind het prima dat ik maar 2
ochtenden werk en verder voor alles zorg.
Alles is verder goed geregeld en we zijn hartstikke gelukkig samen.

waarom vind je dat niet gelijkwaardig? wat vergelijk je dan met wat?

zo te horen heeft je vriend toch een heel intensieve job en zorg jij als tegenprestatie er voor dat ie thuis dan tenminste niet nog een hoop klusjes moet doen. je werkt nog 2 ochtenden, dus je vult eventueel resterende tijd toch ook mooi op ipv op de bank te zitten met je vingers draaien?

en ik zou het inderdaad ook niet kunnen om geld voor mijn hobbies aan mijn partner te moeten vragen. Huishoudgeld is wat anders; dat zijn de onkosten voor het gezin en das is gewoon van en voor iedereen (vind ik), maar vermits ik dan uitgerekend zo'n dure hobby als paardensport heb gekozen (en af en toe wel eens graag wat mooie versierselen voor mijn knolletjes koop ), vind ik toch echt niet dat ik mijn partner zou kunnen vragen om dat ook maar te sponsoren!
moest ik een schatrijke vent treffen dan nog zou ik op één of andere manier zorgen dat de paarden kosteloos zijn en niet van het gezinsbudget gaan.

Ik bedoel te zeggen dat mijn vriend ca 60 uur per week in loondienst is en ik maar twee ochtenden werk. Hij werkt dus veel meer dan mij, maar eigenlijk werk ik ook fulltime alleen dan thuis in het huishouden.
Er wordt al veel gezegt hier dat huisvrouwen niet fullttime bezig zijn, maar in mijn ogen is dat belachelijk, want ik ben net zo goed hele dagen bezig met het huishouden en mijn zoontje.
Mischien heb ik het iets verkeerd gezegt met dat 50/50, maar zo bedoel ik het dus.

**Geplaatst**: 10-11-10 20:07

Geplaatst: 10-11-10 20:07

Sizzle schreef:
maikeltje schreef:
Ook wanneer je beide werkt kan het financieel misgaan.

Ik schrik nooit zo van de toekomst. Ik en mijn partner hebben beide een zeer onzekere positie waarbij je elke keer een verlenging krijgt van een jaar contract (mijn huidige contract is zelfs maar 6 maanden) en er na 5 jaar weer uitgesodemietert wordt. Ondanks die onzekerheid laat ik me ook niet afschikken om paarden te houden. Mocht echt de nood aan de man komen dan moet er een paard uit maar daar ga ik voor het gemak toch echt niet vanuit (ik kan altijd nog pizza's gaan serveren of zo).

Ja en dat bedoel ik ook. Het als-dan verhaal. Ik laat me er ook niet door weerhouden te doen wat ik graag doe. Komt de nood aan de man, dan komt er wel weer een oplossing voor. Daarom begrijp ik ook niet al die ophef over thuisblijfvrouwen. Als het financieel haalbaar is en je bent er gelukkig mee, wat is er dan mis mee? Ja, dan ben je financieel afhankelijk van je partner, dat is een keuze. En ja, als het mis loopt moet je waarschijnlijk toch weer een betaalde baan gaan zoeken. Maar als je er vantevoren al vanuit moet gaan dat het misloopt, dan heb je geen leven toch? Ik bedoel: het hoeft toch niet mis te gaan? Mijn ouders waren bijna 60 jaar bij elkaar, hun verkeringstijd meegeteld. Mijn moeder was gewoon thuis voor ons kinderen. Ik zou willen dat ik in die luxe-positie zat

Alleen heb ik de keuze gemaakt ook paarden te houden en om die te kunnen geven wat ze nodig hebben, werk ik parttime in plaats van dat ik hele dagen thuis mezelf mag vermaken. Ik zou me overigens thuis geen seconde vervelen. Er is genoeg te doen hier.

Laatst bijgewerkt door maikeltje op 10-11-10 20:13, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-11-10 20:12

Geplaatst: 10-11-10 20:12

Ik denk daar ook niet over naar hoor. Wat als het fout gaat? Ja, dan is dat zo en dan zien we wel verder. Dan ga ik meer werken, dan zal ik wat moeten regelen met oppas enzo, dan zal mijn zoontje moeten overblijven op school. Dat zien we dan allemaal wel.
Als je daar je nu al zorgen om gaat maken, dan heb je geen leven vind ik. Leef lekker hoe je nu leeft en over de toekomst moet je niet al veel nadenken.

**Geplaatst**: 10-11-10 20:15

Geplaatst: 10-11-10 20:15

Maar veel thuisblijfmoeders beweren dat ze hun kind het 'beste' leven bieden door altijd thuis te zijn voor hem.

Hoe rijm je dat met de situatie als je uiteengaat. Heeft een kind dan opeens een slechter leven omdat je gaat werken?

**Geplaatst**: 10-11-10 20:16

Re: Man werkt, vrouw blijft thuis. Wat is jouw mening hierover?

Geplaatst: 10-11-10 20:16

Ik denk eigenlijk dat het dan in veel gevallen sowieso er niet op vooruit gaat omdat je dan ineens in een heel andere situatie zit.

**Geplaatst**: 10-11-10 20:16

Geplaatst: 10-11-10 20:16

Een vraag. Stel je bent huisvrouw... hebt geen baan en daarmee dus ook weinig of geen inkomsten. Je gaat scheiden... wat dan? Kun je je paard dan houden?

**Geplaatst**: 10-11-10 20:17

Re: Man werkt, vrouw blijft thuis. Wat is jouw mening hierover?

Geplaatst: 10-11-10 20:17

Dan zoek je een baan? :)*

**Geplaatst**: 10-11-10 20:21

Geplaatst: 10-11-10 20:21

Wij (vriend en ik) werken beide 4 dagen, dus 1 dag in de week zorgt 1 van beiden een dag voor de kinderen 50/50 dus. Dat komt wel vaker voor in mijn omgeving. Ken ook iemand die fulltime huisvader is en de vrouw fulltime werkt. Ken eigenlijk niemand waarvan de vrouw helemaal niet buitenhuis werkt, vaak wel wat minder dan de man, maar toch meestal drie dagen.
Vind nog steeds dat iedereen het zelf moet weten, als je maar tevreden bent, dat is toch het belangrijkste? (alleen dwalen we wel wat van het oorspronkelijke onderwerp af, dat ging over vrouwen die helemaal nooit willen werken

, nou en die zullen er volgens mij bijna niet zijn, en als ze er zijn, prima toch, voor zover ze niet op de zak van de gemeenschap teren..... )

**Geplaatst**: 10-11-10 20:21

Geplaatst: 10-11-10 20:21

Blue_Eyes schreef:
Ik denk eigenlijk dat het dan in veel gevallen sowieso er niet op vooruit gaat omdat je dan ineens in een heel andere situatie zit.

Dat snap ik. Maar ik neem aan dat je toch zult moeten proberen om gelukkig te zijn met je leven op termijn, net zoals je kinderen.

Ook met het feit dat als je werkt (omdat het moet voor de centen) je daarmee niet direct je kind schade mee aandoet. Of een mindere jeugd aan hem bied.

**Geplaatst**: 10-11-10 20:31

Geplaatst: 10-11-10 20:31

BraveSpots schreef:
Maar veel thuisblijfmoeders beweren dat ze hun kind het 'beste' leven bieden door altijd thuis te zijn voor hem.

Hoe rijm je dat met de situatie als je uiteengaat. Heeft een kind dan opeens een slechter leven omdat je gaat werken?

Ik denk wel dat een kind er niet voor zou kiezen. Mijn kinderen gaan nog 1 dag in de 2 weken naar de naschoolse maar ze hebben het altijd vervelend gevonden.
Daarnaast is het sowieso niet leuk voor een kind wanneer de ouders uit elkaar gaan en met een beetje geluk gaan ze op goede voet uit elkaar. Sowieso de veranderingen die een scheiding en een opeens werkende ouder ( die voorheen altijd thuis was) met zich meebrengt, zal de kinderen niet doen staan juichen.

Ik heb overigens geen thuisblijfmoeder zien beweren dat zij hun kind het beste leven bieden omdat ze niet werken.

Ikzelf vind wel dat je, wanneer je kinderen op de wereld wil zetten, een keuze moet maken tussen kind en carriere. Dit kan ook voor de vader gelden uiteraard, net hoe het het beste werkt voor je gezin. Maar ik vind persoonlijk 40 uur naar een dagverblijf teveel voor een kind. En ik persoonlijk vraag me af wat voor het kind de meerwaarde van het bestaan is, buiten het fijne financiele plaatje en geen gebrek aan materiele dingen. Want een kind heeft in mijn ogen wel meer nodig dan materiele zaken en weekendouders. Maar dat is dus mijn persoonlijke mening. Kinderen en werk zijn best te combineren maar je kunt maar op 1 plaats tegelijk zijn als ouder. En als je als ouder liever op de werkplek bent dan thuis vanwege je briljante carriere dan moet je jezelf eens ernstig afvragen waarom dat kind er dan moest komen.

Let wel: Ik denk er dus alleen zo over wanneer mensen perse op deze manier (fulltime werken en kind erbij) een kind op de wereld willen proberen te zetten. Ik heb het niet over de ouder die uit pure noodzaak, omdat zijn of haar situatie na de komst van het kind zo veranderd is dat het fulltime werken geen vrijwillige keuze meer is, maar noodzaak.

**Geplaatst**: 10-11-10 20:32

Geplaatst: 10-11-10 20:32

MarielleB schreef:
Een vraag. Stel je bent huisvrouw... hebt geen baan en daarmee dus ook weinig of geen inkomsten. Je gaat scheiden... wat dan? Kun je je paard dan houden?

Nee, die gaat er dan uit. Kinderen gaan voor.

**Geplaatst**: 10-11-10 20:32

Geplaatst: 10-11-10 20:32

BraveSpots schreef:
Maar veel thuisblijfmoeders beweren dat ze hun kind het 'beste' leven bieden door altijd thuis te zijn voor hem.

Hoe rijm je dat met de situatie als je uiteengaat. Heeft een kind dan opeens een slechter leven omdat je gaat werken?

Het ligt er aan wat je onder het 'beste' leven verstaat. Mijn kind zou enorm inleveren op mijn aandacht inderdaad, wat dat betreft zou het een verslechtering zijn.
Maar ja, ik kan dan kiezen niet te werken en hem een heleboel moeten ontzeggen en mijn hand ophouden (welke ik een slecht voorbeeld vind) of gaan werken en hem bij de armoedegrens weghouden.

Het is eigenlijk niet te vergelijken. Waar is vaders in je verhaal eigenlijk?

**Geplaatst**: 10-11-10 20:34

Geplaatst: 10-11-10 20:34

BraveSpots schreef:
Ook met het feit dat als je werkt (omdat het moet voor de centen) je daarmee niet direct je kind schade mee aandoet. Of een mindere jeugd aan hem bied.

Kinderen (uitgaande van normale gezonde kinderen) kunnen uiteraard gewoon om leren gaan met werkende ouders en krijgen daar geen complex van. Als je echter de keuze hebt tot de luxe om je kind op te zien groeien zou ik die luxe niet willen weggooien.

Er zijn natuurlijk zat landen waar je geen luxe hebt en ouders dag en nacht werken met het kind op de rug en waarbij het kind zodra het kan lopen ook een schoffel in de hand krijgt.
Ik had ook een afrikaanse collega die in het weekend haar zoon (8 maanden) mee naar het werk nam en op tafel parkeerde waar hij braaf bleef zitten (moet je eens met een gemiddels europees kind proberen...) terwijl ze dan het hele weekend werkte. Voor haar was het werk eerste behoefte omdat ze zich moest bewijzen voor haar land en maximaal moet genieten van de mogenlijkheid tot werken/studeren. Zij deed letterlijk aan voortplanten om het maar oneerbiedig te zeggen en gaf ook duidelijk haar mening dat ze het belachelijk vond dat wij domme hollanders geen enkele moeite deden om het uitfokken door moslims tegen te gaan

. Klinkt belachelijk als je geen Wilders heet, maar in haar land was het normaal dat christenen afgeslacht worden en vrouwen bezwangert werden door de vijanden. Als je dat dan hoort ben je ook weer patsboem terug op aarde hoor -O-

**Geplaatst**: 10-11-10 20:35

Geplaatst: 10-11-10 20:35

maikeltje schreef:
MarielleB schreef:
Een vraag. Stel je bent huisvrouw... hebt geen baan en daarmee dus ook weinig of geen inkomsten. Je gaat scheiden... wat dan? Kun je je paard dan houden?

Nee, die gaat er dan uit. Kinderen gaan voor.

Paard moet wijken dan inderdaad.

**Geplaatst**: 10-11-10 20:43

Geplaatst: 10-11-10 20:43

IngridB schreef:
kynshiri schreef:
waarom vind je dat niet gelijkwaardig? wat vergelijk je dan met wat?

zo te horen heeft je vriend toch een heel intensieve job en zorg jij als tegenprestatie er voor dat ie thuis dan tenminste niet nog een hoop klusjes moet doen. je werkt nog 2 ochtenden, dus je vult eventueel resterende tijd toch ook mooi op ipv op de bank te zitten met je vingers draaien?

en ik zou het inderdaad ook niet kunnen om geld voor mijn hobbies aan mijn partner te moeten vragen. Huishoudgeld is wat anders; dat zijn de onkosten voor het gezin en das is gewoon van en voor iedereen (vind ik), maar vermits ik dan uitgerekend zo'n dure hobby als paardensport heb gekozen (en af en toe wel eens graag wat mooie versierselen voor mijn knolletjes koop ), vind ik toch echt niet dat ik mijn partner zou kunnen vragen om dat ook maar te sponsoren!
moest ik een schatrijke vent treffen dan nog zou ik op één of andere manier zorgen dat de paarden kosteloos zijn en niet van het gezinsbudget gaan.

Ik bedoel te zeggen dat mijn vriend ca 60 uur per week in loondienst is en ik maar twee ochtenden werk. Hij werkt dus veel meer dan mij, maar eigenlijk werk ik ook fulltime alleen dan thuis in het huishouden.
Er wordt al veel gezegt hier dat huisvrouwen niet fullttime bezig zijn, maar in mijn ogen is dat belachelijk, want ik ben net zo goed hele dagen bezig met het huishouden en mijn zoontje.
Mischien heb ik het iets verkeerd gezegt met dat 50/50, maar zo bedoel ik het dus.

je minimaliseerde schijnbaar je eigen bijdrage, maar ik las niet per se iets verkeerds; vandaar

en als het goed verdeeld en geregeld is in een gezin, moet je je toch niet schamen om dat te zeggen?

**Geplaatst**: 10-11-10 20:49

Geplaatst: 10-11-10 20:49

Oh maar ik schaam me ook niet dat ik veel minder werk dan mijn vriend hoor. Wij hebben hier samen voor gekozen en zijn heel
gelukkig zo. Ik ben er altijd voor mijn zoontje en het eten staat klaar als mijn vriend thuis komt. Z'n boterhammen liggen klaar als hij gaat werken en ga zo maar door.
Soms denk ik weleens, zal ik een ochtend extra erbij gaan werken, maar we hebben het goed zo en mijn vriend vind het prima zo.
We willen ook nog graag een kindje erbij en dan is het ideaal als ik veel thuis ben natuurlijk.
Zelfs dat hebben we trouwens al geregeld. Mijn vriend blijft dan 1 dag in de week thuis voor de baby en kan ik de ochtenden blijven werken.
Heerlijk toch!

**Geplaatst**: 10-11-10 20:52

Geplaatst: 10-11-10 20:52

Bandida schreef:
Huertecilla schreef:
Leven is zelforgniseren op de rand van de continue veranderende chaos.
Tja en poep gebeurt.

Ik kom eens bijlezen op Bokt en ik voel me op slag thuis in dit topic

Graag gedaan $*\o/*$

@Maikeltje; net mijn zoon naar ´klimmen´gebracht in de gemeentelijke sporthal. Gaat hij twee keer per week heen. Ook twee keer per week naar karate.
Hier in het dorp kan je net zo leven als in nl en alles bij de super halen.
Wij kiezen bewust voor een existentiëler leven en inderdaad is veel van ons eten op tafel van eigen tuin en fok. Inderdaad ook:
Afbeelding

want dat is onze enige verwarming.
Gelukkig wel stroom uit doosjes uit de muur zonder dat ik hoef te fietsen op een dynamo en ook een landlijn voor internet

De boerderij is niet zo klein en we hebben genoeg kamers, zelfs een 30m2 en-suite, over voor een ´sollicitant´

Wel een fijne woonkeuken maar doordat Madam de la Huerta nogal druk is daar is de salon/eetkamer nu op de voormalige deel.

Wat veranderingen betreft:
Een NL vrouw, net 30, gehuwd met grootverdienend IT-specialist die veel in VS zat, runt huiske, 4 katten, twee honden piekfijn voor manlief.
Die belt op dat hij nog even de States blijf bij een dame daar.
Staat paar maanden later op de stoep met dame en die wil dat hij gaat scheiden.
NL vrouw stelt voor om met meer zielen meer vreugd te maken.
VS dame heeft de buit echter al binnen dus na weer paar maanden ... toch scheiden.
Manlief naar de States. Niks huis verkopen want dat is een huurhuis.
POEFFFF van goed geregeld naar NUL en wel huur en beesten.
Was een kennis van ons dus, lang verhaal kort, die kwam omdat het gezellige háár wel bevallen was, hier.
Lang verhaal weer kort; om praktische- en familieredenen uiteindelijk toch terug naar NL en zit na een paar keer tijdelijke werkverbanden met een bijstandsuitkering telkens tijdelijk érgens als anti-kraak-oppasster.
Van prettig geregeld ´ideaalmodel´ 8 jaar later met totáál overhoop gegooide levensopvattingen zonder eigen stek met gelúkkig staatsvangnet.

@all: ik zit me de mond open te lezen wat er over ´gelijkwaardig´ geschreven wordt.
Gelijkwaardig is niet hetzelfde als gelijk niveau of wat ook gelijk. Dan zou het gelijk kunnen heten en geen gelijkwaardig hoeven zijn :)*

Gelijkwaardig betreft equivalent in waarde. Is als net zoveel van ham met meloen genieten als van een Agatha Christie. Gelijke waarde in genot.
Dat maakt man en vrouw gelijkwaardig. Niet gelijk maar....
Dit is echter op individúen in een relatie zo niet van toepassing want daarin maakt wat het individu in die relatie betekent of dat gelijkwaardig is voor de betrokken partners.

**Geplaatst**: 10-11-10 20:54

Geplaatst: 10-11-10 20:54

nog een vraag tussendoor:
velen dragen het argument (waar ik me overigens wel in kan vinden hoor) aan dat je moet weten waar je aan begint als je kinderen neemt en geen kinderen neemt om vervolgens voor de carrière te gaan en de kinderen full-time bij de opvang te droppen.
ok, klopt ergens zeker wel, maar waarom wordt dit argument blijkbaar vooral verwijtend naar vrouwen gebruikt? ik bedoel maar; van een man vind iedereen (nja de maatschappij, de publieke opinie, ...) het niet echt een probleem dat hij kinderen thuis heeft zitten en toch een carrièrevent is die om 7u vertrekt en pas na 19u thuis is. Een vrouw dit dit doet wordt hier vaak op afgerekend.

**Geplaatst**: 10-11-10 20:55

Geplaatst: 10-11-10 20:55

BraveSpots schreef:
Maar veel thuisblijfmoeders beweren dat ze hun kind het 'beste' leven bieden door altijd thuis te zijn voor hem.

Hoe rijm je dat met de situatie als je uiteengaat. Heeft een kind dan opeens een slechter leven omdat je gaat werken?

Ja.
Ik zou dus ook zeker zo'n vrouw zijn die bij haar man bleef 'voor de kinderen'.

Een vrouw die helemaal niet wil werken is egoistisch