Perrokai schreef:Ik vind het ook niet zielig voor de vader als er wat gebeurt maar wel voor Laura zelf. Er is blijkbaar niemand, iig haar vader niet, die het voor haar opneemt. Hij laat haar maar doen wat ze wil want tja ze heeft een droom. Hebben we dat niet allemaal gehad als tiener ? En als het te risicovol was werder we dan niet allemaal door onze ouders in bescherming genomen tegen ons zelf ? Ik ben nu nog steeds blij dat mijn ouders, ook als ik het echt wilde of als ik zei dat dat mijn droom of roeping was, ze me tegen gehouden hebben. Ik heb daardoor niets gemist, eerder enorm gewonnen. En nu ik volwassen ben kan ik mijn dromen die dan nog dromen zijn met het verstand van een volwassene, alsnog uit laten komen.
Laura heeft alles wat haar hartje begeert, aan geld en luxe geen gebrek en grenzen worden haar niet gesteld. Dus het is gewoon een verwend kind maar gemaakt door de vader......
Dat noemt men gemakzucht. Het kind gelijk geven vergt veel minder energie.
De moeder heeft zich intussen afgewend, met pijn in haar hart. Ik heb met haar te doen.