Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly


faye schreef:Ja dat zijn excessen, ik zie ze namelijk slechts zelden, terwijl ik gemiddeld toch vaker in aanraking kom met andere ouders denk ik.

faye schreef:A ik zie nu toch dat ouders weer veel meer aan het opvoeden zijn.

 MarcoBorsato schreef:Ik heb op 2 mlk scholen stage gelopen, en ik heb daar kindjes gezien...Hartstikke lief, maar gewoon helemaal doorgefreakt om wat er thuis was gebeurd. Veel van die kinderen zaten ook in een psychiatrisch centrum waar mijn moeder werkt, en ook zij heeft daar ervaringen met ouders...Te erg gewoon
 . Ik heb diverse vrienden die in de kinderzorg zitten en die praten echt niet zo over de ouders. Af en toe is er heus wel eens wat aan de hand, maar dat zijn de uitzonderingen. Ik zie zelf ook aardig wat ouders en de meesten zijn echt prima bezig, hoor. Niet dat ze perfect zijn (perfecte ouders bestaan niet 
 ) En ja, je hebt er ook wel eens ouders/kinderen tussen zitten dat je denkt 'tja, dat doe ik zelf heel anders'. Ik ben zelf helemaal niet dol op alle kinderen (en ouders), ben daar best kieskeurig in zelf. Maar ik vind het onzin om zo te overdrijven dat het bij iedereen zo erg is. Dat valt allemaal wel mee, hoor.... Als dat zo zou zijn, dan zouden er heel wat meer problemen zijn.......                                                         
 oudehinken schreef:Maar mijn vraag beantwoorden doe je niet. DAarnaast bagetelliseer je mijn ervaringen. Je staat niet in mijn schoenen maar oordeelt wel "het is allemaal niet zo erg". Dat kun jij niet weten. JE doet niet eens de moeite om het je voor te stellen.
Ik doe toch ook wel eens moeite om te denken vanuit het oogpunt van ouders. En vanuit die van kinderen.
 
 
oudehinken schreef:"een aantal dingen die hier beschrijven staan zijn excessen". Wat zijn dat dan voor dingen?
Dit is wat ik signaleer:
- je bent op visite en alle aandacht moet voortdurend uitgaan naar die koters. Woest interessant! (not).
- ze zijn bij jou op visite, kussens moeten op de grond, lopen er overheen, rammelen met je porselein waar je zuinig op bent.
- in een gesprek vallen ze in rede, moeder of vader is gelijk een en al oor. Dan ben je natuurlijk wel klaar met je gesprek...
- in restaurants luidruchtig
Zijn dit excessen? Ik ben bang van niet. Het kind hoeft maar te huilen omdat hij zijn zin niet krijgt en het is "aaaaaach"....
Even voor de ouders hier onder ons: kunnen jullie je ook maar een beetje voorstellen hoe dat is voor mensen die geen kinderen hebben (al dan niet vanwege te jonge leeftijd, keuze, of niet)? Probeer nu eens niet alleen maar vanuit moeder zijn te denken, maar ook vanuit het oogpunt van de ander.
 
 . Ik zie het nut er niet van in om met een bijna 3-jarige in een restaurant te gaan zitten. Daar verveelt ze zich als ze klaar is met eten en je kunt van haar niet verwachten dat ze nog uren gezellig natafelt, he 
 . We zitten wel eens ergens in een lunchroom, gaat prima, zeker als ze zelf wat te eten heeft. 
 rissa schreef:Nadya, tuurlijk praat je over je kinderen, ze zijn een belangrijk onderdeel van je leven en tuurlijk zijn er beperkingen doordat je kinderen hebt. Daar heeft denk ik ook niemand een probleem mee.
Het probleem begint denk ik pas als ouders denken dat andere mensen net zo veel met hun kinderen hebben als dat ze zelf hebben. Om maar bij mijn zus te blijven... Als ik haar 20 minuten aan de telefoon heb dan gaan er 17 minuten over haar kinderen en als ik wat over mijn paarden wil vertellen krijg ik te horen "oh nee he, toch niet weer over die paarden" .
rissa schreef:Dit klinkt me zo bekend in de oren.
Als mijn zus met haar kinderen op visite komt met een verjaardag, gaat het daarna enkel nog maar over haar kinderen en de rest van de visite zit de kinderen bezig te houden als ze niet de tafel leeg eten.![]()
Als mijn zus weer weggaat zie je iedereen opgelucht ademhalen.
 En als een ouder zelf niet in ziet dat de kinderen overlast veroorzaken zal ze (met of zonder cursus, dat doet er niet toe) haar manier van opvoeden niet bijstellen, en zo lang ze geen klachten hoort zal ze het waarschijnlijk ook niet gaan inzien.... Waarom vertel je het haar niet? Of schrijf je haar een brief?                                                         
  
  Kleine donderstenen...                                                         
  Dus ja, ik klets ook ieders oren van de kop, of die persoon dat nou wil of niet. A very bad habit, but one I find very hard to break... 
 
                                                          djinnie schreef:Op een van de vorige pagina's gaf iemand aan dat hij/zij het vervelend vond om mee te betalen aan de kinderopvang (m.a.w. we laten ouders het zelf betalen, moeders of vaders blijven thuis en we krijgen letterlijk een gat in de arbeidsmarkt.) maar het niet erg vond om te betalen voor drugs of alcohol verslaafden in de kliniek. Dat vind ik krom. Mensen met kinderen hebben inderdaad zelf gekozen voor die kleine mensjes, maar hebben die verslaafden dan niet, op een bepaald punt, zelf gekozen voor het betreffende verlavingsproduct? Als je zo gaat kijken, dan moeten we daar ook maar niet voor betalen
 Dan krijg je mensen die een abortus gaan laten plegen als ze ongewenst zwanger worden omdat ze het financieel niet trekken 
 Denk dat we daar dus maar niet aan moeten beginnen.
) het belangrijkste in mijn leven. Logisch dat het regelmatig ter sprake komt. Maar ik merk ook dat op verjaardagen alle ogen gericht zijn op de kinderen in de kamer. 
                                                         oudehinken schreef:En jij.... raak jij niet aan die kinderen gehecht eigenlijk? JIj bent er onderhand vaker bij dan de eigen ouders...
darwin schreef:Squit schreef:nemen vind ik zo gek woord een kind neem je niet die krijg je..
Nee, die krijg je niet, die maak je
                                                         
 
 ), je kind 2 a 3 dagen naar de opvang brengen wegens werk is niet goed en als je dan besluit om fulltime thuis te blijven, is het ook niet goed 
 . Ik ben bewust thuis gebleven toen mijn dochter geboren werd na een jarenlange dynamische carriere en man, wat een bakken kritiek kreeg ik over me heen van diverse mensen, inclusief bloedeigen familie. Gelukkig ook positieve reacties, hoor, maar je hebt altijd van die mensen die ineens net doen alsof je niets interessants meer te melden hebt, omdat je je baan opgezegd hebt. Alsof je leven ineens gestopt is. Ik denk dat het meer aan jezelf ligt, want je kunt je op zoveel andere manieren nog ontwikkelen in het leven en werken kan ik mijn hele verdere leven nog, als ze wat groter is. Nu heb ik tenminste de tijd om workshops te volgen, heb een studie gedaan in die tijd, maar dan heb ik het ook heel erg druk naast de zorg voor je kind, huishouden, sporten, een paard en een sociaal leven. Ben blij dat die studie klaar is, want ik vond dat echt pittig naast het 'huisvrouwenbestaan'.  
 Nadya schreef:MarcoBorsato schreef:Ik heb op 2 mlk scholen stage gelopen, en ik heb daar kindjes gezien...Hartstikke lief, maar gewoon helemaal doorgefreakt om wat er thuis was gebeurd. Veel van die kinderen zaten ook in een psychiatrisch centrum waar mijn moeder werkt, en ook zij heeft daar ervaringen met ouders...Te erg gewoon
MLK staat toch voor moeilijk lerende kinderen? Dat zijn dus niet de gemiddelde kinderen. Ik heb diverse vrienden die in de kinderzorg zitten en die praten echt niet zo over de ouders. Af en toe is er heus wel eens wat aan de hand, maar dat zijn de uitzonderingen. Ik zie zelf ook aardig wat ouders en de meesten zijn echt prima bezig, hoor. Niet dat ze perfect zijn (perfecte ouders bestaan niet
) En ja, je hebt er ook wel eens ouders/kinderen tussen zitten dat je denkt 'tja, dat doe ik zelf heel anders'. Ik ben zelf helemaal niet dol op alle kinderen (en ouders), ben daar best kieskeurig in zelf. Maar ik vind het onzin om zo te overdrijven dat het bij iedereen zo erg is. Dat valt allemaal wel mee, hoor.... Als dat zo zou zijn, dan zouden er heel wat meer problemen zijn.......
 
 
                                                         Nadya schreef:Lieveli, maar hoe beoordeel je dat van tevoren is dan de vraag.....
De kinderen die ik ken die op een MLK school zaten/zitten hadden gewoon echt problemen door een geestelijke achterstand, wat echt niet aan de ouders lag/ligt. Ik heb nu ook weer zo'n buurmeisje wat regelmatig over de vloer komt bij ons, die gewoon niet helemaal 100 procent is, maar het is een schat van een meid en ze heeft hele lieve ouders. Natuurlijk zijn er ook gezinnen waar de boel ontspoort is, vreselijk, daar heb ik ook geen goed woord voor over. Ik snap ook soms niet waarom mensen uberhaupt kinderen hebben, als er toch geen plek voor in hun leven is... Maar of een diploma daar werkelijk uitkomst aan biedt, vraag ik me serieus af....
Montessori is leuk, ja.![]()
Vriendinnetje van me heeft haar twee kinderen op zo'n school.
Mijn dochter gaat naar een Jenaplan volgend schooljaar hier in het dorp.![]()
De enige school met een wachtlijst hier.