"In hoeverre heb jij hier in het dagelijks leven last van?"
Ik persoonlijk misschien niet zoveel. Maar dat komt omdat ik een student ben met een (momenteel) nogal nietszeggend leven.
Gelukkig gaat feminisme niet over het individu (wat ik hier wel steeds aangevoerd zie worden - ik dit, ik dat - het gaat echt niet om personen maar om groepen).
Maar goed, waar ik 'last' van heb:
- Vrouwelijke politici worden in de media anders behandeld dan hun mannelijke collega's:
https://hardhoofd.com/2018/02/13/hard-t ... -onschuld/ (bronnen in stuk)
- Sponsoren staan in de rij voor Sven Kramer maar Irene Wüst moet weer op zoek, ondanks haar wereldrecords
https://www.volkskrant.nl/sport/vier-go ... ~a4569186/ (ik ben me bewust dat dit een individu impliceert maar in het artikel wordt ook ingegaan op de algemene zaak)
- Er is beschamend weinig geld beschikbaar voor onderzoek naar menstruatieklachten ondanks dat de helft van de wereldbevolking menstrueert en velen daarvan klachten ondervinden
https://www.voxweb.nl/nieuws/vrouwen-di ... er-de-pijn (En mocht iemand hierbij denken: die vrouwen die met pijn naar het werk gaan, die moeten zich maar gewoon ziek melden en anders niet zeuren - dat past dus niet in het plaatje van de carrière makende vrouw. Plus, met gedegen onderzoek is het misschien wel mogelijk om die klachten zodanig te verminderen dat ook vrouwen met een hevige menstruatie gewoon door kunnen gaan met werken.)
- Doordat medisch onderzoek voornamelijk op mannen uit wordt gevoerd worden hartklachten soms niet als zodanig herkend:
https://www.parool.nl/opinie/dit-is-let ... ~a4564970/En mijn persoonlijke ervaring:
- Waar mijn (mannelijke) collega-studenten (TU Delft) in de regel als zij een vraag hebben meer inzichtelijke uitleg krijgen (hoe je tot de oplossing komt dus) krijgen ik en andere vrouwen vaak meer het juiste antwoord gewoon toegeschoven. Dat is vervelend want daar leer je niks van. "Maar dan vraag je toch gewoon om meer uitleg?" Natuurlijk, maar ik vind het vervelend dat de eerste reactie van de docent blijkbaar is om het antwoord maar gewoon te geven want anders snap ik het niet, ofzo?
- Ik herken me in cijfers over dat tieners van mening zijn dat non-consentual sex onder sommige omstandigheden acceptabel is, zoals wanneer een van beide partijen dronken is, wanneer het meisje de jongen "opgegeild" heeft, of wanneer het eerst "ja" was en later "nee" (en daarmee bedoel ik niet achteraf)
- Ik ben met een technisch project bezig voor de stichting waar ik bestuurslid ben, en ik merk dat ik op veel plekken niet serieus word genomen en mijn mannelijke collega's wel. (Ook als ik hen vraag aan de telefoon exact te zeggen wat ik zeg. Het enige verschil is dus dat het via een mannenstem doorkomt.)
Ook heb ik al meegemaakt dat wanneer ik ze persoonlijk spreek ze zich voornamelijk richten tot mijn mannelijke collega. (Ik spreek mensen liever samen omdat twee meer onthouden dan een.) Dit terwijl ik vanaf het begin de contactpersoon ben geweest.
- Het concept 'mansplaining': dat mannen je iets uitleggen waar je absoluut geen uitleg nodig bij hebt. Denk het vervangen van een stop, het aansluiten van een microfoon, het feit dat je niet teveel stekkers op één stopcontact mag aansluiten. Ik noem het zo omdat ik dat nooit bij mannen zie gebeuren.
Maar, nogmaals, ik vind mijn eigen ervaringen nogal insignificant, omdat het toeval kan zijn dat dit gebeurt. Op grote schaal blijkt echter dat groepen hier last van hebben, ofwel dat het niet om incidenten gaat. En dáár heb ik last van: dat uit vele onderzoeken blijkt dat het geen incidenten zijn, maar dat het vervolgens wel eerst door iedereen onder een vergrootglas moet worden gelegd (zie eerste linkje over het interview bij Buitenhof).