Bokt.nl

Magrathea schreef:

Janneke: sowieso liever jiu jitsu, dat is primair verdedigen waar karate meer aanvallen is. En waarom alleen voor meisjes? Ook jongens worden slachtoffer van (seksueel) geweld, m.n. homojongens. Alleen meisjes weerbaarder maken maakt m.i. de scheiding alleen maar groter.

Citaat:

Ik vind echt dat vrouwen nooit beschuldigd mogen worden op het moment dat er iets is gebeurt (nee is gewoon nee, of je nou poedeltjenaakt, dronken door het bos loopt of niet).

Magrathea schreef:

Janneke: sowieso liever jiu jitsu, dat is primair verdedigen waar karate meer aanvallen is. En waarom alleen voor meisjes? Ook jongens worden slachtoffer van (seksueel) geweld, m.n. homojongens. Alleen meisjes weerbaarder maken maakt m.i. de scheiding alleen maar groter.

palousa_boy schreef:

Citaat:

Ik vind echt dat vrouwen nooit beschuldigd mogen worden op het moment dat er iets is gebeurt (nee is gewoon nee, of je nou poedeltjenaakt, dronken door het bos loopt of niet).

En dan heb je zo'n vrouw die iets tegen een man heeft (z'n rijstijl staat d'r niet aan ofzo) en komt met een verhaal over verkrachting jaren geleden (immers niet meer te bewijzen) om zo wraak te nemen op die vent omdat hij haar bijna heeft aangereden..

Wat dan? Gaat het rechtssysteem hem vervolgens straffen voor iets dat hij niet gedaan heeft maar vrouwen liegen niet over zo'n onderwerp dus heeft hij het er maar mee te doen?

palousa_boy schreef:

Toch gaan sommige mensen (dus niet alleen vrouwen) heeel ver om hun bedachte leugentje zo waarheidsgetrouw mogelijk te maken, inclusief zelfverminking etc.
Tuurlijk zijn dat extreme gevallen maar ze ontkennen dat het bestaat maakt nog niet dat het niet bestaat. Uitzondering maakt niet de regel maar er moet zeker rekening mee gehouden worden.

palousa_boy schreef:

Citaat:

Ik vind echt dat vrouwen nooit beschuldigd mogen worden op het moment dat er iets is gebeurt (nee is gewoon nee, of je nou poedeltjenaakt, dronken door het bos loopt of niet).

En dan heb je zo'n vrouw die iets tegen een man heeft (z'n rijstijl staat d'r niet aan ofzo) en komt met een verhaal over verkrachting jaren geleden (immers niet meer te bewijzen) om zo wraak te nemen op die vent omdat hij haar bijna heeft aangereden..

Wat dan? Gaat het rechtssysteem hem vervolgens straffen voor iets dat hij niet gedaan heeft maar vrouwen liegen niet over zo'n onderwerp dus heeft hij het er maar mee te doen?

sanne83 schreef:

Ik bedoel dat ik vind dat er nooit gezegd zou mogen worden dat het slachtoffer ook schuldig is. Geen: "maar waarom had je een kort rokje aan/liep je dan door dat bos/daagde je hem dan uit/had je gedronken/ging je met hem mee naar huis". Dat zou je niet te horen moeten krijgen en zeker niet van de politie zelf

Dat je je verhaal duidelijk moet vertellen, misschien wel meerdere keren, en dat iemand niet schuldig kan worden bevonden zonder bewijs, dat lijkt mij logisch. Zo zit het rechtssysteem in elkaar.

Het zou wel voor een vrouw niet nog extra naar en genant moeten zijn om aangifte te doen.

Resistance schreef:

Het gaat niet over weerbaarheid, het gaat erover dat mannen verdomme hun poten in eerste instantie thuis moeten houden. Leg het niet neer bij de vrouw.

Janneke2 schreef:

....een van de eerste dingen die iedereen hoort te weten bij een aangifte: er wordt een verslag (proces verbaal) van gemaakt; je wil dat de ellendeling achter tralies gaat en dus dat er een rechtzaak komt.
...en dus krijgt hij een advocaat en die leest het proces verbaal zeer uitvoerig.

Een goede zedenrechercheur vertelt het van te voren: bij iedere actie die jij pleegt of nalaat MOET jijzelf zeggen 'waarom je dit deed'.
Doe je dit niet, wordt 'die lege ruimte' acuut ingenomen door de tegenpartij.

Dus als je kleding2 ter sprake komt 'ik droeg mijn lievelingsrok. Drie jaar geleden gekocht en altijd blij mee geweest. Nu doet- ie me aan nare zaken denken.'

'Ik nam om reden x of y de weg door het bos. De korste weg, of ik kan er zo heerlijk ontspannen, het rook zo lekker en toen ging ik dat ene laantje in, etc'.

En zeker bij date rape: vertel hoe het voor jou was. Hoe lief hij lachte, hoe galant en vriendelijk hij was - en uiteraard het moment van 'omslaan als een blad aan een boom'.

Een goede politievrouw stelt de vrouw die aangifte komt doen al dit soort vragen.
Confronterend.
Maar het is een vorm van hulp.

M_D_H schreef:

Ik herken helemaal niet dat, zoals hier wordt gezegt, het slachtoffer amper serieus wordt genomen en dat er wordt gedwongen om bedenktijd te nemen.

Bij mij kwam meteen diezelfde avond nog de politie langs. Toen hebben we alle opties besproken en de politie moedigde mij juist aan om aangifte te doen. Liever gister nog dan vandaag. Beide agenten hebben ook een afspraak gemaakt voor de volgende morgen met de rechercheur die mijn aangifte in behandeling zou nemen en een van de agenten die ik savonds gesproken had stond ook bij de deur van het bureau mij op te wachten en is bij het gesprek aanwezig geweest zodat ik mij comfortabel voelde/in ieder geval 1 bekend gezicht had tijdens het gesprek.

Ja, de vragen waren slopend en ik moest alles verklaren. Van waarom ik op dat tijdstip op die plek aanwezig was tot waarom ik mijn haar in een paardenstaart had en niet in een knot. Ja echt alles wat ik aanhad en gedaan had moest ik verklaren en dat was ontzettend slopend maar... Mijn vader had mij hier ook voor gewaarschuwd, je moet alles in dekken omdat de dader anders vrij komt en dan is alles voor niets geweest.

Tot op de dag van vandaag kan ik mij dat hele gesprek nog tot in detail herinneren, zelfs de namen van de agent en de rechercheurs die er zaten (terwijl ik heel slecht met namen ben) tot wat ze droegen en wat ik aan had.
Maar dat ik niet serieus werd genomen? Nee, dat voelde voor mij niet zo. Het voelde juist als een warm bad (klinkt misschien raar) zoals ik opgevangen werd met zoveel zorg.

Citaat:

Ik heb dan geen aangifte gedaan, omdat ik zelf met een groot schuldgevoel zat, en mijn werkgever heeft hier handig op ingespeeld en mij eruit gewerkt. Niet op illegale wijze, maar als slachtoffer had ik toch beter m'n mond kunnen houden in mijn eigen belang. En dat wringt tot op de dag van vandaag behoorlijk.

M_D_H schreef:

Begrijp mij niet verkeerd, dat is natuurlijk heel erg.
Maar ik doelde met mijn bericht vooral op dat iemand gezegd heeft dat je bij een aangifte nauwelijks serieus genomen wordt door de politie. Dat is in mijn geval in ieder geval niet geweest...

Janneke2 schreef:

Citaat:

Ik heb dan geen aangifte gedaan, omdat ik zelf met een groot schuldgevoel zat, en mijn werkgever heeft hier handig op ingespeeld en mij eruit gewerkt. Niet op illegale wijze, maar als slachtoffer had ik toch beter m'n mond kunnen houden in mijn eigen belang. En dat wringt tot op de dag van vandaag behoorlijk.

Zou je willen, dan kun je alsnog aangifte doen. Er is wel een verjaringstermijn, maar het gebeurdeeen jaar of drie geleden, toch?
En wellicht dat er binnen de school of beroepsgroep ook meldpunten zijn.
Als ik grof ben: jij hebt op die school toch niets meer te verliezen.


M_D_H: fijn dat de politie zo zorgzaam was...!

Janneke2 schreef:

^ik ben vandaag een trotse Trouw lezer^

Uitgebreid op de voorpagina, ingetogen maar prominent: #MeToo: Jelle Brand Corstius.
Gedrogeerd, oraal verkracht en ontsnapt aan een anale verkrachting.
De dader "kan hij niet noemen", - ik ben geneigd te denken dat het een machig man binnen de omroepwereld is, kijk maar naar de BBC - "want het is zijn woord tegen het mijne, er waren geen getuigen" en hij vreest een proces wegens smaad.


Een soort van hetzelfde als waar Science in zit: trek je aan de bel, is de kans groot dat je vooral je eigen glazen ingooit...

Urbiezira schreef:

Schandalig toch eigenlijk. Mannen hebben vaak kritiek op acties tegen misbruik omdat ze vinden dat mannen buitengesloten worden, en dan komt er eens een man naar buiten met een verhaal...is het nog niet goed! Bah!