Jongens krijgen dat denk ik helaas nog vaker te horen. Dat ze een watje zijn, toch geen meisje zijn, dat ze wel stoer moeten, doen niet mogen huilen. Ik denk dat een jongen die ballet wil doen nog net iets vaker opgetrokken wenkbrauwen krijgt dan meisjes die karate willen doen ofzo. En dat docenten en ouders hetzelfde gedrag sneller als negatief interpreteren is ook niet echt fijn.
Meisjes en vrouwen krijgen het later in andere vorm terug (stomweg genegeerd en niet gezien worden, op allerlei fronten. Er worden bv meer diagnoses gemist zowel psychisch als fysiek, en vrouwen raken vaker overspannen en krijgen minder carrierekansen.)
Dat dit in 2017, met alle kennis over psychologie en sociologie nog een issue is

Dat we nog steeds denken dat het ok is om onnauwkeurige vooroordelen makkelijk te herhalen, ook al weten we dat ze negatieve gevolgen hebben. Dat we echt prima kunnen omgaan met kinderen, gewoon als kinderen, en ze lekker met kinderspeelgoed kunnen laten spelen gewoon net wat ze zelf leuk vinden, maar dat we het toch nodig vinden om heel wat kinderen iedere keer even het gevoel te geven dat ze minder waard zijn, alleen maar omdat ze zijn ingedeeld bij een bepaalde groep.
Ik vind het onvoorstelbaar

(En ouders die denken dat het gezond is om hun kinderen neer te halen? En dat die kinderen zich dan misschien juist gaan bewijzen? Geen goed woord voor over.)