Cer schreef:Janneke2 schreef:Maar eeuwenlange trauma's in de Zuidelijke Nederlanden: ja hoor, die bestaan.
Zijn mensen echt zo slecht weerbaarHebben we dan geen overlevingsdrang of lust.. zijn we bij van alles en nog wat teneergeslagen en dragen we trauma's duizenden jaren mee??
....het eerste wat in alle handboeken traumatherapie staat: "mensen zijn heel erg veerkrachtig".
Mijn redenatie was historisch: beneden de grote rivieren verloren de Nederlanden de oorlog, vreemde overheersers (meervoud: telkens opnieuw je aanpassen) bleven het van 1550 tot tenminste 1830 voor het zeggen hebben, de roomse kerk bleef oppermachtig, de welvaart van de Republiek boven de Moerdijk was oa gebaseerd op de blokkade van de haven van Antwerpen - dus geen zeevaart. En rijkdom uit landbouw staat op gespannen voet met telkens nieuwe bezetters, die bezetters pestten de uitvinders etc die ook voor welvaart hadden kunnen zorgen weg.
Dat is dan 'klap op klap': oorlog, onvrijheid, armoede, ga er maar aanstaan...
En dat is wat mij regelmatig ergent in opmerkingen van het chapiter: "dat je niet aan de gang kunt blijven over slavernij".
Ik moedig nooit of te nimmer iemand aan om een slachtofferrol op zich te nemen.
Maar ik rol soms bezuiden de Moerdijk van mijn stoel: ik ben dan wel de dochter van een historicus - maar weten jullie dan niet hoe dit of dat ontstaan is...? Dat het geen toeval was, maar een gerichte keuze...?
Hoeveel mensen weten hier onder welke voorwaarden de slavernij werd afgeschaft...?
We hebben dan een monument waar het jaartal 1850 op staat- maar denk vooral niet dat gewezen slaven per 1 juli 1850 opeens volwaardige burgers waren. Juridisch waren ze voortaan mensen ipv voorwerpen (jawel) - economisch mochten ze vrijwel niets. Geen recht op bezit, geen recht om te solliciteren bij een andere werkgever, geen minimum loon: gewoon economisch voortgezette slavernij dus.
Ik ben dan wel kleindochter van kleyne luyden- maar diewaren trotse kleine ondernemers.
Edit:
