sallandval schreef:Hoe precies bedoel je? Ik durf inderdaad te beweren dat er op aarde niet één 'psychopaat' rondloopt die onder ideale omstandigheden is opgegroeid (lichamelijk letsel tel ik daar voo rhet gemak ook bij).
Tja, dat vind ik niet alleen een gedurfde uitspraak. Bovendien kan je hem ook niet hard maken.
Citaat:
Dat hoor je mij niet zeggen. Maar als je moeder nu aangeeft dat jij al vroeg empathisch was ga ik er van uit dat ze dat accepteerde en er de ruimte aan gaf (en je niet laten we zeggen onder de koude douche zette of een pak rammel gaf wanneer je empathisch gedrag liet zien). Hoe dat met je andere gevoelens gegaan is weet ik uiteraard niet. En dat je empathie de ruimte had zich te ontwikkelen zegt helemaal niets over andere gevoelens of de opvoedkwaliteit van je ouders.
Geloof me maar dat als ik met aanleg voor een ASP geboren was, ik meer dan genoeg voedingsbodem zou gehad hebben om die ten volle te ontwikkelen. 
Citaat:
Ik chargeer hierboven bovendien heel erg. Zo heb ik al heel lang moeite met het tonen van boosheid. Nooit geleerd en ik kom uit een gezin dat veel te veel van elkaar en anderen pikt om de lieve vrede te bewaren. Ik werd dus niet 'gestraft' voor boosheid oid, maar het hele concept boosheid kwam gewoon amper voor in mijn jeugd dus het kwam ook niet in me op om boos te worden. Mijn man daarentegen is goed in boos zijn en van hem heb ik geleerd ruzie te maken zonder weg te lopen, boosheid uiten ipv meer eten etc.
Als ik schijnbaar in staat ben om rond mijn 30e nog te leren hoe je boos moet zijn en hoe boosheid voelt, waarom zou dat dan niet kunnen bij iets nog minder duidelijks zoals empathie?
Ik probeer het nog één keer en dan geef ik op.
Jij kende geen boosheid maar wel gevoelens. Niet het complete scala maar je had wel gevoelens, verdriet, blijschap... Je kende alleen geen boosheid. Maar dan "ken" je dus wel het concept gevoelens. Er moet alleen iets bij in het pakketje gestoken worden. Jij had dus zeg maar een rugzakje met allerlei gevoelens in maar er mankeerde er nog een paar... Die heb je kunnen leren.
ASP's hebben dat hele pakketje niet. Geen rugzakje... ze (her)kennen de gevoelens trouwens wel bij anderen maar ze voelen ze zelf niet (wat hen dus zo gevaarlijk maakt. Een slimme ASP kan mensen manipuleren als geen ander en heel vaak zijn ze boven gemiddeld intelligent.) Die kunnen er dus ook niks bij steken. Het enige wat therapie doet is hen 'leren' functioneren. Maar in feite is therapie voor een ASP niets meer of minder dan een trukje leren... Ze leren er niet van voelen. Ze leren enkel enigszins normaal te handelen.