little_king schreef:Maar ik ben gaan zoeken naar de oplossing want ik moest en zou beter worden. Ondertussen heb ik de juiste artsen gevonden, op eigen initiatief, wat ik nooit gedaan zou hebben met een volledige uitkering, dat geef ik toe.
Helaas verwacht ik niet dat ik nog ooit fulltime kan werken zoals voorheen en het blijft zuur dat ik dat geld elke maand moet missen.
Ehhh ik vind je post lichtelijk irriterend!
Dat het zo gelopen is is poedersuiker, zwaar poedersuiker.
Maar jij geeft dus al aan dat je met uitkering niet voor andere artsen zou gaan zoeken!
En dat staat mij dus zo vreselijk tegen aan heel veel chronisch zieken.
Zo dat is er uit.
Ik was in een staat lichamelijk en geestelijk dat ik wel onder de trein had kunnen liggen 2 jaar geleden.
Uitbehandeld door de psychiater en zoek het maar uit want ik heb geen medicijnen meer voor je.
Met Wajong, en toch probeer ik alles, maar dan ook alles om hier uit te komen.
Een Wajong moet géén vrijbrief zijn om maar niets meer te ondernemen om beter te worden.
Dat zie ik zo, zoveel gebeuren op bokt. Mensen accepteren het oordeel en doen niets meer als de artsen zeggen.
Probeer eens wat, gooi je voeding eens om om te beginnen, want daar begint veel ellende.
Mijn ambulante begeleiding zegt het ook, de meeste mensen willen gewoon niet aan andere oplossingen als een pilletje.
Ik vreet nu notabene chloordioxide al twee maanden, iets waar veel positieve resultaten op zijn maar de overheid niet blij mee is.
Heb geen flauw benul of het op den duur schadelijk of giftig is, de voorstanders zeggen van niet, de tegenstanders van wel.
Maar dat houdt me niet tegen, ik wil beter worden, antibiotica is ook zooi houd ik me dan maar voor.
Verder een bioresonantie apparaat gekocht wat het goed doet, maar wel effe 600 euro wat de zorgverzekering niet vergoed.
Die vergoeden dus helemaal niets behalve 1 medicijn wat ik al mijn hele leven slik.
Echt als ik alles op moet tellen wat ik al aan kosten heb gemaakt voor mijn gezondheid, had ik een leuke auto van kunnen kopen.