Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-01-12 13:50

Geplaatst: 20-01-12 13:50

shirleyp schreef:
Zag dat hier werd verwezen naar the wave. Ik heb een soortgelijke ervaring gehad op de PABO.

We hadden ergens in de eerste week van de opleiding levensbeschouwing. Docent was erg dominant en wat opdringerig wat betreft zijn mening. Hij was behoorlijk op ons in aan het praten met betrekking tot zijn verwachtingen. Op een gegeven momenten moesten we de studiehandleiding opendoen en mochten de studenten die vanaf de HAVO waren gekomen een aantal opdrachten wegstrepen, de MBO'ers moesten alles doen anders werd het nooit wat. Zo ging het nog even verder. Zodra er iemand begon te twijfelen of in protest leek te gaan werd je adgeblaft met de boodschap dat je je studiepunten dan wel kon vergeten. Iedereen was passief verbaasd. Tot we na drie kwartier de film the wave te zien kregen...

Ik verbaas me er nog steeds over dat dit zo is gegaan, maar ik heb nooit meer getwijfeld aan de Duitse bevolking, ik was er in deze setting immers zelf ook een.

en tóch he. Denk ik dat ik er tegen in zou gaan. Het is jammer dat zulke dingen niet voorbereid kunnenen dat onze school het nooit gedaan heeft want ik had echt graag geweten hoe ik gereageerd zou hebben.

**Geplaatst**: 20-01-12 13:52

Geplaatst: 20-01-12 13:52

Ayasha schreef:
shirleyp schreef:
Zag dat hier werd verwezen naar the wave. Ik heb een soortgelijke ervaring gehad op de PABO.

We hadden ergens in de eerste week van de opleiding levensbeschouwing. Docent was erg dominant en wat opdringerig wat betreft zijn mening. Hij was behoorlijk op ons in aan het praten met betrekking tot zijn verwachtingen. Op een gegeven momenten moesten we de studiehandleiding opendoen en mochten de studenten die vanaf de HAVO waren gekomen een aantal opdrachten wegstrepen, de MBO'ers moesten alles doen anders werd het nooit wat. Zo ging het nog even verder. Zodra er iemand begon te twijfelen of in protest leek te gaan werd je adgeblaft met de boodschap dat je je studiepunten dan wel kon vergeten. Iedereen was passief verbaasd. Tot we na drie kwartier de film the wave te zien kregen...

Ik verbaas me er nog steeds over dat dit zo is gegaan, maar ik heb nooit meer getwijfeld aan de Duitse bevolking, ik was er in deze setting immers zelf ook een.

en tóch he. Denk ik dat ik er tegen in zou gaan. Het is jammer dat zulke dingen niet voorbereid kunnenen dat onze school het nooit gedaan heeft want ik had echt graag geweten hoe ik gereageerd zou hebben.

ik ook.. het lijkt me wel heel apart als je niet begrijpt wat er aan dde hand is

**Geplaatst**: 20-01-12 13:53

Geplaatst: 20-01-12 13:53

Hier eventjes een stipje, Interesant onderwerp.

**Geplaatst**: 20-01-12 14:01

Geplaatst: 20-01-12 14:01

Ayasha schreef:
en tóch he. Denk ik dat ik er tegen in zou gaan. Het is jammer dat zulke dingen niet voorbereid kunnenen dat onze school het nooit gedaan heeft want ik had echt graag geweten hoe ik gereageerd zou hebben.

Haha, geloof me, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Wij zaten met 25 hbo-studenten van verschillende leeftijden bij elkaar. Pabo-studenten zijn doorgaans mondig en eigenwijs, maar er was niemand die iets deed. Ik weet dat ze dit destijds bij alle eerstejaars deden en er is er voor zover ik me kan herinneren niet een de klas uit gelopen. Door je verbazing en het feit dat iemand met een hoger aanzien op je inpraat laat je het maar over je heen komen. Je denkt wel: 'dit kan echt niet', maar op de een of andere manier komt het er op dat moment niet uit.

Hoewel ik wel denk dat we wanneer we na de les met elkaar zouden spreken, we zeker als groep beklag hadden gedaan. Maar als individu zonder de zekerheid van groepssteun doet het grootste gedeelte erg weinig.

**Geplaatst**: 20-01-12 14:02

Re: De 2de wereldoorlog

Geplaatst: 20-01-12 14:02

Misschien ook omdat je met stomheid geslagen bent ofzo?

**Geplaatst**: 20-01-12 14:03

Geplaatst: 20-01-12 14:03

patatkraam schreef:
Misschien ook omdat je met stomheid geslagen bent ofzo?

Ja inderdaad, je bent flabbergasted! Je zit net op een nieuwe opleiding, kent niemand echt goed, hebt geen idee hoe de omgang docent-student doorgaans is, dan is dit erg gemakkelijk uit te voeren hoor.

**Geplaatst**: 20-01-12 14:32

Geplaatst: 20-01-12 14:32

Als die toestand langer duurt dan 45 minuten zie je wel verschillen in hoe mensen gaan reageren (heb je bijv. wel eens een studentenontgroening meegemaakt c.q. gedaan?)

**Geplaatst**: 20-01-12 14:42

Re: De 2de wereldoorlog

Geplaatst: 20-01-12 14:42

nee

**Geplaatst**: 20-01-12 15:16

Geplaatst: 20-01-12 15:16

Ayasha schreef:
shirleyp schreef:
Zag dat hier werd verwezen naar the wave. Ik heb een soortgelijke ervaring gehad op de PABO.

We hadden ergens in de eerste week van de opleiding levensbeschouwing. Docent was erg dominant en wat opdringerig wat betreft zijn mening. Hij was behoorlijk op ons in aan het praten met betrekking tot zijn verwachtingen. Op een gegeven momenten moesten we de studiehandleiding opendoen en mochten de studenten die vanaf de HAVO waren gekomen een aantal opdrachten wegstrepen, de MBO'ers moesten alles doen anders werd het nooit wat. Zo ging het nog even verder. Zodra er iemand begon te twijfelen of in protest leek te gaan werd je adgeblaft met de boodschap dat je je studiepunten dan wel kon vergeten. Iedereen was passief verbaasd. Tot we na drie kwartier de film the wave te zien kregen...

Ik verbaas me er nog steeds over dat dit zo is gegaan, maar ik heb nooit meer getwijfeld aan de Duitse bevolking, ik was er in deze setting immers zelf ook een.

en tóch he. Denk ik dat ik er tegen in zou gaan. Het is jammer dat zulke dingen niet voorbereid kunnenen dat onze school het nooit gedaan heeft want ik had echt graag geweten hoe ik gereageerd zou hebben.

dat dacht ik ook, maar toen onze leraar biologie tijdens die film de eerste stappen uit die film nabootste (allemaal netjes rechtop zitten en opstaan voordat je antwoord geeft) deed iedereen (inclusief ik) vrolijk mee

blijf het een vreemd verschijnsel vinden, maar ik denk niet dat iemand 'de mens' ooit volledig zal begrijpen....

over de film Valkyrie over die aanslag op Hitler, is het niet zo dat er in totaal zo'n 40 aanslagen op Hitler zijn geweest waarvan er geen een gelukt is? (hier meen ik ooit een docu over te hebben gezien op nat. geographic) das ook weer zoiets vreemds, net of het gewoon een voorbestemd iets was ofzoiets...

**Geplaatst**: 20-01-12 15:18

Geplaatst: 20-01-12 15:18

Er is inderdaad nooit een aanslag gelukt in de zin van Hitler vermoorden. Hij is wel een paar keer (licht) gewond geraakt. Uiteindelijk is hij door zichzelf ten onder gegaan, zie ook het boek van zijn secretaresse Traudl Junge, tot het bittere eind

**Geplaatst**: 20-01-12 15:24

Geplaatst: 20-01-12 15:24

patatkraam schreef:
Shilady: Volgens mij kunnen homo's nog steeds geen kinderen krijgen hoor.

O jawel hoor met behulp van een draagmoeder
of deal van een ander lesbisch stel of alleen staande moeder of adopteren

maarja vroeger in de oorlog was dat echt NOT done en ondenkbaar dus in prullebak ermee....

**Geplaatst**: 20-01-12 15:32

Geplaatst: 20-01-12 15:32

shirleyp schreef:
Hoewel ik wel denk dat we wanneer we na de les met elkaar zouden spreken, we zeker als groep beklag hadden gedaan. Maar als individu zonder de zekerheid van groepssteun doet het grootste gedeelte erg weinig.

Hier zit m.i. een sleutel waarom mensen dingen doen als groep die ze, als je ze er individueel naar vraagt, af zouden keuren, waardoor een wereldoorlog kan ontstaan. Geef mensen een groepsgevoel en ze voelen zich veilig en zullen alles in het werk stellen om de groep te beschermen. Om het groepsgevoel te krijgen is het creëren van een gemeenschappelijke vijand een snelle en zekere vorm die er meteen voor zorgt dat mensen niet meer buiten de groep willen vallen omdat ze dan tot de gemeenschappelijke vijand gerekend worden (when you are not with us, you are against us). Hitler misbruikte daar de Joden voor en in onze tijd en cultuur wordt een poging gewaagd de Islamieten te misbruiken.

**Geplaatst**: 20-01-12 15:34

Geplaatst: 20-01-12 15:34

Ik weet van mezelf dat ik ook erg vatbaar ben voor groepsgedrag. Daarom wil ik eigenlijk nooit bij een groep horen.
Als er iemand (of meer) van de groep waar ik bij hoor naar me toe komt dat persoon x een heel naar mens is dan heb ik ook liever niet dat persoon x uitgerekend met mij komt praten.

Toevallig ben ik in de vriendengroep van mijn vriend 'persoon x' en ondanks dat hun al 20 jaar vrienden van elkaar zijn voordat ik kwam, is er niémand die er wat van zegt en degene die er wat van hebben gezegd ooit, zeiden een grote mond of kwaaie reactie te krijgen.
Dat mijn vriend wegblijft van sommige activiteiten van de groep lijken ze jammer maar helaas niks aan te doen te vinden.

Het is gewoon makkelijker om niets te doen, dan krijg je het minste gezeik.

**Geplaatst**: 20-01-12 17:08

Geplaatst: 20-01-12 17:08

irmaz schreef:
Hier zit m.i. een sleutel waarom mensen dingen doen als groep die ze, als je ze er individueel naar vraagt, af zouden keuren, waardoor een wereldoorlog kan ontstaan. Geef mensen een groepsgevoel en ze voelen zich veilig en zullen alles in het werk stellen om de groep te beschermen. Om het groepsgevoel te krijgen is het creëren van een gemeenschappelijke vijand een snelle en zekere vorm die er meteen voor zorgt dat mensen niet meer buiten de groep willen vallen omdat ze dan tot de gemeenschappelijke vijand gerekend worden (when you are not with us, you are against us). Hitler misbruikte daar de Joden voor en in onze tijd en cultuur wordt een poging gewaagd de Islamieten te misbruiken.

En dan kan zelfs een “normaal” mens de ergste dingen doen om de “groep” te beschermen, doordat men zich gesterkt voelt door de ”groep” .

**Geplaatst**: 20-01-12 17:09

Geplaatst: 20-01-12 17:09

Er zijn heel veel experimenten gedaan met groepsgedrag. Niet alleen bij kinderen maar ook bij volwassenen. En daar komt dus ook elke keer op uit dat wij de veiligheid van de groep opzoeken en volgen.

Heel veel mensen zeggen vaak, dat zou ik nooit doen. Ik zou opstaan en in opstand komen of andere helpen. Maar dat komt maar heel zelden voor.

Het zelfde geld voor bijvoorbeeld het helpen van Joden in de Tweede Wereldoorlog. Wij hebben daar ooit een hele mooi opdracht over gedaan die ik nu ook zelf gebruik in mijn lessen.
Ik zal hem hier even neerzetten.

'Je hebt een brief gekregen van je buurvrouw waarin ze verteld dat ze in een moeilijke situatie zit. Ze is al haar geld en spullen kwijt en vraagt je om een zak suiker uit haar huis te halen en te verkopen op de markt. Je hebt de sleutel van haar huis en je kan het geld opsturen.'

Hierna moet je kiezen. Help ik, of help ik niet?

Nu krijg je nog wat meer informatie.

"Het is 1942 en je leeft in het bezette Odessa. Het is een zware winter, en je hebt 3 kinderen die ziek zijn en hongerlijden. Je man is aan het front aan het vechten. Je buurvrouw heeft een dochtertje en is haar man verloren in de oorlog"

Je kiest opnieuw. Help ik, of help ik niet?

Is er iets wat je standpunt heeft veranderd?

" Je weet bijna zeker dat wanneer je de suiker verkoopt en het geld opstuurt het geld bij de verkeerde mensen terechtkomt en het is onmogelijk om het haar persoonlijk te geven."

Je kiest opnieuw. Help ik, of help ik niet?

Is er iets wat je standpunt heeft veranderd?

" Je buurvrouw is in de getto, ze is Joods. En als ze erachter komen dat jij haar hebt geholpen is er een grote kans dat jij en je kinderen worden doodgeschoten."

Je moet nu opnieuw kiezen. Help ik, of help ik niet?

**Geplaatst**: 20-01-12 22:14

Geplaatst: 20-01-12 22:14

enzino schreef:
Als je echt interesse hebt in de opkomst van Hitler en hoe het nou allemaal gekomen is dan is er eigenlijk maar een boek dat je moet lezen: "Hitler". Geschreven door Ian Kershaw.

In totaal iets meer dan 2000 pagina's maar het is wel een meesterwerk. De schrijver schetst een volledig beeld van Hitler en hoe zijn opkomst was. Dus vanaf het allereerste begin dat hij een arme kunstenaar was tot het allerlaatste einde waar hij zelfmoord pleegt.

"Ian Kershaw (1943) is hoogleraar moderne geschiedenis aan de universiteit van Sheffield en geldt als een van 's werelds meest prominente onderzoekers van nazi-Duitsland"

Helemaal mee eens, de boeken van Ian Kershaw zijn taai, maar geven een compleet en gedegen beeld. Man's search for Meaning van Viktor Frankl geeft een goed beeld van het (slechte) leven in de kampen.

Wat mij het meest raakt in dit topic is het individu. Natuurlijk moet je een groepsgevoel niet onderschatten, maar ieder mens heeft toch ook zijn eigen waarden en principes. Dat is voor mij de kern van waaruit je leeft en handelt, de groep komt daarna.

Voor mij persoonlijk is rechtvaardigheid bijvoorbeeld heel belangrijk. Ik vind het dan ook niet meer dan logisch dat mijn opa van vaderskant in het verzet heeft gezeten. Ik zou hetzelfde doen. Ik vond het eigenlijk veel vreemder dat de familie van mijn moeder niet in het verzet had gezeten. In mijn ogen was het logisch om dat wel te doen. Maar o.a. door een topic als dit besef ik dat mijn kijk daarop anders is en dat het gros van de Nederlanders niet in het verzet zat, maar klakkeloos deed wat gevraagd werd of de andere kant op keek. Heel eerlijk denk ik dat de situatie wat dat betreft weinig veranderd is.

Een verhaal dichtbij huis dat mij aangegrepen heeft is dat van familie S., de Joodse buren van mijn opa, oma en vader. Lieve mensen die de 70 al gepasseerd waren. In 1942 leek er nog geen direct gevaar te dreigen, dus ze woonden nog gewoon in hun huis. Je kreeg eerst een waarschuwing dat je opgehaald zou worden.

In oktober '42 waren mijn opa, oma en vader twee dagen weg voor een bruiloft ver van huis. Hun huis zat vol onderduikers, maar die zouden zich wel een nacht alleen kunnen redden. Dat klopte, maar met de buren ging het helemaal mis. Bij terugkomst bleek dat uitgerekend op die avond de politie aan de deur was geweest bij de familie S. Over een uur moesten ze klaar staan. Ze waren oud, maar niet gek en deden een manhaftige poging om snel elders onderdak te zoeken, maar in dat uur was er niemand in de buurt die zijn nek uit durfde te steken.

Die lieve oude mensen die niemand iets misdaan hadden werden dus gewoon weggevoerd. Twee weken later waren ze al vergast. Zoals mijn opa zei: "Gemak konden ze er niet van hebben, last wilden ze er niet van hebben." Mijn opa vond het vreselijk dat hij juist toen niet thuis was en niks heeft kunnen doen. Als herinnering komen er binnenkort Stolpersteine te liggen op de plek waar ze gewoond hebben. Voor mij is dat echt een symbool van: Dit mag niet, toen niet en nooit niet.

**Geplaatst**: 20-01-12 22:36

Re: De 2de wereldoorlog

Geplaatst: 20-01-12 22:36

Ik woon in een dorp wat tijdens de de tweede wereld oorlog afgesloten is geweest van de buitenwerend.

Ons huis is net voor de oorlog gebouwd en gedeeltelijk met gebombadeerd met brandbommen. Op de hooizolder zitten nog inslagsgaten.
Na wat ik heb begrepen is het huis weer herbouwd iov Hitler. Is is ook groter herbouwd dan het orgineel was.
Niet ver hier vandaan (kleine 5km) zit het elite kamp van Hitler om de perfecte millitairen te creeren.
Het terrein is gigantisch. Heeft een eigen zwembad, sporthal, bioscoop enz.
http://www2.kamp-vogelsang.be/index.php

De (oudere) dorpsbewoners schamen zicht voor wat er in de oorlog allemaal is gebeurd.

**Geplaatst**: 21-01-12 00:04

Geplaatst: 21-01-12 00:04

@koeke: Maar als je opa wel thuis was geweest, dan hadden de Duitsers waarschijnlijk wel geweten dat die oude mensen in een uur tijd niet erg ver hadden kunnen komen.. Dus hadden ze waarschijnlijk de huizen in de buurt doorzocht?
Wat natuurlijk nog geen reden is om ze niet te helpen, maar zoals het gelopen is is het voor de andere onderduikers die ze hadden misschien wel veiliger geweest.. want de kans dat ze in zo'n geval bij de buren zouden beginnen met zoeken lijkt me nog best groot. (Bovendien kan je ze op zo'n moment natuurlijk goed in de gaten houden om te kijken of mensen onderduikers aannemen..)

Ik wist niet dat er speciale trainingskampen geweest zijn voor militairen.. ik dacht dat ze ze alleen hadden om mensen in op te sluiten.

**Geplaatst**: 21-01-12 00:11

Geplaatst: 21-01-12 00:11

Bah ik krijg gewoon de rillingen van die vent, hij heeft zoveel ellende en leed veroorzaakt.

Interessat topic trouwens, ik lees mee maar zal niets mee zeggen, want ik heb me daar nooit zo erg in verdiept en weet er dus niet echt veel van.

Maar hier weer wat dingen wat ik eerst nog niet wist.

**Geplaatst**: 21-01-12 00:30

Geplaatst: 21-01-12 00:30

koeke schreef:
Wat mij het meest raakt in dit topic is het individu. Natuurlijk moet je een groepsgevoel niet onderschatten, maar ieder mens heeft toch ook zijn eigen waarden en principes. Dat is voor mij de kern van waaruit je leeft en handelt, de groep komt daarna.

Kijkt het individu niet makkelijk de andere kant op? Het raakt hem/haar immers niet persoonlijk....

koeke schreef:
Voor mij persoonlijk is rechtvaardigheid bijvoorbeeld heel belangrijk. Ik vind het dan ook niet meer dan logisch dat mijn opa van vaderskant in het verzet heeft gezeten. Ik zou hetzelfde doen. Ik vond het eigenlijk veel vreemder dat de familie van mijn moeder niet in het verzet had gezeten. In mijn ogen was het logisch om dat wel te doen. Maar o.a. door een topic als dit besef ik dat mijn kijk daarop anders is en dat het gros van de Nederlanders niet in het verzet zat, maar klakkeloos deed wat gevraagd werd of de andere kant op keek. Heel eerlijk denk ik dat de situatie wat dat betreft weinig veranderd is.

Wie bepaald wat op welk moment rechtvaardig is?

Hier nog een stukje 2e wereldoorlog geschiedenis, precies 70 jaar geleden: http://www.depers.nl/binnenland/196444/Wij-waren-ook-geen-lieverdjes.html
Familie van mij zat op dit schip en is hiermee verdronken, zij waren gewoon burgerman en woonden al een aantal generaties in Ned-Indie. Mijn opa is begin 20-er jaren genaturaliseerd tot Nederlander (was dus Nederlands staatsburger) en heeft 20 jaar voor Shell in Nederlands-Indië gewerkt. 5 mei 1940 toen de Duitsers Nederland binnenvielen werd hij als Nederlander opgeroepen voor dienstplicht (in Nederlands-Indië), 10 mei 1940, na de capitulatie van Nederland aan Duitsland, werd hem bevolen de wapens in te leveren en werd hij als Duitser geïnterneerd. Hij had geluk dat hij niet op dat schip terecht is gekomen en heeft de oorlog overleeft. Al zijn eigendommen werden hem afgenomen door de Nederlandse regering en het gespaarde pensioen bij Shell was hij kwijt. Over de oorlog werd in onze familie niet gesproken en veel meer dan ik hierboven schrijf weet ik niet over deze tijd, alleen dat het tot in de 70-er jaren heeft geduurd voordat de Nederlandse regering het een en ander heeft erkend. Ik herinner mijn opa niet als een gelukkig mens... en weet inmiddels dat gebeurtenissen in oorlogen vaak generaties lang doorwerken...

Terugkomend op het rechtvaardigheidsgevoel; was het bewust laten verdrinken van de mensen op de van Imhoff die als Duitser geboren waren een daad van verzet?

**Geplaatst**: 21-01-12 02:35

Geplaatst: 21-01-12 02:35

martina1, daar heb je een hele goede.
Mensen doen niets, ook al wordt gezegd van wel.
Mijn moeder heeft in haar jeugd de brugwachter zien verdrinken... een hele groep op de kade, maar niemand sprong in het water, want de kant was te hoog om zelf nog uit het water te komen. Dus je kunt er wel in springen om een ander het hoofd boven wat te houden, maar dan? Kom je er zelf nog uit? Kun je het slachtoffer uberhaupt redden? Mensen passen liever, mensen zijn egoistisch, mensen zijn kudde dieren en zien liever een ander onder gaan dan zichzelf.
Uiteraard heb je altijd nog de onbaatzuchtige mensen, die wél wat doen. Er zijn soms wél mensen die in het water springen of mensen die in WO II wél onderdak hebben gegeven aan Joodse onderduikers.

Mijn oom (geboren net voor WO II) mocht eens in de week bij de buren eten, want dat waren rijke (Nederlandse) mensen en mijn Oma is zo brutaal geweest om te vragen of dat mocht, want 'mijn kind heeft zo'n honger'. Zij zelf had voedselbonnen voor zichzelf en haar kind, maar moest daar nog 12 onderduikers van voeden. Zij is op de fiets gegaan, van Dordrecht naar Groningen, bij de boeren langs, eten ruilen tegen haar sieraden, met een 2 jarig kind achterop. Van daar is ze gepakt om te vragen waar de vader van haar kind was ('vechten in Engeland'), maar hij was 1 van de ondergedoken Joden. Zij is dagen lang gescheiden geweest van haar kind, heeft in de Scheveningse gevangenis gezeten (evenals haar kind) en ze moest praten, anders zou ze haar kind nooit meer zien.
Mijn Oma was een brutaaltje, zei ook: 'je schiet me maar dood, voor mij maakt het niet uit, ik heb niets te verliezen' en gedroeg zich stoïcijns, dit heeft haar gered.
Zij zat zelf bij de Ondergrondse, maar moest ook erg uitkijken met haar beste vriendin, want die beste vriendin had zich aangesloten bij de NSB en was 'prutsmuts', zij zat veilig (na de oorlog gestraft met hoofd kaal scheren en in teer en veren gedompeld??). Zij mocht nooit of te nimmer weten wat bij mijn Oma in de kelder afspeelde.
Overigens is mijn Opa tot 2x toe gezien door een Duitse soldaat die op huiszoeking kwam en beide keren hebben ze hem laten gaan: 'hier zit niemand'. Van 1 soldaat heeft hij zelfs een reep chocolade gekregen.

Veel Duitsers deden enkel wat ze werd opgelegd, deden dit niet voor hun plezier, maar ja... als je móet kiezen: de 'vijand' vermoorden of zelf worden vermoord incl. gezin, dan is iedereen toch egoïstisch?
En natuurlijk heb je ook de sadisten, die ervan genoten. In Amersfoort heb ik ook zo'n walgelijk verhaal gelezen... een man die vrij gelaten zou worden uit het kamp, de Duitsers hebben zijn pet over het hek gegooid en je was in het kamp verplícht een pet te dragen, dus hij moest zijn pet halen. Het punt was alleen dat hij niet dichterbij het hek mocht komen dan met een meter ertussen. Wat moet je dan? Je wordt opgejut, je móet je pet hebben, maar je pet pakken kost je ook je leven. En inderdaad, die man is dood geschoten, hij heeft nog gesmeekt, want zijn kindje wachtte thuis op hem (krijg het nog zuur als ik aan dit verhaal denk

). Maar die is een van de MILJOENEN verhalen, elke INDIVIDU heeft een verhaal. Het gaat niet om een GROEP, het gaat om INDIVIDUEN! Mensen, stuk voor stuk, 6 miljoen persoonlijkheden, 6 miljoen kloppende harten, 6 miljoen papa's, mama's, kinderen, ooms, tantes, broers, zussen, collega's, buren, maar bovenal ménsen.

**Geplaatst**: 21-01-12 12:39

Geplaatst: 21-01-12 12:39

ik raad iedereen toch even aan om de film die welle te kijken, heb het gekeken naar aanleiding van dit topic en ik moet zeggen dat ik er aardig van onder de indruk ben, het word in de film goed te laten zien hoe snel zoiets kan gaan.

**Geplaatst**: 21-01-12 13:33

Geplaatst: 21-01-12 13:33

koeke schreef:
Ik vind het dan ook niet meer dan logisch dat mijn opa van vaderskant in het verzet heeft gezeten. Ik zou hetzelfde doen.

Toch denk ik dat dat nog vies kan tegenvallen als je eenmaal in een dergelijke situatie zit. De angst die er heerste is niet te beschrijven dus ik denk dat niemand zich in deze tijd een voorstelling kan maken wat hij/zij zou doen

**Geplaatst**: 21-01-12 14:38

Geplaatst: 21-01-12 14:38

Miriam91 schreef:
koeke schreef:
Ik vind het dan ook niet meer dan logisch dat mijn opa van vaderskant in het verzet heeft gezeten. Ik zou hetzelfde doen.

Toch denk ik dat dat nog vies kan tegenvallen als je eenmaal in een dergelijke situatie zit. De angst die er heerste is niet te beschrijven dus ik denk dat niemand zich in deze tijd een voorstelling kan maken wat hij/zij zou doen

makkelijker gezegd dan gedaan inderdaad

**Geplaatst**: 21-01-12 14:43

Geplaatst: 21-01-12 14:43

Als je na gaat dat Hitler zelf joods bloed had...

ik ben ''arisch'' maar als hitler nogsteeds aan de macht was, was k r denk ik niet trots op geweest :p

trouwens k kon niet eens bestaan bedenk ik me nu want toen de vader van mijn opa een jaartje of 20 á 30 was, was hij al wel getrouwd maar had nog geen kinderen... hij zat volop in het verzet dus als hij was gesnapt en tegen de muur was gezet had mijn opa niet bestaan, had mijn vader niet bestaan en ik ook niet :')

en daarbij hoorde ik een verhaal van mijn moeder dat haar moeder een joodse baby in huis hadden, dus als hun waren gesnapt konden ze ook tegen de muur, dan had mijn moeder ook niet bestaan.

Raar eigenlijk :')