lijntje87 schreef:idd, want wanneer er goede dingen gebeuren (kindje wordt geboren, ernstig zieke wordt beter, om maar voorbeelden te noemen) wordt er naar god verwezen. en wanneer er beroving oid plaatsvind dan is dat de mens te verwijten.
dat vind ik met 2 maten meten.
In een bepaald deel van jou (detour) kan ik mee eens zijn (zolang je in god gelooft) we hebben niet voor niets hersens gekregen om na te denken en een mond om mee te praten.
maar nog steeds áls God zou bestaan zou ik hem een wreed man vinden (of vrouw of whatever het is) omdat Hij wel de kracht en de macht heeft sommige dingen niet te laten gebeuren. maar blijkbaar niets doet.
(denk aan een konijntje, half aangegeten maar leeft nog. dat laat je ook niet liggen die help je uit zijn leiden, je bent cru als je het laat liggen en langzaam laat sterven)
Tsja, dat snap ik helemaal, vind jouw gedachtengang heel rechtvaardig, trouwens, kan dat enorm waarderen, geen luchtledig gezwam..
Ik zelf dank God niet altijd voor de goede dingen, als het pokkeweer is bid ik wel eens:"bedankt voor het lekkere weer wat er niet was vandaag"..
Vrijdag reden mijn stiefdochter en ik een oefencross. kindlief bedankte God dat ze er op was gebleven. Waarop ik vroeg:"Wie reed dat paard eigenlijk?"
Zoals je ziet, vraag ik me op mijn 34ste nog steeds dingen af en mbt de 10 plagen in de bijbel waar dieren sterven voel ik me beetje pissig worden naar God.
Het betekent echter niet dat ik nog steeds steun voel, stukje wijsheid ervaar zo nu en dan en rust, en ben daar dankbaar voor.
( En soms denk ik wel eens: "God, zo'n Bin laden, steekt u uw vinger eens uit zodat- ie struikelt en zijn nek breekt"..Maar goed, dat klopt imo ook niet.) Ik denk dat God je wil helpen als je hem hulp vraagt, maar helaas- voor dergelijke dingen staat hij niet open, ik denk dat wraak een heel menselijk gevoel is..