Bokt.nl

Sizzle schreef:

Als het niet erg is als iemand anders dat paard betaald, waarom werd KBK dan zo aangevallen?

Sunrise_ schreef:

Zwerte schreef:

En zo zie je maar hoe snel je verkeerde conclusies kan trekken! Ieder mens is anders, ieder mens heeft iets anders nodig om die gezondheid (ongeacht of dat fysiek of psychisch is!) weer op de rails te krijgen. Dat is mn hele punt, je kan niet achter de voordeur kijken dus veroordeel iemands keuzes niet.
Ik at zo slecht omdat ik niet anders kon. Bespaarde ook geld hoor, dat was in mn kop echt ook wel een reden, niet de hoofdreden. Het hoefde ook niet, we hadden het geld echt wel. Maar ik had wel moeite met geld aan mezelf uitgeven, behalve als het om de paarden ging. Maar zelfs als dat wel de reden was, als dat nou de manier was voor mij om gezond te worden, wie ben jij dan om daaraan te twijfelen?

Ik denk dat dit soort reacties mij wel bewust maken van mijn referentiekader, en mijn normen en waarden die ik snel op iemand projecteer, wat lang niet altijd goed en netjes is. Ik kan me gewoon zo moeilijk voorstellen dat alles van één ding afhangt in je leven, dat je verwachtingen daarna niet kan bijstellen en denkt: dit is ontzettend rot en ik voel me heel naar, maar ik moet hier een alternatief voor zien te vinden. Ik word ook ontzettend gelukkig van paardrijden, maar ik heb niet de middelen om een paard te houden (en ook nooit gehad), en ja dat is wel eens heel jammer, maar het is niet anders. Ik zoek andere middelen om een vervullend bestaan te creëren voor mijzelf. Zouden alle mensen zonder paard die niet doodongelukkig zijn dan minder graag een paard willen? Dat denk ik zeker niet, alleen die zoeken alternatieven en zijn ook psychisch in staat deze te zoeken.

Ik ben me er nu ik dit typ juist van bewust dat ik er heel blij om mag zijn dat ik dit niet herken. Niet uit arrogantie, maar omdat zulke psychische omstandigheden mij erg zwaar lijken. En daar ben ik me nu zeker bewust van. En tegelijkertijd ben ik alleen maar erg dankbaar dat ik zelf nooit in die positie heb gezeten waarin mijn psychisch welbevinden zo erg van iets heeft afgehangen, ik kan me voorstellen dat dat heel pittig is, en angstig ook, want stel je voor dat je dat ene dan kwijtraakt...wat doe je dan?

Sunrise_ schreef:

Zwerte schreef:

En zo zie je maar hoe snel je verkeerde conclusies kan trekken! Ieder mens is anders, ieder mens heeft iets anders nodig om die gezondheid (ongeacht of dat fysiek of psychisch is!) weer op de rails te krijgen. Dat is mn hele punt, je kan niet achter de voordeur kijken dus veroordeel iemands keuzes niet.
Ik at zo slecht omdat ik niet anders kon. Bespaarde ook geld hoor, dat was in mn kop echt ook wel een reden, niet de hoofdreden. Het hoefde ook niet, we hadden het geld echt wel. Maar ik had wel moeite met geld aan mezelf uitgeven, behalve als het om de paarden ging. Maar zelfs als dat wel de reden was, als dat nou de manier was voor mij om gezond te worden, wie ben jij dan om daaraan te twijfelen?

Ik denk dat dit soort reacties mij wel bewust maken van mijn referentiekader, en mijn normen en waarden die ik snel op iemand projecteer, wat lang niet altijd goed en netjes is. Ik kan me gewoon zo moeilijk voorstellen dat alles van één ding afhangt in je leven, dat je verwachtingen daarna niet kan bijstellen en denkt: dit is ontzettend rot en ik voel me heel naar, maar ik moet hier een alternatief voor zien te vinden. Ik word ook ontzettend gelukkig van paardrijden, maar ik heb niet de middelen om een paard te houden (en ook nooit gehad), en ja dat is wel eens heel jammer, maar het is niet anders. Ik zoek andere middelen om een vervullend bestaan te creëren voor mijzelf. Zouden alle mensen zonder paard die niet doodongelukkig zijn dan minder graag een paard willen? Dat denk ik zeker niet, alleen die zoeken alternatieven en zijn ook psychisch in staat deze te zoeken.

Ik ben me er nu ik dit typ juist van bewust dat ik er heel blij om mag zijn dat ik dit niet herken. Niet uit arrogantie, maar omdat zulke psychische omstandigheden mij erg zwaar lijken. En daar ben ik me nu zeker bewust van. En tegelijkertijd ben ik alleen maar erg dankbaar dat ik zelf nooit in die positie heb gezeten waarin mijn psychisch welbevinden zo erg van iets heeft afgehangen, ik kan me voorstellen dat dat heel pittig is, en angstig ook, want stel je voor dat je dat ene dan kwijtraakt...wat doe je dan?

Robijntjah schreef:

En zouden de partners dan belastingvoordeel krijgen?
Immers zorgen zij dan voor de uitkeringsgerechtigden...
En niet jullie belastingcenten...

Snorlex schreef:

Sizzle schreef:

Als het niet erg is als iemand anders dat paard betaald, waarom werd KBK dan zo aangevallen?

Ik heb niet het idee dat KBK erg werd aangevallen.
Maar KBK heeft een partner (en dus niet een of andere liefdadige buurman die een paard voor haar betaald).
Sámen hebben ze straks 4 paarden. Prima, top voor ze! en KBK heeft er zeker veel baat bij, dat geloof ik.
Maar omdat ze partners zijn zou ik het niet vreemd vinden dat de WAJONG van KBK wordt bijgesteld.
Niet afgenomen, maar bijgesteld. Ze bestieren immers nu met twee personen een huishouding.

Zwerte:
Nee sorry, dat gaat er bij mij inderdaad niet in.
En ik wil helemaal niet achter je voordeur kijken en al zou ik het willen, ik kan het ook niet.
Maar wanneer ik lees "leven op droog brood en je eigen paard kunnen voeren", geeft de "en" in deze zin mij aan dat het blijkbaar samen hangt.
Nogmaals excuus als dit niet het geval is geweest maar is het dan vreemd dat ik concludeer "meid, denk eerst eens aan jezelf". Nee.
En nu lees ik ook "paarden dankzij mijn partner". Dat maakt het verhaal toch al heel anders?
Er was blijkbaar dus wel voldoende geld voor normaal voedsel. Het is niet zo geweest dat je droog brood at om je paard te bekostigen. Dat idee werd bij mij door je eerdere post wel gewekt.

En sorry, nee. Dat een eigen paard meer bijdraagt dan goed voor jezelf zorgen gaat er bij mij écht niet in.
Nogmaals. Een eigen paard MOET niet. Goed eten moet wél.

Robijntjah schreef:

Als mijn ouders bij mij komen wonen krijg ik wel degelijk fiscaal voordeel!
Dat is nu juist veranderd de laatste jaren

Maar nu wordt er dus voor de partner de beslissing gemaakt: dat doe je maar gewoon?
Fijne start van je relatie

Robijntjah schreef:

Ook als je net bij elkaar bent? Een periode die normaal zonder financiële gevolgen al behoorlijk spannend is voor bijvoorbeeld wajongers...

Zwerte schreef:

Collie2008 schreef:

Ik denk waar het een beetje zit is dat een uitkering (i.i.g bijstand) bedoeld is om te voorzien in de primaire levensbehoefte (dak boven je hoofd, kunnen slapen, eten en drinken, etc) oftewel om je te voorzien in de basis van je bestaan. Feitelijk hoort daar geen paard bij, maar gevoelsmatig voor sommigen wel. In de ogen van veel mensen is een paard een luxe product, maar voor anderen bijna de reden voor hun bestaan (even zwart wit neergezet).

Hier zie je dus mooi zo'n begripsverwarring waardoor mensen langs elkaar praten. Jij gaat uit van bijstand en primaire levensbehoeften. Ik praat over alle uitkeringen, dus ook de wajong, en ook de mensen in de bijstand die niet kunnen werken.
Volgens mij zegt niemand hier dat een paard erbij hoort! Wel dat het prima is als je op allerlei creatieve manieren het voor elkaar krijgt dat paard te houden. En ja, als het een reden voor je is om te bestaan (wat het voor mij dus ook was!) dan ben je bereid meer in te leveren om dat vol te houden.

Robijntjah schreef:

Ik ben ook altijd eerlijk geweest maar de 1e partner waar ik mee samen ging wonen is niet mijn uiteindelijke blijvende partner gebleven

Vind dat je nogal wat druk legt op de relatie, je moet meteen maar beslissen of je idd in voor en tegen spoed voor elkaar kiest. Joh dan had ik nu toch mooi een probleem

Robijntjah schreef:

Dat sowieso, juist daarom vind ik het dan zonde dat er dan dus nadruk op je ziekte gelegd zou gaan worden! Dat ligt er al genoeg in de maatschappij ( lees hier maar zij en wij )....

ohjajoh6 schreef:

Dit moet mij nog even van het hart hoor;

Maar zijn er hier ook maar heel weinig, die het met een uitkering, zonder hulp van partner of familie, voor elkaar krijgen om een eigen paard te houden. Dat mag nu toch wel duidelijk zijn na bijna 70 pagina's.
Voor die enkeling die dit dan wel voor elkaar weet te boksen, kunnen we toch uiteindelijk alleen maar heel veel respect opbrengen, dat die persoon zo vreselijk goed met zijn weinige geld weet om te gaan? Punt.

En Cavaletti : Ik vind jouw harde manier van opstellen , niet echt verstandig voor je eigen zaak heel eerlijk gezegd, want je kunt er nu wel van uit gaan, dat geen uitkeringstrekker, ooit zijn "gratis" geld nog in jouw toko zal gaan uitgeven. En dat lijkt me toch een financiële strop die je jezelf nu hebt aangedaan, want het sterft het toch van dat soort lui, volgens jezelf?

joyenbeau schreef:

mysa schreef:

@Winged: als je na jarenlang studeren niet meer kan verdienen dan 1.500 doe je iets niet goed, ik net zo trouwens

Citaat:

Dit moet mij nog even van het hart hoor

Nou daar maak ik me niet druk over hoor. Ik heb liever dat uitkeringstrekkers aangepakt worden die misbruik maken van hun uitkering dan dat ze "in mijn zaak" hun geld uitgeven. Zou me doodschamen als uitkeringstrekker die doelbewust de boel belazerd en dan ook nog fijn ruitersportspullen kan inslaan. Nogmaals ik heb het niet over mensen die uit nood een uitkering hebben en er niks aan kunnen doen. Het gaat puur om die enorme aantallen die er misbruik van maken. Ik denk er na dit topic te lezen ook hard aan om alles te verkopen, en dan mijn hand hoog te houden want dan heb ik in ieder geval weer tijd voor mijn paarden en andere bezigheden. Ik heb nu uit dit topic geleerd dat het erg dom is om te werken en dat het veel te makkelijk gaat om meer vrije tijd en geld te krijgen, dus waarom zou ik in hemelsnaam nog werken. Ik kan met een uitkering nog meer dan nu. Heb meer vrijetijd, meer rust, minder stress, en kan gewoon mijn auto en paarden blijven houden. GOD wat ben ik al die jaren dom geweest om te werken.

Dani schreef:

Dus. Samenvattend:

- Uitkeringsgerechtigden moeten zo min mogelijk plezierkosten maken.
- Wajongers zijn grotendeels leugenaars.
- Als je naar de supermarkt kunt kan je ook werken.
- Bijstandsgerechtigden zijn grotendeels profiteurs.
- Als werkende heb je het recht om te beslissen over wat een uitkeringsgerechtigde met zijn geld doet.
- Het is een goed idee om betaalde banen te veranderen naar verplicht werk voor bijstandsgerechtigden.
- Waaruit je kunt concluderen dat het een goed idee is om méér werklozen te creëren door betaalde banen weg te halen, om die werklozen dat werk daarna voor minder geld te laten uitvoeren.
- Mensen moeten de volledige kosten van hun zieke partner op zich nemen zodra ze gaan samenwonen.
- Het prima om uitkeringsgerechtigden volledig afhankelijk van anderen te maken.
- Het is prima dat uitkeringsgerechtigden uitsluitend geld krijgen om te overleven, niet voor plezier.
- De bijstand moet een schrikbewind worden, met zoveel mogelijk straffende maatregels.

Daartegenover:

- Wat voor werk je ook doet, het is altijd goed.
- Het gaat niet om moraal of ethiek, het gaat uitsluitend om geld verdienen.
- We willen alleen een verzorgingsstaat als we zelf mogen beslissen wie er verzorgd wordt en wie niet.
- Als je werkt mag je doen met je geld wat je wil, ook als dat hoge maatschappelijke kosten met zich meebrengt.
- Elke werkende is goed en eerlijk en doet niet aan fraude of bedrog.

Goed. En nu de waarheid:

- De hele maatschappij wordt beter van minder inkomensongelijkheid. Niet alleen de armen, maar ook de middenklasse en de rijken profiteren daarvan.
- Mensen die gelukkig zijn stralen dat uit en kunnen daardoor gemakkelijker werk vinden.
- Geldzorgen maken letterlijk dommer, waardoor iemand sneller foute beslissingen neemt.
- Uitkeringsfraude is een fractie van de totale fraude: de regeling om ontdoken belasting straffeloos terug te geven leverde 900 miljoen euro op, terwijl de uitkeringsfraude in datzelfde jaar 207 miljoen opleverde.
- Slechts 32% van alle 'bijstandsfraude' van de afgelopen jaren was doelbewust; de rest kwam door duidelijke vergissingen.
- Veel vrijwilligerswerk is waardevoller voor de maatschappij dan betaalde banen.
- Er is niet voldoende werk voor iedereen: op het dieptepunt van de crisis waren er zelfs 9 werklozen per vacature.
- Zwaarden straffen werkt averechts om mensen te motiveren.


Ik vind dat we afmoeten van het idee dat de economie de heilige graal is. Het gáát niet om geld, het gaat om wat we met dat geld kunnen doen. En ik denk dat een vrijwilliger die helpt in het bejaardentehuis meer waarde toevoegt aan onze maatschappij dan, pak 'm beet, iemand die mensen abonnementen aansmeert waar ze heel moeilijk vanaf kunnen komen. Ik denk ook dat het goed zou zijn om onze frustratie te richten op belastingfraudeurs. Daar wordt namelijk véél meer geld verloren dan bij de uitkeringsgerechtigden. Die zijn een makkelijker pispaaltje, dat begrijp ik, maar erg rationeel is die frustratie alvast niet. Zelfs het vrijwillig inleveren van fraudegelden leverde ruim 4 keer zoveel op als de strenge controles op uitkeringsfraude! Daarentegen kostten die controles veel meer: zo'n 480 banen, tegenover 120 banen voor de belastingregeling.

Wie denk je dat beter presteert?

Persoon A, die elk dubbeltje moet omdraaien, over elke uitgave verantwoording af moet leggen, verplicht geestdodend werk moet doen en haar geliefde vrijwilligersbaan daarvoor op moest zeggen?
Of persoon B, die voldoende geld krijgt om van te leven, die de tijd krijgt om invulling aan dat leven te geven, die de tijd krijgt om goede sollicitaties te sturen in plaats van vooral zoveel mogelijk?

Nog eentje:

Ziek persoon A, die moeite heeft met een relatie omdat hij niet afhankelijk van een partnerinkomen wil zijn, die geen enkele luxe mag genieten, die geen enkele activiteit mag ondernemen want dan had hij ook wel kunnen werken?
Of ziek persoon B, die ruimte krijgt om te doen wat hij kan aan vrijwilligerswerk en plezieractiviteiten en op die manier toch invulling aan zijn leven kan geven, ook al zijn zijn mogelijkheden beperkt?

En ja, daarnaast heb je altijd nog persoon C. Die zwart werkt, schaamteloos profiteert van regelingen en subsidies, de boel besodemietert. Maar hé, weet je? Die vind je ook onder de werkenden! En dan gaat het soms niet over een paar honderd euro, maar over een paar miljoen. De eerste uitkeringsfraudeur die zóveel moet inleveren moet ik nog tegenkomen.

Frustratie over fraude, over geld wat te gemakkelijk wordt weggegeven: volkomen terecht.
Maar kijk dan wel even naar wie er de grootste boeven zijn, voordat je schuimbekkend naar de winkeldief staat te wijzen terwijl je de bankovervaller straal negeert.

ohjajoh6 schreef:

Sorry maar ik vind dat ook niet meer van deze tijd eigenlijk.
Hoeveel mensen zijn er nu nog na 5/10 jaar of langer bij elkaar uiteindelijk?
Daar mag je dan toch niet gelijk al zo veel druk op gaan plaatsen, op een relatie bedoel ik, door de partner voor jouw inkomen op te laten draaien? Dan gaan we denk ik ook zomaar weer 50 jaar terug in de tijd.
Sterker nog ik durf niet eens mezelf weer in de dating markt te gooien, zelfs nu ik sinds kort weer weet dat ik er weer 15 jaar bij heb ipv 2 jaar, simpelweg omdat ik financieel totaal aan de grond zit en tel daar dan ook nog eens mijn ziekte er bij op, dat doe je een ander toch niet aan met goed fatsoen?
Dan al toch helemaal niet als die ander dan ook nog eens binnen de kortste keren voor jou mag gaan opdraaien ook.

dems75 schreef:

Bowen schreef:

Bij een bijstand vind ik dat dat het bestaansminimum moet zijn ja. Je bent geen robot, je kan dan gewoon werken.

een voorbeeld.