Wauw, nog nooit meegemaakt dat een uitgebreide post van me echt volledig genegeerd werd. Bijzonder...
En er wordt doodleuk verder gebabbeld over de bijstand, zonder te beseffen dat die bijstand bestaat uit mensen die kunnen werken maar net zo goed uit mensen die het NIET kunnen. Maar gewoon vanwege stomme regeltjes niet in een andere uitkering passen. Dat is ook precies de definitie die de overheid hanteert, maar enkelen hier weten dat blijkbaar veeeeel beter. Iedereen in de bijstand kan werken! Hoppa! Ik zal het mn schoonouders doorgeven, luie mensen dat het zijn!
Uiteraard is het grootste deel van de bijstand prima in staat om te werken, maar het stoort me mateloos dat het doorgetrokken wordt naar iedereen. Zo simpel is het dus echt niet.
Zolang iedereen langs elkaar blijft praten, zn eigen definities hanteert waardoor hele groepen mensen elkaar hier verkeerd begrijpen, gaat deze (non)discussie eeuwig zo door. Of zullen we eens kritisch naar onszelf kijken, de juiste termen gebruiken en naar elkaar luisteren?
_Nelleke_ schreef:Wat ik wel vind is dat je, zolang je ziek bent en geld ontvangt van de overheid, dit geld besteed om beter te worden. Dan praat ik voornamelijk over gezond eten en begeleid bewegen en eventueel alternatieve therapie (die je zelf moet bekostigen). Mijn mening (en ik zeg hier nadrukkelijk bij dat dit mijn mening is, dus geen absolute waarheid) is dat het onverantwoord is dat iemand met een Wajong jarenlang bespaard op voeding en warme maaltijden, groente en fruit overslaat om daarvan een paard te kunnen bekostigen.
Geen enkele 'gezonde' is altijd, 12 maanden per jaar 100% gezond. Ik ben zelf ook niet altijd 100% fit geweest en heb naast mijn endometriose en lactose-intollerantie in het verleden veel buikklachten gehad. Ik wil hier verder openbaar niet teveel op ingaan omdat ik niet wil dat toekomstige werkgevers verkeerde conclusies gaan trekken maar op het moment dat dit me beperkte in mijn werkzaamheden (lees: toen ik even ziek thuis zat (geen uitkering gehad overigens)) ben ik er alles aan gaan doen om dit op te lossen. Gezond en aangepast eten, fysiotherapie, osteopathie, alternatieve therapie, rustig bewegen en oefeningen doen. Dit kostte toen zoveel kracht en geld dat ik tijdelijk niet naar mijn paard kon en we niet op vakantie konden.
Ieder huisje heeft zijn kruisje. Of je nu bent afgekeurd of niet. Maar zodra je afhankelijk bent van anderen vind ik dat je er alles aan moet doen om er het beste van te maken en zo snel mogelijk weer aan het werk kan.
Ik wil hier overigens niet mee zeggen dat jij dat niet doet. Dit is puur antwoord op het voorbeeld dat jij geeft. Ik vind het dus onverantwoord dat men bespaard op eigen gezondheid om een paard te kunnen bekostigen, terwijl gezondheid nou juist het puntje is waardoor men geen eigen geld in het laatje kan brengen.
Iets met een referentiekader.... Voor jou is gezond eten, begeleid bewegen DE manier om beter te worden. Iemand die dat niet doet, is in jouw ogen dus niet bezig met beter worden. Dan van mij de vraag: hoe had ik dat moeten doen? Gezond eten is voor mij niet iets wat je even doet, dat is een enorm dagelijks gevecht. Als ik daar mee was begonnen, had ik niet verder aan mezelf kunnen werken, mezelf enorm onder druk moeten zetten en daarmee was ik nog dieper in de put gezakt (aangezien mezelf dwingen juist mn grootste probleem was...) Ik moest eerst mn kop helder krijgen, mezelf uberhaupt iets waard vinden en vanuit daar aan mn fysieke gezondheid gaan werken. Eerst psychisch, daarna fysiek en voor beide was er geen tijd en energie, ik moest kiezen. Ik zeg zeker niet dat dit voor iedereen zo is, sterker nog, ik ben daar redelijk uitzonderlijk in. Mijn punt is wel: je kan NIET voor een ander bepalen wat DE manier is om gezond te worden. Voor de een is dat gezond eten en wandelen, voor de ander is dat leven op droog brood (of chips...) en je eigen paard voeren. De ene moet juist de deur uit en sociaal contact opzoeken, de ander kan beter thuis blijven zitten. En je kan aan de buitenkant NIET zien wat het beste is.
Gezondheid is meer dan dieet en beweging. Psychische gezondheid is minstens zo belangrijk.