_Mar3 schreef:Ieder mens doet onbewust supersnelle aannames. Mannen én vrouwen. Dat is een psychologisch proces wat er nou eenmaal inzit, en heel erg helpend kan zijn. Soms zitten die aannames ernaast. Dat kan.
Ik kan daar een heel probleem van maken, gaan stampvoeten dat ik niet 'gelijk' behandeld word. Terwijl ik ook niet gelijk bén, iedereen ís anders.
Ik denk dat het veel gezonder is om als samenleving na te gaan hoe we om kunnen gaan met tegenslagen en vooroordelen van anderen, dan proberen de ander te veranderen. Want die tegenslagen en vooroordelen zullen er altijd zijn, en wijzen naar de ander brengt ons alleen maar in een aanklager-slachtoffer cirkel waar niemand beter van wordt.
Als niemand op staat voor een gelijkwaardige behandeling worden de verschillen in die behandeling ook niet kleiner. Vooroordelen hebben een basis, een grondslag, en die kan aangepast worden. Jij noemt het een tegenslag maar je kan het ook onrechtvaardigheid noemen.
Waarom zou je niet gelijkwaardig behandeld worden? Het bewust maken van de verschillen en ongelijkheid heeft niets met een slachtofferrol te maken.


! Dialoog en bewustwording zijn belangrijk. Maar onderzoek laat ook zien dat ongelijkheid niet vanzelf verdwijnt door alleen ‘bewustwording’ of individuele keuzes. Wat wél werkt, is een combinatie van persoonlijke verantwoordelijkheid én structurele maatregelen: transparantie over salarissen, bias-training bij selectie, quota of streefdoelen, mentorprogramma’s, en beleid dat werk en zorg eerlijker verdeelt. Dat zijn dingen waarvan bewezen is dat ze ongelijkheid daadwerkelijk verkleinen.