dit leek me wel interessant om ook met jullie te delen.
we hoeven het er uiteraard niet over eens te worden. maar toch hoop ik dat jullie iets met deze info kunnen. dit is dus hoe het zou moeten en hoe de religie het voorschrijft. helaas kent men de praktijk niet op deze manier. maar (haha daar kom ik weer voor de 100e x) ik volg de islam en niet de moslims (gelukkig) en vind dit een mooi stuk.
Citaat:
Sommigen zullen de titel van dit werkstuk als een contradictio in terminis beschouwen. Vaak wordt immers geopperd dat Islam een model zou zijn dat door de leden ervan desnoods met geweld wordt opgelegd aan andersdenkenden. Uit een analyse van de Koran 1 en de Sunnah 2 blijkt evenwel dat godsdienstvrijheid in de Islam een zodanig centrale plaats inneemt dat zonder godsdienstvrijheid Islam zelfs niet kan bestaan. Voor een geslaagde integratie van Muslims in onze Westerse samenlevingen is het belangrijk dergelijke universele waarden in de Islam te (h)erkennen (in plaats van te ontkennen) en deze aan te wenden als bindmiddel.
Vrijheid van godsdienst.
Bovendien stelt Islam dat alleen God kan en zal oordelen over het geloof. Muslims mogen niet oordelen over het geloof van anderen. Dit principe gaat zelfs zo ver dat er een Islamitische uitdrukking is die zegt dat wanneer een Muslim een andere Muslim van ongeloof beschuldigt, er al minstens één ongelovige is, met name diegene die de andere beschuldigt van ongeloof. Immers, oordelen over geloof is iets wat alleen God toekomt. Islam is gebouwd rond het centrale concept dat er geen god is dan God. Zich een goddelijke taak aanmeten, komt neer op het zich gelijkstellen aan God, en is dus de zwaarste zonde die men zich kan inbeelden. Er bestaat in de Islam ook geen instantie die Muslims kan "excommuniceren". Alleen God oordeelt over geloof en ongeloof.
De Koran stelt bij herhaling dat mensen vrij zijn te geloven wat ze willen.
"Zeg: "O ongelovigen. Ik zal niet dienen wat jullie dienen. En jullie dienen niet wat ik dien. En ik dien niet wat jullie dienen. En jullie dienen niet wat ik dien. Jullie hebben jullie godsdienst en ik heb mijn godsdienst." (109:1-6)
Daarbij hoort ook de keuze ongelovig te zijn.
"Wie het wil, die moet dan geloven en wie het wil, die moet maar ongelovig zijn." (Koran 18:29)
Om het belang ervan ondubbelzinnig te vestigen wordt door de Koran ook het omgekeerde van godsdienstvrijheid, nl. dwang, verboden.
"In de godsdienst is er geen dwang." (Koran, 2:256)
Muslims zijn immers slechts waarschuwers, overbrengers van de Boodschap. Zij mogen niemand dwingen.
"Waarschuw de mensen, want jij bent slechts een waarschuwer. Je hebt niet de autoriteit om iemand te dwingen."(Koran 88:22-23)
Zij mogen mensen wel vriendelijk "uitnodigen" (Da'wah) tot de Islam, maar daar eindigt het.
"en als iemand dwaalt zeg dan: "Ik behoor slechts tot de waarschuwers". (Koran 27:91)
De misvatting dat Islam met dwang en geweld verspreid zou moeten worden, wordt dan ook helemaal tegengesproken door de Koran.
Er dient overigens op gewezen te worden dat Islam - het zich onderwerpen aan God - alleen maar mogelijk is wanneer men vrij is om dat te doen. Vandaar ook dat Muslims er moeten voor zorgen dat dit soort vrijheid gegarandeerd is in hun samenlevingen. Het garanderen van godsdienstvrijheid behoort tot de kern van de Islamitische regelgeving.
Moet men de ongelovigen dan niet doden?
Staat er dan niet in de Koran dat ongelovigen gedood moeten worden?
"En wanneer jullie hen die ongelovig zijn [in de strijd] ontmoeten, slaat hen dan dood..." (Koran, 47:4)
Dit vers handelt niet over geloof of ongeloof, maar vestigt principes van de krijgswet. Uit de Sunnah blijkt dat het vers geopenbaard werd naar aanleiding van de strijd om Badr, en dat dit vers alleen van toepassing is op de vijand in een oorlog ("in de strijd"), een vijand die in de slag om Badr uit ongelovigen bleek te bestaan
De hoofdregel in de Islam is dat alle leven heilig en onschendbaar is. De Koran stelt dat wie iemand doodt, "het is alsof hij de hele mensheid heeft gedood" (5:32). Het vers 47:4 vormt daarop een uitzondering: in een oorlogssituatie kan het doden van de vijand onder bepaalde omstandigheden in het heetst van de strijd toegestaan zijn als men om logistieke en militaire redenen niet in staat is gevangenen te nemen. Dit is dus ook weer geen algemene oorlogsregel, want in andere oorlogsomstandigheden, als de militaire mogelijkheden het toestaan, beveelt de Koran aan de vijand krijgsgevangen te nemen om hem later weer vrij te laten, zoals blijkt uit het vervolg van hetzelfde vers:
"... maar wanneer jullie dan de overhand over hen gekregen hebben boeit hen dan stevig vast, hetzij om hen later als gunst vrij te laten hetzij om hen lost te laten kopen, wanneer de lasten van de oorlog zijn afgelegd. " (Koran 47:4)
Het is nu duidelijk dat vers 47:4 de krijgswet tot voorwerp heeft, en in se niets te maken heeft met geloof of ongeloof. Het vers spreekt de algemene regel van godsdienstvrijheid dus helemaal niet tegen, en is al zeker geen algemene regel die stelt dat ongelovigen moeten gedood worden. Het vers handelt uitsluitend over respectievelijk doden of krijgsgevangen nemen van de vijand in een oorlogssituatie
Geldt godsdienstvrijheid ook voor Muslims?
Rest er nog te bekijken of de godsdienstvrijheid ook geldt voor Muslims zelf. Met andere woorden: mogen Muslims Islam de rug toekeren? Want wordt er niet gezegd dat Muslims die de Islam verlaten hebben gedood moeten worden? Voor zover deze mening door sommige Muslims en niet-Muslims verkondigd wordt, is zij in elk geval niet in overeenstemming met wat een aantal Islamitische geleerden ervan zeggen. Zo beklemtoont Maulana Inayatullah Asad Subhani 7 dat de godsdienstvrijheid ook geldt voor Muslims. Er wordt in sommige verzen in de Koran evenwel straf voorzien voor mensen die de Islam verlaten, maar deze straf wordt zonder uitzondering door God opgelegd (en niet door de mens). Het betreffen verzen met een "ontradend effect", die Muslims die de Islam verlaten tegenspoed in het huidige leven of een straf in het hiernamaals in het vooruitzicht stellen. Er is echter nergens in de Koran sprake van dat de "ex" Muslim in het huidige leven door mensen gestraft zouden moeten worden.
Het misverstand dat afvallige Muslims de doodstraf zouden moeten krijgen, berust op een verkeerde interpretatie van een hadith (uitspraak van Mohamed), die zei: Man baddala Dinahu faqtuluh ("dood hem die van godsdienst verandert"). Ook hier hebben we echter te maken met een regel uit de krijgswet en niet met een regel over geloof of ongeloof. Want wat was er gebeurd? Een aantal Joden uit Medinah hadden een plan beraamd om de Muslimgemeenschap te destabiliseren. Er zouden zich telkens een paar Joden in de schijn bekeren tot de Islam, om even later de Islam weer af te zweren. Dit plan zou telkens weer herhaald worden om op die manier twijfel te zaaien en onrust te doen onstaan in de Muslimgemeenschap. Toen de Profeet hiervan lucht kreeg, gaf hij bevel hen te doden. Geleerden beklemtonen dat de doodstraf hier niet uitgesproken werd omdat zij de Islam afgezworen hadden, maar omdat zij in oorlog waren met de Muslims en omdat zij met hun subversieve daden de Islamitische regering en samenleving wilden ondermijnen. De regel van de Profeet had dus betrekking op deze zeer specifieke situatie van met name hoogverraad, en had niets te maken met het geloof van de mensen in kwestie maar wel met hun subversie tegen de staat. Er is geen enkel geval bekend waarin Profeet Mohamed de doodstraf uitgesproken heeft over iemand die Islam de rug toekeerde. In geloofszaken is volgens Islam immers iedereen vrij te geloven wat hij wil, of te kiezen dat hij helemaal niet gelooft. Die vrijheid geldt ook voor Muslims. Deze stelling wordt door een groot aantal geleerden in de Islam uit heden en verleden onderschreven. 8
Hieruit blijkt nog maar eens dat men zeer voorzichtig moet zijn met het citeren uit de Koran en de Sunnah. Het is erg belangrijk het groter kader te kennen om daarbinnen bepaalde verzen of uitspraken van Mohamed te kunnen situeren en interpreteren.
Uit hetgeen vooraf ging blijkt de centrale rol van de godsdienstvrijheid in de Islam. Islam betekent "overgave aan God". Dit vooronderstelt dat mensen vrij zijn om zich over te geven aan God. Zonder deze vrijheid, kan er niet eens sprake zijn van Islam.
De zin van het leven zelf, is zeer innig verbonden met deze godsdienstvrijheid. Het leven is een test - vrijheid van keuze is inherent aan een test. Hoe men de eeuwigheid doorbrengt in het hiernamaals, is gebaseerd op de manier waarop men deze vrijheid aanwendt. Godsdienstvrijheid behoort werkelijk tot de essentie van het gehele Islamitisch model.
De Koran en de Sunnah, en de daarop gebaseerde Islamitische Wet, vestigt niet alleen het principe van godsdienstvrijheid, maar verbiedt ook het omgekeerde ervan, namelijk het gebruik van dwang. Achterliggende gedachte is dat de redding van de ziel niet afhangt van de naam van de geloofsgroep waartoe men behoort, maar wel van het gedrag en de mate waarin dit op grond van de eigen vrije wil in overeenstemming is met de Goddelijke Bepalingen, iets waar uiteindelijk alleen God kan over oordelen omdat alleen Hij in de harten van de mensen kan kijken.
De centrale, cruciale rol van godsdienstvrijheid in de Islam is niet zonder belang voor de integratie van Muslims in de Westerse samenlevingen. Eerder dan het vervagen en zelfs uitwissen van hun godsdienstige identiteit als voorwaarde te stellen voor integratie van Muslims in onze samenlevingen, ware het raadzamer de universele waarden in de Islam te (h)erkennen en te beklemtonen, waarden als godsdienstvrijheid, gelijkheid, broederlijkheid, afwijzen van racisme, enz., waarden waar ook de Europese samenlevingen rond gebouwd zijn. Deze universele waarden kunnen immers dienen als cement voor een succesvolle integratie
Geplaatst: 14-07-10 16:15 
) en niet die relschoppers. Is het dan niet veel meer een cultuur iets? 
