Bokt.nl

Benzz schreef:

Ayasha schreef:

Ik doe dat veelal omdat ik een short zelden netjes aan vind als we ergens heen gaan en ik het ook warm heb bij +35 graden. Verleiden komt zelfs niet eens voor op het lijstje met redenen waarom ik een (korte) rok aan doe.
Kort is bij mij dan boven de knieën. Niet perse "kont amper bedekt".

Dan ben ik waarschijnlijk de enige hier die het leuk vind om zich leuk aan te kleden voor mn vent.

Benzz schreef:

Mars schreef:

Ik heb letterlijk nog nooit een rokje aangetrokken met het idee ''zoooo nu ga ik eens lekker wat kerels verleiden ''

Wat een bizarre redenatie.

Dus als jij een date hebt dan ga je in een ouwe trui en spijkerbroek?

elnienjo schreef:

MyWishMax schreef:

Maar wat is er dan mis met verleiden? Ik trek ook kleding aan waar ik mezelf mooi in vind. Of iets waarvan ik weet dat mijn date of vriend dat kan waarderen. Dat moet toch gewoon kunnen? Dus ja, soms om te verleiden, maar niet de hele wereld. Ik kies er graag zelf voor en als iemand anders zich daardoor verleid voelt is dat eerlijk gezegd niet mijn probleem. Dat verleid voelen mag best, als je mij er niet lastig mee valt. Het is geen uitnodiging

En dat geldt niet alleen met een rokje trouwens, ik ken genoeg mannen die iets veel meer bedekt ook heel verleidelijk kunnen vinden. Mag natuurlijk en een complimentje vind ik niet erg, voor de rest is het feit dat ik een vrouw ben geen uitnodiging voor meer, wat ik dan ook aan heb.

Dat trek je dus aan om je eigen vriend te verleiden. Of draag je dat ook als je met 'n vriendin een terrasje gaat pakken?
Als je je sexy kleedt dan moet je er niet van opkijken dat mannen ongemakkelijk lang naar je staren.

Benzz schreef:

VuurVleugels schreef:

Overtrokken reactie? Nee hoor. Want dat hierboven beschreven geweld, dat begint met een starende blik naar een kort rokje en een andere vrouw die zegt 'tja...'.

En die starende blik moet aangepakt worden. Door iedereen.

Benzz schreef:

Mkango schreef:

En daar zit nu juist de crux: je kleedt je mooi voor jouw partner, niet voor elke holbewoner op straat.

Precies, dus wij vrouwen verleiden wel degelijk. Anders was de markt qua lingerie, kleding enz niet zo groot. Om maar niet te spreken over de beangstigende groep die zich volspuit met botox en allerlei andere dingen om maar aantrekkelijk gevonden te worden en denken dat ze daar aan een bepaalde maatstaaf moeten voldoen.

Wij vrouwen doen nog steeds mee aan een bepaalde norm. Daar zit een probleem. En die holbewoners zijn ook het probleem, maar niet iedere man is een holbewoner.

VuurVleugels schreef:

Echt, van jou gaan mijn nekharen RECHT overeind staan. Wal-ge-lijk deze denkwijze. Niks anders dan pure walging. Jij was ook degene die zei dat je na zoveel jaar gewoon je bek moest houden toch? Ik wens niemand, maar dan ook echt niemand, (seksueel) geweld toe. Maar denk je maar in hoe het voelt om LETTERLIJK binnengedrongen te worden. Dat iemand je personal space binnendringt in de bus is irritant maar oké. Dat iemand je huis binnendringt bij een inbraak is naar, maar dat staat nog buiten jezelf. Maar dat iemand je lichaam binnendringt, bij uitstek datgene wat echt puur en alleen van jou moet zijn? Dan wil je niets liever dan in een hoekje kruipen en doodgaan. Want als dát niet meer van jou is, dan leef je dus echt alleen voor anderen.

Overtrokken reactie? Nee hoor. Want dat hierboven beschreven geweld, dat begint met een starende blik naar een kort rokje en een andere vrouw die zegt 'tja...'.

Benzz schreef:

Mkango schreef:

En daar zit nu juist de crux: je kleedt je mooi voor jouw partner, niet voor elke holbewoner op straat.

Precies, dus wij vrouwen verleiden wel degelijk. Anders was de markt qua lingerie, kleding enz niet zo groot. Om maar niet te spreken over de beangstigende groep die zich volspuit met botox en allerlei andere dingen om maar aantrekkelijk gevonden te worden en denken dat ze daar aan een bepaalde maatstaaf moeten voldoen.

Wij vrouwen doen nog steeds mee aan een bepaalde norm. Daar zit een probleem. En die holbewoners zijn ook het probleem, maar niet iedere man is een holbewoner.

Benzz schreef:

Ayasha schreef:

Ik doe dat veelal omdat ik een short zelden netjes aan vind als we ergens heen gaan en ik het ook warm heb bij +35 graden. Verleiden komt zelfs niet eens voor op het lijstje met redenen waarom ik een (korte) rok aan doe.
Kort is bij mij dan boven de knieën. Niet perse "kont amper bedekt".

Dan ben ik waarschijnlijk de enige hier die het leuk vind om zich leuk aan te kleden voor mn vent.

linoleum schreef:

Ik word er oprecht echt verdrietig en boos van dat er zelfs nog zoveel vrouwen zijn hier die fout gedrag van mannen goedpraten en andere vrouwen victim blamen. Als vrouwen zouden we juiste elkaar moeten steunen en helpen in plaats van elkaar afkraken, naar beneden praten en een (onterecht!) schuldgevoel geven.

Ik ben zelf op mijn 15e seksueel misbruikt. Ik heb seks gehad met een oudere jongen, ik durfde geen nee te zeggen omdat ik bang was dat hij agressief zou worden. Vervolgens heeft hij op mijn hele middelbare school verspreid dat ik zo makkelijk met hem naar bed ben geweest. Ik heb hier 13 jaar niet over kunnen praten uit schaamte en trauma. Heel lang gedacht dat het mijn eigen schuld was en ik zelf geen nee heb gezegd. Het heeft heel lang geduurd voor het besef bij mij kwam dat ik hier slachtoffer ben en hij misbruik heeft gemaakt van mijn angst voor hem.
Inmiddels praat ik hier gelukkig wel makkelijker over en doe dit ook bewust. Om zo hopelijk andere vrouwen te laten zien dat ze niet alleen zijn, niet de enige zijn, niet schuldig zijn. Ik durfde het toen tegen niemand te zeggen en heb er niks mee gedaan. Ik hoop heel erg dat ik tenminste bij kan dragen aan een omgeving waarin andere vrouwen die hetzelfde overkomt wel eerder hier over durven te praten en actie durven ondernemen.

Verandering aanbrengen is heel lastig, maar naar mijn mening zijn er wel een aantal dingen die vanuit overheid of instanties veranderd kunnen worden om in elk geval een stap in de goede richting te zetten.
- In de wetgeving aanpassen wat strafbaar is en wat verkrachting is. In veel landen is het enkel verkrachting voor de wet als de vrouw fysiek tegenstribbelde. Bevriezen door angst of simpelweg niet kunnen reageren door drank of drugs vallen dus niet onder verkrachting en zijn daarmee niet strafbaar. Zorg dat in de wetgeving consent wordt opgenomen en maak seks zonder toestemming van de andere partij strafbaar.
- In straflegging EN aangifte minder de sociale nadelen van de dader mee laten wegen en meer de sociale en mentale nadelen van het slachtoffer. Te vaak gebeurt nu nog dat slachtoffers afgepraat worden van het doen van aangifte 'want sta je er wel bij stil wat voor invloed dit heeft op de dader?'. Of een dader wordt wel veroordeeld, maar krijgt minimale straf omdat het zo'n goed persoon is die hoge cijfers haalt op school en uit een nette familie komt. Dat laatste doet niks af aan het feit dat de dader een strafbaar feit heeft gepleegd.
- Scholen verplicht op meerdere leeftijden seksuele voorlichting laten geven. En dan niet enkel ingaan op hoe man/vrouw seks in zijn werk gaat en dat je SOA's kan krijgen of zwanger kan worden. Maar ook ingaan op enkel anderen aanraken na toestemming van diegene. Dat je seks ook hebt voor je eigen plezier en genot EN die van de ander. Ik kan hier nog veel meer over zeggen, maar hou het even bij punten voor seksueel geweld.
- In media bespreken vanuit dader in plaats van slachtoffer. Die is al eerder door iemand genoemd. Dus niet 'Vrouw van fiets getrokken' (waarbij het haar overkomt), maar 'Man trekt vrouw van fiets' (waarbij specifiek de dader wordt benoemd). Dit draagt er aan bij dat de nadruk wordt gelegd op de dader en zijn fout, en niet op het slachtoffer.
- Elke aangifte serieus nemen. En dat geldt vanaf het moment dat een slachtoffer contact opneemt met de politie. Biedt een luisterend oor. Neem het verhaal serieus, dus niet als agent al excuses gaan bedenken en benoemen. En moedig actief aan om aangifte te doen.

Nu zie ik hier vaak dat mannen worden verdedigd onder het mom van 'Ja maar mannen worden ook seksueel misbruikt en verkracht.' In het geval dat mannen seksueel misbruikt of verkracht worden, blijkt het overgrote deel van de daders ook man te zijn.
Ik heb laatst ook ergens gelezen dat als man de kans groter is dat jezelf slachtoffer wordt van seksueel geweld door een man, dan de kans dat jij onterecht wordt aangewezen als dader. Maar weet zo niet meer waar en kan dus helaas dat onderzoek en die cijfers niet hier delen.

En zag nog paar mensen wat zeggen over dat wij als vrouwen niet alle mannen moeten benaderen als potentieel dader. Maar doordat wij als vrouw niet van te voren kunnen zien wie wel of niet wat doet, zijn we haast genoodzaakt voor onze veiligheid om alle mannen als potentieel gevaar te zien.

elnienjo schreef:

VuurVleugels schreef:

Echt, van jou gaan mijn nekharen RECHT overeind staan. Wal-ge-lijk deze denkwijze. Niks anders dan pure walging. Jij was ook degene die zei dat je na zoveel jaar gewoon je bek moest houden toch? Ik wens niemand, maar dan ook echt niemand, (seksueel) geweld toe. Maar denk je maar in hoe het voelt om LETTERLIJK binnengedrongen te worden. Dat iemand je personal space binnendringt in de bus is irritant maar oké. Dat iemand je huis binnendringt bij een inbraak is naar, maar dat staat nog buiten jezelf. Maar dat iemand je lichaam binnendringt, bij uitstek datgene wat echt puur en alleen van jou moet zijn? Dan wil je niets liever dan in een hoekje kruipen en doodgaan. Want als dát niet meer van jou is, dan leef je dus echt alleen voor anderen.

Overtrokken reactie? Nee hoor. Want dat hierboven beschreven geweld, dat begint met een starende blik naar een kort rokje en een andere vrouw die zegt 'tja...'.

Ik heb nergens gezegd dat iemand na zoveel jaar z'n bek moet houden hoor.

[***] schreef:

linoleum schreef:

Ik word er oprecht echt verdrietig en boos van dat er zelfs nog zoveel vrouwen zijn hier die fout gedrag van mannen goedpraten en andere vrouwen victim blamen. Als vrouwen zouden we juiste elkaar moeten steunen en helpen in plaats van elkaar afkraken, naar beneden praten en een (onterecht!) schuldgevoel geven.

Ik ben zelf op mijn 15e seksueel misbruikt. Ik heb seks gehad met een oudere jongen, ik durfde geen nee te zeggen omdat ik bang was dat hij agressief zou worden. Vervolgens heeft hij op mijn hele middelbare school verspreid dat ik zo makkelijk met hem naar bed ben geweest. Ik heb hier 13 jaar niet over kunnen praten uit schaamte en trauma. Heel lang gedacht dat het mijn eigen schuld was en ik zelf geen nee heb gezegd. Het heeft heel lang geduurd voor het besef bij mij kwam dat ik hier slachtoffer ben en hij misbruik heeft gemaakt van mijn angst voor hem.
Inmiddels praat ik hier gelukkig wel makkelijker over en doe dit ook bewust. Om zo hopelijk andere vrouwen te laten zien dat ze niet alleen zijn, niet de enige zijn, niet schuldig zijn. Ik durfde het toen tegen niemand te zeggen en heb er niks mee gedaan. Ik hoop heel erg dat ik tenminste bij kan dragen aan een omgeving waarin andere vrouwen die hetzelfde overkomt wel eerder hier over durven te praten en actie durven ondernemen.

Verandering aanbrengen is heel lastig, maar naar mijn mening zijn er wel een aantal dingen die vanuit overheid of instanties veranderd kunnen worden om in elk geval een stap in de goede richting te zetten.
- In de wetgeving aanpassen wat strafbaar is en wat verkrachting is. In veel landen is het enkel verkrachting voor de wet als de vrouw fysiek tegenstribbelde. Bevriezen door angst of simpelweg niet kunnen reageren door drank of drugs vallen dus niet onder verkrachting en zijn daarmee niet strafbaar. Zorg dat in de wetgeving consent wordt opgenomen en maak seks zonder toestemming van de andere partij strafbaar.
- In straflegging EN aangifte minder de sociale nadelen van de dader mee laten wegen en meer de sociale en mentale nadelen van het slachtoffer. Te vaak gebeurt nu nog dat slachtoffers afgepraat worden van het doen van aangifte 'want sta je er wel bij stil wat voor invloed dit heeft op de dader?'. Of een dader wordt wel veroordeeld, maar krijgt minimale straf omdat het zo'n goed persoon is die hoge cijfers haalt op school en uit een nette familie komt. Dat laatste doet niks af aan het feit dat de dader een strafbaar feit heeft gepleegd.
- Scholen verplicht op meerdere leeftijden seksuele voorlichting laten geven. En dan niet enkel ingaan op hoe man/vrouw seks in zijn werk gaat en dat je SOA's kan krijgen of zwanger kan worden. Maar ook ingaan op enkel anderen aanraken na toestemming van diegene. Dat je seks ook hebt voor je eigen plezier en genot EN die van de ander. Ik kan hier nog veel meer over zeggen, maar hou het even bij punten voor seksueel geweld.
- In media bespreken vanuit dader in plaats van slachtoffer. Die is al eerder door iemand genoemd. Dus niet 'Vrouw van fiets getrokken' (waarbij het haar overkomt), maar 'Man trekt vrouw van fiets' (waarbij specifiek de dader wordt benoemd). Dit draagt er aan bij dat de nadruk wordt gelegd op de dader en zijn fout, en niet op het slachtoffer.
- Elke aangifte serieus nemen. En dat geldt vanaf het moment dat een slachtoffer contact opneemt met de politie. Biedt een luisterend oor. Neem het verhaal serieus, dus niet als agent al excuses gaan bedenken en benoemen. En moedig actief aan om aangifte te doen.

Nu zie ik hier vaak dat mannen worden verdedigd onder het mom van 'Ja maar mannen worden ook seksueel misbruikt en verkracht.' In het geval dat mannen seksueel misbruikt of verkracht worden, blijkt het overgrote deel van de daders ook man te zijn.
Ik heb laatst ook ergens gelezen dat als man de kans groter is dat jezelf slachtoffer wordt van seksueel geweld door een man, dan de kans dat jij onterecht wordt aangewezen als dader. Maar weet zo niet meer waar en kan dus helaas dat onderzoek en die cijfers niet hier delen.

En zag nog paar mensen wat zeggen over dat wij als vrouwen niet alle mannen moeten benaderen als potentieel dader. Maar doordat wij als vrouw niet van te voren kunnen zien wie wel of niet wat doet, zijn we haast genoodzaakt voor onze veiligheid om alle mannen als potentieel gevaar te zien.

In theorie heb je een aantal goede punten, maar dan moet er eerst wat anders aangepakt worden: de capaciteit van rechtbanken.
Verander je de definitie van verkrachting in de wet dan zul je ook veel meer aangiftes krijgen. Natuurlijk is dat positief, iedereen die verkracht is moet serieus genomen worden. Maar het hele juridische traject kan nu al niet snel afgehandeld worden...
Mijn zaak is overduidelijk. Er is DNA bewijs, er is een getuige die het verhaal van de dader heeft gehoord, de dader heeft een criminele achtergrond, zijn kleding, fiets en telefoon (waar ik een duidelijke beschrijving van heb kunnen geven) verdwenen spontaan. De dader heeft terwijl hij vast zat nog een slachtoffer gemaakt waar hij niet voor vervolgd wordt.
Toch is het nu 4 jaar later nog steeds niet afgehandeld. Sterker nog, als je nu aangifte doet van een zedendelict krijg je de waarschuwing dat er over 5 jaar nog niemand veroordeeld is.

Er moet dus nog veel meer veranderen voor het nut heeft om de wetgeving te veranderen.

[***] schreef:

linoleum schreef:

Ik word er oprecht echt verdrietig en boos van dat er zelfs nog zoveel vrouwen zijn hier die fout gedrag van mannen goedpraten en andere vrouwen victim blamen. Als vrouwen zouden we juiste elkaar moeten steunen en helpen in plaats van elkaar afkraken, naar beneden praten en een (onterecht!) schuldgevoel geven.

Ik ben zelf op mijn 15e seksueel misbruikt. Ik heb seks gehad met een oudere jongen, ik durfde geen nee te zeggen omdat ik bang was dat hij agressief zou worden. Vervolgens heeft hij op mijn hele middelbare school verspreid dat ik zo makkelijk met hem naar bed ben geweest. Ik heb hier 13 jaar niet over kunnen praten uit schaamte en trauma. Heel lang gedacht dat het mijn eigen schuld was en ik zelf geen nee heb gezegd. Het heeft heel lang geduurd voor het besef bij mij kwam dat ik hier slachtoffer ben en hij misbruik heeft gemaakt van mijn angst voor hem.
Inmiddels praat ik hier gelukkig wel makkelijker over en doe dit ook bewust. Om zo hopelijk andere vrouwen te laten zien dat ze niet alleen zijn, niet de enige zijn, niet schuldig zijn. Ik durfde het toen tegen niemand te zeggen en heb er niks mee gedaan. Ik hoop heel erg dat ik tenminste bij kan dragen aan een omgeving waarin andere vrouwen die hetzelfde overkomt wel eerder hier over durven te praten en actie durven ondernemen.

Verandering aanbrengen is heel lastig, maar naar mijn mening zijn er wel een aantal dingen die vanuit overheid of instanties veranderd kunnen worden om in elk geval een stap in de goede richting te zetten.
- In de wetgeving aanpassen wat strafbaar is en wat verkrachting is. In veel landen is het enkel verkrachting voor de wet als de vrouw fysiek tegenstribbelde. Bevriezen door angst of simpelweg niet kunnen reageren door drank of drugs vallen dus niet onder verkrachting en zijn daarmee niet strafbaar. Zorg dat in de wetgeving consent wordt opgenomen en maak seks zonder toestemming van de andere partij strafbaar.
- In straflegging EN aangifte minder de sociale nadelen van de dader mee laten wegen en meer de sociale en mentale nadelen van het slachtoffer. Te vaak gebeurt nu nog dat slachtoffers afgepraat worden van het doen van aangifte 'want sta je er wel bij stil wat voor invloed dit heeft op de dader?'. Of een dader wordt wel veroordeeld, maar krijgt minimale straf omdat het zo'n goed persoon is die hoge cijfers haalt op school en uit een nette familie komt. Dat laatste doet niks af aan het feit dat de dader een strafbaar feit heeft gepleegd.
- Scholen verplicht op meerdere leeftijden seksuele voorlichting laten geven. En dan niet enkel ingaan op hoe man/vrouw seks in zijn werk gaat en dat je SOA's kan krijgen of zwanger kan worden. Maar ook ingaan op enkel anderen aanraken na toestemming van diegene. Dat je seks ook hebt voor je eigen plezier en genot EN die van de ander. Ik kan hier nog veel meer over zeggen, maar hou het even bij punten voor seksueel geweld.
- In media bespreken vanuit dader in plaats van slachtoffer. Die is al eerder door iemand genoemd. Dus niet 'Vrouw van fiets getrokken' (waarbij het haar overkomt), maar 'Man trekt vrouw van fiets' (waarbij specifiek de dader wordt benoemd). Dit draagt er aan bij dat de nadruk wordt gelegd op de dader en zijn fout, en niet op het slachtoffer.
- Elke aangifte serieus nemen. En dat geldt vanaf het moment dat een slachtoffer contact opneemt met de politie. Biedt een luisterend oor. Neem het verhaal serieus, dus niet als agent al excuses gaan bedenken en benoemen. En moedig actief aan om aangifte te doen.

Nu zie ik hier vaak dat mannen worden verdedigd onder het mom van 'Ja maar mannen worden ook seksueel misbruikt en verkracht.' In het geval dat mannen seksueel misbruikt of verkracht worden, blijkt het overgrote deel van de daders ook man te zijn.
Ik heb laatst ook ergens gelezen dat als man de kans groter is dat jezelf slachtoffer wordt van seksueel geweld door een man, dan de kans dat jij onterecht wordt aangewezen als dader. Maar weet zo niet meer waar en kan dus helaas dat onderzoek en die cijfers niet hier delen.

En zag nog paar mensen wat zeggen over dat wij als vrouwen niet alle mannen moeten benaderen als potentieel dader. Maar doordat wij als vrouw niet van te voren kunnen zien wie wel of niet wat doet, zijn we haast genoodzaakt voor onze veiligheid om alle mannen als potentieel gevaar te zien.

In theorie heb je een aantal goede punten, maar dan moet er eerst wat anders aangepakt worden: de capaciteit van rechtbanken.
Verander je de definitie van verkrachting in de wet dan zul je ook veel meer aangiftes krijgen. Natuurlijk is dat positief, iedereen die verkracht is moet serieus genomen worden. Maar het hele juridische traject kan nu al niet snel afgehandeld worden...
Mijn zaak is overduidelijk. Er is DNA bewijs, er is een getuige die het verhaal van de dader heeft gehoord, de dader heeft een criminele achtergrond, zijn kleding, fiets en telefoon (waar ik een duidelijke beschrijving van heb kunnen geven) verdwenen spontaan. De dader heeft terwijl hij vast zat nog een slachtoffer gemaakt waar hij niet voor vervolgd wordt.
Toch is het nu 4 jaar later nog steeds niet afgehandeld. Sterker nog, als je nu aangifte doet van een zedendelict krijg je de waarschuwing dat er over 5 jaar nog niemand veroordeeld is.

Er moet dus nog veel meer veranderen voor het nut heeft om de wetgeving te veranderen.

MCE schreef:

dat niet alleen, ook de kwaliteit, veel meer eensluidende uitspraken, zonder al te veel mitsen en maren zou ook al bijdragen aan duidelijkheid van de regels die hier gelden

VuurVleugels schreef:

Echt, van jou gaan mijn nekharen RECHT overeind staan. Wal-ge-lijk deze denkwijze. Niks anders dan pure walging. Jij was ook degene die zei dat je na zoveel jaar gewoon je bek moest houden toch? Ik wens niemand, maar dan ook echt niemand, (seksueel) geweld toe. Maar denk je maar in hoe het voelt om LETTERLIJK binnengedrongen te worden. Dat iemand je personal space binnendringt in de bus is irritant maar oké. Dat iemand je huis binnendringt bij een inbraak is naar, maar dat staat nog buiten jezelf. Maar dat iemand je lichaam binnendringt, bij uitstek datgene wat echt puur en alleen van jou moet zijn? Dan wil je niets liever dan in een hoekje kruipen en doodgaan. Want als dát niet meer van jou is, dan leef je dus echt alleen voor anderen.

Overtrokken reactie? Nee hoor. Want dat hierboven beschreven geweld, dat begint met een starende blik naar een kort rokje en een andere vrouw die zegt 'tja...'.

November108 schreef:

Ik word zoooo moedeloos van sommige reacties hier. En waarom die vergelijking dat mannen hier ook mee te maken hebben? Ja dat snap ik, ja dat vind ik ook erg, maar als (als voorbeeld) 97% van de Britse vrouwelijke bevolking hiermee te maken heeft en daar tegenover een veel, heeeeel veel kleiner percentage mannen staat, mogen we hier toch aandacht voor vragen?

Ailill schreef:

November108 schreef:

Ik word zoooo moedeloos van sommige reacties hier. En waarom die vergelijking dat mannen hier ook mee te maken hebben? Ja dat snap ik, ja dat vind ik ook erg, maar als (als voorbeeld) 97% van de Britse vrouwelijke bevolking hiermee te maken heeft en daar tegenover een veel, heeeeel veel kleiner percentage mannen staat, mogen we hier toch aandacht voor vragen?

Eens.

Maar heel eerlijk, ik schrik enorm van het percentage, vrijwel iedere vrouw krijgt hier dus mee te maken. Ik vraag me dan wel af wat hier allemaal onder valt, enkel echt fysiek contact, of ook intimidatie/verbale uitspraken.

Ik vraag me ook af hoe dat percentage er bij mannen uit zou zien. Waarschijnlijk een stuk lager, maar als ik sommige meningen hier lees, is mij ook het een en ander overkomen blijkbaar. Ik heb er niet echt bij stil gestaan.

Nogmaals, ik deel de mening dat geen enkele vrouw dit mag overkomen, feitelijk geen enkel levend wezen.

Overigens: Het benoemem van de impact van de gevolgen voor een man, indien onjuist, worden hier wel vrij makkelijk weggevaagd. Fysiek zijn mannen meestal sterker, maar op een hele hoop andere fronten staat een vrouw er veel sterker voor. Daar hoor ik dan vrijwel nooit iets over.