Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-12-20 12:55

Geplaatst: 06-12-20 12:55

Gloa schreef:
Wat een ontzettend heftig topic. Blijkbaar worden in meerdere lagen van de zorg je rechten geschonden.

Ik heb zelf geen kinderen en godzijdank ook geen kinderwens. Wel als kind meerdere nare ervaringen met artsen gehad. Onder geweld en dwang behandeld. Dit heeft een dusdanig trauma opgeleverd dat ik nu een hele moeilijke (en in paniek gevaarlijke) patiënt ben en hier ook EMDR voor krijg. De band met mijn moeder is ook onherstelbaar beschadigd geraakt omdat zij niet ingreep.

Ik kan me heel goed voorstellen wat voor trauma's dit achter laat bij vrouwen die op zo'n groot belangrijk moment in hun leven op die manier behandeld worden.

Wat een verschrikkelijke ervaring, dat zou toch niemand mogen overkomen.. :(:)

**Geplaatst**: 06-12-20 13:10

Geplaatst: 06-12-20 13:10

Mijn eerste bevalling was met 43 weken in het UMC, duurde 36 uur en ze is gehaald met de vacuüm.
Ik heb het volste vertrouwen in de artsen en verpleegkundigen gehad.
Natuurlijk ging het niet zoals ik gewenst had maar daar konden zij niets aan doen maar ze hebben wel gezorgd dat mijn dochter gezond ter wereld kwam want dat hing erom.
Ze hebben 2x bloed geprikt uit haar hoofdje en beide keren stond er iemand buiten de deur klaar om het aan te pakken, ook een couveuse stond klaar.

De jongste was ik om half tien in het zkh en 7 minuten voor 10 was ze er, hoeveel verschil wil je hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-12-20 14:43

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst door de TopicStarter : 06-12-20 14:43

Wat fijn dat je een bevalling hebt gehad waarbij je het gevoel had dat je op iedereen kon vertrouwen chanicha, dat gun je iedereen :knuffel:

Ondertussen is het artikel van RTL ook op fb geplaatst en ik kan er echt wel om huilen hoeveel vrouwen vinden dat we als vrouw niet moeten zeiken en braaf moeten luisteren naar de dokter want die weet het het beste. Ik snap het gewoon echt niet.

Als er gesproken wordt over vaccinaties roepen we om het hardst dat je recht hebt op zelfbeschikking. Maar een arts die een zak weeenopwekkers aanhangt en meld dat je zoutoplossing krijgt is helemaal oke want de arts weet het beter. Hoe dan?

**Geplaatst**: 06-12-20 15:37

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 06-12-20 15:37

Op Social media kan iedereen reageren. Ook jonge vrouwen die geen kinderen of kinderwens hebben. Of vrouwen die de laatste bevalling meer dan 40 jaar geleden hadden.

Vaak moet je ergens zijn geweest om het te herkennen :-)

**Geplaatst**: 06-12-20 15:39

Geplaatst: 06-12-20 15:39

Gloa, ik ben als kind bij een zgn kindvriendelijke tandartspraktijk met roesjes, met 6 man platgespoten.
Meermaals, de invloed hiervan heb ik als volwassene nog en ook ik heb EMDR nodig gehad, en ook ik ben een linke harrie.
Ik heb nu noodmedicijnen per injectie, maar daarbij zit een geplastificeert kaartje dat ze niet in mijn handen moeten prikken wegens ptss.
Dat deden ze destijds en triggert enorm, dat kaartje kun je niet omheen dus dat voelt ok.
Ik zeg altijd dat ze heel goed moeten communiceren in een ziekenhuis, zeg wat je doet, en als je zegt iets echt niet te doen, doe het ook écht niet.
Tenzij je je neus scheef wil hebben, want dat risico loop je dan.
Zo triggeren felle lampen mij heel erg, dus zetten ze fel licht altijd voor me uit.
En ik moet zeggen laatste keer ging fantastisch.
Wel vooraf heel duidelijk gevraagd om écht te luisteren en niet te denken dat het wel meevalt.
Maar iedereen was supergeduldig, luisterde, en alles werd gewoon ontspannen gecommuniceert.
En niet spastisch, maar inderdaad ik ben geen object waar je zonder wat te melden aan moet plukken en doen.
“Ik ga alleen even de plakkers op je borst doen, dus niet schrikken hoor.”
Dat maakt een wereld van verschil!
Ik kan me dus heel goed indenken dat je als iedereen bij je bevalling doet of jou mening niet bestaat, en ze zonder uitleg of niks in je doos roeren, dat je dat enorm raakt.
Ik ben echt geschrokken van veel verhalen, en het ergste de horkerige uitspraken of praten over een gemiste voetbalwedstrijd. :wow:

**Geplaatst**: 06-12-20 15:40

Geplaatst: 06-12-20 15:40

Dan heb je er hier een die vind dat we niet zo moeten zeuren.
en dan heb ik het niet over misstanden, want die zijn vreselijk maar wel over die andere zaken.

Ik zag dat je het vergeleek meteen gesprek met de oncoloog, ik vind dat geen goede vergelijking.
Je kan het vergelijken met een auto ongeluk waarvan de artsen het leven van de patiënt willen redden.
Het gaat hier om ontzettend acute situaties.

Ik en zeker m’n kind hadden niet eens meer geleefd als ze naar mijn hadden geluisterd toen ik na 24 uur rug weeen, een kind DA al uren benauwd was en pas tijdens de uitdrijving een sterrenkijker bleek elke behandeling weigerde.
Ik weigerde weeen opwekkers ze moesten me met rust laten en van me afblijven.
Op hun allerliefst, ik hoor ze het nog zeggen eerst tegen m’n man en toen tegen mij: we gaan dit nu echt doen, het moet...je kind moet NU komen.
Vol liefde en empathie maar niet naar mij geluisterd.
En ik wilde pijnstiller ,mocht niet meer... baby kwam eraan..
Dat bleek achteraf anders, hebben ze keurig sorry voor gezegd, maar dat konden ze niet weten. Gemiddeld kind is er binnen een uur met negen cm ontsluiting.
Ook de knip wilde ik niet, maar daar hebben ze een totaal ruptuur mee voorkomen ( knip en alsnog gescheurd aan de andere kant)

Andere bevalling 24 jaar geleden was ook wel heel naar, opgewekt want gebroken vliezen 48 uur, en in mijn eentje (met man) in het ziekenhuis, ik was pas 22.
Ook excuses gehad, naast met werd een kindje doodgeboren , alle aandacht ging naar hun en mij keken ze af en toe op een monitor terwijl ik een weeenstorm had.
Was het naar, ja heel erg, maar man dat noem je toch niemand kwalijk.

Het was toen nog normaal dat je kind niet bij je sliep in. De nacht in het ziekenhuis, en ze hebben haar de fles gegeven ipv gebracht voor borstvoeding.... woest was ik
Dat vindt ik dus iets anders, dan is er geen spoed en geen levens op het spel.

Dus geen spoed= zelf beslissen
Wel spoed: helaas pindakaas , je hebt even geen controle meer, dat is naar, traumatiserend zelfs, maar wat mij betreft geen reden om het te veranderen.

Nogmaals echte misstanden uitgesloten daar moet altijd aan gewerkt worden.

**Geplaatst**: 06-12-20 16:03

Geplaatst: 06-12-20 16:03

Het komt vaak over alsof het acute spoed is. Volgens mijn gyn van de pop-poli komt het zeer weinig voor dat er in acute spoed geen tijd meer is voor overleg en is er vrijwel altijd wel minimaal 5minuten tijd voor overleg, ook dus bij spoed.

De verhalen die hier gedeeld worden gaan dan neem ik aan niet allemaal over dat zeldzame geval dat overleg niet meer mogelijk is.

Ik neem aan dat iedereen wel snapt dat er in de echte spoed zeer snel gehandeld moet worden en ze wat minder goed naar je wensen kunnen luisteren en misschien niet handelen. Maar dan juist valt of staat alles ook met goede communicatie. Je kan bv ook communiceren: het gaat niet goed met je kind en het is van belang dat ie nu snel geboren wordt. Helaas lukt het daardoor niet om te voldoen aan hoe je het het liefste had gewild, maar wat we nu gaan doen is noodzakelijk voor het welzijn van je baby. En dan op zn minst uitleggen wat er gaat gebeuren.

**Geplaatst**: 06-12-20 16:06

Geplaatst: 06-12-20 16:06

Eleeke schreef:
Dan heb je er hier een die vind dat we niet zo moeten zeuren.
en dan heb ik het niet over misstanden, want die zijn vreselijk maar wel over die andere zaken.

Ik zag dat je het vergeleek meteen gesprek met de oncoloog, ik vind dat geen goede vergelijking.
Je kan het vergelijken met een auto ongeluk waarvan de artsen het leven van de patiënt willen redden.
Het gaat hier om ontzettend acute situaties.

Ik en zeker m’n kind hadden niet eens meer geleefd als ze naar mijn hadden geluisterd toen ik na 24 uur rug weeen, een kind DA al uren benauwd was en pas tijdens de uitdrijving een sterrenkijker bleek elke behandeling weigerde.
Ik weigerde weeen opwekkers ze moesten me met rust laten en van me afblijven.
Op hun allerliefst, ik hoor ze het nog zeggen eerst tegen m’n man en toen tegen mij: we gaan dit nu echt doen, het moet...je kind moet NU komen.
Vol liefde en empathie maar niet naar mij geluisterd.
En ik wilde pijnstiller ,mocht niet meer... baby kwam eraan..
Dat bleek achteraf anders, hebben ze keurig sorry voor gezegd, maar dat konden ze niet weten. Gemiddeld kind is er binnen een uur met negen cm ontsluiting.
Ook de knip wilde ik niet, maar daar hebben ze een totaal ruptuur mee voorkomen ( knip en alsnog gescheurd aan de andere kant)

Andere bevalling 24 jaar geleden was ook wel heel naar, opgewekt want gebroken vliezen 48 uur, en in mijn eentje (met man) in het ziekenhuis, ik was pas 22.
Ook excuses gehad, naast met werd een kindje doodgeboren , alle aandacht ging naar hun en mij keken ze af en toe op een monitor terwijl ik een weeenstorm had.
Was het naar, ja heel erg, maar man dat noem je toch niemand kwalijk.

Het was toen nog normaal dat je kind niet bij je sliep in. De nacht in het ziekenhuis, en ze hebben haar de fles gegeven ipv gebracht voor borstvoeding.... woest was ik
Dat vindt ik dus iets anders, dan is er geen spoed en geen levens op het spel.

Dus geen spoed= zelf beslissen
Wel spoed: helaas pindakaas , je hebt even geen controle meer, dat is naar, traumatiserend zelfs, maar wat mij betreft geen reden om het te veranderen.

Nogmaals echte misstanden uitgesloten daar moet altijd aan gewerkt worden.

Hier ben ik het helemaal mee eens MAAR: het gaat in deze beweging om al die keren dat er dus GEEN spoed was en dat dit inmiddels geen incidenten zijn maar te vaak voorkomen. Niet alleen bij die ene horkerige arts of dat ene incident. Lees de verhalen in dit topic, dat gaat echt niet altijd om spoedgevallen. Als je de verhalen op FB leest van de geboortebeweging dan zijn er maar weinig incidenten. Veel dingen hadden gewoon voorkomen kunnen worden door juiste communicatie, minder werkdruk bij zorgpersoneel en wat tender love and care.

**Geplaatst**: 06-12-20 16:08

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 06-12-20 16:08

Kan er nog niet over meepraten, maar oprecht is dit geen goed topic als je binnen 2,5 week sowieso gaat bevallen :')

Had bijna geen spanning voor de bevalling maar na lezen van dit topic toch wel wat spanning

**Geplaatst**: 06-12-20 16:10

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 06-12-20 16:10

Meestal gaat het goed en zorg dus voor een duidelijk bevalplan en duw het bij iedereen onder de neus :Y)

**Geplaatst**: 06-12-20 16:30

Geplaatst: 06-12-20 16:30

Eleeke schreef:
Dan heb je er hier een die vind dat we niet zo moeten zeuren.
en dan heb ik het niet over misstanden, want die zijn vreselijk maar wel over die andere zaken.

Ik zag dat je het vergeleek meteen gesprek met de oncoloog, ik vind dat geen goede vergelijking.
Je kan het vergelijken met een auto ongeluk waarvan de artsen het leven van de patiënt willen redden.
Het gaat hier om ontzettend acute situaties.

Ik en zeker m’n kind hadden niet eens meer geleefd als ze naar mijn hadden geluisterd toen ik na 24 uur rug weeen, een kind DA al uren benauwd was en pas tijdens de uitdrijving een sterrenkijker bleek elke behandeling weigerde.
Ik weigerde weeen opwekkers ze moesten me met rust laten en van me afblijven.
Op hun allerliefst, ik hoor ze het nog zeggen eerst tegen m’n man en toen tegen mij: we gaan dit nu echt doen, het moet...je kind moet NU komen.
Vol liefde en empathie maar niet naar mij geluisterd.
En ik wilde pijnstiller ,mocht niet meer... baby kwam eraan..
Dat bleek achteraf anders, hebben ze keurig sorry voor gezegd, maar dat konden ze niet weten. Gemiddeld kind is er binnen een uur met negen cm ontsluiting.
Ook de knip wilde ik niet, maar daar hebben ze een totaal ruptuur mee voorkomen ( knip en alsnog gescheurd aan de andere kant)

Andere bevalling 24 jaar geleden was ook wel heel naar, opgewekt want gebroken vliezen 48 uur, en in mijn eentje (met man) in het ziekenhuis, ik was pas 22.
Ook excuses gehad, naast met werd een kindje doodgeboren , alle aandacht ging naar hun en mij keken ze af en toe op een monitor terwijl ik een weeenstorm had.
Was het naar, ja heel erg, maar man dat noem je toch niemand kwalijk.

Het was toen nog normaal dat je kind niet bij je sliep in. De nacht in het ziekenhuis, en ze hebben haar de fles gegeven ipv gebracht voor borstvoeding.... woest was ik
Dat vindt ik dus iets anders, dan is er geen spoed en geen levens op het spel.

Dus geen spoed= zelf beslissen
Wel spoed: helaas pindakaas , je hebt even geen controle meer, dat is naar, traumatiserend zelfs, maar wat mij betreft geen reden om het te veranderen.

Nogmaals echte misstanden uitgesloten daar moet altijd aan gewerkt worden.

Tsja. Mijn kind had niet meer geleefd als ik braaf had gedaan wat de gynaecoloog wilde dat ik deed, vaginaal bevallen van een kind dat vrijwel overdwars lag.
Op het moment dat ik dat met hem besprak was er nog geen spoed.

**Geplaatst**: 06-12-20 16:42

Geplaatst: 06-12-20 16:42

Ik stop met lezen in dit topic want ik krijg steeds minder zin om mijn werk te blijven doen. Ik wordt er oprecht verdrietig van. Alles lijkt over 1kam geschoren en ik vind de voorbeeld extreem beschreven en zeker bang makend voor vrouwen die nog moeten bevallen. Voorbeelden als gedwongen ruggenprikken, cattheters en gedwongen kolven met een te kleine kolf. Ja sorry hoor, dit gaat mij te ver. Zo is de praktijk niet en ik heb in drie verschillende ziekenhuizen gewerkt ( allemaal kleine ziekenhuizen met verloskundigen en geen arts assistenten) maar van dwang is geen sprake. Ja, we moeten wel eens handelen waarbij we niet eerst overleg kunnen hebben over wat we gaan doen, wat de alternatieven zijn en wat de gevolgen. Het gevolg van is een kind met een slechte start of een moeder met bloedingen. Heb vertrouwen in je zorgverleners. Er staat jaren aan specialisatie en opleiding aan je bed en we hebben allemaal 1 doel: een gezond gezin, een mooie bevalling. Nooit op tijd klaar zijn omdat onze dienst er bijna op zit.

**Geplaatst**: 06-12-20 16:45

Geplaatst: 06-12-20 16:45

Maar zeg je nu eigenlijk niet dat de mensen dit verzinnen of overdrijven? Dat is ook niet fijn voor hen die traumatische ervaringen hebben. Ik hoop dat iedereen toch wel begrijpt dat het echt niet altijd zo goed, maar blijkbaar gaan er wel dingen mis en het lijkt me niet dat daar over gezwegen moet worden, of afgedaan met 'zo is de praktijk niet'. Of zie ik het verkeerd? Het is natuurlijk alleen maar mooi dat jij persoonlijk hele andere ervaringen hebt en je werk goed doet

Dat er dingen fout gaat elders doet niets af aan hoe jij je werk doet, toch? Voor beide moet ruimte zijn.

Laatst bijgewerkt door Century op 06-12-20 16:59, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-12-20 16:45

Geplaatst: 06-12-20 16:45

secricible schreef:
Jij geeft als arts informatie, de patiënt beslist. En in nood mag die informatie op een andere manier gegeven woren (“de hartslag van uw kindje zakt weg en ik kan haar alleen redden met een knip, ik neem aan dat u akkoord gaat?”) maar het is gewoon een recht waar je aan moet voldoen.

En áls je dan een patient hebt die “nee” zegt en je haar echt niet kan overtuigen, dan heb je als arts daarin geen blaam. Het treft je wél blaam als je alsnog die schaar in haar onderste hebt gezet. Ook als arts heb je geen recht om iemand lichaam te betasten of in te knippen of wat dan ook als de vrouw nee zegt.

Dat laatste stukje kan ik me voorstellen dat een arts daar moeite mee heeft. Als een moeder voet bij stuk blijft houden, ten nadele van de baby, wat moet je dan als arts en met de verantwoordelijkheid voir de baby?

**Geplaatst**: 06-12-20 16:50

Geplaatst: 06-12-20 16:50

verootjoo schreef:
miramii schreef:
Ik heb alleen jouw berichten gelezen ts. Ik merk dat ik het een lastig topic vind. Zelf een heftige korte bevalling gehad, waarbij ECG enz niet werkten. In twee uur tijd verzuurde de boel zo erg dat mijn dochter daar ook last van kreeg en ze niet meer konden meten wat het effect op haar is. Een situatie die ik me van te voren niet had bedacht, en wat doe je dan? Ik wilde geen ks en was daar ook stellig in tijdens de bevalling. Op dat moment voelde het niet fijn, maar achteraf ben ik blij dat iemand me vertelde wat het plan was.
Daarbij ging mijn hele idee van wat ik wilde direct overboord zodra het begonnen was. Ik denk, en met mij vele onervaren moeders, dat je niet weet waaraan je begint. Je kunt je vooraf geen voorstelling maken van hoe het zal zijn en op dat moment kan alles weer veranderen. Een leidraad kan fijn zijn, maar ook lastig als je daar wel vanaf moet stappen, omdat het nou eenmaal niet altijd gaat zoals je zou willen.

Ik denk over all dat we in NL te maken hebben met een angstcultuur bij veel werkplekken. Onze fouten worden ons flink kwalijk genomen, al dan niet uitgemeten benadrukt in de media. Als ons iets overkomt is het steevast de schuld van een ander: als jij nee zegt en hij luistert niet, heb jij geen zeggenschap. Als hij wel luistert en het gaat fout, dan had hij je ervoor moeten behoeden. En veel mensen bouwen dan een stukje zekerheid in. Liever te vroeg dan te laat ingrijpen.

En helemaal oke als je andere keuzes maakt en verwacht dat die ten alle tijden gerespecteerd worden. Maar in de basis komt het er dan op neer: ben je bereid om zelf het risico te nemen dat het fout gaat? En hand in je eigen boezem te steken als hij wel luistert en het gaat fout?

Natuurlijk kan het anders gaan dan je geboorteplan. Die kans is best groot.
Maar juist dan kan je als arts ook gewoon communiceren.
Bv: ik heb gelezen in je bevalplan dat je liever niet kiest voor pijnbestrijding. (Het is fijn als je merkt dat iemand je plan überhaupt gelezen heeft) en dan: voor nu lijkt pijnbestrijding wel het overwegen waard vanwege de volgende redenen: a, b en C. Wat zullen we doen? Wil je nog even proberen of zal ik pijnbestrijding aanvragen?
Of als het niet meer veilig kan: ik zie dit en dit en dit bij uw kindje. Dat betekent dat hij het zwaar heeft. Om hem veilig te houden moeten we nu snel handelen. Ik denk aan de volgende opties: a, b of c.

Ipv gelijk met vanalles aan komen zetten om het kind er zo snel mogelijk uit te sleuren.

Als de arts dat bij mij had gedaan, was mijn dochter er nu niet geweest. Sommige momenten is er geen tijd voor overleg, dan moet je gewoon handelen.
Neemt niet weg dat als die optie er wel is, dat dat wel zou moeten.

Ter aanvulling, net zo min als dat er spoedgevallen zijn (hoewel ik dat betwijfel), zijn er gevallen waarbij doelbewust "gedwongen" is tot een handeling. Ze zijn er, maar ik durf oprecht te stellen dat artsen en verpleging er niet op uit is om even lekker volledig jou voorbij te gaan. En als je dat gevoel hebt gehad, moet je dat bespreken in het gesprek na de bevalling. Het waarom en hoe.

Laatst bijgewerkt door miramii op 06-12-20 16:56, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-12-20 16:53

Geplaatst: 06-12-20 16:53

Mindim schreef:
secricible schreef:
Jij geeft als arts informatie, de patiënt beslist. En in nood mag die informatie op een andere manier gegeven woren (“de hartslag van uw kindje zakt weg en ik kan haar alleen redden met een knip, ik neem aan dat u akkoord gaat?”) maar het is gewoon een recht waar je aan moet voldoen.

En áls je dan een patient hebt die “nee” zegt en je haar echt niet kan overtuigen, dan heb je als arts daarin geen blaam. Het treft je wél blaam als je alsnog die schaar in haar onderste hebt gezet. Ook als arts heb je geen recht om iemand lichaam te betasten of in te knippen of wat dan ook als de vrouw nee zegt.

Dat laatste stukje kan ik me voorstellen dat een arts daar moeite mee heeft. Als een moeder voet bij stuk blijft houden, ten nadele van de baby, wat moet je dan als arts en met de verantwoordelijkheid voir de baby?

Dan heb je als arts nog steeds je handen er vanaf te houden. Dat is hard, dat is moeilijk, maar dat is wel de realiteit.

**Geplaatst**: 06-12-20 16:59

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 06-12-20 16:59

Doet me denken aan een zwangere patient van mijn man. Ze had een levensbedreigende tumor die nog behandelbaar was. Ze weigerde dit uit geloofsovertuiging wat in feite betekende dat ze mogenlijk de zwangerschap niet volledig zou redden.
Ik weet niet hoe het afgelopen is maar als arts sta je dan inderdaad machteloos.

**Geplaatst**: 06-12-20 17:01

Geplaatst: 06-12-20 17:01

Als ik dan arts zou zijn, zou ik daar wel bewust getuige bij willen hebben zodat bij een negatieve uitkomst, de arts geen proces aan zijn of haar been heeft . Volle verantwoordelijkheid van patient dan

**Geplaatst**: 06-12-20 17:02

Geplaatst: 06-12-20 17:02

Napie schreef:
Ik stop met lezen in dit topic want ik krijg steeds minder zin om mijn werk te blijven doen. Ik wordt er oprecht verdrietig van. Alles lijkt over 1kam geschoren en ik vind de voorbeeld extreem beschreven en zeker bang makend voor vrouwen die nog moeten bevallen. Voorbeelden als gedwongen ruggenprikken, cattheters en gedwongen kolven met een te kleine kolf. Ja sorry hoor, dit gaat mij te ver. Zo is de praktijk niet en ik heb in drie verschillende ziekenhuizen gewerkt ( allemaal kleine ziekenhuizen met verloskundigen en geen arts assistenten) maar van dwang is geen sprake. Ja, we moeten wel eens handelen waarbij we niet eerst overleg kunnen hebben over wat we gaan doen, wat de alternatieven zijn en wat de gevolgen. Het gevolg van is een kind met een slechte start of een moeder met bloedingen. Heb vertrouwen in je zorgverleners. Er staat jaren aan specialisatie en opleiding aan je bed en we hebben allemaal 1 doel: een gezond gezin, een mooie bevalling. Nooit op tijd klaar zijn omdat onze dienst er bijna op zit.

Ik denk dat juist mensen met slechte ervaringen hier reageren. Gaat ook hoop goed hoor. Het zou al schelen als de verloskundige of gynaecoloog na een bevalling met “ dwang” wegens spoed nog een nagesprek zou voeren. En communicatie tijdens bevalling, indien mogelijk.
Heb zelf ook een nare tweede bevalling gehad in ziekenhuis met verloskundige. Zij was direct erna verdwenen. Bleef verbouwereerd achter met man en kind. Moest nog naar ok voor “ reparatie werk”. Wat een lieve gynaecoloog en anesthesist daar getroffen. Verloskundige niet meer gezien. Zij had, bleek later, toch een inschattings fout gemaakt, kan gebeuren, maar geef dat daarna even aan en smeer hem niet gelijk zonder wat te zeggen. Wij moesten aan een verpleegkundige op de gang vragen hoe verder.
Achteraf had ik een gesprek moeten aangaan achteraf op de praktijk, maar ik kon het niet aan. Zelfs nu, na 12 jaar, denk ik er nog wel eens aan

**Geplaatst**: 06-12-20 17:03

Geplaatst: 06-12-20 17:03

Napie schreef:
Ik stop met lezen in dit topic want ik krijg steeds minder zin om mijn werk te blijven doen. Ik wordt er oprecht verdrietig van. Alles lijkt over 1kam geschoren en ik vind de voorbeeld extreem beschreven en zeker bang makend voor vrouwen die nog moeten bevallen. Voorbeelden als gedwongen ruggenprikken, cattheters en gedwongen kolven met een te kleine kolf. Ja sorry hoor, dit gaat mij te ver. Zo is de praktijk niet en ik heb in drie verschillende ziekenhuizen gewerkt ( allemaal kleine ziekenhuizen met verloskundigen en geen arts assistenten) maar van dwang is geen sprake. Ja, we moeten wel eens handelen waarbij we niet eerst overleg kunnen hebben over wat we gaan doen, wat de alternatieven zijn en wat de gevolgen. Het gevolg van is een kind met een slechte start of een moeder met bloedingen. Heb vertrouwen in je zorgverleners. Er staat jaren aan specialisatie en opleiding aan je bed en we hebben allemaal 1 doel: een gezond gezin, een mooie bevalling. Nooit op tijd klaar zijn omdat onze dienst er bijna op zit.

Het gaat er ook niet om of het zo is, want alles is relatief, maar blijkbaar is het wel zo beleefd om een of andere reden. En dat is al zorgelijk genoeg

In de meeste gevallen is dit een gebrek aan goede communicatie aan de kant van de zorgverlener. Je moet ten allen tijden je communicatie aanpassen aan de patiënt die bij je zit. Ik heb zelf als zorgverlener heel veel soorten communicatie scholing gevolgd, omdat ik het ook heel interessant vind. En zal niet zeggen dat ik nooit fouten maak daarin, maar als ik zo om mij heen kijk in de zorg en de klachten die daarbij worden ingediend zie ik toch wel zo’n 80% wat opgelost of er niet zou zijn met gedegen communicatie.

**Geplaatst**: 06-12-20 17:06

Geplaatst: 06-12-20 17:06

Napie, heb je de verhalen op de FB van de geboortebeweging gelezen? Ik snap dat het rauw op je dak valt als je elke dag hard werkt en dit met veel liefde en passie doet, dit niet altijd in goede aarde wordt ontvangen. Toch denk ik juist dat je je er als hulpverlener niet voor moet afsluiten want dan komen we nooit ergens.

**Geplaatst**: 06-12-20 17:09

Geplaatst: 06-12-20 17:09

Napie schreef:
Ik stop met lezen in dit topic want ik krijg steeds minder zin om mijn werk te blijven doen. Ik wordt er oprecht verdrietig van. Alles lijkt over 1kam geschoren en ik vind de voorbeeld extreem beschreven en zeker bang makend voor vrouwen die nog moeten bevallen. Voorbeelden als gedwongen ruggenprikken, cattheters en gedwongen kolven met een te kleine kolf. Ja sorry hoor, dit gaat mij te ver. Zo is de praktijk niet en ik heb in drie verschillende ziekenhuizen gewerkt ( allemaal kleine ziekenhuizen met verloskundigen en geen arts assistenten) maar van dwang is geen sprake. Ja, we moeten wel eens handelen waarbij we niet eerst overleg kunnen hebben over wat we gaan doen, wat de alternatieven zijn en wat de gevolgen. Het gevolg van is een kind met een slechte start of een moeder met bloedingen. Heb vertrouwen in je zorgverleners. Er staat jaren aan specialisatie en opleiding aan je bed en we hebben allemaal 1 doel: een gezond gezin, een mooie bevalling. Nooit op tijd klaar zijn omdat onze dienst er bijna op zit.

Onthou dat elk verhaal ook 2 kanten heeft en dat hier ook enkel de negatieve worden gezet. Vaak is er ook een verschil in beleving op dat moment, wat je er van onthoud versus objectieve gebeurtenis.

Maar ik snap heel goed je gevoel. Heb wat hetzelfde gevoel.

**Geplaatst**: 06-12-20 17:34

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 06-12-20 17:34

Hier een goede bevalling gehad in het ziekenhuis. Duurde in totaal vanaf weeen totdat ze er was 4 uur. Ook geen knip of uitgescheurd. Vooraf geoefend thuis met de Epi-No. Ook verder geen pijnstilling gehad. Achteraf nog een gesprek gehad met het personeel van het ziekenhuis voor een evaluatie. Of er een tweede komt weet ik niet maar dat heeft andere redenen..

**Geplaatst**: 06-12-20 17:37

Geplaatst: 06-12-20 17:37

dromertje2 schreef:
Napie schreef:
Ik stop met lezen in dit topic want ik krijg steeds minder zin om mijn werk te blijven doen. Ik wordt er oprecht verdrietig van. Alles lijkt over 1kam geschoren en ik vind de voorbeeld extreem beschreven en zeker bang makend voor vrouwen die nog moeten bevallen. Voorbeelden als gedwongen ruggenprikken, cattheters en gedwongen kolven met een te kleine kolf. Ja sorry hoor, dit gaat mij te ver. Zo is de praktijk niet en ik heb in drie verschillende ziekenhuizen gewerkt ( allemaal kleine ziekenhuizen met verloskundigen en geen arts assistenten) maar van dwang is geen sprake. Ja, we moeten wel eens handelen waarbij we niet eerst overleg kunnen hebben over wat we gaan doen, wat de alternatieven zijn en wat de gevolgen. Het gevolg van is een kind met een slechte start of een moeder met bloedingen. Heb vertrouwen in je zorgverleners. Er staat jaren aan specialisatie en opleiding aan je bed en we hebben allemaal 1 doel: een gezond gezin, een mooie bevalling. Nooit op tijd klaar zijn omdat onze dienst er bijna op zit.

Onthou dat elk verhaal ook 2 kanten heeft en dat hier ook enkel de negatieve worden gezet. Vaak is er ook een verschil in beleving op dat moment, wat je er van onthoud versus objectieve gebeurtenis.

Maar ik snap heel goed je gevoel. Heb wat hetzelfde gevoel.

Een gebeurtenis is nooit objectief.

Je kan wel een nare ervaring wegzetten als: ‘ach, zo erg was het nou toch ook niet?’ Ik was erbij en dit was echt een bevalling uit een boekje’.
Blijkbaar heeft diegene het zo beleefd en per definitie IS het dan dus ook zo. En daar moet je wat mee als zorgverlener.

Het is altijd goed om uit te zoeken hoe het kan dat mensen dingen anders beleven dan de zorgverlener, dan kunnen we iig met zn allen de zorg een stuk beter en aangenamer maken. Bevallen (of überhaupt het ziekenhuis nodig hebben) is al geen lolletje en als je er dan ook getraumatiseerd door wordt is het helemaal geen feest.

Uit onderzoek blijkt dat de meeste trauma’s ontstaan na een gevoel van machteloosheid en dat er niet naar je geluisterd werd. Je kan dus al zoveel doen door je patiënt te erkennen in haar gevoel en actief te luisteren zodat iemand je vertrouwt.
Zonder vertrouwen in wat de zorgverlener gaat doen is elke behandeling bij voorbaat zinloos. Is ook uit onderzoek gebleken.

**Geplaatst**: 06-12-20 17:43

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 06-12-20 17:43

Maar ik heb al eerder gezegd: is een bevalling die niet volgens het boekje verloopt (en waar dus soms wel wat ruw handwerk bij komt kijken), niet altijd in meer of mindere mate traumatisch? Ook wanneer de communicatie goed verloopt en eigenlijk alles netjes is en de moeder op het moment zelf niet echt klachten heeft, kan ik me toch voorstellen dat als zij er een dag later op terugblikt alsnog alleen maar kan huilen. Het is ook zo een emotionele gebeurtenis.