Electra63 schreef:Ik zit op mijn werk, maar ik heb vanmorgen even snel de papieren doorgelopen.
Het zijn de volgende formulieren, horend bij elkaar:
- Volmacht inzake medische besluitvorming en beslissingen
- Clausule voltooid leven
- Behandelverbod
- Euthanasieverzoek
De volmacht is ook door mij en mijn zus getekend, de rest alleen door mijn vader.
Op deze formulieren staat ook de motivatie handgeschreven ingevuld en wanneer deze verzoeken ingewilligd moeten worden/van kracht moeten worden.
De huisarts heeft ook een kopie van deze formulieren.
Dit gaat meer over staken/niet starten van behandeling of eventueel palliatieve sedatie dan over euthanasie. De uitkomst is in dergelijke gevallen echter hetzelfde, het overlijden van de patient.
Heel goed dat je vader het zo geregeld heeft, dat geeft voor iedereen duidelijkheid in een dergelijke situatie. De arts zal ongetwijfeld tijd willen nemen om te beoordelen of de betreffende situatie is zoals bedoeld in de wilsbeschikking, daarnaast moet achterhaald worden of hij ten tijde van het vastleggen wilsbekwaam was (vrij goed geborgd door het contact met de huisarts!).
Tinkermuts: euthanasie bij dementie is in de praktijk toch nog steeds heel lastig. Goede palliatieve zorg is natuurlijk wel mogelijk, morfine doet wonderen voor benauwdheid.
Euthanasie bij psychisch lijden vind ik persoonlijk een erg lastig vraagstuk. Wanneer is iemand niet meer te behandelen (en dus refractair)? En wie moet dat beoordelen?
Psychiaters zijn de specialisten op dit gebied, maar die hebben over het algemeen erg weinig ervaring met euthanasie. De huisarts zal niet snel durven oordelen dat iemand niet meer behandelbaar is.
Ik vind dat de mogelijkheid er moet zijn, maar wel met geode borging van de 'veilgheid'.