Zo ziet de wereld eruit als je autistisch bent.
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
- Mungbean
-
- Berichten: 36232
- Geregistreerd: 21-04-06
Geplaatst: 06-04-16 23:19
Maar als een hele grote groep mensen (incl mensen die helemaal geen diagnose hebben) zich er in herkent dan creeert het dus toch juist geen bewustzijn?
Als dan ook nog een aantal mensen met pdd-nos zeggen dat ze zich juist niet herkennen dan wordt het helemaal verwarrend.
Dan denk je dus dat autisten de wereld hooguit een beetje gevoelig ervaren.
Dat klopt dus niet.
Hoe het wel is weet ik niet want ik ben niet autistisch. Ik kan me echter wel inleven in de beelden, dat zou juist niet moeten.
Ik had moeten schrikken, dan was het effect van gewaarwording er geweest.
- Anoniem
Geplaatst: 06-04-16 23:20
Emmaa_ schreef:Ik gebruik geen pillen die ik niet nodig heb, er is bij mij ADHD vastgesteld en daar slik ik medicatie voor. Je hebt verder geen inzicht in de mate waarin ik die medicatie nodig heb, ik weet dat ik er erg veel baat bij heb en daarom slik ik het.
Ja dat gedeelte snapte ik. Het ging mij om wat je zei, dat het makkelijk is om een vragenlijst te overdrijven om aan pillen te komen...
- Anoniem
Geplaatst: 06-04-16 23:21
Sizzle schreef:Picasso, ik vind het goed om bewustzijn te creeeren.
Maar als een hele grote groep mensen (incl mensen die helemaal geen diagnose hebben) zich er in herkent dan creeert het dus toch juist geen bewustzijn?
Als dan ook nog een aantal mensen met pdd-nos zeggen dat ze zich juist niet herkennen dan wordt het helemaal verwarrend.
Dan denk je dus dat autisten de wereld hooguit een beetje gevoelig ervaren.
Dat klopt dus niet.
Hoe het wel is weet ik niet want ik ben niet autistisch. Ik kan me echter wel inleven in de beelden, dat zou juist niet moeten.
Ik had moeten schrikken, dan was het effect van gewaarwording er geweest.
Ah zo, nu snap ik je! Ja je hebt gelijk! Dan zou het anders vorm gegeven moeten worden.
- Arabesk
-
- Berichten: 28701
- Geregistreerd: 19-03-04
- Woonplaats: Aan de dijk tussen Hoorn en Enkhuizen
Re: Zo ziet de wereld eruit als je autistisch bent.
Geplaatst: 06-04-16 23:25
- KPet
- Berichten: 828
- Geregistreerd: 09-08-13
Geplaatst: 06-04-16 23:37
Wat je meemaakt is achtergrondgeluiden met steeds andere details in beeld en geluid. Ik denk dat het punt juist is dat je die dingen constant en allemaal tegelijk ziet. Het filmpje mag, ook voor mijn verwerkingssnelheid, wel 10x sneller. Ik weet ook niet of je het goed in een filmpje kunt vatten.
Leuk accent: het tellen op de vingers dat het jongetje doet (cooping mechanisme) doet mijn vriend ook, alleen dan in priemgetallen. Ik lette zelf op die leeftijd altijd op mijn voeten en de patronen op de grond. Overal zie ik patronen. en nog steeds helpt het mij om bijv over een drukke markt te lopen. De geluiden is de reden dat die kids vaak graag muziek op de oren hebben. Dat overstemt de rest.
- Mungbean
-
- Berichten: 36232
- Geregistreerd: 21-04-06
Geplaatst: 06-04-16 23:53
Die enorm heftige reacties die daar plaatsvonden waren echt heel akelig. Het schreeuwen ging door merg en been zodat mijn dochtertje uit empathie mee begon te huilen.
Ik denk dat je helemaal niet begrijpelijk vast kan leggen wat er op zo'n moment door zo'n kind heen gaat
- HaKuNaMaTa
-
- Berichten: 2405
- Geregistreerd: 15-07-12
Re: Zo ziet de wereld eruit als je autistisch bent.
Geplaatst: 07-04-16 07:12
Gisteren heb ik de kracht niet gehad om hier een reactie te plaatsen, maar ik kan je zeggen, niet alleen autistische kinderen/mensen of mensen met pdd-Nos hebben dit.
Zelf heb k een erg zeldzame chronische ziekte, waarbij ik sinds die ziekte, mezelf heel erg herken in bet filmpje, tot waar het jongetje begint te tellen..
Ben nog nooit zo hard geconfronteerd met de waarheid, dus je snapt wel dat ik nu 2dikke ogen heb van het huilen van gisteren en vannacht..
Gelukkig heb ik niet dat ik die heftige reactie geef van schreeuwen en ga zo maar verder.. Maar ik za wel gewoon zeggen dat ik er last van heb.
Moest dit toch even kwijt!
- Anoniem
Geplaatst: 07-04-16 08:51
Sizzle schreef:Ik ben trouwens niet lang geleden in een hele rustige boekenwinkel een moeder met 2 kinderen tegengekomen, 1 daarvan autistisch.
Die enorm heftige reacties die daar plaatsvonden waren echt heel akelig. Het schreeuwen ging door merg en been zodat mijn dochtertje uit empathie mee begon te huilen.
Ik denk dat je helemaal niet begrijpelijk vast kan leggen wat er op zo'n moment door zo'n kind heen gaat
Heftig. Maar dan maar helemaal geen poging om uit te leggen? Denk juist dat het wel belangrijk is dat het zo goed mogelijk wordt uitgelegd. Maakt een hoop duidelijk voor mensen die het wel graag willen begrijpen. Zo'n filmpje zal gerust beter kunnen....
Sterkte xkimmieejj!
- moonfish13
- Berichten: 18469
- Geregistreerd: 20-08-07
Geplaatst: 07-04-16 09:05
Om te beginnen lees ik veel; 'ja dat heb ik ook, en ik heb geen autisme.'
Ik heb ooit eens uitgezocht wanneer iets een diagnose waard is, dat is -met mijn lekenverstand vertaald- als je er flink hinder van hebt en het je functioneren beperkt.
Zelf zie ik regelmatig mensen om mij heen die echt flink symptomen hebben, maar door hun wereldje en gewoontes verder gewoon perfect functioneren.
Ik denk wel dat als je hen uit hun vertrouwde omgeving/ritme rukt dat het ineens wel een sticker waard is, maargoed dat is niet aan de orde.
Over de diagnose, wat je nou opschiet met een stickertje..
Deze hele wereld om ons heen is imo zo onflexibel als de pest, een beetje anders en je valt buiten de boot en past er niet tussen.
Het is vaak imo ook een andere manier van denken die niet klikt met 'normale' mensen zonder autisme.
Ik denk dat er veeeel mensen zijn die met een beetje goede wil stukken beter mee kunnen draaien in deze maatschappij.
Zo heb ik het niet op medisch geklooi, ik heb een heel flink trauma overgehouden asn meerdere keren infuusprikken met PTSS tot gevolg.
Nu heb ik dit opgelost door zelf te leren prikken, ik kan dus bij de prikpost voor bloedprikken zelf de naald prikken en de rest mogen ze van mij zo doen.
Dat is vaak geen issue, maar laatst wel met de meest idiote kulargumenten aan toe.
Laat dat nou de reden zijn dat ik niet alleen naar de dokter of prikpost wil, het geeft gewoon snel onnodig gezeik omdat het anders is als normaal.
Totaal onnodig gewoon die stress, ik heb het niet uit weelde met veel moeite zelf geleerd namelijk.
Hier is geen stickertje voor nodig als men maar wil, en men wil niet.
Overigens is het hier altijd een beperking geweest.
Al vanaf erg jong was ik gauw overspannen, dan praat je over de basisschool.
Vijf uur werk/school was 5 uur herkauwen, en bij teveel indrukken sliep ik niet.
Qua prikkels ben ik nog steeds te gauw moe als ik al fit ben door de Lyme.
Wel heb ik in de loop der jaren vaardigheden met heel veel moeite aangeleerd.
Het gevoel van er niet bij horen en niet weten wat je met de situatie aan moet is gewoon ontzettend klote, zeker op jonge leeftijd.
Anderzijds heeft de Asperger wel vermoedelijk wel mijn leven gered.
Ik werd ziek en men gooide dat op mijn al lang bekende Asperger waar wij niks van konden geloven, en na zes jaar was ik zo slecht dat het de naam suicidaal had.
Ik kon niks meer behalve voor mij uitstaren, de symptomen van de Asperger waren erbij verergerd dus waren mijn fysieke dingen zogenaamd stress.
Maanden/jaren heb ik mezelf vastgebeten en uiteindelijk kwam er uit dat ik weldegelijk hartstikke ziek was, en het niet tussen mijn oren zat.
En laat er nou ook amper een goede behandeling voor zijn, dus ik kon verder met het uitvogelen hoe ik enigsinds beter kon worden.
Dat lukt gelukkig aardig goed, maar ik ben in dit geval echt gezegend met dit stel hersens, en de mogelijkheid tot het linken van dingen.
Dus enerzijds nekt het mij enorm, anderzijds mag ik in mijn handjes knijpen.
Gelukkig is het bij mij wel leefbaar geworden door goed op mijn voeding te letten, ik kan zo flink meer prikkels hebben.
Dus plakkertjes zinnig..?
Je kunt in sommige gevallen niet anders in deze veeleisende maatschappij.
Er is nu ook een verklaring waarom men er op latere leeftijd vaakbeter mee overweg kan gelukkig, dat was voor mij wel belangrijk iig.
De spiegelneuronen die op de top horen te zitten als we jong zijn zijn waren er niet dachten bij autisme, later is gebleken dat ze er wel zijn maar dat het precies andersom is.
Bij autisme is het op latere leeftijd pas op die top, dat verklaard ook waarom mensen met autisme op latere leeftijd vaak beter functioneren.
Ik had zelf veel moeite met het feit dat ik toen bepaalde dingen gewoon niet kon aanleren, en later dat dus wel ging met moeite.
Daardoor ging ik enorm aan mezelf twijfelen en vond mezelf bijna een enorme aansteller.
Toen dit bekend werd viel er echt een puzzelstukje op zijn plek.
- Anoniem
Geplaatst: 07-04-16 09:18
- Arabesk
-
- Berichten: 28701
- Geregistreerd: 19-03-04
- Woonplaats: Aan de dijk tussen Hoorn en Enkhuizen
Re: Zo ziet de wereld eruit als je autistisch bent.
Geplaatst: 07-04-16 10:53
- silvericathy
-
- Berichten: 1986
- Geregistreerd: 08-09-09
- Woonplaats: Spaubeek
Geplaatst: 07-04-16 11:08
Vroeger toen ik klein was kwam ik niet echt mee op school... Al snel werd er door mijn juf op school aan autisme gedacht, en hier is dan ook onderzoek naar gedaan... Tja, als je er een labeltje op wil plakken dan is er altijd wel iets te vinden..
-Ik was niet sociaal want ik sloot niet aan bij de groep..
-Ik sprak niet tegen vreemde mensen...
-Ik zou moeite hebben met nieuwe situaties...
-Wanneer iets dat gepland is mis loopt was ik daar gevoelig voor
-Ik zag niet in wanneer andere mensen hulp nodig hadden
enzo waren er nog meer punten..
Echter:
- Ik voelde juist heel goed aan welke mensen ik kon vertrouwen en aardig waren (De kinderen in mijn klas waren pestkoppen, dus die vermeed ik)
- Mijn ouders hadden me altijd gezegd dat ik niet met vreemde mocht praten of meegaan.
-Elke nieuwe situatie is even wennen.... Maar heeft niet iedereen daar afentoe last van?
-Als andere mensen totaal in de stress schieten wanneer iets mis loopt, is het toch raar als ik daar als kind niet gevoelig voor zou zijn...?
- Ik zag juist heel goed in wanneer mensen hulp nodig hadden, maar vaak zeiden ze dat ze niet geholpen wilde worden... Daar kan ik dan niks aan doen.
Wanneer ik mensen vertel dat ik Autisme heb krijg ik vaak de opmerking: Dat had ik nou nooit gedacht..
Ik ben juist sociaal, behulpzaam en mensen werken graag met mij... Ik zie wanneer mensen hulp nodig hebben en probeer ze dan te helpen. Wanneer mensen verdrietig zijn ben ik vaak de eerste die dit aanvoelt. Ik pas me juist snel aan aan een nieuwe situatie en maak me niet druk wanneer iets niet loopt zoals het moet lopen.. Waar andere "normale" mensen in de stress schieten, ben ik vaak de rust zelf...
Ik ben vaak buitengesloten als mensen wisten dat ik autisme heb..
Hoe vaak ik mensen wel niet heb horen zeggen: laat haar dat maar niet doen/ dat kan zij niet, want ze heeft autisme..
Ik heb drie jaar lang in een winkel gewerkt... Waar klanten wegliepen om hoe ze door mijn collega's behandeld werden...... kreeg ik juist van klanten de opmerking dat ik ze goed hielp en de tijd voor hun nam... Het geen wat mij heeft doen besluiten om een punt achter mijn werk daar te zetten was een oud vrouwtje...
Mevrouw zocht een product, en hoorde mijn collega's fluisteren dat ze gek was, en grapjes maken over wie haar zou moeten gaan helpen...
Ik ben mevrouw gaan helpen, en heb echt de tijd voor haar genomen. Toen ik even later met haar naar buiten liep zei ze het volgende: Meid, jij bent veel te goed en lief om hier te werken.. Ik ben dan misschien wat ouder maar ik ben niet gek..
Even later kwam ze nog een ander product halen, en terwijl een collega erop afliep om haar te helpen zei de vrouw: Nee, sorry maar ik wil alleen door dat meisje geholpen worden.
Nadat ik haar geholpen had, gaf ze me stiekem wat geld en zei: Dit is voor jou, ik hoop dat je ergens komt te werken waar ze je wel waarderen want jij bent echt te goed voor hier.
Hierna is deze vrouw helaas nooit meer terug gekomen... maar het heeft me wel echt mijn ogen geopend. Ik heb van de een op de andere dag ontslag genomen en het roer omgegooid.
Nu werk ik ergens waar ik wel gewaardeerd wordt, en waar ze blij zijn met mij als collega..
- Anoniem
Geplaatst: 07-04-16 11:16
Picasso schreef:Emmaa_ schreef:Ik gebruik geen pillen die ik niet nodig heb, er is bij mij ADHD vastgesteld en daar slik ik medicatie voor. Je hebt verder geen inzicht in de mate waarin ik die medicatie nodig heb, ik weet dat ik er erg veel baat bij heb en daarom slik ik het.
Ja dat gedeelte snapte ik. Het ging mij om wat je zei, dat het makkelijk is om een vragenlijst te overdrijven om aan pillen te komen...
Waarom mensen dat zouden willen kan ik niet voor anderen invullen, misschien om te verkopen of voor het studeren.
- Mungbean
-
- Berichten: 36232
- Geregistreerd: 21-04-06
Re: Zo ziet de wereld eruit als je autistisch bent.
Geplaatst: 07-04-16 12:26
Vreselijk zulke mensen.
Overigens voldeed ik als kind ook volledig aan dat lijstje. Eigenlijk was ik volslagen maatschappelijk onaangepast tot ongeveer mijn 18e
(Ik ben sociaal nog steeds behoorlijk gehandicapt soms).
Toch ben ik daarentegen niet autistisch.
Het grijze gebied is gigantisch en dat maakt het moeilijk.
- Anoniem
Geplaatst: 07-04-16 12:32
Sizzle schreef:Silver
Vreselijk zulke mensen.
Overigens voldeed ik als kind ook volledig aan dat lijstje. Eigenlijk was ik volslagen maatschappelijk onaangepast tot ongeveer mijn 18e
(Ik ben sociaal nog steeds behoorlijk gehandicapt soms).
Toch ben ik daarentegen niet autistisch.
Het grijze gebied is gigantisch en dat maakt het moeilijk.
Ik ben sociaal ook zo onhandig....En mee eens: er is een groot grijs gebied en dat maakt het lastig... Maar zolang het je dagelijks leven niet dusdanig beïnvloed dat je niet meer 'normaal' kan functioneren, is er niet zo heel veel aan de hand volgens mij.... Als je er ziek van wordt of de dagelijkse prikkels niet meer kan verwerken ontstaan er vervelende problemen... Lastig die balans te zoeken in wat wel en niet kan...
- Anoniem
Geplaatst: 07-04-16 13:06
Ik werd ook wel aardig tureluur van het filmpje en kon het met moeite volgen
. En ik lees dat meerdere dat hebben die geen autisme hebben en toen bedacht ik mij het filmpje is natuurlijk zo gefilmd als het kind het ervaart.
Maar hoogstwaarschijnlijk zouden veel van ons al deze details aan geluid, geur en bewegingen van andere mensen niet eens opvallen waar door we ook niet overprikkelt raken.
Als ik al deze details wel zou opmerken ja dan zou ik er gek van worden en het liefst de ruimte zo snel mogelijk willen verlaten.
Veel kenmerken van autisme spectrum komen overeen met andere benamingen, ik ben zelf gediagnostiseerd met een obsessieve compulsieve persoonlijkheidsstoornis.
Dan herken ik mij bijvoorbeeld heel erg in het van slag raken als de situatie veranderd.
Ook een rumoerige omgeving kan ik slecht tegen.
Gelukkig ben ik slecht horend want daar door gaat veel langs mij heen maar als ik mijn gehoorapparaten in doe dan wordt ik gewoon gek van alle geluiden, die ik even hard hoor.
Wat trouwens eerder iemand schreef dat de maatschappij eigenlijk niet passend is voor mensen.
Daar ben ik het helemaal mee eens.
De maatschappij gaat sneller, is veeleisend, vraagt flexibiliteit en dat 24/7 door. Maar ergens werken we daar zelf keihard aan mee.
Neem social media, alles moet je weten, van alles op de hoogte zijn en dat elke dag opnieuw.
Groepsdruk is hoog want er bij horen is belangrijk dus. Whats ap wie heeft het niet.
Je kan eigenlijk niet meer zonder mobiel, je moet overal bereikbaar zijn.
En als je naast dit alles dan ook nog moet functioneren in een maatschappij die veel van je vraagt dan kun je dat er eigenlijk niet meer bij hebben.
- moonfish13
- Berichten: 18469
- Geregistreerd: 20-08-07
Geplaatst: 07-04-16 14:47
Picasso schreef:Wauw, indrukwekkend en duidelijk verhaal Moonfish! Ik heb gemerkt in mijn omgeving dat men er wel voor open moet willen staan om het te begrijpen: sommigen mensen houden hardnekkig vast aan vooroordelen... En dan kan je hoog of laag springen (ik doe het niet meer), maar dan helpt ook een sticker/plakker uitleggen niet meer... Voor de mensen die wel willen leren, probeer ik het zo goed mogelijk uit te leggen... Sterkte daar: Lyme erbij is ook niet niks!
Ik had met name op school veel gedoe, dat is nu 8 jaar geleden dat ik eindexamen deed op het middelbaar.
Toen was het hier allemaal niet zo goed geregeld wbt autisme qua scholen.
Er was gewoon een manier en dat was het, ja en bij mij werkte die ene manier nou eenmaal niet altijd.
Ja en dan was er weer gezeur om niks.
Ik trof laatst op Tinder een gast die docent is, hij was bezig met een cursus over autisme en vroeg waar ik tegen aan liep etcetera.
Hem heb ik ook uitgelegd wat de grootste knelpunten waren en waarom.
Lyme is naar.. En ik maak me voor straks als ik daar hoop ik ooit van af ben meer zorgen om de Asperger..
Vooral om wat Arabesk zegt, ik maak me zorgen om het prestatiegerichte, de druk.
Het is gewoon zo dat Lyme altijd op de loer blijft liggen en ik ben bang dat de stress de boel weer op laat laaien qua besmetting.
Dat is echt niet ondenkbaar.
En dat terwijl ik niet dom ben, maar ik kan gewoon echt heel slecht tegen stress, dat was al zo maar sinds het ziek zijn helemaal.
Eigenlijk moet ik gewoon iets voor mezelf doen tegen die tijd, geen gezanik aan mijn kop en iets waar ik goed in ben en men mij in waardeert.
Volledig eens met je hoor Arabesk, het staat me ZO tegen.
Waarom zou je als je gevoelig of anders bent gelijk koppie onder moeten gaan in deze maatschappij door de grote druk?
Dat zie ik met relaties ook: het moet vaak perfect zijn of men gooit het weg.
Dat legt bij mij echt druk op mijn schouders.
Ik zie een probleem juist als iets menselijks, iedereen heeft zijn bagage en problemen, die mogen er zijn en daar mag je soms best mee zitten.
Dan is een knuffel en een arm om je heen al heel veel waard, iemand die even niet oordeelt of je daarom minder leuk vindt.
Het is alleen wat je er daarna mee doet, leg je je er bij neer of doe je er wat aan, desnoods met steun.
En echt, ik vind het tonen van een probleem juist fijn.
Niemand is vrij van pijnpuntjes en opkroppen werkt gewoon niet op de lange termijn.
Dan heb ik veeeel liever dat iemand het toont, dan kun je het er over hebben of iemand gerust stellen en is de druk hopelijk minder.
Daar ga ik echt niet negatief van over iemand denken, maar ik wil dat iemand zichzelf kan zijn bij mij en weet dat ik er voor hem/haar ben.
- Anoniem
Geplaatst: 07-04-16 15:06
moonfish13 schreef:Picasso schreef:Wauw, indrukwekkend en duidelijk verhaal Moonfish! Ik heb gemerkt in mijn omgeving dat men er wel voor open moet willen staan om het te begrijpen: sommigen mensen houden hardnekkig vast aan vooroordelen... En dan kan je hoog of laag springen (ik doe het niet meer), maar dan helpt ook een sticker/plakker uitleggen niet meer... Voor de mensen die wel willen leren, probeer ik het zo goed mogelijk uit te leggen... Sterkte daar: Lyme erbij is ook niet niks!
Ik had met name op school veel gedoe, dat is nu 8 jaar geleden dat ik eindexamen deed op het middelbaar.
Toen was het hier allemaal niet zo goed geregeld wbt autisme qua scholen.
Er was gewoon een manier en dat was het, ja en bij mij werkte die ene manier nou eenmaal niet altijd.
Ja en dan was er weer gezeur om niks.
Ik trof laatst op Tinder een gast die docent is, hij was bezig met een cursus over autisme en vroeg waar ik tegen aan liep etcetera.
Hem heb ik ook uitgelegd wat de grootste knelpunten waren en waarom.
Lyme is naar.. En ik maak me voor straks als ik daar hoop ik ooit van af ben meer zorgen om de Asperger..
Vooral om wat Arabesk zegt, ik maak me zorgen om het prestatiegerichte, de druk.
Het is gewoon zo dat Lyme altijd op de loer blijft liggen en ik ben bang dat de stress de boel weer op laat laaien qua besmetting.
Dat is echt niet ondenkbaar.
En dat terwijl ik niet dom ben, maar ik kan gewoon echt heel slecht tegen stress, dat was al zo maar sinds het ziek zijn helemaal.
Eigenlijk moet ik gewoon iets voor mezelf doen tegen die tijd, geen gezanik aan mijn kop en iets waar ik goed in ben en men mij in waardeert.
Volledig eens met je hoor Arabesk, het staat me ZO tegen.
Waarom zou je als je gevoelig of anders bent gelijk koppie onder moeten gaan in deze maatschappij door de grote druk?
Dat zie ik met relaties ook: het moet vaak perfect zijn of men gooit het weg.
Dat legt bij mij echt druk op mijn schouders.
Ik zie een probleem juist als iets menselijks, iedereen heeft zijn bagage en problemen, die mogen er zijn en daar mag je soms best mee zitten.
Dan is een knuffel en een arm om je heen al heel veel waard, iemand die even niet oordeelt of je daarom minder leuk vindt.
Het is alleen wat je er daarna mee doet, leg je je er bij neer of doe je er wat aan, desnoods met steun.
En echt, ik vind het tonen van een probleem juist fijn.
Niemand is vrij van pijnpuntjes en opkroppen werkt gewoon niet op de lange termijn.
Dan heb ik veeeel liever dat iemand het toont, dan kun je het er over hebben of iemand gerust stellen en is de druk hopelijk minder.
Daar ga ik echt niet negatief van over iemand denken, maar ik wil dat iemand zichzelf kan zijn bij mij en weet dat ik er voor hem/haar ben.
Je verhaal is zo herkenbaar! Antwoord later langer; even wat minder tijd en kan slecht alles tegelijk doen!
- eclair98
-
- Berichten: 11661
- Geregistreerd: 24-09-11
- Woonplaats: Overijssel en Drenthe
Geplaatst door de TopicStarter : 07-04-16 17:26
Bij mij in de familie komt autisme voor in alle mogelijke varianten
Ik ben zelf gediagnostiseerd na aanleiding van een IQ onderzoek en nog meer testen dat weken bij elkaar heeft geduurd door een erkende psycholoog die ook nog goed staat aangeschreven. Dat, en het eerst genoemde, maakt mij wel een ''echte'' autist vind ik zelf. Ik gebruik medicijnen waardoor de prikkels als het ware worden geremd en ik meer energie krijg. Mede door deze pillen kan ik het langer volhouden op een dag zonder keihard in huilen uit te barsten of iets in die trant. Wel neem ik af en toe een dagje vrij of een paar uutjes vrij om bij te tanken thuis, dit weet mijn mentor ook en is ook in overleg met mijn moeder.
Dat filmpje is natuurlijk niet een 1 op 1 weergave, maar ik vind het opzich wel een goed voorbeeld. Natuurlijk, niet iedereen heeft dezelfde kenmerken, maar autisme is een stoornis in het verwerken van prikkels en dit is daar een voorbeeld van
- Lisitano
-
- Berichten: 5136
- Geregistreerd: 05-09-12
Re: Zo ziet de wereld eruit als je autistisch bent.
Geplaatst: 07-04-16 17:31
Mensen zijn verschillend, de een wordt advocaat omdat ie het leuk vindt en de ander wordt dierverzorger omdat ie dat leuk vindt, totaal verschillende mensen. Gaan we daar ook filmpjes voor maken?
Ik vind het soms zo vermoeiend dat er overal maar begrip voor gekweekt moet worden met filmpjes en campagnes. Doe gewoon lekker normaal. Je eigen normaal want normaal bestaat niet.
- OneAndOnlyx
-
- Berichten: 2783
- Geregistreerd: 14-06-14
- Woonplaats: Naast de paarden
Geplaatst: 07-04-16 20:08
xkimmieejj schreef:Ik wil hier ook even reageren gewoon omdat het ik het kwijt wil.
Gisteren heb ik de kracht niet gehad om hier een reactie te plaatsen, maar ik kan je zeggen, niet alleen autistische kinderen/mensen of mensen met pdd-Nos hebben dit.
Zelf heb k een erg zeldzame chronische ziekte, waarbij ik sinds die ziekte, mezelf heel erg herken in bet filmpje, tot waar het jongetje begint te tellen..
Ben nog nooit zo hard geconfronteerd met de waarheid, dus je snapt wel dat ik nu 2dikke ogen heb van het huilen van gisteren en vannacht..
Gelukkig heb ik niet dat ik die heftige reactie geef van schreeuwen en ga zo maar verder.. Maar ik za wel gewoon zeggen dat ik er last van heb.
Moest dit toch even kwijt!
Kimb respect dat je dit zo toch even brengt
- Kitten84
-
- Berichten: 860
- Geregistreerd: 28-02-07
- Woonplaats: Friesland
Re: Zo ziet de wereld eruit als je autistisch bent.
Geplaatst: 07-04-16 21:29
Ik kan ook giga flippen zoals dat jongetje maar in het openbaar probeer ik het wel binnen de perken te houden. Thuis kan ik soms razen als een orkaan als het echt teveel wordt.
Ik heb geleerd om een masker voor te houden waardoor mensen ook vaak zeggen: Goh je ziet het niet. Dat is het gevaar van overvragen, juist omdat je het niet ziet.
- HaKuNaMaTa
-
- Berichten: 2405
- Geregistreerd: 15-07-12
Geplaatst: 07-04-16 23:09
moonfish13 schreef:Xkimmieejj, het komt bij meer ziektes voor helaas.
En dan is ineens zo'n plakkertje een groot nadeel, ze nemen je namelijk niet meer serieus op zo'n moment..
Klopt een groot nadeel is het zeker! Hier thuis begrijpen ze nu pas waarom ik geen tv kijken meer kan wanneer de magnetron klaar is en piept.. Voel me nu ook pas begrepen!
Lisanne, dankjewel mop!