Bokt.nl

Lusitana schreef:

Dat maak ik op uit hoe hier erover geschreven wordt hoor, ik ken van de blog drie regels en RTL night is me nog steeds niet gelukt helemala te kijken. Ik probeer gewoon een beeld te vormen en als je het dan hebt over nog zoeveel "pijn, verdriet en frustratie", dan klinkt dat als midden in een rouwproces en als iemand er over heeft kunnen schrijven en volgens zeggen "emotieloos" praat, dan klinkt dat als er klaar mee zijn of er in elk geval al veel beter mee om kunnen gaan.
En NATUURLIJK kan ze alleen vanuit haar eigen perspectief spreken. Daar wordt ook naar gevraagd, daarvoor zit je in zo´n programma en daar gaat het boek over. Daarin verschilt ze niet van alle andere gasten.

Lusitana schreef:

Absoluut waar en ik vraag me ook wel af wat de rol van de uitgever is in deze. Heeft die nog iets geuit?

Lusitana schreef:

@lieveli
Nee, je hebt helemaal gelijk, ik kan er niet meer over oordelen dan de anderen, ik moet mijn mening vormen naar wat er voorbij komt, net als de rest. Het is verder ook niet zo belangrijk hoe of wat exact met hun rouwprocessen, misschien had ik dat er ook beter buiten kunnen laten, weet ook niet meer hoe dat zo ter sprake kwam. Laten we dat dan verder maar in het midden laten.
Waar doel je precies op als je het hebt over een streek leveren op het sterfbed? En bedoel je met sterfbed letterlijk de minuten voor zijn dood?

Ik had ook accenten kunnen gebruiken om de nadruk op natuurlijk te leggen, maar ik ben oud en krammenikkig, met slechte ogen en ik vind af en toe wat anders dan kleine letters wel eens handig
De andere omschrijving-gemis van empathie- maakt dingen duidelijker. Als de computer eindelijk eens meewerkt en ik de uitzending tot daar heb kunnen zien kom ik er misschien op terug.
Maar ik houd in mijn achterhoofd dat ze waarschijnlijk ook wel gewoon nerveus is aan zo´n tafel met camera´s erom en een beetje op automatische piloot gaat op haar ingestudeerde verhaaltje....

colunder schreef:

Dat laatste is precies wat ik bedoelde.
Dag en nacht bij iemand blijven is soms niet vol te houden, maar blijf zo iemand wel steunen van een afstandje,maar ga niet naar Hawaï en laat zo iemand barsten.

Lusitana schreef:

Ik vraag me nog steeds af of het wel het levensverhaal (dat sowieso niet want het zal echt niet ook over zijn kindertijd gaan bv, het is dan in elk geval alleen het deel dat zij met hem gedeeld heeft, dus dat is ook haar verhaal) van die zoon is. Kan degene die het gelezen heeft daar antwoord opgeven? Vooralsnog neem ik aan dat het over haar proces gaat.
En je bereikt ik weet niet hoeveel mensen in soortgelijke situaties of met dilemmas met zo´n boek. Als je ooit zelf op zoek bent geweest naar een boek waarin je iets specifieks wilt vinden, begrijp je dat beter. Het is ontzettend fijn dat er over dit onderwerp ook eens een boek is, want verhalen over mensen die tot het einde bij iemand zijn gebleven zijn er genoeg. Over juist het kiezen voor jezelf, dat bijna niemand durft (je ziet hoe ze daarvoor aangevallen wordt) is naar mijn weten nog niets of niet veel te krijgen.
Dat de familie gebeld wordt is niet echt de schuld van de ex. Dat is gewoon hoe media omgaat met dingen. Daar kunnen bekende mensen over meepraten. Als er iets te melden valt, duiken ze daar boven op.

minikatje schreef:

Ik vind dit een heel zwaar onderwerp.
vanuit mijn werk en mijn verleden weet ik dat terminaal zieke personen gewoonweg onuitstaanbaar kunnen worden. Diegene waar ze het meest van houden heeft dan over het algemeen het meeste te lijden.

Aan de ene kant vind ik het heel sterk dat ze met haar vriend heeft gepraat, de keuze heeft gemaakt en dat naar buiten wil brengen voor alle mensen die in zo'n zelfde situatie zitten.
Dat ze niet terugkomt kan ik eigenlijk ook nog inkomen hoewel ik het niet prijzenswaardig vind.

Hawaii- Schiphol is min. 20 uur vliegen.

Aan de andere kant denk ik dat weer, "Had het nog even volgehouden."
Maar waarom eigenlijk? Voor de buitenwereld? Voor hem? Voor haarzelf?
Je weet ook dat je bakken met verschrikkelijk commentaar krijgt als je zo'n boek uitbrengt.

Sommige van mijn clienten geven ook aan dat de laatste weken van het leven met hun partner heel zwaar zijn geweest. Sommigen geven eerlijk toe dat het voor henzelf teveel is geweest en dat ze moeite hebben om nog met liefde aan hun partner te kunnen denken door deze omstandigheden.

Zoals ik al eerder aangaf vind ik het heel moeilijk om hier iets zinnigs over te zeggen, er is zoveel grijs tussen zwart en wit.

lieveli schreef:

Ok transcriptie mislukt Maar het komt er op neer dat hij vroeg of ze terugkwam voor de euthanasie en de crematie. Ze zei dat ze toen eerlijk zei dat dat heel heel moeilijk voor haar zou zijn als ze op Hawaii zou zijn, dat haar vader 4 maanden eerder was overleden en gecremeerd en dat iedereen toen naar Sander had gekeken omdat hij de volgende zou zijn. En toen ging ze invoelen, dat ze eerder nog met Sander daar zat maar dat ze, als Sander overleden was, daar alleen zou moeten zitten en dat ze niet getroost wilde worden door anderen. Nee dat kon ze niet, ze had alleen genoeg aan zichzelf en ze moest de natuur ingaan op Hawaii om daar te gaan rouwen. Ze heeft niet het gevoel een belofte te hebben verbroken, hij respecteerde haar besluit. Hij vond het wel heel moeilijk.

mika11 schreef:

Terminaal betekent dat iemand in de laatste levensfase zit en nog maar kort te leven heeft.

Maar wat als je partner lichamelijk niet terminaal is maar verstandelijk 'terminaal' wordt?
Ik werk met demente mensen en we hebben enkele bewoners van eind vijftig, begin zestig.
Ze kunnen nog wel 20 jaar leven en hun eigen partner en kinderen niet meer kennen.
En alle vreselijke symptomen van hun ziekte die erbij horen, agressie, roepgedrag, depressie, afasie, apraxie etc etc.

En toch zie je de partners jarenlang elke dag of om de dag bezoek komen.
Dat is pas echt een opgave die mensen vanuit liefde toch kunnen volbrengen.
En meestal hebben zij ook nog te maken met die terminale fase en overlijden, na jarenlang hun partner eigenlijk al kwijt te zijn geweest.

Als je dagelijks dit van nabij meemaakt, is zo'n vrouw die wordt beschreven in de openingspost vreselijk laf en oppervlakkig.
Maar goed, dan denk ik maar: dan zie je haar ware aard naar boven komen!

colunder schreef:

Wat ik begrepen heb, heeft hij haar gebeld of ze wide komen omdat hij voelde dat hij ging sterven en heeft ze dat niet gedaan.

pandour4evuh schreef:

mika11 schreef:

Terminaal betekent dat iemand in de laatste levensfase zit en nog maar kort te leven heeft.

Maar wat als je partner lichamelijk niet terminaal is maar verstandelijk 'terminaal' wordt?
Ik werk met demente mensen en we hebben enkele bewoners van eind vijftig, begin zestig.
Ze kunnen nog wel 20 jaar leven en hun eigen partner en kinderen niet meer kennen.
En alle vreselijke symptomen van hun ziekte die erbij horen, agressie, roepgedrag, depressie, afasie, apraxie etc etc.

En toch zie je de partners jarenlang elke dag of om de dag bezoek komen.
Dat is pas echt een opgave die mensen vanuit liefde toch kunnen volbrengen.
En meestal hebben zij ook nog te maken met die terminale fase en overlijden, na jarenlang hun partner eigenlijk al kwijt te zijn geweest.

Als je dagelijks dit van nabij meemaakt, is zo'n vrouw die wordt beschreven in de openingspost vreselijk laf en oppervlakkig.
Maar goed, dan denk ik maar: dan zie je haar ware aard naar boven komen!

*ik heb niet alles gelezen*
Terminaal betekend in de laatste levensfase. Maar mensen kunnen nog heel lang leven. Het betekend alleen dat je niet te genezen bent. Bij veel mensen (kanker) wordt deze fase heel lang uitgerekt met medicijnen. Ik kom mensen tegen die terminaal zijn en nog een levensverwachting hebben van 2 jaar

Yinka schreef:

Terminaal houdt in dat je maximaal nog 3 maanden te leven hebt. Zorg is dan gericht op pijnbestrijding.
Palliatief betekend dat je niet meer kan genezen . Zorg is dan gericht op verlening en het comfortabel houden.

Vala schreef:

Ik snap alleen niet dat je zo nodig een boek moet schrijven hierover en dan de media opzoekt, dan weet je toch dat je de sjaak bent??

Lusitana schreef:

Dat het gaat over het verlaten van een terminaal persoon is het belangrijkste, maar of dat Jan, Piet of Sander is, maakt voor een lezer niet uit. Dat zouden de ouders moeten kunnen snappen.