Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-11-13 19:11

Geplaatst: 23-11-13 19:11

LBLGypsyCobs schreef:
Een huwelijk is in voor en tegenspoed toch?

En dat is dus het probleem Mieke_Cunna, hoe kan het toch dat jij 10 jaar geleden in de psychiatrie terecht kwam en nu nog een team aan zorg om je heen staat?
Terwijl je toch zo graag wil in het leven? Wat wil opbouwen.
Hoe kan het toch dat ze jou niet kunnen helpen en er zo nog meer zijn in die situatie?
Moet er behalve naar de Wajongers en hun uitkeringen ook niet eens naar die zorginstanties gekeken worden?
Waar lopen die hulpverleners tegenaan waardoor sommigen na lange tijd nog maar weinig verder zijn?

Dit is toch geen serieuze reactie mag ik hopen? Je vindt het zo raar dat iemand met misschien wel chronische stoornissen niet na een aantal jaar zonder hulp kan? :')

**Geplaatst**: 23-11-13 19:13

Geplaatst: 23-11-13 19:13

De meeste mensen met dusdanige psychische problemen of andere beperkingen hebben er geen behoefte aan om hun verhaal en zorgverleden te delen met bokkers die al klaar staan met belerende vingertjes denk ik.

Niet alle ziekten zijn te genezen, niet alle beperkingen te verhelpen. Zo is het nu eenmaal, helaas...

**Geplaatst**: 23-11-13 19:15

Geplaatst: 23-11-13 19:15

Ik lees het verhaal van GypsyCobs anders: dat de overheid het breder moet zien. Om mensen te laten participeren, niet alleen kijken naar wajongers geld geven, maar kijken naar de zorg eromheen. Om daar, waar het kan, ervoor te zorgen dat er minder afhankelijkheid is, meer deelname aan de maatschappij.
Dus ik vind die vragen juist goed

Het UWV mag overigens ook flink op de schop, heb maar weinig mensen gevonden die écht iets aan het UWV hadden gehad om te participeren

Laatst bijgewerkt door vuurneon op 23-11-13 19:18, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-11-13 19:18

Geplaatst: 23-11-13 19:18

Om even terug te komen op dat paard verhaal, er wordt nu een hoop geroepen over kosten etc. Maar een paard is niet alleen maar geld. Dat vraagt ook van je dat je tijd en energie in de verzorging steekt, dagelijks gaat (of tenminste meermaals per week) en de verantwoording voor zo'n dier draagt. Dat is niet te vergelijken met bvb een kat of konijn.

LBLGypsyCobs schreef:
En dat is dus het probleem Mieke_Cunna, hoe kan het toch dat jij 10 jaar geleden in de psychiatrie terecht kwam en nu nog een team aan zorg om je heen staat?
Terwijl je toch zo graag wil in het leven? Wat wil opbouwen.
Hoe kan het toch dat ze jou niet kunnen helpen en er zo nog meer zijn in die situatie?
Moet er behalve naar de Wajongers en hun uitkeringen ook niet eens naar die zorginstanties gekeken worden?
Waar lopen die hulpverleners tegenaan waardoor sommigen na lange tijd nog maar weinig verder zijn?

Dat is idd de andere kant en het zijn zeer terechte vragen die je stelt.

**Geplaatst**: 23-11-13 19:19

Geplaatst: 23-11-13 19:19

vuurneon schreef:
Ik lees het verhaal van GypsyCobs anders: dat de overheid het breder moet zien. Om mensen te laten participeren, niet alleen kijken naar wajongers geld geven, maar kijken naar de zorg eromheen. Om daar, waar het kan, ervoor te zorgen dat er minder afhankelijkheid is, meer deelname aan de maatschappij.

Dat is ook juist waar de wajong om gaat. En ik neem aan dat je geen wajong krijgt (wegens psyschische klachten) als je geen psychische zorg hebt, want dan is er helemaal niets vastgesteld etc. weten ze ook niet of je nu of in de toekomst kan werken.

Zoals ik het verhaal van LBLGypsyCobs lees, heeft ze totaal geen verstand van psychiatrische aandoeningen of een heel verkeerd beeld of geen inlevingsvermogen en daarop haar mening wat betreft de uitkeringen en de hoogtes daarvan gebaseerd.

**Geplaatst**: 23-11-13 19:23

Geplaatst: 23-11-13 19:23

Nee geryon; ik bedoel het anders. Niet de diagnose of wat dan ook; maar kijk naar de zorginstellingen, welke rol kunnen zij spelen?
Het UWV is nu de kartrekker, maar is dat wel de juiste om arbeidsparticipatie te bevorderen? UWV werkt (niet...). Kan het UWV niet een andere insteek krijgen voor de wajongers?

Dus inderdaad; wat zegt de hulpverlener? Waarom komt iemand niet verder?

Hele goede vragen van GybsyCobs

Laatst bijgewerkt door vuurneon op 23-11-13 19:24, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-11-13 19:24

Geplaatst: 23-11-13 19:24

vuurneon schreef:
Nee geryon; ik bedoel het anders. Niet de diagnose of wat dan ook; maar kijk naar de zorginstellingen, welke rol kunnen zij spelen?
Het UWV is nu de kartrekker, maar is dat wel de juiste om arbeidsparticipatie te bevorderen? UWV werkt (niet...). Kan het UWV niet een andere insteek krijgen voor de wajongers?

In theorie doen zij lijken van wel in ieder geval

**Geplaatst**: 23-11-13 19:25

Geplaatst: 23-11-13 19:25

Nou ik zal eerlijk toegeven, ik heb best wat paardjes gehad. En steeds weer verkocht, omdat ik het ff niet meer aankon te weinig tijd of mn interesse lagen weer ergens anders. Nu ik uiteindelijk naar psychiater enzo ben gegaan, komt k er dus achter dat het waarschijnlijk door mn stoornissen komt. Want k begin ergens aan wat uiteindelijk toch niet de juiste keuze is geweest. Maar als k nu in behandeling ga, medicatie krijg hoop ik dat er wel vooruitgang komt, en dan hopelijk weer een paardje kan aanschaffen en wel 100 % ervoor gaan. Ik ben ook niet van plan om de rest van mn leven in de wajong te blijven, als ik straks beter ben ( dat hoop ik) en weer goed kan functioneren ga k zeker weer aan t werk.
maar daar tussen vind ik dat ik best een paard kan onderhouden.

**Geplaatst**: 23-11-13 19:28

Geplaatst: 23-11-13 19:28

Ik zeg ook niet dat ze zonder hulp moeten, Geryon, maar ik snap niet waarom er eigenlijk nauwelijks vooruitgang is.
Ik snap dat een chronische stoornis niet weg gaat, maar er kan toch geleerd worden om mee om te gaan?
En dat gaat heus niet even in een jaartje, maar 10 jaar aanmodderen werkt toch alleen maar demotiverend?

Ik stel bovenstaande vragen niet als oordeel, maar omdat ik wil weten wat er mis gaat.
Ik hoef heus niet alle in en outs van de betreffende bokker + aandoeningen te weten.

Ik heb zelf wat bezoekjes aan het RIAGG en nu de BAVO achter de rug, meer ervaring heb ik niet met de geestelijke zorg in Nederland en ik ben niet kapot van die instanties.

Ik ben wel een paar keer bij een psycholoog geweest, want meer keren kreeg ik niet vergoed en kon ik dus niet betalen, maar die paar keren zijn wel een zetje in de goede richting geweest.

Ik snap dat mijn depressie en burnout (bleek overigens later een gevolg van ADD en Asperger) peanuts zijn vergeleken met angststoornissen en dergelijke, hoe kan het dat het soms een soort cirkeltje is waar iemand gewoon niet uitkomt?

Overigens vind ik dat zulke mensen wel degelijk recht hebben op een Wajong en een lichtpuntje in het leven, mijn kritiek is meer naar zo'n meisje als hier in de flat, wat trots laat zien wat ze allemaal via de Wajong heeft verkregen en eigenlijk best een druk sociaal leven heeft, uitgaan, visites, maar echt aan het werk gaan wil maar niet want dan is ze moe.
Dat kan goed, maar dan misschien de balans leuke dingen en werken een beetje bijstellen?

**Geplaatst**: 23-11-13 19:28

Geplaatst: 23-11-13 19:28

In de psychiatrie is nog zoveel onbekend dat ze helemaal niet kunnen aangeven hoe het komt als iets niet aanslaat. Dus de hulpverlening verbeteren is een leuk streven maar vooralsnog kan persoon a nog steeds anders reageren als persoon b zonder dat ze weten waarom.

Het verbeteren van het uwv is een goed plan, de papieren tijgers overboord gooien zou al veel schelen.

En niemand die de moeite heeft genomen om mijn vorige post te lezen? Of wel gelezen maar het past niet in het rijtje?

**Geplaatst**: 23-11-13 19:34

Geplaatst: 23-11-13 19:34

UWV, ik snap er niets van.
Ik ben chronisch ziek, uitkering krijg ik niet want ze konden niets vinden. Ondertussen weten ze wel wat ik heb maar ben zelf minder gaan werken destijds omdat ik echt niet meer mijn oude uren aan kon houden, dus dan is het je eigen schuld dat je geen uitkering krijgt.
Toen ik 15 uur ook niet meer vol kon houden en opnieuw in de ziektewet ging kreeg ik te horen dat ik mijn paard maar moest verkopen want elk uur dat ik daar was kon ik ook werken. (en dat was bar weinig op een gegeven moment, met geluk een uurtje in de week)
En ik werd uit de ziektewet gezet en kreeg niets en hoe ik die 15 uur vol moest gaan houden moest ik maar zien.
verjaardagen en andere sociale dingen sloeg ik al over.

En dan lees ik hier mensen die een volledige uitkering krijgen zonder gezeur. Mag ik dan ook mijn nekharen overeind zetten. Niet de mensen die met moeite ook dat ene uurtje in de week bij hun paard zijn maar dagelijks. Als je dagelijks naar je paard kunt kun je ook een paar uur wat doen. Vrijwilligers werk of zo.
Want dan denk ik, ik was zieker, maar moest mijn eigen boontjes maar doppen. Hoe? Eigen probleem.
En ik kan je zeggen dat was heftig, heel heftig. Hele nare jaren, veel jaren.

Maar ik ben gaan zoeken naar de oplossing want ik moest en zou beter worden. Ondertussen heb ik de juiste artsen gevonden, op eigen initiatief, wat ik nooit gedaan zou hebben met een volledige uitkering, dat geef ik toe.
Helaas verwacht ik niet dat ik nog ooit fulltime kan werken zoals voorheen en het blijft zuur dat ik dat geld elke maand moet missen.

Maar aan de andere kant ben ik blij dat het zo gegaan is. Ik werk 24 uur in de week, kan weer wat rustig rijden. Soms ook maar 1 keer in de week, maar soms wel 3 keer. En ik dop lekker mijn eigen boontjes en dat gevoel is geweldig. Het is nog steeds zwaar om vol te houden, maar de voldoening is groter dan het zware.

Dus ik denk dat herkeuren en mensen toch wat meer achter de vodden aan het zitten in veel gevallen goed is. Hoe zwaar kl.te dat het dan ook is. Want je gaat wel uitwegen zoeken, je hebt geen andere keus dan.

**Geplaatst**: 23-11-13 19:41

Geplaatst: 23-11-13 19:41

LBLGypsyCobs schreef:
Ik zeg ook niet dat ze zonder hulp moeten, Geryon, maar ik snap niet waarom er eigenlijk nauwelijks vooruitgang is.
Ik snap dat een chronische stoornis niet weg gaat, maar er kan toch geleerd worden om mee om te gaan?
En dat gaat heus niet even in een jaartje, maar 10 jaar aanmodderen werkt toch alleen maar demotiverend?

Ik stel bovenstaande vragen niet als oordeel, maar omdat ik wil weten wat er mis gaat.
Ik hoef heus niet alle in en outs van de betreffende bokker + aandoeningen te weten.

Ik heb zelf wat bezoekjes aan het RIAGG en nu de BAVO achter de rug, meer ervaring heb ik niet met de geestelijke zorg in Nederland en ik ben niet kapot van die instanties.

Ik ben wel een paar keer bij een psycholoog geweest, want meer keren kreeg ik niet vergoed en kon ik dus niet betalen, maar die paar keren zijn wel een zetje in de goede richting geweest.

Ik snap dat mijn depressie en burnout (bleek overigens later een gevolg van ADD en Asperger) peanuts zijn vergeleken met angststoornissen en dergelijke, hoe kan het dat het soms een soort cirkeltje is waar iemand gewoon niet uitkomt?

Overigens vind ik dat zulke mensen wel degelijk recht hebben op een Wajong en een lichtpuntje in het leven, mijn kritiek is meer naar zo'n meisje als hier in de flat, wat trots laat zien wat ze allemaal via de Wajong heeft verkregen en eigenlijk best een druk sociaal leven heeft, uitgaan, visites, maar echt aan het werk gaan wil maar niet want dan is ze moe.
Dat kan goed, maar dan misschien de balans leuke dingen en werken een beetje bijstellen?

Ja, er kan geleerd worden om ermee om te gaan. Dat wórdt gedaan. Betekent echter niet dat de klachten zoveel minder erg worden. Voor sommigen wel, voor sommigen niet.

**Geplaatst**: 23-11-13 19:46

Geplaatst: 23-11-13 19:46

Ik heb het gelezen bromfiets en mijn post erna aangepast.

Ik heb ADD en een milde vorm van Asperger en ik ken inmiddels wat mensen met dezelfde diagnose, maar die toch tegen andere problemen oplopen dan ik en die dingen anders aanpakken dan ik, omdat mijn aanpak voor hun niet werkt.
Dus alle etiketjes ten spijt, mensen blijven individuën.

Ik weet niet hoe het met de zorg zit op het niveau waar mensen met angstoornissen en dergelijke terecht komen, maar toen ik als 17-jarige voor het eerst bij het RIAGG kwam nadat ik 3 jaar was aangerand door een vent waar ik pony's verzorgde, kreeg ik dus een man om mee te praten, terwijl ik al had aangegeven dat ik me daarbij niet op mijn gemak voelde.
En die man ging vervolgens als eerst naar mijn menstruatie en sexuele activiteiten vragen.

Dus dat werd hem niet.

Paar jaar later weer een poging RIAGG ondernomen, nu een mevrouw die altijd veels te laat kwam en dan aan mij vroeg waar we het vorige keer over hadden gehad.
Ik was toendertijd dermate depressief en negatief dat ik er geen zin in had m'n verhaal nog eens te doen, omdat zij niet wat vroeger uit bed kon komen en even van te voren het dossier door kon lezen.

Ik mag toch hopen dat het niet overal zo knullig gaat?
Dat mensen met chronische stoornissen ook met zulke hulpverleners worden opgescheept en daardoor geen steek verder komen?

Ik heb lang niet zo zwaar gezeten als jij little_king, maar het zelf moeten zoeken naar de juiste hulp en er met keihard knokken toch weten te komen waar je nu staat herken ik zeker.
En ook de voldoening die daar bij komt kijken herken ik en ik hoop van harte dat iedereen dat op een dag mag ervaren, muizenstapje of reuzesprong, dat maakt dan niet uit.

Stilstand is achteruitgang, je zal maar in zo'n situatie zitten

**Geplaatst**: 23-11-13 19:54

Re: Wajongers herkeurd?

Geplaatst: 23-11-13 19:54

Volgens mij (door eigen ervaring en lezen van ervaringen) is het vooral zo knullig als je als persoon met zeer ernstige klachten (bijv. persoonlijkheidsstoornissen) bij psychologen voor de wat minder erge klachten terecht komt. Echter moet je bij een instelling vaak onderop beginnen en dat is gewoon zonde van je tijd en (door de stoornissen) verschrikkelijke moeite.

Maar als je zulke ernstige klachten hebt, dat je arbeidsongeschikt bent en voor langere tijd blijft, kom je vaak wel bij een psychotherapeut of psychiater en dat is echt een wereld van verschil.

**Geplaatst**: 23-11-13 20:13

Re: Wajongers herkeurd?

Geplaatst: 23-11-13 20:13

Ik heb je aangepaste reactie nog niet gelezen, zal ik straks doen LBL

Psychologen enz, zijn ook gewoon mensen en ook daarin kom je er tegen die je wel kunnen helpen, maar zeer zeker ook mensen die je niet of zelfs van de wal in de sloot helpen. Ik heb al langer ervaring met GGZ en dergelijke instellingen, maar sinds 6 jaar behoorlijk intensief. Veel psychologen gezien en pas sinds een jaar zit ik bij een therapeute waar ik ook daadwerkelijk iets mee kan en dan ga je inderdaad grotere stappen zetten. Maar dat gaat zowel om een persoonlijke klik als iemand die echt de moeite wil doen om je te begrijpen en dus luistert. Dat is wat het vaakste misgaat omdat de verteller vaak ook niet aan durft te geven dat het niet werkt.

Daarnaast zit er ook een groot probleem bij het uwv/regelgeving. Ik ben pas geleden herkeurd en heb meerdere keren aangegeven dat ik wil en kan werken mits goed begeleid. Ik kwam zelfs met eigen bedrijven waar ik al dan niet vrijwillig aan de slag kan, maar de keuringsarts zit ook gebonden aan regels en dat hield in dat ze me voor begeleiding naar werk deels moeten goedkeuren en daar is de situatie (nog) te kwetsbaar voor. Dat betekent dat als het niet gaat, ik op straat zou staan. Gevolg is geen begeleiding, maar dat zit bij de politiek.

**Geplaatst**: 23-11-13 20:31

Re: Wajongers herkeurd?

Geplaatst: 23-11-13 20:31

Toen ik als 19 jarig depressief en overspannen frut bij het RIAGG kwam, was ik niet assertief genoeg om aan te geven dat het zo voor mij niet ging werken.

Toen ik een paar jaar terug met mijn ADD vermoeden liep wel.
Maar:
inderdaad eerst naar de huisarts voor een doorverwijzing naar de BAVO.
Bij de BAVO een jonge kerel die bij alles wat ik zei reageerde met 'wat voel je daarbij?', 'wat vind je daarvan?' en 'wat denk jezelf wat er moet gebeuren?' :roll:

Dus na 4 van zulke gesprekken was ik het beu en gaf aan dat ik nu echt eens wilde dat er wat werd ondernomen.

Kerel stelde een afspraak voor bij de ADHD poli, wachttijd 3 maanden.
No way, met de vuist op tafel geslagen en toen kon ik gelijk door naar de interne medicijnvrouw en stond even later buiten met een recept voor Ritalin, probeer het maar, als het werkt heb je ADD

Misschien heel fout gedacht van mij, maar is die aanpak van zo'n BAVO, om tot niets leidende gesprekken te blijven voeren, een vorm van klantenbinding?
Om zo'n BAVO bestaansrecht te geven?

En dan alle kosten van dat omslachtige gedoe, kan dat niet beter voor onderzoeken in de zwaardere psychische zorg gestoken worden?

**Geplaatst**: 23-11-13 20:38

Geplaatst: 23-11-13 20:38

Het UWV mag overigens ook flink op de schop, heb maar weinig mensen gevonden die écht iets aan het UWV hadden gehad om te participeren

[/quote]

Het UWV is een verschrikkelijk log instrument wat alleen maar regels uitvoert en niet verder kijkt.
Tonnen geld uitgeven aan waardeloze ICT projecten, dure directieketen en beroepswerklozen (fijn he zo uitdrukking maar iedereen snapt m). Maar 50 plussers een leefbare WW, WIA'ers en Wajongers een leefbare uitkering geven is er niet bij. Elke week werkbriefjes of in een aantal gevallen 1x per 4 weken 4 sollicitatie activiteiten doorgeven. Herkeuringen en mensen de dood injagen.

Bij een WW bent er niet een van de 8, 80 of 800 nee 1 van de 8000.
Heb je daar meer dan 30 jaar voor gewerkt en premies afgedragen om te constateren dat werkgevers alleen maar naar bouwjaar kijken en dan nog het liefst een van 16 aannemen want die kosten helemaal niks en gewoon minimum loon bieden, ook bij een HBO ér.

**Geplaatst**: 23-11-13 20:56

Re: Wajongers herkeurd?

Geplaatst: 23-11-13 20:56

Dus er is logheid en traagheid bij de mensen rond de Wajong en de mensen in de Wajong zijn daar slachtoffer van, juist de mensen die het spijkers met koppen slaan nodig hebben.

**Geplaatst**: 23-11-13 21:12

Geplaatst: 23-11-13 21:12

LBLGypsyCobs schreef:
Een huwelijk is in voor en tegenspoed toch?

En dat is dus het probleem Mieke_Cunna, hoe kan het toch dat jij 10 jaar geleden in de psychiatrie terecht kwam en nu nog een team aan zorg om je heen staat?
Terwijl je toch zo graag wil in het leven? Wat wil opbouwen.
Hoe kan het toch dat ze jou niet kunnen helpen en er zo nog meer zijn in die situatie?
Moet er behalve naar de Wajongers en hun uitkeringen ook niet eens naar die zorginstanties gekeken worden?
Waar lopen die hulpverleners tegenaan waardoor sommigen na lange tijd nog maar weinig verder zijn?

@bromfiets: Wat zit er scheef in de zorg dat zij jou niet op de been kunnen houden en een paard wel?

Bij voorbaat wil ik aangeven de overige posten niet goed te hebben doorgelezen. Vol hoofd, veel spanning. Gaat even niet lukken, excuses. Ik wil graag antwoord geven op je vragen, want waarschijnlijk ga ik mee werken aan een nieuw programma van BNN waar mijn ziektes centraal komen te staan dus dan weet heel nederland het. (dankbaar dat ik die kans krijg)

Die ziektes en stoornissen zijn chronisch, genezen kan ik dus niet en lichamelijk chronisch ziek zijn en geestelijk is erg uitputtend.
10 jaar geleden was er veel onbekend in de GGZ maar ook had ik geen enkel inzicht. Er zijn grove fouten gemaakt door mij 5 jaar te "drogeren" waardoor ik als een soepstengel in het leven stond. Geen emoties of gevoelens. Het enige wat mij hou vast gaf was het paardenwereldje. Paarden zijn nogal duidelijk in gedrag geweest voor mij in de afgelopen 10 jaar. Als je dan ineens weer emoties voelt en ineens weer gevoelens dan kan je je voorstellen dat je een enorme knauw krijgt. Ik knalde alle kanten op en heb diverse malen in gesloten zettingen gezeten vanwege acties en gevaren.
Je praat veel in de GGZ maar eigenlijk zeg je niks. Je word half gehoord en een arts zien is een luxe positie in de GGZ tenzij het acuut is.
Teveel cliënten op te weinig behandelaren, daar komt het op neer.
Door keer op keer bevestigd te worden in je wanhoop word je wanhoop alleen maar erger, is de stap naar gezondheid en de basis groter te nemen.

Wat betreft het afkeuren op psychiatrisch gebied, onderwerp elke aanvraag aan een pittig psychologisch onderzoek. Hierbij komt direct van alles naar boven, kan er gepaste hulp geboden worden en er kan ook beter gekeken worden naar wat diegene voor werk aankan.
Ik zelf heb letterlijk alles geprobeerd, van horeca naar gastenservice, administratie, Dierverzorging, landbouw, techniek, krantenwijk, zorg en in elke tak liep ik overal tegenaan. Gelukkig besef ik bij mijzelf dat ik niet wil maar dat ik niet kan, maar als ik dan geconfronteerd word met berichten op bokt dan kan ik mijzelf niet terugtrekken en denken: Ach, ik verander toch niks, wie ben ik. Ook deze bijdrages tikken bij mij aan als overuren na een werkdag. Word niet beseft misschien maar ik voeg het graag even toe.

Dat het probleem heel groot is, is duidelijk, hoe ik de oplossing zie? Minder tunnelvisie, meer respect, meer liefde, meer geborgenheid, samenleven en niet zo egoïstisch zijn.
Elk mens heeft zijn problemen, elk mens doet hopelijk naar zijn kunnen, mensen die dat niet doen krijgen dit echt vanzelf terug. Nederland verbitterd en dit komt de sfeer niet ten goede, wij zijn TE negatief wat best logisch is maar wees realistisch. Nog steeds is Nederland een rijk land! Laten we met zijn allen gaan beseffen dat wij een rijk land zijn, bak elke week een cake en deel plakjes uit in het winkelcentrum en je krijgt al zulke andere gezichten. Iedereen is maar boos en chagrijnig. Omarm elkaar, jank samen een dag en pak de draad weer op. Maar helaas zit de kern zo diep dat de landgenoten die gevochten hebben voor ons land wegkwijnen in een hoekje en dat doet mij verdriet.

Een beter Nederland begint bij jezelf!
En nu ga ik eens kijken of ik een topic kan openen om Bokt dat stukje liefde en geborgenheid kan geven.

MAKE LOVE! NOT WAR!

**Geplaatst**: 23-11-13 21:19

Re: Wajongers herkeurd?

Geplaatst: 23-11-13 21:19

Enorm onder de indruk van het eerste deel van je verhaal en wat goed dat BNN daar aandacht aan gaat besteden, wat moet jij door een hel gegaan zijn.

En nog meer onder de indruk van het 2e stuk van je post, wat heb jij een vechtlust en positiviteit ondanks alles wat je hebt moeten doormaken.

$_/-\o_$

**Geplaatst**: 23-11-13 21:25

Re: Wajongers herkeurd?

Geplaatst: 23-11-13 21:25

Bedankt dat ik die indruk mocht wekken bij jouw!
Dat ik zo ben betekend niet dat ik niks kan, blijkbaar maak ik verschil bij enkele in een topic op een paardenforum. Dat is oké! Als ik BNN mag helpen meer duidelijkheid te geven aan Nederland vind ik dit een eer!
Nogmaals dank, voelt als het loon voor mijn overuren

**Geplaatst**: 23-11-13 21:49

Geplaatst: 23-11-13 21:49

Citaat:
Ik hoop dat er in de toekomst minder gekeken word naar de arme zielige eenzame mensjes die acuut uit het buitenland hier op de stoep staan voor geld maar dat er ook gekeken word naar hoe het komt dat familie bepaalde familie leden niet meer kan ondersteunen. Grof gezegd: Wij nederlanders moeten maar terug kunnen vallen op familie en mensen die hier geen familie hebben die kunnen dat niet dus hebben prioriteit in alles.

Vergeet dan ook niet al die advocaten een rotschop te geven en hun eerst eens de eigen achtertuin te laten opschonen

**Geplaatst**: 23-11-13 23:36

Re: Wajongers herkeurd?

Geplaatst: 23-11-13 23:36

Om op je vraag terug te komen LBL: Ik heb ongeveer dezelfde problematiek als mieke_cunna en ik liep ook tegen hetzelfde aan als het eerste stuk in haar post. Als je 12 tranquillizers op een dag moet slikken en je bent nog niet gelukkig ga je vanzelf denken dat het nooit meer beter wordt. De dokters zeggen namelijk dat je je wél beter zou moeten voelen. Aangeven dat het niet werkt heeft verbazingwekkend weinig nut aangezien je dan meestal alleen maar meer pillen voorgeschreven krijgt.

Voor mij was mijn paard inderdaad de omslag, omdat zij wel naar me luistert. Er is interactie, ook als ik niet goed in mijn vel zit. Dan spiegelt ze namelijk zo dat ik gedwongen word om mijn gevoel te veranderen, anders is er niks met haar te beginnen. Dat ik wel de verantwoording voor mijn paard kan dragen komt waarschijnlijk omdat het kleiner en minder ingewikkeld is dan een baan, een huishouden en mezelf. Dankzij haar kan ik op kleinere schaal oefenen om belangrijke dingen vol te houden (voor mijzelf alleen hoefde dat niet, want wat was ik nou helemaal) en nu zijn we samen al zover dat ik met begeleiding ga proberen om op mezelf te wonen. Inmiddels ben ik ook al bijna een jaar gestopt met alle medicatie, heb ik er voor gekozen om niet te blijven zitten in een setting die ronduit slecht voor me was, ben ik mezelf meer gaan waarderen en ontplooien. Allemaal dankzij het paard. Als ik alles had gelaten zoals het liep had ik dit waarschijnlijk niet meer kunnen typen en had ik bij de 10% gehoord die het niet overleeft.

Ik denk ook dat er vooral geluisterd zou moeten worden, zowel bij de GGZ als het UWV. Klaplopers heb je overal en altijd, maar er zijn ook veel gevallen die niet serieus genomen worden en die daarmee dieper wegzinken. Zeker in de wajong zitten zulke mensen, die moet je stimuleren maar dat is maatwerk. Dat laat zich niet in een kader frutten wat voor iedereen werkt en dat is nu net wat ze wel proberen en daarmee helpen ze een redelijk percentage van de regen in de drup. Afpakken van uitkering terwijl je iets niet kan is bepaald geen stimulatie.

@Mieke_cunna: Ben benieuwd hoe BNN er mee omgaat, als ze dat integer doen zou dat een hoop vooroordelen weg kunnen nemen. Let's hope so +:)+

**Geplaatst**: 24-11-13 00:04

Geplaatst: 24-11-13 00:04

bromfiets schreef:
Sommige dingen in dit topic komen echt over alsof het geroepen wordt door kippen zonder kop Sorry voor mijn taalgebruik, maar nadenken voor je zulke dingen op het web pleurt zou mensen sieren...

Even een nootje om over na te denken: Ik heb geen wajong, maar ben volledig afgeurd. Dat was een Wia en is nu een IVA geworden, oftewel de kans op herstel is nihil. En toch heb ik een paard... Mensen die roepen dat een paard luxe is en dat er dan maar minder uitkering gegeven moet worden zouden eens na moeten denken over het volgende. Ik zat gemiddeld 3x per jaar langere tijd op een gesloten psychiatrische afdeling, sinds ik mijn paard heb is er geen opname meer nodig geweest. Hoeveel denk je dat zo'n opname kost? En weet je dat daar ook belastinggeld naartoe gaat? En dat ik, als ik daar zat, evenveel uitkering kreeg als wanneer ik er niet zat? Dus onder de streep is het voor andermans belastingcentjes beter dat ik wél een paard heb, want dat geld kreeg ik toch wel alleen geef ik het nu uit aan iets dat mij daadwerkelijk beter maakt én ik kost geen extra geld door langdurige opnames. Is dat geen mooie besparing?

Jouw situatie is duidelijk... maar stel je voor dat mijn buurman ook iets heeft en thuiszit... en als therapie een Ferrari voor de deur heeft... en uit therapeutische overwegingen 3x per jaar naar de Cote d'Azur reist omdat hij daar van zijn uitkering en wat zwarte eurootjes een zeiljacht in de haven heeft.
Ergens tussen 1 paard in en een luxe zeiljacht in de Cote d'Azur kun je toch wel stellen dat er dingen scheefzitten.
Of iemand die lichamelijk "in de prak" zit maar wel meerdere paarden kan verzorgen, uit de wei halen, stal uitmesten, urenlang rijden, dressuur, springen, hoeven krabben.... dagelijks...
Kijk dan ga ik toch achter mijn oren krabben (niet mijn gewoonte trouwens, mensen beoordelen op hun leefstijl en uitkering).

Overigens valt mij op in Nederland dat het houden van kleine huisdieren al argwanend wordt bekeken door blijkbaar jaloerse "hardwerkende Nederlanders" terwijl het in veel landen, vooral de angelsaksische, de normaalste zaak van de wereld is dat er hulp geboden wordt aan arme mensen met huisdieren, vaak in de vorm van gratis diergeneeskundige hulp, om te zorgen dat ook die mensen hun huisdier kunnen blijven houden.

**Geplaatst**: 24-11-13 00:12

Re: Wajongers herkeurd?

Geplaatst: 24-11-13 00:12

Ik snap je hoor Zoolgangster

Maar ik durf wel te zeggen dat ik véél uitkeringstrekkers ken en dat daar maar 2 á 3 mensen bij zitten die inderdaad profiteren. En dat zijn mensen die in de oude regelingen vallen en dus nooit terug hoeven komen voor een herkeuring. Ook ik kom origineel uit een volksbuurt en het klopt ook dat dat vaak een hogere concentratie zit, maar ik ben er nog geen een tegengekomen met een ferrari en/of een zeiljacht. De oudere regelingen krijgen een stuk meer aan uitkering maar de meeste afgekeurden zitten echt onder of op bijstandsniveau. (De mensen die ik ken hebben vaak ook nog schulden omdat alles boven het hoofd gegroeid is en dan kun je echt geen ferrari hebben, vaak niet eens wonen.

Huisdieren kunnen zeker een zeer goede stimulans zijn om het leven weer wat zin te geven.