Bokt.nl

Dakotah schreef:

Tel alleen de keren maar op dat ik door iemand werd gevraagd op hun kind te passen omdat zij moesten werken.
En als ik dan nee zei, omdat het me niet uitkwam, de opmerking kreeg, waarom niet, je doet toch niks de hele dag.
Dan ben je er gauw klaar mee hoor.
En zo nog heel veel voorbeelden.

lieveli schreef:

Ja ik word er ook een beetje moe van. Sorry!

Elise_0o schreef:

Ik persoonlijk trek me best wel aan van wat andere van mij vinden. Dit komt onder andere door alles wat ik al in mijn leven heb meegemaakt. Wat zou ik blij zijn als ik zo kon reageren als jij zegt.. maar het duurt denk ik nog wel even voordat ik zo ver ben..

Rowdine schreef:

Dakotah schreef:

Enorm gezellig topic..

Dat men nu prestatiegericht is is inderdaad waar.
Ik ben al 17 jaar geleden gestopt met werken om voor mijn o zo schattige kindjes te zorgen, en dat wordt me beslist niet in dank afgenomen.
Men kan het aan 1 kant gewoon niet hebben en irriteert zich mateloos, om vervolgens luidkeels te verkondigen dat ze er niet aan moeten denken thuis te zitten en NIKS te doen.
Heb op een verjaardag gezeten waar iemand me vroeg na de geboorte van onze 1e wat ik nu zoal voor werk doe, en ik zei dus ik werk niet meer.
Letterlijk draaide diegene mij haar rug toe en heeft de rest van de avond geen woord meer gezegd.
Afijn nadat ik uitgekookt was (van woede inderdaad, ben niet spontaan eten gaan maken) dacht ik bij mezelf up yours en bekijk het verder maar.
Ook onze buurtjes kunnen het niet verkroppen dat ik thuis zit, wel paarden en veel land bij huis heb, want tja waar doen ze het van.
Moet zeggen dat je na een aantal jaren een aardig dikke huis krijgt.
Heb nu ook zoiets, kun je het niet hebben of ben ik voor jou niks waard, prima, hoef je verder ook niet bij mij aan te kloppen.
Zit je omhoog met oppas, jammer dan, heb ik geen last van.

Ik zou het heel raar vinden als iemand daarom niks meer zegt. Weet je dat wel zeker?
Overigens ben ik best van mening dat ik het zonde vind van iemands kwaliteiten om geen enkele vorm van werk te doen. Danwel vrijwilligerswerk dan wel betaald werk. Ik zou dat niet willen, met name niet omdat ik dan het idee zou hebben dat mn eigen ontwikkeling stil staat.

Elise_0o schreef:

lieveli schreef:

Ja ik word er ook een beetje moe van. Sorry!

Je bent erg goed bezig met je opmerkingen joh, misschien iets minder bot de volgende keer?

bigone schreef:

En dat vind ik pas vreemd, hoezo stilstaan in ontwikkeling. Om een gezin met opgroeiende kinderen, een flink huis en veel beesten te bestieren ben je heel veel capaciteiten nodig. iemand die dit overleeft neem ik graag aan, betere duizendpoten zijn er niet te vinden.
Alsof je stilstaat in ontwikkeling omdat je thuisblijft bij je kinderen, misschien vroeger. In de jaren vijftig werd je als vrouw direct ontslagen bij de meeste banen als je trouwde en dan was je wereld inderdaad klein. Moet je nu kijken, de wereld ligt juist compleet aan je voeten ook al lig je de hele dag in bed.

Rowdine schreef:

Dakotah schreef:

Tel alleen de keren maar op dat ik door iemand werd gevraagd op hun kind te passen omdat zij moesten werken.
En als ik dan nee zei, omdat het me niet uitkwam, de opmerking kreeg, waarom niet, je doet toch niks de hele dag.
Dan ben je er gauw klaar mee hoor.
En zo nog heel veel voorbeelden.

Je praat nu al 3 posts over hoe verschrikkelijk zij reageren. Stop daar eens mee, en trek het je niet zo aan.

(ik vind het overigens nog steeds opvallend dat dit jou zo vaak overkomt, ik hoor dit eigenlijk nooit?)

Edit: iedere keer typo's, toch lastig

Dakotah schreef:

Sorry hoor dames en misschien heren.
Ik gaf enkel een aantal voorbeelden, omdat er hier en daar werd gezegd dat niemand dat ooit hoorde, alsof ik de enige was die dat te horen kreeg.
Maar goed discussieer rustig verder, ik heb mijn zegje wel gedaan.
Ik zal jullie niet langer vervelen met de reacties die ik gedurende de 17 jaar dat ik bij huis ben heb gekregen.
Ik ga nu even weer lekker verder met niks doen in mijn gezin met tig dieren, en ik vermaak me verder wel weer.

geerke schreef:

lieveli@sorry...ik lig in een deuk om je onderschrift

Je hebt gelijk...ze zeggen weleens...het leven is een feestje,je moet alleen zelf de slingers ophangen.

Wat niet wil zeggen dat er (naar mijn idee) niet erg veel mis is in de samenleving.Wat TS dus schrijft.

geerke schreef:

Dakotah schreef:

Sorry hoor dames en misschien heren.
Ik gaf enkel een aantal voorbeelden, omdat er hier en daar werd gezegd dat niemand dat ooit hoorde, alsof ik de enige was die dat te horen kreeg.
Maar goed discussieer rustig verder, ik heb mijn zegje wel gedaan.
Ik zal jullie niet langer vervelen met de reacties die ik gedurende de 17 jaar dat ik bij huis ben heb gekregen.
Ik ga nu even weer lekker verder met niks doen in mijn gezin met tig dieren, en ik vermaak me verder wel weer.

huishouden/kinderen/dieren verzorgen staat gelijk aan de hele dag op je kont zitten toch?
De mensen die dat beweren zouden het eens een dagje moeten proberen!

Nee,ik heb geen kinderen.Maar heb wel groot respect voor alle moeders die voor hun kinderen zorgen en ze grootbrengen....daar heb je ze toch voor op de wereld gezet lijkt mij?
Maar waarschijnlijk heb ik daar een erge ouderwetse kijk op

bromfiets schreef:

Rowdine schreef:

Je praat nu al 3 posts over hoe verschrikkelijk zij reageren. Stop daar eens mee, en trek het je niet zo aan.

(ik vind het overigens nog steeds opvallend dat dit jou zo vaak overkomt, ik hoor dit eigenlijk nooit?)

Edit: iedere keer typo's, toch lastig

Maakt het iets uit hoe vaak iets gezegd wordt? Waarom moet ze zich stilhouden omdat je de reactie niet prettig vindt?

Ik loop er zelf ook tegenaan hoor. Mijn eigen moeder kan van die tactvolle opmerkingen maken dat ik het toch nooit druk heb of dat ik moe ben van het zitten. Er zijn ook mensen geweest die publiekelijk op facebook hebben gezet dat ik maar in een hoekje moet gaan zitten met een dunschiller omdat ik ergens anders toch niet goed genoeg voor ben. En weet je wat de reden was? Ik had mijn eigen mening geuit en die beviel ze niet.... Deze succesvolle meneer die alles piekfijn in orde lijkt hebben voor de buitenwereld kon dat niet hebben en valt me daarom publiekelijk op iets waarin ik anders ben, want dat is makkelijk. Denk je dat die meneer bij mij na heeft gevraagd hoe het werkelijk zit (het ging via derden)? Natuurlijk niet... Denk je dat ze weten hoe het bij mij in elkaar zit? Ook niet natuurlijk, ze wisten alleen dat er streepjes op mijn arm staan als ik een shirt met korte mouwen aan heb. Dat ik het al jaren niet heb gedaan deed ook niet ter zake, het was enkel bedoeld om me te kwetsen en te kakken te zetten. Is ze dat gelukt? Natuurlijk niet, mensen die dat soort onzin uitkotsen kan ik op geen enkele manier serieus nemen maar het is ook niet zo dat ik me alles maar moet laten zeggen.

Dat Dakotah op een gegeven moment iets terugzegt kan ik me goed voorstellen. Ik heb er jarenlang bovengestaan en dat soort gedrag genegeerd en weet je, als mensen zien dat ze je niet kunnen raken gaan ze gewoon een stapje verder. Net zo lang totdat je wel reageert en dan kun je maar beter zelf een keer een sneer geven en gelijk duidelijk zijn. Er zijn dan ook genoeg mensen die me uitkotsen, dat is niet mijn probleem. Ik ga me echt niet meer verstoppen omdat ik mezelf ben, dan vind je me maar niet aardig. Maar al de goede raad dat je er boven moet staan of er anders mee om moet gaan werkt misschien voor de ander, je moet toch je eigen weg vinden.

Conclusie: Raakt iets je als je er over praat (klaagt)? Kan... Hoeft niet.

bigone schreef:

En dat vind ik pas vreemd, hoezo stilstaan in ontwikkeling. Om een gezin met opgroeiende kinderen, een flink huis en veel beesten te bestieren ben je heel veel capaciteiten nodig. iemand die dit overleeft neem ik graag aan, betere duizendpoten zijn er niet te vinden.
Alsof je stilstaat in ontwikkeling omdat je thuisblijft bij je kinderen, misschien vroeger. In de jaren vijftig werd je als vrouw direct ontslagen bij de meeste banen als je trouwde en dan was je wereld inderdaad klein. Moet je nu kijken, de wereld ligt juist compleet aan je voeten ook al lig je de hele dag in bed.

MarcoBorsato schreef:

Rowdine betrekt het ontwikkelen op zichzelf. Als zij dat zo voelt, wie zijn wij (jij) dan om te zeggen dat het niet zo is? Als ik zeg dat ik denk dat mijn wereldje heel klein wordt wanneer ik een huisvrouw word, dan betrek ik dat toch ook op mezelf? Daar hoeft niemand zich aangevallen op te voelen, ík voel dat zo dus ík kies ervoor om te werken.

mika11 schreef:

Wat ik wel merk van de maatschappij van tegenwoordig is: te weinig tijd.
Dat merk ik in mijn werk in een verpleeghuis.

Door de tekorten en bezuinigingen wordt er bij opname aan familie gevraagd wat voor hulp ze eventueel kunnen geven.
Hoeft helemaal niet veel te zijn, helpen met eten of drinken geven bijvoorbeeld.
Met familielid in het restaurant eten 's avonds, dit is een nieuw project.
Maar het valt zo tegen hoe weinig mensen kunnen.
Het zijn vooral oudere mensen die komen helpen.
Ja, als iemand slecht komt te liggen, zit opeens de kamer vol voor ons onbekende familie.

geerke schreef:

dan moet je niet in Frankrijk wonen...hier ben je verplicht om voor je ouders te zorgen.
Doe ja dat niet dan trekt de franse staat gewoon de gemaakte kosten van je erfenis af.
Ik ben het daar eigelijk wel mee eens

mika11 schreef:

Dat was dan nog een voordeel dat de vrouwen vroeger werden ontslagen als ze gingen trouwen.
Die hadden alle tijd voor zulke sociale 'verplichtingen' en het werd ook van ze verwacht.
Helemaal tegenovergesteld zoals het nu gaat eigenlijk.

In Frankrijk heb je toch ook wel verpleeghuizen, is familie dan ook verplicht te helpen?