Mindim schreef:Weet je, waarom stel je de ouders van de twee schietgrage jongens (verschrikkelijk trouwens, ik hoorde het vanochtend)wel verantwoordelijk voor hoe hun kinderen zijn en die van de aziatische kinderen niet?
Deze vraag kun je alleen serieus stellen als je denkt dat de mogelijkheden van ouders van Amerikaanse tieners die beschikken over een auto en een vuurwapen, vergelijkbaar zijn met de mogelijkheden van ouders van (bijvoorbeeld) Chinese kinderen die 16 uur per etmaal in een kledingfabriek werken. Die mogelijkheden zijn echter in niets te vergelijken.
Mindim schreef:En wat stel jij verder voor wat ik dan wel moet doen met die informatie? Moet mijn kind zijn spaarpot legen en naar Afrika sturen, wat zie jij dan als alternatief? Mijn kind weet dat men het niet overal op de wereld zo goed heeft, maar die verantwoording rust niet op zijn schouders. Hij kan daar ook niets aan doen, ik kan hem bijbrengen dat hij blij mag zijn met wat hij heeft, maar hij hoeft er van mij niet minder van te genieten, omdat een ander het slechter heeft getroffen.
Waarom zou ik jou moeten vertellen hoe je je kind moet opvoeden? Waarom zou je het mij vragen? Zoals ik eerder schreef heb ik juist geen antwoorden:
maura schreef:De problemen op deze planeet zijn zó verschrikkelijk groot, het lijden van onze soortgenoten zó gruwelijk dat ik me persoonlijk geen enkele voorstelling kan maken van wat ik mijn kind zou vertellen als het van school komt en vraagt of het echt waar is dat in Afrika zijn leeftijdsgenootjes sterven van de honger.
Voor mij is dat een van de vele redenen om helemaal niet aan kinderen te willen beginnen. Jij hebt een andere keuze gemaakt, helemaal prima, maar verwacht van mij geen antwoorden als het moeilijk wordt.
Over het dikgedrukte: natuurlijk moet jouw kind niet minder genieten van zijn mogelijkheden omdat andere kinderen die mogelijkheden niet hebben. Dat zou net zo idioot zijn als stoppen met lopen omdat er mensen zijn die in een rolstoel zitten. Maar ik neem aan dat als je iemand in een rolstoel tegenkomt, je die niet gauw een kast in duwt zodat je kind die rolstoeler niet hoeft te zien. En ik neem ook aan dat je je kind niet aanleert om rond mensen in een rolstoel heen te gaan huppelen en te roepen: "haha, ik kan lekker lopen en jij lekker niet".
Ik vind ook niet dat de verantwoording voor de ellende elders op de schouders van jouw kind rust, of op jouw schouders of de mijne. Maar ik vind wél dat het feit dat wij weten hoe het elders is, en dat wij alle benodigde informatie voorhanden hebben om te kunnen begrijpen waarom het elders zo is, ons volledig verantwoordelijk maakt voor alle gevolgen van onze eigen keuzes. En heel veel van de keuzes die in Nederland gemaakt worden, dragen bij aan het voortbestaan van ellendige situaties elders. Een hele simpele: in elke supermarkt kun je chocolade kopen. Daarbij kun je kiezen tussen fair-trade, biologisch, slaafvrij en 'gewone' chocolade. Die 'gewone' chocolade wordt nog altijd het meest verkocht, terwijl bekend is dat er kindslaven werken op de cacaoplantages waar die fabrikanten van 'gewone' chocolade hun grondstoffen inkopen.
Een grotere: elke vier jaar mogen we naar de stembus. Elke zichzelf respecterende partij heeft ideeën over economie, ontwikkelingssamenwerking en asielbeleid. Een partijprogramma dat tegelijkertijd bezuinigt op ontwikkelingssamenwerking, voorstander is van economische bescherming van onze eigen productie en dan ook nog de grenzen wil dichtgooien voor asielzoekers is volstrekt onrealistisch. Toch stemmen heel veel mensen op zulke programma's, om achteraf te klagen dat alle politici onbetrouwbaar zijn. Onzin natuurlijk, die mensen hebben zelf niet de verantwoordelijkheid genomen om zich voldoende te informeren voordat ze gingen stemmen.
Geplaatst: 20-08-13 19:35 
). Ik ben niet van het doemdenken, ondanks dat ik walg van wat de mensheid doet met de natuur en het milieu en dat ik regelmatig schrik van de hardheid en hufterigheid van veel mensen. Er zijn gelukkig ook zoveel goede en lieve mensen en ik creeer liever zulke mensen om me heen, dan dat ik me omring met allerlei negatieve types. Daar heb ik al genoeg mee van doen gehad in mijn leven. Ik geniet van onze kinderen, sta ze zoveel mogelijk bij en probeer ze zoveel mogelijk mooie dingen bij te brengen. Denk dat ze daar meer aan hebben dan te luisteren naar al die negatieve volwassenen. 
