Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
loulou schreef:cruesli schreef:En over de ribben breken van een oud persoon met broze botten? Ik zou liever nog levend zijn mét gebroken ribben, dan dood met onaangetaste botten![]()
tenzij je daarna een levend kasplantje bent met gebroken botten.
het deel van de rapportage dat ik heb gezien ging ook grotendeels over voorlichting in verzorgingstehuizen. daar wordt vaak helemaal niet gepraat over wel of niet reanimeren. het blijkt dat wanneer je er wel over praat en mensen de risico's horen, die bij hun leeftijd horen, ze vaak helemaal niet meer gereanimeerd willen worden.
timokyana schreef:Maar zo heb ik juist weer 'veel' mensen gezien die een geslaagde reanimatie hebben gehad en hier ook zeer dankbaar voor zijn. Emotionele gedeelte daargelaten...Zelf echter zou ik niet gereanimeerd willen worden,ik heb teveel mensen gezien die dit overleefd hebben en er slecht uit zijn gekomen...
malih schreef:Ik ben heel eerlijk, wellicht hoort t niet... En krijg ik nu heel bokt over me heen,
een aantal van mijn clienten hebben een niet reanimeren verklaring, en de rest moet gereanimeerd worden, maar heel eerlijk zijn er een aantal waarbij ik dit bewust niet zou doen.... Waarbij ik me schouders op zou halen en naar de wc zou gaan....
malih schreef:Ik ben heel eerlijk, wellicht hoort t niet... En krijg ik nu heel bokt over me heen,
een aantal van mijn clienten hebben een niet reanimeren verklaring, en de rest moet gereanimeerd worden, maar heel eerlijk zijn er een aantal waarbij ik dit bewust niet zou doen.... Waarbij ik me schouders op zou halen en naar de wc zou gaan....
Jolliegirl schreef:Hoe bedoel je?
Je kunt daarna geen beslissingen meer nemen..iemand blijft leven, of overlijd alsnog..
je kunt daarna niet zeggen : Wij wilden geen reanimatie... laat maar dood gaan o.i.d
Ik snap je even niet dus.
malih schreef:Wellicht klink ik heel oneerbiedig als ik dit zeg. Gelukkig mag ik niet reanimeren, dat scheeld wellicht al een hele hoop. Maar de keuze om het bij bepaalde mensen niet te doen is heel bewust. Je moet je voorstellen dat je mensen hebt die niet meer gelukkig zijn, die alleen nog leven omdat de huidige medische weterschap het mogelijk maakt en ze anders al 100X het lootje hadden gelegd. Mensen die continu ziek zijn, en van t een in t ander rollen en dagelijks pijn hebben.
Moet ik hun dan reanimeren? met t risico dat ze daarna nog slechter zijn dan er voor? Zou dat eerlijk zijn tegen over mensen die zichtbaar niet meer genieten van het leven. Dat is toch niet eerlijk voor hun? Dan draag je in mijn ogen een ego mee.
Tuurlijk zou ik reanimeren bij mensen die wel gelukkig zijn, die wel genieten en waar voor t leven echt nog zin heeft.
Weten jullie uberhaupt wel hoe een groot gedeelte van de ambulanche broeders reanimeren ? Die reanimeren tot in de ambu en stoppen dan, en bij t ziekenhuis beginnen ze weer. Ik zeg niet dat ze t allemaal doen, maar k weet wel dat er een aantal zijn die dat doen.
Siets schreef:malih schreef:Wellicht klink ik heel oneerbiedig als ik dit zeg. Gelukkig mag ik niet reanimeren, dat scheeld wellicht al een hele hoop. Maar de keuze om het bij bepaalde mensen niet te doen is heel bewust. Je moet je voorstellen dat je mensen hebt die niet meer gelukkig zijn, die alleen nog leven omdat de huidige medische weterschap het mogelijk maakt en ze anders al 100X het lootje hadden gelegd. Mensen die continu ziek zijn, en van t een in t ander rollen en dagelijks pijn hebben.
Moet ik hun dan reanimeren? met t risico dat ze daarna nog slechter zijn dan er voor? Zou dat eerlijk zijn tegen over mensen die zichtbaar niet meer genieten van het leven. Dat is toch niet eerlijk voor hun? Dan draag je in mijn ogen een ego mee.
Tuurlijk zou ik reanimeren bij mensen die wel gelukkig zijn, die wel genieten en waar voor t leven echt nog zin heeft.
Weten jullie uberhaupt wel hoe een groot gedeelte van de ambulanche broeders reanimeren ? Die reanimeren tot in de ambu en stoppen dan, en bij t ziekenhuis beginnen ze weer. Ik zeg niet dat ze t allemaal doen, maar k weet wel dat er een aantal zijn die dat doen.
Maar dat is het nou net. Wij kunnen niet voor mensen bepalen of ze gelukkig zijn ja of nee. Ik werk momenteel in een verpleeghuis, en daar wonen
mensen die zowat omvallen van de kwaaltjes en ernstige gezondheidsproblemen, maar toch ontzettend gelukkig zijn. Wij mogen als verzorgenden
niet zelf gaan bepalen wie wel en wie niet, dan is nou eenmaal zo...
malih schreef:Dat ben ik opzich met je eens. En t gaat me er niet om of iemand oud of jong is, Al is iemand 114. Als een persoon duidelijk laat merken er zat van te zijn. En uit sluitend pijn medicatie krijgt om t nog engisinds draagbaar te houden. Dan is het toch niet eerlijk om iemand te gaan reanimeren terwijl iemand eigenlijk al naar de dood verlangt ?
malih schreef:Klopt is ook zo, daarom ben ik blij dat ik niet mag reanimerenen alleen maar mag bellen, kan ik ook dit voor dit dilemma staan. Hoewel t wel mijn persoonlijke gedachte gang is.
malih schreef:Tuurlijk zou ik reanimeren bij mensen die wel gelukkig zijn, die wel genieten en waar voor t leven echt nog zin heeft