dorientjuh schreef:Ik ben opgegroeid in een gezin met twee hoogopgeleide, werkende ouders. Mijn zus en ik zijn ook hoogopgeleid (althans, ik zit in mijn vierde jaar van mijn HBO opleiding). Mijn zus werkt al en ik ben dit ook van plan.
Kortom: ik ben opgegroeid in een gezin waarbij het normaal was / is om twee werkende ouders te hebben. Ik vind dit ook normaal en ik vind dat in de huidige maatschappij iedereen zijn steentje moet bijdragen wanneer dit mogelijk is.
Bij een ander gezin dat ik ken is het echter zo dat vader werkt en moeder thuis is. Beide zijn hier tevreden over, maar feit is wel dat er natuurlijk minder geld overblijft voor luxedingen zoals uitjes, nieuw meubilair enzovoorts.
Persoonlijk vind ik het egoistisch van een vrouw wanneer zij thuis blijft omdat ze geen zin heeft om te werken en dus in feite teert op de beurs van haar man. Eventuele kinderen moeten het eveneens doen met minder geld dan wanneer beide ouders zouden werken, waardoor bijvoorbeeld de kinderen volledig zelf hun studie moeten betalen, terwijl dit niet het geval zou zijn wanneer beide ouders zouden werken.
Je zou als argument kunnen aanvoeren dat het huishouden ook veel tijd kost maar in de praktijk blijkt dat het huishouden doen ook lukt wanneer beide partners een fulltime of parttime baan hebben.
Nu wil ik hier een discussie openen: hoe zie jij de rol tussen man en vrouw qua werken tegenwoordig?
Daarom is de stelling: een vrouw die helemaal niet wil werken is egoistisch
Hierbij gaat het dus NIET om:
- vrouwen die niet kunnen werken door lichamelijke of psychische problemen;
- vrouwen die tijdelijk (een paar maanden of jaren) thuis blijven om voor de kinderen te zorgen totdat zij naar school gaan;
- vrouwen die parttime werken.
Kortom: het gaat hier over vrouwen die hun hele leven niet (willen) werken, dus ook niet als de (eventuele) kinderen bijvoorbeeld al uit huis zijn.
Ik sta werkelijk te kijken van deze opmerkingen. Ik heb me nu enkele uren ingehouden maar elke keer zie ik dit topic langskomen...
Teren op de beurs van de man?
Egoistisch?
Kinderen komen te kort?????
Ja ik voel me aangevallen. Niet omdat ik zelf niet werk (ik ben zelfstandige en werk dus thuis met mijn eigen administratiekantoortje) maar mijn moeder was dus zo'n vrouw. En nee, ik ben niks tekort gekomen. Mijn moeder was er ALTIJD voor mij! En dat is veel belangrijker dan welke vakantie, speelgoed of wat dan ook. En nee, wij hadden het niet krap. Ik ben mijn moeder dankbaar dat zij er altijd was om ons op te vangen als wij ziek waren, als we het moeilijk hadden op school en er gewoon altijd was gezellig na schooltijd.
Ikzelf denk dat de hele ik-mentaliteit in deze wereld JUIST voortkomt uit het feit dat vele ouders beiden volop werken (vaak moeten ze wel om het hoofd boven water te houden, dus daar heb ik ook begrip voor). Maar ik ehb het dan opver de stellen waar er perse gewerkt moet worden door beide ouders om maar veel geld te hebben. In mijn opinie worden kinderen maar wat vroeg gedumpt op naschoolse opvangen, moeten ze knokken voor een hun eigen plekkie en komen ze veel aandacht van hun ouders te kort. Geld, spullen, uitjes... dat vinden de tieners en de ouders van tegenwoordig schijnbaar belangrijk. Zie eens hoeveel jongeren bindingsangst hebben, simpel omdat ze al zo vroeg op zichzelf toegwezen worden in de naschoolse, voorschoolse en tussenschoolse opvangen en niet te vergeten vanaf babyzijn af aan al hele dagen op de kinderdagverblijven. Gezellig met mama of papa na school een koekje bij de thee en tot rust komen is er voor die kids niet meer bij. Laat staan een veilig dagritme met de ouders als ze baby en peuter zijn...
Zal nu wel heel Bokt over mij heen krijgen, maar ik denk echt dat er een groot probleem zit juist in al die kinderen die naar de opvang/ kinderdagverblijven gestuurd worden.