Ik vraag me af wat Najib doet wat niet de juiste manier zou zijn? Even een lange rant hier:
Ik denk ook even dat we ons moeten realiseren dat dit meer mensen raakt dan de Palestijnen zelf. Mijn vriend en schoonfamilie komen bijvoorbeeld uit Jemen, heb ik vast al wel eens genoemd, en ondanks dat zij zelf niet uit Palestina komen, is het effect van dit hele gebeuren groot. Want zij voelen zich inmiddels alsof de westerse wereld (vooral de macht) de Arabs niet meer als mensen zien. Ze worden al decennia massaal gedood in oorlogen en het lijkt erop alsof veel mensen er inmiddels gevoelloos bij geworden zijn. En nu weer; de wereld kijkt toe terwijl een militaire grootmacht een soort vrije kaart lijkt te hebben om Gaza aan te vallen. Ongeacht of je vind dat Hamas het uitlokt of whatever, de twee hebben ongetwijfeld een heel ander kaliber aan militaire kracht.
De emoties onder veel Arabs zijn hoog. Niet alleen Palestijnen zijn ziek van bezorgdheid, boosheid en verdriet. Ondanks de onderlinge verschillen en conflicten, is dit één onderwerp wat hen eigenlijk altijd samen brengt. En ook iets wat ze al vanaf jongs af aan mee krijgen.
Om maar even context te geven: mijn vriend is al sinds 7 oktober “ziek”. Dag en nacht kan hij alleen maar het nieuws op de voet volgen, zich verder inlezen in de geschiedenis en verschillende filosofieën die mogelijk een oplossing kunnen brengen. Hij heeft sindsdien moeite op werk, met sociaal contact en slaapt slecht. Zijn interesses zijn op het moment ook verdwenen. Mijn schoonzus idem dito. Hun collega’s op werk maken hetzelfde mee. Ze zijn machteloos. Mijn vriend betaalt bijvoorbeeld belasting aan een overheid dat zich continu pal achter Israël lijkt te zetten bijvoorbeeld. Dat doet pijn. Ze zijn oprecht bang dat de Palestijnse bevolking in Gaza echt compleet weggevaagd wordt. En we zijn erbij en kijken er naar, om het zo maar even te noemen.
Tuurlijk gaat er ook veel propaganda rond aan beide kanten, maar ik probeer even duidelijk te maken dat voor vele Arabs het extra hard aankomt en dat die zich vaak wanhopig en ongezien voelen. Dus ik snap je fervor waarin ze zich uitspreken wel. Bedrijven die Israël (vaak financieel) steunen boycotten is één van de weinige dingen die ze wél kunnen doen. Massaal het woord delen kunnen ze wél. Immers raakt het niet enkel Palestina. Symbolisch is het voor velen ook hoe de wereld naar Arabs kijkt in het algemeen. Als wij met het vliegtuig gaan, scheert hij zijn baard al, bang wegens de connectie tussen Arabs met baarden en terroristen. Hij doet altijd tot op de letter wat autoriteiten van hem vragen. Op werk durft hij zich niet pro Palestina uit te spreken, ondanks dat er een aantal collega’s zijn die zich wel luid en duidelijk pro Israël durven uit te spreken. Zijn collega’s durven dat ook niet. Want voor velen Arabs voelt conflict gewoon als teveel risico, al is het minimaal conflict in de vorm van een korte discussie. Social media is voor velen (ik zeg niet voor Najib) één van de weinige manieren waarop ze iets kunnen doen.
Dit hele conflict heeft een grooooot globaal effect. Dat wilde ik gewoon even duidelijk maken, excuses voor mijn word vomit.
