VuurVleugels schreef:Ik snap je post niet zo goed, Pien, welke richting wil je op? Meer in de richting van "Laten we dit nuanceren, meer inzicht kan geen kwaad", of "Niemand ontspringt uiteindelijk de dans, dit gaat van kwaad tot erger?".
Los daarvan: onderzoek naar autisme (en welke vorm van neurodiversiteit dan ook) is zeker heel waardevol, en ik juich dat ook alleen maar toe. Maar dit is geen neutraal onderzoek. Geen motivatie van "Goh, wel benieuwd hoe dit nou zit eigenlijk", maar "Hoe zit dit, want dan kunnen we het uitroeien". Als neurodiversiteit een ziekte zou zijn geweest zou dat een begrijpelijke instelling zijn. Maar neurodiversiteit is niets meer en niets minder dan een andere manier van "bedrading" in de hersenen. Waar een prikkel in een niet-autistisch brein op een 'kruispuntje' misschien rechtuit zou gaan, gaat die prikkel bij een autistisch brein misschien naar rechts. Simpel gezegd: zodat er andere dingen met de prikkel gedaan kunnen worden. Er zijn inmiddels meerdere onderzoeken die uitlichten dat neurodiversiteit waarschijnlijk helemaal naar de oertijd terug te voeren is. Het is gewoon géén ziekte. Ja, omgeving heeft invloed, voeding heeft invloed, maar neurodiversiteit is geen kanker ofzo. Neurodiversiteit is er altijd al geweest. Alleen in deze bizarre maatschappij, waar alles ineens zo rechtlijnig moet en het aantal prikkels met miljoenen per dag is toegenomen in vergelijking met maar een paar honderd jaar geleden, valt het ineens veel meer op. Een neurotypisch brein (dus zonder autisme etc.) snoeit in de kindertijd ruim 80% van zenuwverbindingen in de hersenen weg. Een neurodivergent brein snoeit er maar zo'n 20% weg. Dat zijn dus mil-joen-en méér zenuwverbindingen, die dus miljoenen meer prikkels verwerken dan bij iemand zonder autisme. En als jij in 18zoveel in een Achterhoeks dorpje woonde, kon een autistisch brein die prikkels nog een stuk beter bijhouden, zelfs met het overschot. Maar in deze maatschappij is dat gewoon geen doen meer en dán valt neurodivergentie ineens op. Bedenk bijvoorbeeld ook dat dyslexie pas in 1861 voor het eerst genoemd werd. Niet omdat het toen uitgevonden werd, maar toen maakte 'de massa' voor het eerst kennis met lezen. Daarvoor was het geen probleem om een dyslectisch brein te hebben (wat veel verder gaat dan simpelweg strugglen met lezen en schrijven, mensen met dyslexie hebben vaak een gigantisch gaaf episodisch/empathisch geheugen bijvoorbeeld), je vond je weg toch wel in je dorpje.
Ik bedoel maar: onderzoek naar hoe breinen werken om te kijken hoe we deze mensen kunnen helpen hun weg te vinden in deze maatschappij; ja, graag. Onderzoek naar hoe breinen werken om te kijken hoe we iedereen neurotypisch kunnen maken? NEE. Dat is ableïsme ten top. De grootste uitvinders, muzikanten, kunstenaars, acteurs, schrijvers, artiesten zijn neurodivergent. Met alle respect, een wereld zonder neurodivergente mensen moet je niet willen. Neurodiversiteit is biodiversiteit: we zijn er inmiddels achter dat het beter is voor een stuk land om er niet één gewas op te laten groeien en al het andere uit te wieden. Daar sterft de grond van af. We waren goed op weg om dat besef ook wat betreft mensen onder de aandacht te brengen. Maar we gaan weer keihard terug, nu.
Wat ik bedoel te zeggen is dat ik het heel zorgelijk vind en alleen de nuancering wil aanbrengen dat het om iedereen gaat en niet alleen de autisten (effe plat gezegd). Autisme is zeker een belangrijk onderzoek als het neutraal en wetenschappelijk gedaan wordt want kan de mensen helpen die het betreffen.
Dus zoals je zelf schrijft:"het wordt alleen maar erger en niemand ontspringt de dans". Ben het volkomen eens met je post helaas gaat het niet alleen over "de autisten" oneerbiedig gezegd.
Geplaatst: 22-04-25 20:25 .
