7 augustus 2025/RD
„Er is hier in Nederland geen ruimte voor de wolf. Wat doen ze dat arme dier aan?”
Blinden, hondenbezitters, paardrijders. Allemaal maken ze zich fikse zorgen over de wolf. „Ik ben van mijn vrijheid beroofd.”
„Ik ben laaiend”, foetert Wil Tigchelaar (69) uit Stroe. Uit een heuptasje haalt ze een paar stevige stenen. Ze heeft de keitjes paraat voor het geval een wolf op haar en haar hondjes af zou stormen. Haar ogen schieten vuur. Met nadruk zegt ze: „Er is hier in Nederland geen ruimte voor de wolf. Wat doen ze dat arme dier aan?”
„Ik weet niet hoe kwaad ik word als de wolf een van mijn hondjes aanvalt”
Wil Tigchelaar, hondenbezitter uit Stroe
Ze bezit drie kleine hondjes. Dagelijks struinde ze eerder urenlang door stille bossen in de buurt van Stroe, Harskamp en Voorthuizen. „Maar dat kan niet meer.” In die contreien is de wolf ook gesignaleerd, vertelt Tigchelaar. In haar eentje mijdt ze de bossen, zeker in de vroege ochtend. „Ik ben echt bang. Ik weet niet hoe kwaad ik word als de wolf een van mijn hondjes aanvalt.” Tigchelaar vertelt dat ze zich nu alleen nog waagt in een hondenlosloopgebied nabij Voorthuizen. Als er meer mensen in de buurt zijn.
Ze is deze woensdagmiddag naar de Pyramide van Austerlitz gekomen, net als tientallen anderen. Op de openluchtbijeenkomst op een veld klinken vanuit verschillende groepjes alom klachten over de wolf.
Gevaar
Zo huist de beruchte wolf Bram hier in de bossen op de Utrechtse Heuvelrug. Mogelijk dat beest sleurde vorige week bij de Pyramide van Austerlitz een 6-jarig jongetje het bos in. Omstanders grepen in en konden erger voorkomen. Al een paar keerder eerder afgelopen maanden nam een wolf een mens te grazen. De rechter gaf recent groen licht voor het afschieten van Bram. Intussen manen de autoriteiten mensen via digitale waarschuwingsborden het bos nabij Austerlitz te mijden vanwege de wolf.
Paardenbezitter Anouk (56), die vlakbij Austerlitz woont, reed tot de komst van wolf „meer dan veertig jaar” relaxed rond op haar paard in de bossen. „Ik genoot van de vogeltjes, van de kleurende blaadjes, de seizoenen, heerlijk.”
Nog steeds toert ze met haar paard door het bos. Maar het ontspannen gevoel is totaal weg, vertelt Anouk. „Ik kijk constant op me heen.” Ze vertelt dat ze inmiddels „drie keer ontmoetingen met de wolf” heeft gehad. „Dat is niet grappig.”
In één geval zag ze naar eigen zeggen de wolf niet met eigen ogen, maar wist ze dat het roofdier in de buurt was. Haar paard raakte namelijk in paniek. „Binnen dertig seconden was mijn paard helemaal wit van het schuim. Hij hinnikte heel raar en wilde alleen maar weg. Op vossen, reetjes en honden reageert mijn paard niet, dus het dier moet een wolf hebben geroken. Als ervaren ruiter had ik mijn handen vol om met mijn paard het bos uit te komen.”
Ze schetst een somber scenario. „Wat als ik van mijn paard was gevallen? Wat als mijn vluchtende paard de autoweg was opgerend? Als het 830 kilo zware dier door een autoruit vliegt, overleeft de chauffeur dat niet.”
Inmiddels heeft Anouk zich gewapend tegen de wolf. „Ik heb een heel lange dressuurzweep en een scheidsrechterfluitje, waarmee ik de wolf kan verjagen. Ook heb ik berenspray, waarmee ik 8, 9 meter tegen de wind in kan sproeien.”
Toch vraagt ze zich af of al die middelen daadwerkelijk gaan helpen. „Helaas zijn de meeste wolven niet meer zo schuw. Dit weekend werd een vrouw bij Garderen met een wolf geconfronteerd. Ze was vergezeld van een paard en een hond. Het lukte amper om de wolf te verjagen. Gelukkig hielpen een paar wandelaars de vrouw.”
Hockeysticks
De 44-jarige Sabrina Jupijn, vergezeld van twee herdershonden, heeft een protestbord meegenomen. Daarop staan allerlei aantallen van dieren vermeld die kennelijk door een wolf zijn verscheurd. „Ik woon hier in Austerlitz. Ik moet het bos wel in, drie keer per dag, om de honden uit te laten”, zegt Jupijn. Met een fluitje en wandelstok hoopt ze wolven te kunnen weren. „Ik ben voortdurend alert.”
Het dorp is in de ban van de wolf, merkt ze. „Ik zie mensen met hockeysticks en paraplu’s rondlopen. Eerder dit jaar werd het paaseieren zoeken verplaatst. Van de ene naar de andere bosrand. Verder weg van de wolf.”
Binnenkort komen haar neefje en nichtje, van zeven en vijf jaar, logeren. „Ik weet niet of ik met hen naar de Pyramide van Austerlitz ga.”
Als een wolf mijn hond naar de strot grijpt, zit ik twee jaar zonder hulpmiddel”
Sandra Groeneveld, blinde vrouw uit Zeist
Hulpmiddel
Ook blinden zijn naar Austerlitz gekomen om hun zorgen te uiten over de wolf. „Ik ben van mijn vrijheid beroofd”, zegt Sandra Groeneveld uit Zeist.
Voor de komst van de wolf liep ze vaak alleen met haar blindengeleidehond in de bossen rond Zeist. Dat kan al zo’n anderhalf jaar amper meer, vertelt Groeneveld. „Als een wolf mijn hond naar de strot grijpt en die hond gaat dood, zit ik twee jaar zonder hulpmiddel.”
Bevreesd voor haar eigen welzijn is ze niet zozeer. „Natuurlijk zou een wolf mij kunnen bijten, maar ik ben niet zo bang dat een wolf mij het bos in sleept. Ik ben 1,83 meter lang.”
Dat ze al tijden niet met haar viervoeter het bos in kan, vreet aan de blinde vrouw. „Ik ben een beetje aan het eind van mijn latijn. Ik zeg wel eens wat grappend: ik ben rijp voor een psycholoog. Toch scheelt dat weinig. Als je met anderen loopt, moet je toch altijd kletsen. Met alleen mijn hondje bij me kon ik lekker genieten van de vogeltjes en de geuren. Gewoon mijn hoofd leeg maken in het bos hier vlak bij mijn huis.”
Elders in het land in haar eentje met de hond op stap, kan een flinke investering zijn. „Als ik bij Noordwijk langs het strand wil wandelen , ben ik een hele dag kwijt. Het kost ook nog eens een hoop geld.”
Ze heeft er grote moeite mee dat de autoriteiten de burgers oproepen weg te blijven uit de bossen bij Austerlitz. „Dit gebied is bestemd voor recreatie. En ze sturen ons er gewoon uit. Moeten we dit prachtige gebied afstaan aan de wolf?”
Menu
Het is de hoogste tijd dat probleemwolf Bram wordt afgemaakt, zegt Ans Oude Luttikhuis. De BBB-fractievoorzitter in de Provinciale Staten in Utrecht is deze woensdagmiddag ook naar de Pyramide van Austerlitz gekomen. „Ik kom van de boerderij. Als geen ander weet ik dat een hond wordt afgemaakt als die vervelend doet. En dan moet je eigenlijk ook het nest afmaken. Zo ook rond de wolven hier. Je moet er korte metten mee maken, hoe sneu het ook is. Ik denk dat de welpen van Bram ook een groot gevaar gaan vormen.”
Voor Wim Hennink, voorzitter van de stichting Wijs met Wolven, is het zonneklaar: Nederland is voor de wolf „geen geschikt leefgebied. Ik vind het een mooi dier, maar voor de wolf is in ons land geen ruimte.” Hij schat dat in Nederland inmiddels 200 wolven rondlopen, verdeeld over een tiental roedels.
Hennink, woonachtig in Drenthe, vreest de dag dat het in Nederland „een keer echt fout” gaat. „Zoals in Italië, waar een hardloper is overleden door een wolf.”
Als de overheid niet drastisch ingrijpt, zal het wolvenprobleem hand over hand toenemen, vreest hij. „Er komen ook wolven uit Duitsland naar Nederland toe. Het wordt alleen maar erger. Nu hebben we kennelijk één Bram. Maar wat leert Bram zijn kinderen? Dat er in deze omgeving kinderen op het menu staan?”
Bijschrift foto: Sabrina Jupijn met een protestbord. Daarop staat onder meer het kennelijke aantal door een wolf gedode paarden. De wolf zorgt voor onrust onder bewoners die wonen in de bossen op de Utrechtse Heuvelrug. Onlangs werd een jongetje bij Austerlitz hoogstwaarschijnlijk door een wolf het bos ingesleurd. beeld RD
https://archive.ph/k9mDx
Geplaatst: 07-08-25 16:29 
