Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-04-17 19:46

Re: Euthanasie bij psychisch lijden

Geplaatst: 08-04-17 19:46

Er was net toevallig een stukje op het 1vandaag. Hebben jullie dat gezien toevallig?

Het ging over de combinatie van euthanasie en orgaan donatie. Een man met ALS wil zijn organen doneren na euthanasie maar stuit tegen heel veel weerstand (dat terwijl de organen van iemand met ALS niet worden aangetast. Het is een fout in het systeem).
Eerder dit jaar was er blijkbaar een stervende man die zijn gezonde nieren had willen doneren maar ook dit werd afgewezen.

**Geplaatst**: 08-04-17 19:50

Geplaatst: 08-04-17 19:50

Mendel schreef:
Er was net toevallig een stukje op het 1vandaag. Hebben jullie dat gezien toevallig?

Het ging over de combinatie van euthanasie en orgaan donatie. Een man met ALS wil zijn organen doneren na euthanasie maar stuit tegen heel veel weerstand (dat terwijl de organen van iemand met ALS niet worden aangetast. Het is een fout in het systeem).
Eerder dit jaar was er blijkbaar een stervende man die zijn gezonde nieren had willen doneren maar ook dit werd afgewezen.

Is ook aan regels gebonden, die eerste man, die moet onder narcose gebracht worden, organen er uit en dan stekkers er af, dan is dus de transplantatie arts hier de pineut. En wat betreft orgaandonatie, ik vind het prima dat de regels zo streng zijn want er doen al genoeg vreemde verhalen over de ronde.

**Geplaatst**: 08-04-17 20:03

Re: Euthanasie bij psychisch lijden

Geplaatst: 08-04-17 20:03

Tja.. Maar als dat de wens is van die mannen. Ze voelen zich vreselijk waardeloos en hebben het gevoel alleen op die manier nog iets bij te dragen.

Het ging inderdaad om tegenstrijdige doelen. Bij de ene arts staat de stervende patiënt centraal, bij de andere de organen.

**Geplaatst**: 09-04-17 10:28

Geplaatst: 09-04-17 10:28

Mars schreef:
secricible schreef:
Ja, die mensen doen het nu ook, maar daarmee besluiten ze zelf, zonder dat een ander de doding hoeft uit te voeren. Dat is heel wat anders dan dat de actie, die verantwoordelijkheid bij een arts neer wordt gelegd! Hoe kan je van een arts verwachten dat ze een soort lopende band op verzoek-moordenaar worden. Hoe zie je het voor je?

Dus iemand die voor een trein springt waar 100 passagiers plus machinist getuige van zijn dat is beter dan een arts die iemand een pil of een drankje voorschrijft? Aparte redenering.
Ik vind het nogal respectloos dat het woord moordenaar hier wordt geschreven, daar is imo geen sprake van als iemand zelf kiest voor de dood.

Dat zeg ik niet, dat maak jij er van. En ja, ik gebruik het woord moordenaar, omdat je als arts nu volgens jullie neergezet wordt als een soort tool om mensen van het leven te beroven, een soort robot. U vraagt wij draaien. Oh, je bent niet gelukkig, hier is een spuitje, geen probleem, kom maar hoor! Als arts heb je ook een geweten en moet je savonds naar jezelf kunnen kijken in de spiegel. Als mensen zelf zonder enige controle mogen beslissen wat ze willen en dus een 19-jarige met liefdesverdriet bij de huisarts binnen mag lopen voor euthanasie, wat denk je dat dat doet voor een arts?
Euthanasie is geen verplichting voor een arts, genezen is dat wel. Ik zei in mijn eerste post al dat ik de theorie prachtig vind en er helemaal achter sta, maar het niet realistisch is.
Overigen: een moord is gewoon iemand met voorbedachte rade vermoorden. Euthanasie is dat, maar dan binnen een heel complex gedoogstelsel waarbij voorop staat dat de arts er zelf ook achter moet staan. Als dat niet meer zo hoeft te zijn en alleen nog de vraag van de lijder centraal staat, zul je jezelf als arts als niks anders dan een moordenaar meer zien.

En nee, ik zeg al helemaal niet dat zelfmoord voor een trein beter is want dat zorgt ook voor slachtoffers. Walgelijk dat je dat insinueert, kom nou zeg. Daarom zeg ik ook dat het op dit moment allemaal niet realistisch is. Die arts is niet minder dan die slachtoffers en je kan al helemaal niet zeggen "voor de trein springen levert meer slachtoffers op dus moet die arts het maar doen". Zo werkt het ook niet.

Iemand spreekt hier over een pil, dan kom je in een beter gebied, maar dan nog zul je een manier moetrn vinden waarbij je niet de arts verantwoordelijk maakt voor de dood van de ander, als je de euthanasiewet zo wil versoepelen.

Laatst bijgewerkt door secricible op 09-04-17 10:31, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-04-17 10:31

Geplaatst: 09-04-17 10:31

Er is een aantal jaar geleden een euthanasie goedgekeurd van een oude blinde man waarvan de broer waarmee hij samenwoonde overleed. De 'gezonde' achterblijver heeft toen dus een eurhanasie aanvraag gedaan die goedgekeurd werd. Ik weet enkel niet meer welk land dat was.

Belgie en Zwitserland zijn de enige landen waar ook aardig wat eurhanasie 'tourisme' heen komt. Het is te triets voor woorden dat je daarvoor naar het buitenland zou moeten. In Engeland gingen ze afgelopen haar ze zelfs zover dat ze patienten met euthanasiewens niet naar Zwitserland wilden laten afreizen en de familie waarschuwden dat als ze dat ondersteunden ze voor moord medeaansprakelijk waren -O-

Laatst bijgewerkt door Mungbean op 09-04-17 10:34, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-04-17 10:31

Geplaatst: 09-04-17 10:31

Sizzle schreef:
Er is een aantal jaar geleden een euthanasie goedgekeurd van een oude blinde man waarvan de broer waarmee hij samenwoonde overleed. De 'gezonde' achterblijver heeft toen dus een eurhanasie aanvraag gedaan die goedgekeurd werd. Ik weet enkel niet meer welk land dat was.

http://www.volkskrant.nl/wetenschap/eut ... ~a3376762/
Bedoel jij deze toevallig?

Overigens is er al ruimte voor psychisch leiden, alleen werken er dus weinig artsen aan mee. Zie deze bijvoorbeeld
https://www.nrc.nl/nieuws/2014/01/11/eu ... 0-a1323897

**Geplaatst**: 09-04-17 10:36

Re: Euthanasie bij psychisch lijden

Geplaatst: 09-04-17 10:36

Ja, inderdaad, net even anders onthouden blijkbaar. Dat bericht werd ook heel wisselend ontvangen in de publieke opinie.

**Geplaatst**: 09-04-17 10:45

Re: Euthanasie bij psychisch lijden

Geplaatst: 09-04-17 10:45

Ik denk dat het bij psychisch lijden moeilijk vast te stellen is of het uitzichtloos is, vooral bij depressie. De kans bestaat natuurlijk dat de patiënt zich later nog beter gaat voelen met interventie. Bij een ziekte als ALS is dat natuurlijk niet zo.

Toch denk ik dat als je goede voorwaarden opstelt dat het wel mogelijk moet zijn. Als iemand van 65 bijvoorbeeld al vanaf z'n 18e zwaar depressief is dan kun je wel stellen dat dat niet meer goed gaat komen. Maar waar leg je de grens dan?

Persoonlijk denk ik dat er veel te moeilijk over nagedacht wordt. Een dier verlossen we zonder blikken of blozen uit z'n lijden omdat dat vriendelijker is, maar bij onze eigen soortgenoten is dat ineens veel moeilijker.
Ik zie wel een toekomst in gespecialiseerde euthenasieartsen. En als je naar het grotere plaatje kijkt: we zijn al met zoveel mensen op deze wereld. Waarom krampachtig vasthouden aan een leven waar de levende zelf geen heil meer in ziet? Klinkt cru en dat is het ook wel. Maar ergens toch ook wel waar?

**Geplaatst**: 09-04-17 17:09

Geplaatst: 09-04-17 17:09

phormicola schreef:
Persoonlijk denk ik dat er veel te moeilijk over nagedacht wordt. Een dier verlossen we zonder blikken of blozen uit z'n lijden omdat dat vriendelijker is, maar bij onze eigen soortgenoten is dat ineens veel moeilijker.
Ik zie wel een toekomst in gespecialiseerde euthenasieartsen. En als je naar het grotere plaatje kijkt: we zijn al met zoveel mensen op deze wereld. Waarom krampachtig vasthouden aan een leven waar de levende zelf geen heil meer in ziet? Klinkt cru en dat is het ook wel. Maar ergens toch ook wel waar?

Maar zou je zelf de injectie kunnen toedienen als iemand je dat vroeg? Niet op technisch gebied, maar kun je met jezelf leven? Kun je zelfs beoordelen wanneer iemand genoeg lijd? Iemand die er op het eerste gezicht kerngezond uit ziet, net zijn glaasje wijn op heeft?
Ik denk dat er juist veel te makkelijk over gedacht wordt. De theorie is prachtig, maar in de praktijk is er meer dan die ene persoon die verdriet heeft.

**Geplaatst**: 09-04-17 17:24

Geplaatst: 09-04-17 17:24

secricible schreef:
phormicola schreef:
Persoonlijk denk ik dat er veel te moeilijk over nagedacht wordt. Een dier verlossen we zonder blikken of blozen uit z'n lijden omdat dat vriendelijker is, maar bij onze eigen soortgenoten is dat ineens veel moeilijker.
Ik zie wel een toekomst in gespecialiseerde euthenasieartsen. En als je naar het grotere plaatje kijkt: we zijn al met zoveel mensen op deze wereld. Waarom krampachtig vasthouden aan een leven waar de levende zelf geen heil meer in ziet? Klinkt cru en dat is het ook wel. Maar ergens toch ook wel waar?

Maar zou je zelf de injectie kunnen toedienen als iemand je dat vroeg? Niet op technisch gebied, maar kun je met jezelf leven? Kun je zelfs beoordelen wanneer iemand genoeg lijd? Iemand die er op het eerste gezicht kerngezond uit ziet, net zijn glaasje wijn op heeft?
Ik denk dat er juist veel te makkelijk over gedacht wordt. De theorie is prachtig, maar in de praktijk is er meer dan die ene persoon die verdriet heeft.

Ik ben ook gemachtigd door mijn vader, om zo'n beslissing te maken als hij dit zelf niet meer kan.
Het zal niet gemakkelijk zijn, maar als je weet dat iemand lijdt en er geen zicht is op verbetering, waarom niet? Toezien hoe iemand lijdt en daar helemaal niets voor kunnen betekenen is misschien nog wel veel moeilijker, kan ik je in ieder geval vertellen, uit eigen ervaring. Voorop gesteld, dat iemand dit zelf wil, uit vrije keuze en daar goed over heeft nagedacht. Niet in een opwelling.

**Geplaatst**: 09-04-17 17:38

Geplaatst: 09-04-17 17:38

Ik denk dat er gerust doktoren zijn die daar vrede mee zouden hebben en dit zelf hun specialisatie zouden willen maken. Ik denk dat dat logischer is dan een random dokter vragen.

Als ik een dokter was geweest had ik allang op zoiets aangestuurd waarschijnlijk, ik weet niet of dat nu al mogelijk is hoor

Maar ik heb ook geen moeite met dieren uit hun lijden verlossen, hoewel ik de dood zelf vreselijk vind. Maar ik zie in dat dat juist een heel liefdevol gebaar kan zijn.

Dood gaan we allemaal. Het is fijn als we ervoor kunnen kiezen voordat het echt ondraaglijk wordt. Dat lijkt mij een voorrecht.

**Geplaatst**: 09-04-17 17:55

Geplaatst: 09-04-17 17:55

Ik ben geen dokter. Misschien daarom. Maar toen ik gisteren zei een stervensbegeleider met meer mogelijkheden dacht ik er bij: Dat zou ik best wel kunnen doen.
Natuurlijk gaan er mensen dood. Toch geef je mensen ook de verlossing en rust waar ze zo erg naar opzoek zijn.

**Geplaatst**: 10-04-17 10:46

Geplaatst: 10-04-17 10:46

Meer bevoegdheden geven aan een stichting als de Einder.
Zij zijn er al in gespecialiseerd en gaan ook niet over 1 nacht ijs.

**Geplaatst**: 10-04-17 20:25

Geplaatst: 10-04-17 20:25

secricible schreef:
phormicola schreef:
Persoonlijk denk ik dat er veel te moeilijk over nagedacht wordt. Een dier verlossen we zonder blikken of blozen uit z'n lijden omdat dat vriendelijker is, maar bij onze eigen soortgenoten is dat ineens veel moeilijker.
Ik zie wel een toekomst in gespecialiseerde euthenasieartsen. En als je naar het grotere plaatje kijkt: we zijn al met zoveel mensen op deze wereld. Waarom krampachtig vasthouden aan een leven waar de levende zelf geen heil meer in ziet? Klinkt cru en dat is het ook wel. Maar ergens toch ook wel waar?

Maar zou je zelf de injectie kunnen toedienen als iemand je dat vroeg? Niet op technisch gebied, maar kun je met jezelf leven? Kun je zelfs beoordelen wanneer iemand genoeg lijd? Iemand die er op het eerste gezicht kerngezond uit ziet, net zijn glaasje wijn op heeft?
Ik denk dat er juist veel te makkelijk over gedacht wordt. De theorie is prachtig, maar in de praktijk is er meer dan die ene persoon die verdriet heeft.

Ik ben verpleegkundige, heb nog nooit erbij geweest wanneer iemand euthanasie krijgt, wel heb ik al het DNR3 beleid moeten uitvoeren. Dit houdt in dat je medicatie op start waardoor een pt in slaap valt en pijnvrij is, waarna ie vervolgens natuurlijk overlijdt. Tijdens mijn intensieve periode kwam daar ook nog bij dat je alle medicatie die de pt in leven houdt, stopt en dat je zelfs het beademingstoestel zodanig in stelt dat dit de pt eigenlijk niet meer helpt met ademen. Tuurlijk is dat de eerste keer raar, maar uiteindelijk besef je wel dat je op houdt met het rekken van een leven dat enkel nog uit lijden bestaat. Zelf zou ik er dus totaal ook geen probleem mee hebben om de euthanasiewens van iemand in te willigen wanneer het duidelijk vast staat dat deze persoon echt klaar is met leven om welke reden ook.
Nadenk tijd is normaal, prof Distelmans hier in België heeft al een aantal rechtzaken aan zijn been omdat hij de euthanasievraag van mensen met een langdurige depressie ingewilligd heeft. Gelukkig voor hem heeft hij steeds heel veel tijd tussen de 1ste vraag en de euthanasie laten gaan, zodat hij kan bewijzen dat er wel degelijk eerst naar andere oplossingen gezocht is en de pt uiteindelijk gewoon bij de euthanasievraag gebleven is. Wanneer het tot een proces komt, is dat meestal omdat de familie van de zieke (die in de gevallen die hier in de media kwamen zelfs geen contact meer hadden met hun moeder) zich niet kunnen neerleggen bij de euthanasievraag.

**Geplaatst**: 12-04-17 01:25

Geplaatst: 12-04-17 01:25

Succes Electra, je kan gemachtigd zijn, maar degene die euthanasie wil moet op het moment zelf volledig bij kennis zijn om toestemming te geven. Die volmacht gaat dus nergens over, beetje jammer dat daar allerlei misverstanden over bestaan.

**Geplaatst**: 12-04-17 01:59

Geplaatst: 12-04-17 01:59

Betteke schreef:
Succes Electra, je kan gemachtigd zijn, maar degene die euthanasie wil moet op het moment zelf volledig bij kennis zijn om toestemming te geven. Die volmacht gaat dus nergens over, beetje jammer dat daar allerlei misverstanden over bestaan.

Ik zal hem morgen eens opzoeken.
Mijn vader is speciaal in 2003 lid geworden van een vereniging mbt euthanasie.
De volmacht papieren liggen hier getekend in een la. Die zijn gericht op dat hij niet behandeld wil worden na een ongeluk of beroerte of iets dergelijks en hij zelf niet (meer) in staat is om dit aan te geven. Ik ben zijn gevolmachtigde.
Mijn moeder wilde in 2002 euthanasie, omdat zij uitgezaaide borstkanker had. Dat mocht toen niet, omdat zij verschillende tumors had in haar hoofd. Dan ben je niet meer gezond en helder genoeg om zo'n beslissing te nemen. Zij heeft nog een zware lijdensweg gehad en dat was voor mijn vader de aanleiding om voor zichzelf alles uit te zoeken en goed te regelen, na haar overlijden.

**Geplaatst**: 12-04-17 02:11

Geplaatst: 12-04-17 02:11

Dan klinkt het meer als een niet reanimerenverklaring. Euthanasie is, naar mijn (bescheiden) mening, goed onder controle. Begrijp me goed, ik snap dat mensen een fatsoenlijk afscheid van het leven willen/kunnen nemen, dat moet ook kunnen. Maar, het moet allemaal niet te makkelijk worden. Als opa, oma, vader of moeder een last is voor de kinderen, of goed in de slappe was zit, dan moet het niet mogelijk zijn dat er gezegd wordt dat ze ondraaglijk lijden. Jij en ik, en waarschijnlijk elke bokker, zal zeggen, neeeee zo ben ik niet, maar je moet de mensen de kost geven die liever van hun ouders verlost zijn, als is het maar vanwege de erfenis.

Daarom vind ik dat er een zeer scherp toezicht op euthanasie mag (moet) zijn.

**Geplaatst**: 12-04-17 05:54

Re: Euthanasie bij psychisch lijden

Geplaatst: 12-04-17 05:54

Ja er moet toezicht zijn maar het moet ook per geval bekeken worden. Mijn schoonmoeder had een euthanasie verklaring, ondertekend door haarzelf, de huisarts, haar man en kinderen. Vervolgens is zij dement geworden en heeft zij 11 jaar als een kasplantje geleefd en woog uiteindelijk nog 42 kilo. Herkende niets of niemand meer en praatte al jaren niet meer. Uiteindelijk nog tientallen uren bij haar gewaakt waarbij ze steeds dreigde te stikken in haar longvocht... .verschrikkelijk. ...en die euthanasie verklaring werd niet ingewilligd omdat zij het zelf niet meer aan kon geven. Ik hoop dat ze gewoon helemaal niets van dit alles meegekregen heeft. Ik denk dat het tijd word dat de euthanasie wet versoepeld word. Die nacht zeiden zelfs haar artsen dat ze haar zo graag wilden "helpen" maar dit gewoon niet mocht.

**Geplaatst**: 12-04-17 08:07

Geplaatst: 12-04-17 08:07

Electra63 schreef:
Betteke schreef:
Succes Electra, je kan gemachtigd zijn, maar degene die euthanasie wil moet op het moment zelf volledig bij kennis zijn om toestemming te geven. Die volmacht gaat dus nergens over, beetje jammer dat daar allerlei misverstanden over bestaan.

Ik zal hem morgen eens opzoeken.
Mijn vader is speciaal in 2003 lid geworden van een vereniging mbt euthanasie.
De volmacht papieren liggen hier getekend in een la. Die zijn gericht op dat hij niet behandeld wil worden na een ongeluk of beroerte of iets dergelijks en hij zelf niet (meer) in staat is om dit aan te geven. Ik ben zijn gevolmachtigde.
Mijn moeder wilde in 2002 euthanasie, omdat zij uitgezaaide borstkanker had. Dat mocht toen niet, omdat zij verschillende tumors had in haar hoofd. Dan ben je niet meer gezond en helder genoeg om zo'n beslissing te nemen. Zij heeft nog een zware lijdensweg gehad en dat was voor mijn vader de aanleiding om voor zichzelf alles uit te zoeken en goed te regelen, na haar overlijden.

Er is een groot verschil tussen passief iemand niet meer behandelen bij ziekte ( daar mag jij als wettelijke contactpersoon in beslissen als jou vader dat niet meer kan) of actief iemand daadwerkelijk euthanasie bieden (dus actief het leven beëindigen). Dat laatste mag alleen jou vader beslissen en daarvoor moet hij volledig bij kennis zijn.

**Geplaatst**: 12-04-17 08:27

Geplaatst: 12-04-17 08:27

Betteke schreef:
Dan klinkt het meer als een niet reanimerenverklaring. Euthanasie is, naar mijn (bescheiden) mening, goed onder controle. Begrijp me goed, ik snap dat mensen een fatsoenlijk afscheid van het leven willen/kunnen nemen, dat moet ook kunnen. Maar, het moet allemaal niet te makkelijk worden. Als opa, oma, vader of moeder een last is voor de kinderen, of goed in de slappe was zit, dan moet het niet mogelijk zijn dat er gezegd wordt dat ze ondraaglijk lijden. Jij en ik, en waarschijnlijk elke bokker, zal zeggen, neeeee zo ben ik niet, maar je moet de mensen de kost geven die liever van hun ouders verlost zijn, als is het maar vanwege de erfenis.

Daarom vind ik dat er een zeer scherp toezicht op euthanasie mag (moet) zijn.

Dit is wel een heel ander uiterste.
En gaat niet meer over of de persoon euthenasie wil maar de familie die om zijn dood vraagt.

Huisartsen of behandelend kennen de persoon die ziek is, die zouden moeten kunnen aangeven hoe de situatie is.
Ook zou er een overdracht moeten kunnen zijn van medisch dosier, aan secund opinion arts.

Wat erg is, is dat als patient terminaal is, erg veel pijn heeft en NU dood wil ipv nog 5 dagen te lijden, artsen niet de verantwoordelijkheid nemen om dit te doen. Altijd smoesjes verzinnen....dit is niet mijn patient....ja maar hij ligt in jou ziekenhuis, kijk dosier in.....
Echt waarom je afschuift, terwijl verklaring er ligt en patient in een week dood gaat.
Wat loop je dan nog principieel te doen.

**Geplaatst**: 12-04-17 08:36

Geplaatst: 12-04-17 08:36

Ik zit op mijn werk, maar ik heb vanmorgen even snel de papieren doorgelopen.
Het zijn de volgende formulieren, horend bij elkaar:
- Volmacht inzake medische besluitvorming en beslissingen
- Clausule voltooid leven
- Behandelverbod
- Euthanasieverzoek

De volmacht is ook door mij en mijn zus getekend, de rest alleen door mijn vader.
Op deze formulieren staat ook de motivatie handgeschreven ingevuld en wanneer deze verzoeken ingewilligd moeten worden/van kracht moeten worden.
De huisarts heeft ook een kopie van deze formulieren.

**Geplaatst**: 12-04-17 08:44

Geplaatst: 12-04-17 08:44

phormicola schreef:
Ik denk dat het bij psychisch lijden moeilijk vast te stellen is of het uitzichtloos is, vooral bij depressie. De kans bestaat natuurlijk dat de patiënt zich later nog beter gaat voelen met interventie. Bij een ziekte als ALS is dat natuurlijk niet zo.

Dit dus. Na een depressie kun je echt terug een gelukkig mens worden. Voor zo een kwesties vind ik dat er een zekere tijdspanne tussen de vraag en de uitvoering moet zitten, maar ook een aantal behandelingen moeten geprobeert worden.
Psychisch lijden hoe zwaar ook ,is in de meeste gevallen niet blijvend, hoe zwart ook dat de persoon op dat moment alles ziet.

**Geplaatst**: 12-04-17 08:51

Re: Euthanasie bij psychisch lijden

Geplaatst: 12-04-17 08:51

Citaat:
omdat zij uitgezaaide borstkanker had. Dat mocht toen niet, omdat zij verschillende tumors had in haar hoofd. Dan ben je niet meer gezond en helder genoeg om zo'n beslissing te nemen.

Even los van hoe vreselijk ik het vind, een nuchtere benadering...

Het is toch verschrikkelijk dat iemand die dit heeft, gezien wordt als 'niet meer bij machte om te beslissen'.... alsof het goed gaat met je

Overigens, over een depressie, dat blijft lastig. Want als iemand op het zwarts van zn moment een beslissing zou nemen omdat deze in een depressie zit die al langer duurt... en dus uit het leven stapt. Dan weet níemand toch hoe deze persoon zich had kunnen voelen wellicht over een poosje.. ? Ik vind dat lastig hoor.. Het leven houdt op op dat moment, dat die persoon over een poosje wel blij had kunnen zijn, doet dan toch niet meer ter zake? De persoon zelf mist er niets aan, die is er niet meer.

**Geplaatst**: 12-04-17 09:18

Re: Euthanasie bij psychisch lijden

Geplaatst: 12-04-17 09:18

Voor mij zit er ook een verschil is of iemand voor het eerst een depressie heeft of steeds terugkerende depressies.

**Geplaatst**: 12-04-17 09:23

Re: Euthanasie bij psychisch lijden

Geplaatst: 12-04-17 09:23

Maar als iemand zelfdoding doet, eerste depressie of niet, dan is er ook geen ja maar later heeft hij misschien spijt.