Snadrem schreef:Pfff.... Het is weer zo ver. Iedereen trekt even de vooroordelen over de politie uit de kast. Gebaseerd op een ervaring met een banketstaaf van een agent of op uit hun verband getrokken verhalen van anderen. Vaak ook nog uit een ver en grijs verleden. Ik word er wel eens moe van om mijn werk te moeten verdedigen tegen volk wat niet eens de moeite neemt om te kijken naar wat ik nou doe tijdens mijn werk. Ik heb eens een waardeloze stukadoor gehad, dat hoeft ook niet iedere bouwvakker te bezuren. Mijn respect voor bouwvakkers is ook niet gestegen of gedaald door die stukadoor. Ondanks dat ik best veel mensen ken die ook een slechte ervaring met een stukadoor hadden.
Ik werk fulltime als agent. Onregelmatige uren. Dagdiensten, vroege diensten, avonddiensten, late diensten, nachtdiensten... Vaak komt er aan het eind van de dienst nog even een melding en schiet je weer je over uren in. Vorige week was ik 1 keer op tijd klaar, de rest van de week kon ik overwerken. Aan het begin van je dienst weet je nooit wat je te wachten staat. Dat is leuk, maar het vraagt ook een hoop van je. In een tijd van drie weken heb ik een paar aanhoudingen met verzet, ben ik uitgescholden, heb ik een ontbindend lijk in een woning aangetroffen, de schouw van datzelfde lijk moeten bijwonen om aantekeningen te maken, mijn vuurwapen op een verdachte moeten richten, woningen doorzocht omdat er in wapens en drugs gehandeld zou worden, en tussendoor ook nog een hoop schriftelijk werk dat er bij komt kijken. Ze zeggen wel eens "het is hollen of stil staan". De laatste maanden ben ik alleen maar aan het hollen.
Gelukkig wegen de complimenten van betrokken burgers een stuk zwaarder dan de vaak lege en ongefundeerde klachten van mensen die geen idee hebben waar ze over praten. Natuurlijk zijn er ook wel degelijk terechte klachten en slechte ervaringen, maar vaak komen die niet voorbij in dit soort topics. Dan denk ik maar aan die oma die zo blij was met mij en mijn collega. We hadden haar verteld dat haar zoon overleden was, maar bleven nog een tijd om haar te troosten en omdat ze ons de fotoalbums van haar zoon wilde laten zien. Of die jongedame die zo blij was dat we die straatrover hadden opgepakt waardoor ze meteen haar tas terug had. De autistische jongen en zijn ouders die je dankbaar waren dat je zoveel rekening had gehouden met zijn beperking voor het verdachte verhoor.
Politie werk is mensen werk. Daar worden fouten bij gemaakt. Maar om daardoor respect te verliezen voor agenten in het algemeen? Wij staan ook voor jullie klaar, ondanks dat we niet door jullie gerespecteerd worden. We wagen ons leven, dat van onze dierbaren en geven een groot deel van onze privacy op voor het werk wat we doen. Om jullie, de burger, te helpen. In nood of in gevaar.
Een beetje respect zou ieder die zich aangesproken voelt mogen sieren.
Nou daar ben ik dus benieuwd naar, wat ervaar je als agent? 
Krijg je nog een beetje waardering, of wordt je toch vrij negatief / argwanend benaderd?
En kan je nog met een goed gevoel op een feestje ofzo uitkomen voor je beroep of benoem je het liever maar niet omdat je dan een blik gezeur open trekt....dat soort dingen 
Als ik zo eens hoor her en der hoe mensen over de politie praten dan vind ik dat toch serieus wel een beetje zorgelijk hoe die vlag er voor hangt zeg maar